Ο Στάθης Ψάλτης υπήρξε από τους σημαντικούς κωμικούς της γενιάς του, με σπουδαίο ταλέντο που το σπατάλησε στην επιθεώρηση και σε ανάλαφρες κινηματογραφικές κωμωδίες. Γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας στις 27 Φεβρουαρίου του 1951, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σε ηλικία 11 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Αιγάλεω. Από μικρός ήταν πλασμένος για ηθοποιός, όπως είχε πει σε συνέντευξή του.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή του Στάθη Ψάλτη και μας τις αποκαλύπτει…
Στάθης Ψάλτης: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Ο Στάθης Ψάλτης είχε παίξει σε 33 κινηματογραφικές ταινίες και μόνο σε έξι βιντεοταινίες. Την πρώτη του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη την έκανε το 1972 σε ηλικία 21 ετών. Υποδύθηκε τον κοσμηματοπώλη στην περιπέτεια του Όμηρου Ευστρατιάδη, “Διαμάντια στο γυμνό σου σώμα”.
2ον. Ο πρώτος του κινηματογραφικός πρωταγωνιστικός ρόλος και μάλιστα διπλός ήταν το 1981 στην τρελή κωμωδία, “Τροχονόμος Βαρβάρα“. Ενώ ο τελευταίος του ήταν στην επίσης κωμωδία του Γιάννη Χαρτοματζίδη, “Απαγωγή στα τυφλά” το 1989.
3ον. Με την Καίτη Φίνου ήταν το απόλυτο κινηματογραφικό δίδυμο της δεκαετίας του ΄80 αφού συμπρωταγωνίστησε σε 15 ταινίες από το 1982 (Βασικά καλησπέρα σας) έως το 1989 (Απαγωγή στα τυφλά).
4ον. Η πιο ακριβή ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε ήταν στην θεότρελη κωμωδία, “Ψηλός, λιγνός και ψεύταρος” που έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1985.
5ον. Στις περισσότερες ταινίες του ο Στάθης Ψάλτης αυτοσχεδίαζε κάτι που του επέτρεπαν να κάνει όλοι οι σκηνοθέτες πλην του Γιάννη Δαλιανίδη.
6ον. Εισπρακτικά η πιο πετυχημένη του ταινία ήταν η κωμωδία, “Βασικά καλησπέρα σας” αν και σε αυτη δεν είναι μόνο ο ίδιος ο βασικός πρωταγωνιστής άλλα ένας από τους τρεις. Οι άλλοι δύο είναι ο Σταμάτης Γαρδέλης κι ο Πάνος Μιχαλόπουλος.
7ον. Η ταινία, “Καζαντζάκης” αποτέλεσε για τον αγαπημένο ηθοποιό το κύκνειο άσμα του στον κινηματογράφο. Δυστυχώς όμως, αυτή ήταν και η τελευταία του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη. Δεν μπόρεσε να την δει αφού πέθανε λίγες μόνο εβδομάδες μετά το τέλος των γυρισμάτων. Ωστόσο ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής του είχε στείλει να δει κάποιες από τις δικές του σκηνές.
Αποκαλύπτουμε την πηγή για το Ευπαλίνειο όρυγμα. 2.500 χρόνια τρέχει αδιάκοπα και τροφοδοτεί την αρχαία δεξαμενή που βρίσκεται στο υπόγειο ξωκλησιού στο χωριό Αγιάδες Σάμου. Ένα αξεπέραστο θαύμα της μηχανικής.
Στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ,, οι αρχαίοι Έλληνες υπό την καθοδήγηση του Μεγαρίτη μηχανικού Ευπαλίνου, έσκαψαν σήραγγα 2,5 χιλιομέτρων ξεκινώντας από 2 αντίθετες πλευρές και συναντήθηκαν στη μέση με ακρίβεια μέτρου. Χωρίς ουδεμία απόκλιση.
Το νερό της πηγής τρέχει ακόμη και σήμερα και συλλέγεται σ’ αυτό το αρχαίο υδραγωγείο. Το νερό τροφοδοτεί την αρχαία δεξαμενή που βρίσκεται στο υπόγειο ξωκλησιού στο χωριό Αγιάδες Σάμου.
Σκοπός του έργου ήταν η ύδρευση της αρχαίας πόλης της Σάμου που βρισκόταν στα νότια του όρους “Κάστρο”, από τη μεγάλη πηγή των Αγιάδων που βρισκόταν στη βόρεια πλευρά. Έτσι λοιπόν κατασκευάστηκε αυτός ο αγωγός ύδρευσης συνολικού μήκους 2.385 μέτρων, εκ των οποίων τα 1.035 μέτρα διέρχονται μέσα από τη σήραγγα.
Ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν δυο παράλληλες σήραγγες, είναι ότι κατά το χρόνο σχεδιασμού και υλοποίησης του έργου η πηγή βρισκόταν σε ορισμένο ύψος (υψηλότερο από το επίπεδο της στοάς), αλλά μετά την κατασκευή της κύριας στοάς, η πηγή άρχισε να αναβλύζει χαμηλότερα, συνεπώς δε μπορούσε πλέον με φυσική ροή να οδηγηθεί στη στοά αυτή. Για το λόγο αυτό έγινε αναγκαία η διάνοιξη μιας βοηθητικής, μικρότερης σήραγγας, σε χαμηλότερο επίπεδο. Η μικρότερη σήραγγα διανοίχτηκε μέσα από την κύρια στοά, με τη βοήθεια κάθετων ορυγμάτων.
Ο αγωγός θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, εάν αναλογιστεί κανείς πως η κατασκευή του άρχισε συγχρόνως και από τα δύο άκρα του και οι σήραγγες που διανοίγονταν με αυτόν τον τρόπο, συναντήθηκαν στη μέση και αποτέλεσαν ενιαίο όρυγμα. Η πραγματοποίηση του έργου προϋπέθετε την ορθή επίλυση του σχετικού γεωμετρικού προβλήματος και ακριβέστατη χάραξη πάνω στο έδαφος. Όπως γράφει ο Ηρόδοτος, το έργο αυτό το ανέθεσε στον Ευπαλίνο ο τύραννος Πολυκράτης γιατί τον θεωρούσε έναν από τους σπουδαιότερους αρχιτέκτονες της εποχής του.
Υπολογίζεται ότι η μέση ημερήσια παροχή νερού ήταν 400 κυβ. μ. Το νερό έφτανε μέχρι τη βόρεια είσοδο της σήραγγας με υπόγειο πήλινο αγωγό, μήκους 890 μ.
Το μέγιστο βάθος από την κορυφή του βουνού είναι 180 μ. και το υψόμετρο από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 55 μ. Αποτελείται από έναν διάδρομο και μία τάφρο, το βάθος της οποίας κυμαίνεται από 3,80 μ. στο βόρειο άκρο, μέχρι 8,90 μ. στο νότιο άκρο, με κλίση 0,6%, ώστε να διευκολύνεται η φυσική ροή του νερού μέσα από πήλινους αγωγούς τοποθετημένους στον πυθμένα της. Το νερό έφθανε σε δεξαμενές και κρήνες της αρχαίας πόλης της Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο) μέσω υπόγειου αστικού αγωγού, ο οποίος έχει εντοπιστεί κατά μήκος του σύγχρονου δρόμου, που οδηγεί από το Ευπαλίνειο υδραγωγείο στο Πυθαγόρειο.
Το εκπληκτικό στη διάνοιξη της σήραγγας είναι ότι η λάξευση έγινε ταυτόχρονα και από τις δύο πλαγιές του λόφου βόρεια και νότια, και τα δύο συνεργεία συναντήθηκαν στο μέσον περίπου της σήραγγας με μικρή απόκλιση από την ευθεία.
Υπολογίζεται ότι τα δύο συνεργεία, που δούλευαν με σφυρί και καλέμι, χρειάστηκαν 8-10 χρόνια για να ολοκληρώσουν το έργο. Για φωτισμό στο εσωτερικό της σήραγγας χρησιμοποιούσαν λύχνους λαδιού, που βέβαια επιβάρυναν την ατμόσφαιρα και δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο το έργο. Η επίτευξη της διάνοιξης έγινε με τους υπολογισμούς του Ευπαλίνου, χρησιμοποιώντας απλά όργανα μέτρησης. Στα τοιχώματα της σήραγγας, που ενισχύθηκαν κατά τόπους με λιθοδομή, σώζονται λέξεις, γράμματα και σημάδια κόκκινου χρώματος που αποτελούν μαρτυρίες αυτών των μετρήσεων, αλλά και ονόματα εργατών.
Η περιγραφή του Ηρόδοτου για το Ευπαλίνειο όρυγμα
“Ανέφερα πολλά δε για τους Σαμίους, γιατί έχουν κάνει τρία από τα μεγαλύτερα έργα από όλους τους Έλληνες. Σε όρος με ύψος εκατόν πενήντα οργιές, έφτιαξαν υπόγειο όρυγμα που το είχαν αρχίσει ταυτόχρονα από δυο πλευρές. Το μεν μήκος του ορύγματος είναι επτά στάδια, το δε ύψος και πλάτος είναι οκτώ πόδια το καθένα. Καθ’ όλο το μήκος του δε, έχει ανοιχτεί ένα άλλο όρυγμα, σε βάθος είκοσι πήχεων, με πλάτος τριών ποδιών, μέσα από το οποίο το νερό διοχετεύεται μέσα από σωλήνες από μεγάλη πηγή μέχρι την πόλη. Ο αρχιτέκτονας δε του ορύγματος αυτού ήταν ο Ευπαλίνος, γιος του Ναυστρόφου από τα Μέγαρα”.
Το όρυγμα ανασκάφτηκε από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, τη δεκαετία του 1970. Σήμερα υπάρχουν τρεις διαδρομές επίσκεψης, μετά την πλήρη αναστήλωση.
Όπως υπάρχουν χιλιάδες κωμωδίες, έτσι υπάρχουν και χιλιάδες δραματικές ταινίες. Την εποχή του ασπρόμαυρου μάλιστα, είχαν γίνει μερικά αριστουργήματα. Τα χρόνια μετά τον πόλεμο, οι κινηματογραφιστές άφησαν τα μεγάλα και βγήκαν με τις κάμερες στους δρόμους και τις γειτονιές. Τα θέματα κοινωνικά, και αισθηματικά. Ανθρώπινα.
Οι 15 ταινίες που θα δείτε εδώ, επιλέχθηκαν για την αρτιότητα της παραγωγής τους, το σενάριο, την σκηνοθεσία, τους συντελεστές, το cast, τα εισιτήρια που έκοψαν και την καριέρα τους σε ξένα φεστιβάλ και βραβεία. Σας τις παρουσιάζω με την χρονολογική σειρά που έγιναν.
Τέτοιες ουρές σε κινηματογραφική ταινία η Ελλάδα δεν είχε ξαναδεί. Τεράστια επιτυχία για την εποχή της με 304.438 εισιτήρια στην α΄ προβολή της. Σενάριο και σκηνοθεσία από τον μεγάλο Γιώργο Τζαβέλλα και παραγωγή Φίνος Φιλμ. Ηθοποιοί: Ορέστης Μακρής, Δημήτρης Χορν και Μπίλλυ Κωνσταντοπούλου. Επίσης: Αθανασία Μουστάκα, Κάτια Λίντα, Μαρία Γιαννακοπούλου, Νικόλας Βλαχόπουλος, Άννα Κυριακού, Νίκος Ρίζος, Αριστείδης Καρύδης – Φουκς κ.α.
Ο Χαράλαμπος Λαρδής είναι ένας φτωχός τσαγκάρης. Δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον ηρωικό χαμό του γιου του στα βουνά της Αλβανίας, και της γυναίκας του αμέσως μετά. Από τον πόνο του άρχισε να γυρνάει στις ταβέρνες της Πλάκας, όπου οι θαμώνες τον ποτίζουν κρασί και τον περιγελούν. Η κόρη του η Άννα, δυναμική κοπέλα πιάνει δουλειά ως δακτυλογράφος στα οινοποιεία Μπακά και εργάζεται με πολύ ζήλο.
Εκεί θα την προσέξει ο ανερχόμενος υιός Αλέκος, ο οποίος αρχικά θα τη φλερτάρει, αλλά γρήγορα θα την αγαπήσει για τα προτερήματά της και θα της προσφέρει γάμο. Οι γονείς του είναι εναντίον του γάμου, αλλά τελικά δέχονται να γνωρίσουν τους γονείς της Άννας και προγραμματίζουν επίσκεψη. Ο Χαράλαμπος, ενώ από καιρό προσπαθεί να κόψει το κρασί, εκείνη τη μέρα…
Στην πρώτη κινηματογραφική ταινία του, ο Νίκος Κούνδουρος, μας μεταφέρει σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας (Δουργούτι), που αποτελεί το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία ενός σκληρά εργαζόμενου νέου (Γιώργος Φούντας) που βρίσκεται μπλεγμένος σε μια παράνομη δοσοληψία με ένα απατεώνα (Στέφανος Στρατηγός). Με τη βοήθεια των γειτόνων του θα βγει αλώβητος από αυτήν την περιπέτεια και θα κερδίσει την καρδιά της αγαπημένης του (Μαργαρίτα Παπαγεωργίου).
Το σενάριο της «Μαγικής Πόλης» υπογράφει η συγγραφέας Μαργαρίτα Λυμπεράκη, ενώ την μουσική ο Μάνος Χατζιδάκις. Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Φούντας, Στέφανος Στρατηγός, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου. Σε χαρακτηριστικούς ρόλους εμφανίζονται οι ηθοποιοί: Μάνος Κατράκης, Ανδρέας Ντούζος, Ανέστης Βλάχος, Μίμης Φωτόπουλος και ο Θανάσης Βέγγος, στην πρώτη του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη.
(Σημείωση: Ο Κατράκης και ο Βέγγος ήταν συγκρατούμενοι του Κούνδουρου στην Μακρόνησο). Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι η ταινία είχε πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, συμμετέχοντας στο Διαγωνιστικό Τμήμα και διεκδικώντας τον Χρυσό Λέοντα της διοργάνωσης.
Η “Στέλλα” είναι ελληνική αισθηματική-δραματική ταινία του 1955, σε σκηνοθεσία και σενάριο Μιχάλη Κακογιάννη. Βασίζεται στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», ενώ είναι εμπνευσμένη δραματουργικά από το μύθο της Κάρμεν. Διακρίθηκε με τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας το 1956 και με το βραβείο καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1960.
Η ταινία ήταν φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών το 1955 και η Μελίνα Μερκούρη για το βραβείο καλύτερης ηθοποιού· δεν κέρδισε όμως κανένα από τα δύο. Ήταν επιπλέον η ελληνική υποβολή για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας του 1956. Σε αυτή πραγματοποίησαν την πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή τους η Μελίνα Μερκούρη και ο Κώστας Κακκαβάς (με ψευδώνυμο).
Τα σκηνικά έκανε ο Γιάννης Τσαρούχης και τη μουσική έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις ενώ κλασική είναι η ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη στο τραγούδι “Αγάπη Που ‘γινες Δίκοπο Μαχαίρι”. Στην ταινία ακούστηκαν για πρώτη φορά τα τραγούδια “Εφτά τραγούδια θα σου πω” και “Το Φεγγάρι είναι κόκκινο”. Η ηρωίδα, που διαλέγει το δικό της δρόμο αντιμετώπισης των αντιλήψεών της ενόχλησε τα αριστερά έντυπα «Αυγή» και «Επιθεώρηση Τέχνης», με αποτέλεσμα να επιτεθούν σκληρά κατά της ταινίας.
Τα σχόλια του ξένου Τύπου στις Κάννες ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκά για την ηρωίδα-πρότυπο της γυναικείας απελευθέρωσης. Διχασμένοι οι κριτικοί της εποχής, αντιμετώπισαν την ταινία είτε με ευμενή σχόλια, είτε με εξαιρετικά αρνητική κριτική (ειδικά από τον αριστερό Τύπο της εποχής).
Στο μόνο που όλοι συμφωνούσαν, ήταν η ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη, η οποία επαινέθηκε. Οι περισσότεροι κριτικοί περιέγραψαν την ταινία ως ένα ηχηρό κατηγορητήριο σε βάρος της πατριαρχίας, με την πρωταγωνίστρια να εκπροσωπεί ένα γυναικείο πρότυπο που ήταν αναμφίβολα ξένο προς την ελληνική κοινωνία της εποχής, αλλά και μια διαχρονική ηρωίδα τραγωδίας. Στην ταινία έπαιζαν ακόμα οι: Γιώργος Φούντας, Σοφία Βέμπο, Βούλα Ζουμπουλάκη, Αλέκος Αλεξανδράκης, Χριστίνα Καλογερίκου, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κ.α.
“Το κορίτσι με τα μαύρα” είναι σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη και με ερμηνείες από την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν. Εκτός από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι παίζουν ακόμα: Ελένη Ζαφειρίου, Γιώργος Φούντας, Νότης Περγιάλης, Ανέστης Βλάχος, Στέφανος Στρατηγός, Νίκος Φέρμας, Θανάσης Βέγγος κ.α.
Η ταινία έχει κερδίσει: Ασημένιο Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας – Χρυσή Σφαίρα ως καλύτερη ξένη ταινία από την Επιτροπή Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Αμερική και Υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.Γυρίστηκε στην Ύδρα με μία μόνο κάμερα. Η Μαρίνα ζει στην Ύδρα με την μητέρα της Φρόσω και τον αδερφό της Μήτσο.
Η μητέρα της ούσα χήρα, διατηρεί σχέση με το νεότερό της Πανάγο και γι’ αυτό έχει δώσει δικαιώματα, κάτι που εξοργίζει το Μήτσο. Στο σπίτι της οικογένειας επικρατεί μια τραγική κατάσταση, την οποία η Μαρίνα δεν μπορεί να διαχειριστεί. Στο νησί έρχονται για διακοπές δύο φίλοι, ο Παύλος και ο Αντώνης και νοικιάζουν δωμάτια στο σπίτι της Μαρίνας.
Ο Παύλος αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον προς τη Μαρίνα και οι δύο νέοι ερωτεύονται. Όμως ο Χρήστος, ένας ψαράς του νησιού, ερωτευμένος με τη Μαρίνα, προσπαθεί να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να την κατακτήσει…
“Ο Δράκος” είναι ο τίτλος ελληνικής κινηματογραφικής ταινίας του Νίκου Κούνδουρου, βασισμένη σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Γυρίστηκε στην Ελλάδα και πρωτοεμφανίστηκε στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Όταν προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες αντιμετώπισε εμπορική αποτυχία αλλά και επιθετικότητα μεγάλης μερίδας του τύπου.
Είναι χαρακτηριστικό πως οι εφημερίδες της εποχής «Εστία» και «Αυγή», κατηγόρησαν την ταινία ως ανθελληνική ζητώντας την επέμβαση του εισαγγελέα. “Ο Δράκος” αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις πιο σημαντικές ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου που συνδυάζει στοιχεία από τον ιταλικό νεορεαλισμό, τον γερμανικό εξπρεσιονισμό αλλά και το Φιλμ νουάρ.
Ανάμεσα στα προτερήματα της ταινίας είναι και η μουσική επένδυση, έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Παίζουν: Ντίνος Ηλιόπουλος, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Γιάννης Αργύρης, Θανάσης Βέγγος, Μαρίκα Λεκάκη, Στέφανος Στρατηγός, Ανέστης Βλάχος, Ανδρέας Ντούζος, Κάση Τζάνετ, Ζαννίνο, Νίκος Τσαχιρίδης, Αλέκος Τζανετάκος κ.α. Η ταινία βραβεύτηκε το 1960 στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της περιόδου 1955-1959 (ρετροσπεκτίβα), ενώ πήρε και ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Ένας ασήμαντος τραπεζικός υπάλληλος, ο Θωμάς (Ντίνος Ηλιόπουλος), ετοιμάζεται να περάσει μόνος τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς όταν τρομοκρατημένος συνειδητοποιεί ότι μοιάζει μ’ έναν κακοποιό που οι εφημερίδες αποκαλούν “Ο Δράκος”. Λόγω της παρεξήγησης, η αστυνομία τον καταδιώκει και αυτός βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα καμπαρέ.
Μες στη διφορούμενη γοητεία της νύχτας, μία συμμορία του υποκόσμου (οι άνθρωποι του καμπαρέ), τον αντιμετωπίζουν ως τον γνήσιο Δράκο και μία χορεύτρια, η λεγόμενη Κάρμεν (Μαρίκα Λεκάκη), η οποία τον…
“Το τελευταίο ψέμα” είναι ελληνική δραματική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη. Πρωταγωνιστές: Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Αθηνά Μιχαηλίδου, Ελένη Ζαφειρίου, Γεώργιος Παππάς, Μιχάλης Νικολινάκος, Ζωρζ Σαρή, Δέσπω Διαμαντίδου, Μαίρη Χρονοπούλου, Νίκος Κούρκουλος, Νίκος Φέρμας και Βασίλης Καΐλας κ.α.
Μουσική Μάνος Χατζιδάκις, Σκηνογραφία Γιάννης Τσαρούχης. Η Χλόη είναι η κόρη μιας πλούσιας ξεπεσμένης οικογένειας την οποία προσπαθούν να την παντρέψουν με έναν πλούσιο για να σωθούν οικονομικά. Εκείνη όμως είναι ερωτευμένη με έναν μποέμ τύπο και ο γάμος της μοιάζει να είναι έτοιμος να ματαιωθεί. Λόγω όμως της Χλόης και της μητέρας της η υπηρέτρια του σπιτιού πεθαίνει και ο γιος της εξαιτίας ενός σοκ παθαίνει…
Το ποτάμι (1960)
Ακόμα μια ταινία του Νίκου Κούνδουρου μέσα στις 15 καλύτερες. Σενάριο: Αντώνης Σαμαράκης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Νότης Περγιάλης, Νίκος Κούνδουρος. Μουσική σύνθεση: Μάνος Χατζιδάκις. Ηθοποιοί: Τίτος Βανδής, Πατρίτσια Μπίνι, Ανέστης Βλάχος, Γιώργος Εμιρζάς, Τάκης Εμμανουήλ, Ντίνα Τριάντη, Βαγγέλης Ιωαννίδης, Νότης Περγιάλης, Ντέπη Μαρτίνη, Χριστόφορος Ζήκας κ.α.
Ένα ποτάμι, συμβολικό όριο που χωρίζει τη ζωή από το θάνατο, τη φθορά της καθημερινότητας από το όνειρο, έλκει σαν μαγνήτης τους ανθρώπους και τους καλεί να κάνουν την υπέρβασή τους. Τρεις χωρικοί κλέβουν ένα σταυρό από κάποιο μοναστήρι, αλλά η απληστία θα τους οδηγήσει στο θάνατο και το ποτάμι θα παρασύρει στη θάλασσα την ανομία τους.
Η “Συνοικία το όνειρο” είναι ελληνική δραματική ταινία του 1961 σε σκηνοθεσία Αλέκου Αλεξανδράκη. Το σενάριο γράφτηκε από τον Τάσο Λειβαδίτη και τον Κώστα Κοτζιά. Πρωταγωνιστούν οι Αλέκος Αλεξανδράκης, Μάνος Κατράκης και Αλίκη Γεωργούλη. Θεωρείται ως μία από τις πρώτες ελληνικές νεορεαλιστικές ταινίες. Η ταινία απέσπασε το Βραβείο φωτογραφίας και το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου (Μάνος Κατράκης) στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1961.
Μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, είναι το κέντρο του κόσμου για τους ανθρώπους που ζουν εκεί, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν απ’ τη φτώχεια και την ανέχεια. Ένας άρτι αποφυλακισμένος νέος, ο Ρίκος (Αλέκος Αλεξανδράκης), προσπαθεί να βγάλει χρήματα, την ίδια στιγμή που η αγαπημένη του (Αλίκη Γεωργούλη) βλέπει άλλους άνδρες, και ο αδερφός της (Μάνος Κατράκης) προσπαθεί να συνεισφέρει στα οικονομικά της οικογένειας. Ο Ρίκος θα σκαρφιστεί μια δουλειά αλλά…
Ένδοξες στιγμές συνάντησε ο “Κατήφορος”, η ελληνική δραματική ταινία του 1961, σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Αυτή ήταν η πρώτη εμφάνιση στον κινηματογράφο της Ζωής Λάσκαρη. Ο ρόλος είχε προταθεί αρχικά στην Αλίκη Βουγιουκλάκη η οποία τον απέρριψε λόγω της τολμηρότητάς του.
Έτσι η Ζωή Λάσκαρη μετατρέπεται στη μεγαλύτερη απειλή στη δημοτικότητα της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Ο Νίκος Κούρκουλος και ο Κώστας Βουτσάς αποκτούν τεράστια δημοτικότητα. Η ταινία ήταν 1η σε εισιτήρια τη χρονιά προβολής της. Μετά από αυτή την ταινία η Ζωή Λάσκαρη θα προσληφθεί μόνιμα στην Φίνος Φιλμ με μηνιαίο μισθό.
Η ταινία προβλήθηκε και στο εξωτερικό, ενώ ήταν πρώτη σε εισπράξεις στο Μεξικό την περίοδο 1961-62. Επρόκειτο μάλιστα να συμμετάσχει επίσημα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1961, όμως ο Φίνος την απέσυρε (μαζί με άλλες δυο) γιατί κληρώθηκαν να προβληθούν σε μέρες και ώρες, όχι αρεστές στον παραγωγό.
Ο ίδιος ο Φιλοποίμην Φίνος παίζει έναν μικρό ρόλο κομπάρσου στη ταινία. Συγκεκριμένα κάνει τον υπάλληλο του δικαστηρίου που καλεί τους μάρτυρες, κτλ. Στους υπόλοιπους ρόλους βλέπουμε τους: Παντελή Ζερβό, Μίρκα Καλατζοπούλου, Νίτσα Μαρούδα, Ελένη Ζαφειρίου κ.α.
“Τα Κόκκινα Φανάρια” (αγγλικός τίτλος: The Red Lanterns) είναι ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, παραγωγής 1963, σε σενάριο του Αλέκου Γαλανού, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Η ταινία υπήρξε υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964.
Η μαντάμ Παρί, ο Μιχαήλος και μαζί 7 γυναίκες με 7 ιστορίες. Τα κορίτσια της Τρούμπας ζουν και εργάζονται στο “σπίτι” με τα κόκκινα φανάρια της Μαντάμ Παρί, που ονομάζεται Phryne’s Bar. Το cast συγκλονιστικό: Τζένη Καρέζη, Γιώργος Φούντας, Μαίρη Χρονοπούλου, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Μάνος Κατράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Δέσπω Διαμαντίδου, Αλεξάνδρα Λαδικού, Κατερίνα Χέλμη, Ελένη Ανουσάκη κ.α.
Ο “Ίλιγγος” είναι ελληνικό δράμα του 1963 της Φίνος Φιλμ σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Η Έλλη (Ζωή Λάσκαρη) είναι ένα νεαρό κορίτσι που μένει μαζί με την μητέρα (Βούλα Ζουμπουλάκη) και τον πατριό της (Αλέκος Αλεξανδράκης). Όταν εκείνος την πλησιάζει ερωτικά, φεύγει από το σπίτι της και ξεκινάει μια επικίνδυνη ζωή… Παίζουν ακόμα: Φαίδων Γεωργίτσης, Αλέκος Τζανετάκος, Λευτέρης Βουρνάς, Ίλυα Λιβυκού, Κατερίνα Χέλμη, Μαλαίνα Ανουσάκη κ.α.
Η “Λόλα”, γνωστή και ως “Λόλα της Τρούμπας”, είναι δραματική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου παραγωγής 1964 σε σενάριο Ηλία Λυμπερόπουλου, σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου.
Ο Άρης (Νίκος Κούρκουλος) βγαίνει από τη φυλακή και επιστρέφει σ’ ένα καμπαρέ της Τρούμπας για να ξεκαθαρίσει παλιούς λογαριασμούς με μια συμμορία που του έστησε άσχημο παιχνίδι και τον έστειλε στη φυλακή. Ο αρχηγός της συμμορίας και ιδιοκτήτης του καμπαρέ (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) κρατά κοντά του τη Λόλα (Τζένη Καρέζη), μια γυναίκα ελευθέρων ηθών που είχε με τον Άρη ερωτική σχέση η οποία διατηρείται ακόμα.
Στην ιστορία εμπλέκεται καθοριστικά κι ένας γέρος δεσμοφύλακας του Άρη (Παντελής Ζερβός), που στο τέλος αποδεικνύεται πατέρας της Λόλας. Όταν έρχεται η ώρα της τελικής μονομαχίας των δύο ανδρών, γίνεται και η μεγάλη ανατροπή της ταινίας.
Η ταινία “Αλέξης Ζορμπάς” (Zorba the Greek) είναι βρετανική-ελληνική ταινία του 1964, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη με τους Άντονι Κουίν, Άλαν Μπέιτς και Ειρήνη Παππά. Είναι βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη “Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”.
Η ταινία απέσπασε τρία βραβεία Όσκαρ το 1964, Όσκαρ Β´ Γυναικείου Ρόλου, Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης (για ασπρόμαυρη ταινία) στον Βασίλη Φωτόπουλο και Όσκαρ φωτογραφίας (για ασπρόμαυρη ταινία) στον Γουόλτερ Λασάλι. Η μουσική της ταινίας, την οποία έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης έγινε παγκοσμίως γνωστή ως Συρτάκι.
Για το ίδιο θέμα είχαν ενδιαφερθεί πριν ο Φρέντρικ Μαρτς, ο Μπαρτ Λάνκαστερ και ο Ζιλ Ντασέν. Τα κατάφερε ο Μιχάλης Κακογιάννης που βρήκε και χρηματοδότες αλλά και τον Άντονι Κουίν. Στους άλλους ρόλους εμφανίστηκαν οι: Σωτήρης Μουστάκας, Γιώργος Φούντας, Άννα Κυριακού, Ελένη Ανουσάκη, Γιώργος Βογιατζής, Τάκης Εμμανουήλ κ.α.
Για τον ρόλο της μαντάμ Ορτάνς αρχικά είχαν κλείσει την Σιμόν Σινιορέ η οποία ήρθε στην Κρήτη αλλά μόλις χρειάστηκε να γεράσει κάπως με ειδικό μακιγιάζ πανικοβλήθηκε και αποχώρησε. Τυχερή στάθηκε η αντικαταστάτριά της Λίλα Κέντροβα που την επόμενη χρονιά τιμήθηκε με Όσκαρ για την ερμηνεία της.
“Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” είναι μία ελληνική δραματική ταινία του 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου. Η ταινία υπήρξε υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966, και αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία κόβοντας συνολικά 588.101 εισιτήρια.
Εμπνευσμένη από τα Γουέστερν, η ταινία αναφέρεται στον αγώνα των κολίγων ενάντια στη καταδυνάστευση των τσιφλικάδων, στη Θεσσαλία του 1907. Πρωταγωνιστούν οι Νίκος Κούρκουλος, Μάνος Κατράκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Γιάννης Βόγλης, Φαίδων Γεωργίτσης, Μαίρη Χρονοπούλου, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Δημήτρης Μπισλάνης, Ζέτα Αποστόλου, Βάσος Ανδρονίδης, Ελένη Κριτή και ο Νότης Περγιάλης.
Το “Δάκρυα για την Ηλέκτρα” είναι ελληνική δραματική ταινία του 1966, της Φίνος Φιλμ. Πρώτη συνεργασία του Νίκου Φώσκολου και του Γιάννη Δαλιανίδη. Θα λέγαμε πως η ιστορία είναι ελεύθερη διασκευή και μεταφορά στη σύγχρονη εποχή του μύθου των Ατρειδών. Μια νεαρή και όμορφη κοπέλα, η Ηλέκτρα (Ζωή Λάσκαρη), τρακάρει με το αυτοκίνητό της την ημέρα του γάμου της μητέρας της Λίνας (Μαίρη Χρονοπούλου), τραυματίζεται σοβαρά και χειρουργείται.
Για την ακρίβεια, πέφτει με το αυτοκίνητό της πάνω στο «νυφικό» αυτοκίνητο που μεταφέρει την μητέρα της και τον πατριό της από την εκκλησία, όπου έχουν μόλις παντρευτεί. Κατά την ανάρρωσή της θυμάται το παρελθόν, από τη στιγμή που ο επιχειρηματίας πατέρας της (Μάνος Κατράκης) προσέλαβε ως οδηγό τον Γιώργο (Αλέκος Αλεξανδράκης), έναν πρώην ραλίστα, αδίστακτο και αποτυχημένο άνθρωπο του καλού κόσμου, με εμφάνιση γόη.
Αυτός, θέλοντας να βάλει στο χέρι την περιουσία τους, έμπλεξε στα δίχτυα του τη μητέρα της και την έκανε ερωμένη του, οδηγώντας τον πατέρα της στο θάνατο. Όταν αναρρώνει και βγαίνει από το νοσοκομείο, η Ηλέκτρα σκέφτεται μόνο την εκδίκηση… Η ταινία έκοψε 328.277 εισιτήρια. Παίζουν ακόμα: Λάκης Κομνηνός, Λίζα Κουντούρη, Ειρήνη Κουμαριανού κ.α.
Ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε στην Αθήνα στις 09 Μαρτίου του 1921 σε ξενοδοχείο της οδού Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας. Πατέρας του ήταν ο γνωστός στρατιωτικός και θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Νονά του η μεγάλη ηθοποιός Κυβέλη Ανδριανού. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή του Δημήτρη Χορν και μας τις αποκαλύπτει…
Δημήτρης Χορν: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Είχε πρωταγωνιστήσει μόνο σε εννέα ταινίες σε διάρκεια 18 ετών. Καθώς και σε δύο ντοκιμαντέρ το 1962. Στο ένα από αυτά ερμήνευσε και το τραγούδι του Μίμη Πλέσσα, “Οι θαλασσιές οι χάντρες”.
2ον. Ο Δημήτρης Χορν ήταν ο πρωταγωνιστής στις πρώτες ταινίες τριών σκηνοθετών της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου. “Η Φωνή της καρδιάς” (1943) του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, “Τα χειροκροτήματα” (1944) του Γιώργου Τζαβέλλα και “Κυριακάτικο ξύπνημα” (1954) του Μιχάλη Κακογιάννη. Στις δύο πρώτες συμπρωταγωνίστησε με την Καίτη Πάνου και την Ζινέτ Λακάζ στις παρθενικές τους εμφανίσεις στην μεγάλη οθόνη.
3ον. Στην θρυλική και σπουδαία ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη ήταν οι πιο ακριβοπληρωμένοι. Ενώ όλες τους οι σκηνές γυρίστηκαν μέσα 6 μέρες καθώς οι θεατρικές τους υποχρεώσεις ήταν αρκετές εκείνες την περίοδο.
4ον. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Ιωαννόπουλος ήταν αυτός που μετά από πολλές πιέσεις τον έπεισε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, “Μια του κλέφτη” που του χάρισε το Α΄ βραβείο ερμηνείας στην Εβδομάδα Ελληνικού κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Ήταν μάλιστα η πρώτη του επιλογή ενώ για τον πρώτο γυναικείο ρόλο ο Δημήτρης Χορν του είχε προτείνει μια άγνωστη νεαρή ηθοποιό. Τελικά όμως επιλέχθηκε η Κάκια Αναλυτή.
5ον. Έπαιξε στην πρώτη ταινία της κινηματογραφικής εταιρείας Φίνος Φιλμ, ενώ συνεργάστηκε μαζί της σε άλλες δύο. “Ο μεθύστακας” (1950) που είναι και η πιο πετυχημένη της κινηματογραφικής του καριέρας αφού έκοψε 304.438 εισιτήρια και η κωμωδία, “Μια ζωή την έχουμε” (1958).
6ον. Η αμοιβή του για την τελευταία του ταινία, “Αλίμονο στους νέους” ήταν ισάξια με τον μακιγιέρ που έφερε ο Αλέκος Σακελλάριος από το εξωτερικό για να τον μεταμορφώσει σε ηλικιωμένο. Ενώ τα τραγούδια που ερμήνευσε στην ταινία τα ηχογράφησε μόνο μια φορά.
Η Χαριτίνη Καρόλου υπήρξε από τις πιο εντυπωσιακές ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου. Ψηλή, ξανθιά με εκφραστικό βλέμμα και η ομορφιά της θύμιζε τις γυναίκες των σκανδιναβικών χωρών. Τη θυμόμαστε από τους ρόλους της στις ταινίες «Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα» στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη και από την ταινία «Οι σφαίρες δε γυρίζουν πίσω» του Φώσκολου.
Η Χαριτίνη Καρόλου και ο Κώστας Καρράς στη ταινία του 1971, “Αυτοί που ξέχασαν τον όρκο τους”.
Ο Χαριτίνη Καρόλου γεννήθηκε στην Κοζάνη και ήταν το μικρότερο από τα 8 παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας ήταν δικαστικός και τη δεκαετία του ’40 πήρε μετάθεση στον Πειραιά, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της αγαπούσε τον κινηματογράφο και το θέατρο, και από μικρή παρακολουθούσε παραστάσεις. Στα 4 της χρόνια παρακολούθησε τη Σίρλεϊ Τεμπλ, το παιδί-θαύμα και παραστάσεις, στις οποίες πρωταγωνιστούσαν η Έλλη Λαμπέτη και ο Χρήστος Ευθυμίου.
Ωστόσο, όνειρό της ήταν να γίνει αεροσυνοδός, γι’ αυτό ξεκίνησε να μαθαίνει ξένες γλώσσες. Τότε, μια φίλη της με την οποία έκανε μαζί της μάθημα στα Αγγλικά της ζήτησε να τη συνοδεύσει στη σχολή δημοσιογραφίας όπου φοιτούσε. Όταν μπήκαν στην αίθουσα έκανε μάθημα ο θρυλικός δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος Μελάς, ο οποίος μόλις την είδε σταμάτησε το μάθημα.
Την πλησίασε και τη ρώτησε τι ήθελε να γίνει και του απάντησε «ηθοποιός». Τότε, της πρότεινε να δουλέψει ως γραμματέας του και παράλληλα θα τη βοηθούσε να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Όταν ξεκίνησε να φοιτά στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών σταμάτησε να εργάζεται για λογαριασμό του. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε στην ταινία «Ο Αδελφός Άννα», στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Πέτρος Φυσσούν και ο Μάνος Κατράκης. Ακολούθησαν οι ταινίες «Ο Ντιρλαντάς» (1970), «Όμορφες μέρες» (1970), «Ζαβολιές» (1969), «Ερασταί του μεσαίου τοίχου», «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω», «Επιχείρησις Δούρειος Ίππος».
Το 1980 συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη με την οποία έγιναν καλές φίλες. Όπως είχε αναφέρει, το μόνο που της ζητούσε η Βουγιουκλάκη ήταν να μην φοράει κόκκινα ρούχα και ψηλοτάκουνα, καθώς ήταν πολύ ψηλή. Μάλιστα, είχε αποκαλύψει ότι πήγαινε συχνά στο σπίτι της με τον σύζυγό της και πως η Βουγιουκλάκη της είχε εκμυστηρευτεί ότι έπρεπε να είχε παντρευτεί τον Πλωρίτη και όχι τον Παπαμιχαήλ.
Το 1986 παντρεύτηκε τον γνωστό τηλεοπτικό παραγωγό Σούλη Γεωργιάδη, ο οποίος πέθανε το 1997. Δεν απέκτησε παιδιά και αφοσιώθηκε στο θέατρο. Τα τελευταία χρόνια ζει σε ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι.
Χαριτίνη Καρόλου: Βίντεο από συνέντευξή της το 2015:
Η Αθήνα αλλάζει συνεχώς μέσα στις δεκαετίες. Ένα οδοιπορικό της παλαιάς Αθήνας με φωτογραφίες από διάφορες περιοχές της.
Οδός Δεριγνύ (1929): Η λήψη από τη συμβολή με την 3ης Σεπτεμβρίου. Στην επόμενη γωνία με την Πατησίων διακρίνεται η οικία Τριανταφυλλάκου, το ωραιότατο αυτό κτίριο με τον τρούλο που κατεδαφίστηκε κάπου το 1970. Το μόνο από τα κτίρια της φωτογραφίας, που διασώζεται σήμερα είναι το τελευταίο στη σειρά, πριν το κενό οικόπεδο επί της Πατησίων.
Η Καστέλλα με την έπαυλη Κουμουνδούρου να δεσπόζει στο λόφο στην είσοδο του Μικρολίμανου (τέλη 19ου αιώνα).
Κολωνάκι – Ξενοκράτους και Αριστοδήμου (1961): Η γνωστή, σταθερή από το 1939, λαϊκή της Ξενοκράτους.
Βασιλίσσης Σοφίας (τότε Κηφισίας) και Κουμπάρη (1918-1920): Το γωνιακό αυτό κτίριο απέναντι από το σημερινό Μουσείο Μπενάκη,. κτίστηκε ως κατοικία του Παύλου Καζούλη. Την εποχή της φωτογραφίας είχε μισθωθεί ως έδρα της αποστολής του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα. Κατεδαφίστηκε το 1936. Πίσω του διακρίνεται η πλατεία Κολωνακίου και τα κτίρια γύρω της.
Λεωφόρος Βασιλίσσης Αμαλίας (δεκ. ’30): Η κάθετος αριστερά είναι η Γ. Σουρή, που οδηγεί στη Ρώσικη Εκκλησία. Αριστερά στη διασταύρωση το Μέγαρο Κων/νου Σταθάτου και δεξιά το Μέγαρο Αλεξάνδρου Μαύρου. Στη θέση του ανεγέρθηκε τη δεκαετία του ’50 το Μέγαρο του Ιδρύματος Μποδοσάκη, όπου στεγάζεται σήμερα η Eurobank.
Ο Άντονι Χόπκινς είναι από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς του Χόλιγουντ έχοντας πολύ καλές επιλογές και θρυλικές ταινίες αν μη τι άλλο. Μια σχετικά “άγνωστη” ιστορία είχε βγεί πριν καιρό και ευκαιρία να την ξαναθυμηθούμε. Όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Τζούμας και θα δείτε παρακάτω στην σχετική ανάρτηση, ο Άντονι Χόπκινς παρόλο που δεν ήξερε την γλώσσα είχε μείνει άφωνος με τον Κώστα Χατζηχρήστο την ταινία “Μπακαλόγατος“. Η ανάρτηση είχε ως εξής:
“Θυμάμαι, τον Άντονι Χόπκινς.. Κάποτε, σε μια σουίτα του ξενοδοχείου Κάραβελ… Γυρίζαμε την τηλεοπτική σειρά Peter and Paul, και στο διάλειμμα, εκεί που μιλούσαμε, μια τηλεόραση, χωρίς ήχο, είχε τον ”Ηλία του 16ου”, ή τον ”Μπακαλόγατο”. Ένα από τα δύο.
Και λέει ο Άντονι Χόπκινς: ”Βάλτε τον ήχο! Βάλτε τον ήχο!”. Κάποιος από το συνεργείο, βάζει τον ήχο. ”Ποιος είναι αυτός ο ηθοποιός;”, με ρωτάει.
”Είναι ο Κώστας Χατζηχρήστος. Ένας ηθοποιός που έχει αφήσει εποχή εδώ και ένα μεγάλο κομμάτι από αυτό που βλέπετε, είναι αυτοσχεδιαστικό”, του απαντώ.
Τι timing είναι αυτό!, μου λέει. Τι timing…! Τι ρυθμός! Αυτός ο ρυθμός…!,αυτός ο ρυθμός είναι καταπληκτικός! Τι καταπληκτικός ρυθμός, είναι αυτός…!!”
Κωνσταντίνος Τζούμας Πηγή: ΕΡΤ – Η ζωή είναι στιγμές. Απόσπασμα από συνέντευξη στον Ανδρέα Ροδίτη.
Η Ταϋγέτη Μπασούρη περισσότερο γνωστή ως Ταϋγέτη, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου 1914 στην Αθήνα και σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου και κατόπιν στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Οι πρώτες εμφανίσεις της χρονολογούνται στην αρχή της Κατοχής.
Ταϋγέτη Μπασούρη, Ξένια Καλογεροπούλου και Γεωργία Βασιλειάδου.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή της Ταϋγέτη και μας τις αποκαλύπτει…
Ταϋγέτη: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Ένας μικρός ρόλος στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, “Η κάλπικη λίρα” αποτέλεσε γι’ αυτήν το εισιτήριο για την είσοδο της στον κόσμο του κινηματογράφου αφού από εκεί και ύστερα συμμετείχε σε 56 ταινίες στο πλάι σπουδαίων ηθοποιών.
2ον. Για τον ρόλο της στην ταινία, “Ο Παπατρέχας” όπου υποδύθηκε την γεροντοκόρη θεία του Θανάση Βέγγου η αμοιβή της ήταν η μεγαλύτερη που είχε έως τότε πάρει.
3ον. Με τον Θανάση Βέγγο έπαιξε μαζί σε δώδεκα ταινίες. Η πρώτη ήταν το 1958 στο πλάι της Αλίκης Βουγιουκλάκη στη κωμωδία του Ντίμη Δαδήρα, “Χαρούμενοι αλήτες” και η τελευταία το 1993 στην περιπέτεια του Πατρίς Βιβάνκο, “Ζωη χαρισάμενη”. Να σημειώσω εδώ ότι το σενάριο της εν λόγω ταινίας φέρει την υπογραφή της Μαλβίνας Κάραλη σε συνεργασία με την Άννι Βερόν και τον Πατρίς Βιβάνκο.
4ον. Όταν το 1959 ο Νίκος Τσιφόρος έψαχνε μια γυναίκα για να υποδυθεί το μέντιουμ στην ταινία, “Ο θησαυρός του μακαρίτη” η Γεωργία Βασιλειάδου του πρότεινε την Ταϋγέτη με την οποία γνωρίζοταν από παλαιότερη συνεργασία τους στο θέατρο. Έτσι η αγαπημένη αυτή ηθοποιός πραγματοποίησε την μια και μοναδική της εμφάνιση σε ταινία της Φίνος Φιλμ.
5ον. Η πιο πετυχημένη ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν η σπαρταριστή κωμωδία του Ερρίκου Θαλασσινού, “Ο παπατρέχας” με 420.339 εισιτήρια. Ενώ η πιο αποτυχημένη ήταν μια άλλη κωμωδία σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπακώστα με τίτλο, “Όσο υπάρχουν γυναίκες” που έκοψε μόλις 4.127 εισιτήρια
Η Άννα Καλουτά ήταν ηθοποιός, πρωταγωνίστρια και θιασάρχης, έγινε θρύλος για την ελληνική υποκριτική τέχνη, αφού η ίδια τάχθηκε σε αυτήν, ψυχή τε και σώματι, από τα τέσσερα της χρόνια.
Η Ειρήνη-Άννα Καλουτά όπως ήταν το πλήρες όνομά γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Σεπτεμβρίου του 1918 και ήταν κόρη του ηθοποιού, Στέφανου Καλουτά και της τραγουδίστριας, Κατίνας Γερακουλαίου. Αποφοίτησε από την Ιόνιο Σχολή Θηλέων, στην οποία σπούδασε και πιάνο. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με το θέατρο, τη χορογραφία, τη σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική διεύθυνση.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή της Άννας Καλουτά και μας τις αποκαλύπτει…
Άννα Καλουτά: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Η πρώτη ταινία που πρωταγωνίστησε η Άννα Καλουτά γυρίστηκε στο Κάιρο το 1938 και ήταν Ελληνοαιγυπτιακής παραγωγής. Συμπρωταγωνιστούσε μαζί με την πολυαγαπημένη της αδελφή Μαρία και την γύρισαν μέσα σε 9 μέρες. Δυστυχώς όμως σήμερα δεν σώζεται κάποια κόπια αν και την δεκαετία του 1940 επαναπροβλήθηκε σε κάποιους κινηματογράφους.
2ον. Το 1949 στα γυρίσματα της ταινίας, “Οι Απάχηδες των Αθηνών” η Άννα Καλουτά γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε τον συμπρωταγωνιστή της με τον οποίο έζησε ένα θυελλώδη έρωτα. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
3ον. Με την Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε σε μία μόνο ταινία. Στο αισθηματικό δράμα, “Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν” που γυρίστηκε το 1951. Η αγαπημένη ηθοποιός κλήθηκε να αντικαταστήσει την Ειρήνη Παπά που αποχώρησε λίγες μέρες μετά την έναρξη των γυρισμάτων.
4ον. Η ταινία για την οποία πήρε τα περισσότερα χρήματα ήταν η κωμωδία του Ορέστη Λάσκου, “Ο εμίρης και ο κακομοίρης” που είναι και η πιο πετυχημένη από τις 16 συνολικά που γύρισε από το 1938 έως το 1988.
5ον. Η πιο αποτυχημένη ταινία που πρωταγωνίστησε είναι στο κοινωνικό δράμα του σκηνοθέτη Νίκου Αβραμέα, με τίτλο “Πρέπει να ζήσεις τίμια” που έκοψε μόνο 3.188 εισιτήρια. Να σημειώσω εδώ ότι αυτή ήταν η πρώτη ταινία του όπου ο Αβραμέας υπέγραψε ως σκηνοθέτης.
6ον. Όταν ο Αλέκος Σακελλάριος της ζήτησε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, “Καλώς ήρθε το δολλάριο“, εκείνη δέχτηκε με τον όρο όλες οι σκηνές της να γυριστούν μέσα σε ένα μικρό χρονικό περιθώριο λόγω των πολλών θεατρικών υποχρεώσεων που είχε εκείνη την περίοδο.
7ον. Το 1987 πρωταγωνίστησε σε τέσσερις βιντεοταινίες ενώ γύρισε άλλη μια τελευταία, το 1988 σε σκηνοθεσία Γιάννη Βόγλη. Τίτλος της “Ο υπηρέτης μου κι εγώ”.
Ο Σταύρος Καλιακούδας ήταν ο κασκαντέρ των ταινιών που «ντούμπλαρε» τους πρωταγωνιστές στις ταινίες του ΄80 στις δύσκολες και επικίνδυνες σκηνές.
Στη λεγόμενη εποχή της βιντεοκασέτας, στις ταινίες της δεκαετίας του ΄80 με Στάθη Ψάλτη, Πάνο Μιχαλόπουλο, Σταμάτη Γαρδέλη κ.α. οι μηχανές κυριαρχούσαν. Όλοι οι «μάγκες» είχαν απωθημένο, όνειρο, στόχο να καβαλήσουν μία και να «τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν», όπως τραγουδούσε ο Στάθης Ψάλτης στο «Καμικάζι αγάπη μου». Μόνο που ακούγαμε τη φωνή του, αλλά φυσικά δεν βλέπαμε τον Στάθη Ψάλτη να γκαζώνει, να κάνει σούζες και άλματα…
Αυτός ήταν ο Σταύρος Καλιακούδας! Ο κασκαντέρ των ταινιών που «ντούμπλαρε» τους πρωταγωνιστές στις δύσκολες και επικίνδυνες σκηνές, αυτός που έπαιξε σχεδόν σε όλες τις ταινίες των Γιάννη Δαλιανίδη και Ομήρου Ευστρατιάδη. Αυτός ήταν που καβαλούσε το motocross και το σήκωνε με σούζα, αυτός που έτρεχε με ταχύτητα όταν τον κυνηγούσε περιπολικό κτλ.
Ο Σταύρος Καλιακούδας έχει μιλήσει γι΄ αυτές τις εμπειρίες του, για τη συνεργασία του με όλους αυτούς του ηθοποιούς που θαυμάζουμε, τις γυναίκες ηθοποιούς της εποχής, αλλά και τα απίστευτα σκηνικά που είχε βιώσει.
«Τα γυρίσματα δεν ήταν εύκολα, με την έννοια ότι ξεκινούσαν από το πρωί στην περιοχή της Πανεπιστημιούπολης και τελείωναν αργά το μεσημέρι, με τα χέρια μου να πονάνε φριχτά από το γκάζι-φρένο, το σώμα καταπονημένο από την οδήγηση στη μία ρόδα και άλλους επικίνδυνους ελιγμούς που έπρεπε να κάνω» είχε πει σε συνέντευξη του στην Espresso.
Είχε μιλήσει μάλιστα για το ατύχημα που είχε στην ταινία «Τα Τσακάλια», που είχε ντουμπλάρει τον Πάνο Μιχαλόπουλο στη σκηνή με τη μηχανή: «Ήμουν και πρωτάρης στα “Τσακάλια” και, όσο να ‘ναι, μια τούμπα την έφαγα! Και ήταν τόσο θεαματική, που δεν την έκοψε στο μοντάζ ο Γιάννης Δαλιανίδης. Μεταφέρθηκα -θυμάμαι- στο ΚΑΤ, μου έκαναν ράμματα στο κεφάλι και όλα καλά, γιατί ο μισθός μου ήταν μεγάλος και δεν ήθελα να τον χάσω! Είκοσι χιλιάδες δραχμές την ημέρα».
Μετά τα «Τσακάλια», έπαιξε και στις τρεις ταινίες «Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα», που υπήρχαν φυσικά μηχανές και σούζες και στη συνέχεια στο «Καμικάζι Αγάπη Μου», με τον Στάθη Ψάλτη…
«Ήμουν ο ιδανικός για να ντουμπλάρω τον Ψάλτη, γιατί ήμουν 45 κιλά, είχα χαίτη και ήμουν… θεοπάλαβος. Δεν έχω ούτε μία φωτογραφία μαζί του από τα γυρίσματα, γιατί απαγορευόταν να βγει προς τα έξω ότι είχε κασκαντέρ. Στα γυρίσματα γνώρισα ηθοποιούς με το ίδιο πάθος για τις μηχανές, όπως ο Τζώνης Θεοδωρίδης, ο Γιώργος Ρήγας και ο Βασίλης Καμίτσης, που έρχονται πότε πότε από τα μαγαζιά μου και τα λέμε. Με τον Στηβ Ντούζο, φυσικά, κάνουμε παρέα μέχρι και σήμερα».
Στη συνέντευξή του είχε μιλήσει και για τη Ρένα Παγκράτη, λέγοντας: «Θυμάμαι ότι στην ταινία “Καμικάζι, αγάπη μου”, με το που τελείωνε το γύρισμά της, έφευγε με έναν ψηλό νεαρό που οδηγούσε μοτοσικλέτα. Όλοι έλεγαν πως ήταν το αγόρι της. Πολύ περίεργο κορίτσι, δεν της έπιανες εύκολα κουβέντα. Ερχόταν στα γυρίσματα με κάτι φορεματάκια κοντά και μέναμε με το στόμα ανοιχτό! Πολύ εντυπωσιακό κορίτσι. Μακράν η πιο σέξι από όλες τις συναδέλφους της. Τότε λεγόταν ότι ήταν ζευγάρι με τον Στάθη Ψάλτη».
Για την αγαπημένη του ηθοποιό, αυτή που τον εντυπωσίαζε, είπε: «Με άριστα το 10, θα βάλω 20 στη Βίνα Ασίκη. Γυναικάρα, εντυπωσιακή, περνούσε και τρίζανε τα πεζοδρόμια. Η Τέτα Ντούζου ήταν πολύ γλυκό κορίτσι, όπως και η Έφη Πίκουλα, που κάποιοι την έλεγαν και “θεούσα”. Εκείνη που περνούσε απαρατήρητη ήταν η Σοφία Αλιμπέρτη. Βέβαια, ήταν και πολύ μικρή τότε. Τώρα, όμως, που μεγάλωσε είναι κουκλάρα».
Όσο για τους άνδρες πρωταγωνιστές και το ποιος είχε τη μεγαλύτερη πέραση, είχε πει: «Γινόταν το γύρισμα και οι γυναίκες μαζεύονταν σαν σε σφηκοφωλιά για τον Πάνο Μιχαλόπουλο! Περίμεναν κάτω από τον ήλιο ώρες ατέλειωτες μέχρι να τελειώσει και μετά του ορμούσαν! Σαν τα… τσαμπιά κρέμονταν από πάνω του, πρόθυμες για όλα. Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί! Και ο Σταμάτης Γαρδέλης υπήρξε μεγάλο είδωλο, απλά δεν ήταν τόσο κοινωνικός όσο ο Μιχαλόπουλος. Αλλά ότι είχε επιτυχίες στο ωραίο φύλο, είχε…».
Ο Σταύρος Καλιακούδας πήρε μέρος σε 11 ταινίες, μεταξύ των οποίων οι «Εξοδος κινδύνου» του Νίκου Φώσκολου, «Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται» του Ανδρέα Τσιλιφώνη και «Ροζ γάτος» με πρωταγωνιστή τον Σωτήρη Μουστάκα. Τα περισσότερα γυρίσματα με μοτοσικλέτες γίνονταν είτε στην Πανεπιστημιούπολη είτε στην Αύρα, στο ποτάμι, δίπλα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Σταύρος Καλιακούδας: Ρεκόρ
Ο ίδιος είχε τέτοιο πάθος με τα δίτροχα, που τιμήθηκε από τη Λέσχη Ελλήνων Μοτοσικλετιστών για το ρεκόρ του ως ιδιοκτήτης 98 μηχανών! Θα συνέχιζε την καριέρα του ντουμπλάροντας ηθοποιούς, όμως ντύθηκε στα χακί για τη στρατιωτική θητεία του και τη θέση του πήρε άλλος. Κατάγεται από τη Λιβαδειά, ζει στο κέντρο της Αθήνας, είναι παντρεμένος με την αγαπημένη του Σοφία και είναι πατέρας δύο μικρών παιδιών, της Δέσποινας και του Παναγιώτη. Εύχεται, πάντως, ο γιος του να μην του ζητήσει ποτέ μοτοσικλέτα. «Όσο θυμάμαι τι έκανα στους δρόμους… τρελαίνομαι!» λέει και πιάνει την καρδιά του γελώντας!
Ο Νίκος Σταυρίδης ήταν ένας σπουδαίος κωμικός του θεάτρου και του κινηματογράφου και έγραψε ιστορία στην ελληνική κινηματογραφική. Γεννήθηκε το 1910 στο Βαθύ της Σάμου. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε δουλεύοντας στο μπακάλικο του πατέρα του, ενώ αργότερα έγινε βοηθός καραγκιοζοπαίχτη και βοηθός μηχανικού προβολής. Από μικρός έδειξε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή του Νίκος Σταυρίδης και μας τις αποκαλύπτει…
1ον. Με την κωμωδία της Φίνος Φιλμ, “Ελα στο θείο” (1950) έκανε την παρθενική του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη και μάλιστα με πρωταγωνιστικό ρόλο.
2ον. Ο Νίκος Σταυρίδης συμμετείχε ή πρωταγωνίστησε σε 69 ταινίες με πιο πετυχημένη την κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη, “Ο εξυπνάκιας” που έκοψε 365.488 εισιτήρια. Το σενάριο έγραψε ο Νίκος Τσιφόρος, ο άνθρωπος που είχε γράψει και σκηνοθετήσει και την πρώτη του ταινία στον κινηματογράφο.
4ον. Ο Νίκος Σταυρίδης είναι ο μόνος κωμικός ηθοποιός της γενιάς του που την δεκαετία του 1980 δεν έπαιξε σε βιντεοταινία άλλα ούτε και σε κάποια κινηματογραφική ταινία.
5ον. Στην Φίνος Φιλμ γύρισε τρεις ταινίες μόνο. “Έλα στο θείο” (1950), “Η ωραία των Αθηνών” (1954) και “Τα κίτρινα γάντια” (1960). Από αυτές η τελευταία ήταν και η πιο αποτυχημένη εισπρακτικά αφού έκοψε μόνο 27.787 εισιτήρια. Όμως με την πάροδο των ετών η συγκεκριμένη κωμωδία παρεξηγήσεων έγινε μια από τις πιο αγαπημένες και χιλιοπαιγμένες από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
6ον. Το 1971 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία του Ορέστη Λάσκου, “Τα ομορφόπαιδα” όπου υποδύθηκε έναν εργοστασιάρχη. Μπορεί η ταινία να μην έκανε μεγάλη επιτυχία, είναι όμως η πρώτη στην οποία εμφανίζεται ο Βλάσσης Μπονάτσος με το συγκρότημα ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ.
7ον. Με την ταινία του 1972 “Ο άνθρωπος ρολόι” αποχαιρέτησε μετά από 22 χρόνια τον κινηματογράφο που τον καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους Έλληνες κωμικούς. Το 1973 όμως δέχτηκε πρόταση για μια νέα ταινία που δυστυχώς δεν έγινε ποτέ αφού η έλευση της τηλεόρασης μείωσε αισθητά τις παραγωγές.
Η Άννα Κυριακού είναι Ελληνίδα ηθοποιός και γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1929 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, καθώς και στη Σχολή Σαρλ Ντυλλέν (Charles Dullin) στο Παρίσι (1954-1956), έχοντας καθηγητή τον Ζαν Βιλλάρ (Jean Vilar).
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή της Άννας Κυριακού και μας τις αποκαλύπτει…
1ον. Η Άννα Κυριακού έχει παίξει σε 16 Ελληνικές ταινίες και μια Ελληνοαμερικάνικη που δεν είναι άλλη από την κοινωνική ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, “Zorba the Greek”.
2ον. Το 1950 συμμετείχε στην δραματική ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, “Ο μεθύστακας” και το 1951 στην κωμωδία του Γιώργου Ζερβού, “Τα τέσσερα σκαλοπάτια“. Και οι δύο αυτές ταινίες κατέκτησαν την κορυφή στα εισιτήρια. Η πρώτη έκοψε 304.438 και η δεύτερη 194.493.
3ον. Το 1952 η Άννα Κυριακού πρωταγωνίστησε στην ταινία, “Προπαντός ψυχραιμία”. Μια ωραία και χαριτωμένη κωμωδία της οποίας το σενάριο έγραψε ο Μίμης Φωτόπουλος και την σκηνοθέτησε μαζί με τον συνάδελφο του Ντίνο Ηλιόπουλο. Επίσης πρωταγωνίστησαν σε αυτήν.
4ον. Ήταν η πρώτη και μοναδική επιλογή του συγγραφέα Δημήτρη Ψαθά για να ενσαρκώσει την κυρία Φερέκη στην θρυλική πλέον ταινία της Φίνος Φιλμ, “Ζητείται ψεύτης” που ήταν βασισμένη σε θεατρικό του έργο.
5ον. Συμμετείχε στις τρεις από τις τέσσερις ταινίες του συγγραφικού διδύμου Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου.1999: Safe sex, 2001: Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο και το 2003: Οξυγόνο.
6ον. Το 2001 έπαιξε στην ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου, “Μια μέρα τη νύχτα” όπου μεταξύ άλλων ηθοποιών συμμετείχε κι ο Αλέκος Αλεξανδράκης με τον οποίο πρωτοσυνεργάστηκε 49 χρόνια πριν στο αισθηματικό δράμα του Γιώργου Τζαβέλλα, “Η Αγνή του λιμανιού“.
7ον. Η τελευταία φορά που το όνομα της εμφανίστηκε στην μεγάλη οθόνη ήταν το 2004 στην ταινία μικρού μήκους του Στέλιου Πολυχρονάκη, “Η σιωπή”.
Ο Σωκράτης θεωρείται το ανώτερο δείγμα ηθικής προσωπικότητας όλων των εποχών. Είναι εκείνος ο φιλόσοφος όπου σύμφωνα με τον Κικέρωνα, κατέβασε τη φιλοσοφία από...
