Η Μαίρη Χρονοπούλου είναι Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης .
Είναι μία από τις πιο δημοφιλείς Ελληνίδες ηθοποιούς. Εντυπωσιακή γυναίκα και ταλαντούχα ηθοποιός, έγινε σταρ στην καλή εποχή του κινηματογράφου τη δεκαετία του ’60. Η θηλυκότητά της, η φινέτσα της, τα πλούσια υποκριτικά της προσόντα και το ταμπεραμέντο της σφραγίζουν κάθε ρόλο που υποδύθηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
ΗΜαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1933 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Σακελλάριου-Γιανακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε σαν κομπάρσος στο “Χαρούμενο Ξεκίνημα” του Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ το 1954, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια.

Το 1958 ηΜαίρη Χρονοπούλου πήρε ένα μικρό ρόλο στο “Τελευταίο Ψέμμα” του Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ. Από το 1963 και μετά πρωταγωνιστεί σε πλειάδα δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, και όχι μόνο, σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, δίπλα σε όλους τους άντρες πρωταγωνιστές της εποχής, όπως Κούρκουλος, Παπαμιχαήλ, Φούντας, Αλεξανδράκης, Γεωργίτσης.
Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στα “Κόκκινα Φανάρια” του Β. Γεωργιάδη (1963, Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης), “Χωρίς Ταυτότητα”, (1963, Φίνος Φιλμ), “Πολύ Αργά για Δάκρυα” του Γ. Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), «Οι Αδίστακτοι» του Ν. Κατσουρίδη (1965, Σάβας Φιλμ), “Κοινωνία Ώρα Μηδέν” του Ντ. Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), “Η Λεωφόρος του Μίσους” (1968, Φίνος Φιλμ) και “Ορατότης Μηδέν” του Ν. Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).
Ανάμεσα σε αυτές τις κοινωνικές και δραματικές ταινίες θα εμφανιστεί και σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ, στα οποία θα κάνει θραύση: “Οι Θαλασσιές οι Χάντρες”, “Μια Κυρία στα Μπουζούκια” και “Γοργόνες και Μάγκες”.
Ιδιαίτερα στο «Μια Κυρία στα Μπουζούκια» θα σαγηνεύσει το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταπεραμέντο της, όχι μόνο υποκριτικά, αλλά ερμηνεύοντας και δύο από τις μυθικές επιτυχίες των τραγουδιών του Ελληνικού Κινηματογράφου, το «Είμαι Γυναίκα του Γλεντιού» και «Του Αγοριού Απέναντι».
Στη θεατρική της καριέρα ηΜαίρη Χρονοπούλου, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου. Το 1972 συγκρότησε το δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι Ώρα θα γυρίσεις Πηνελόπη» του Μομ και «Ένα Καυτό Κορίτσι» του Καμπανέλη.
Έχει στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στο Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, όπως στις εξαίρετες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα Παιδιά της Χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.
Από την προσωπική της ζωή δεν έλειψαν οι θυελλώδεις δεσμοί, όπως αυτοί με τον Κώστα Πρέκα, τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τον Νίκο Σταγόπουλο.
Τον Αύγουστο του 1975 ηΜαίρη Χρονοπούλου ενώθηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου τον τότε δήμαρχο Σπάτων και μετέπειτα βουλευτή, Δημήτρη Μπότσαρη. ΗΜαίρη Χρονοπούλου είχε επιλέξει μια νυφική δημιουργία της Νταίζης Αντωνοπούλου, χωρίς πέπλο. Μετά το μυστήριο, ακολούθησε γαμήλια δεξίωση με ζωντανή μουσική που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές.
Πιο πριν υπήρξε αρραβωνιασμένη για 3 χρόνια με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη αλλά η σχέση τους έληξε άδοξα.
ΗΜαίρη Χρονοπούλου έχει βαφτίσει τον γιο του Νίκου Κούρκουλου, Άλκη Κούρκουλο.
Τον Αύγουστο του 1999 υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητό της, που την έχει αναγκάσει να βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Σε κάποια φάση της ζωής της είχε μείνει εννέα ημέρες κλινικά νεκρή. (το έχει δηλώσει η ίδια σε τηλεοπτική της Συνέντευξη). Έχει 100% Αναπηρία.
Επίσης στις 28 Μαρτίου του 2009 στις 20:30. Ήταν η «Ώρα της Γης» που όλοι θα έσβηναν τα φώτα για την προστασία του πλανήτη. Το ίδιο έκανε και εκείνη με τραγικά όμως αποτελέσματα. Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά προβλήματα και τις περισσότερες ώρες της μέρας βρίσκεται καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι εξαιτίας ενός παλαιότερου ατυχήματος. Εκείνο το Σάββατο, λοιπόν, η Μαίρη Χρονοπούλου έσβησε τα φώτα και άναψε ένα κερί.
Πήγε στο παράθυρο του σπιτιού της για να δει αν οι γείτονές της είχαν σβήσει τα φώτα και εκεί έγινε το ατύχημα. Το αναμμένο κερί έπεσε πάνω της και η μπλούζα της, που ήταν από νάιλον, πήρε αμέσως φωτιά. Η άτυχη ηθοποιός φωνάξε για βοήθεια. Την είχε ακούσει η μητέρα της (τότε 101 ετών), με την οποία συγκατοικούσε, αλλά και οι δύο γυναίκες που είχαν προσλάβει για να τις φροντίζουν. Με δυσκολία κατάφεραν τελικά να σβήσουν τη φωτιά, ενώ κάλεσαν αμέσως ασθενοφόρο.
Το ασθενοφόρο τη μετέφερε απευθείας στο τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του νοσοκομείου Υγεία, όπου οι γιατροί διέγνωσαν πολύ σοβαρά εγκαύματα – τόσο σοβαρά που τα χαρακτηριστικά του προσώπου της είχαν αλλοιωθεί.
ΗΜαίρη Χρονοπούλου αποφάσισε να παραχωρήσει το 2019 το σπίτι της με την προϋπόθεση να μπορεί να μένει σε αυτό μέχρι να φύγει από τη ζωή.«Με τη Μαίρη μας συνδέει μια διαχρονική σχέση, που βασίζεται στην αληθινή αγάπη και την εκτίμηση», είχε δηλώσει ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού Κώστας Γιαννόπουλος. «Δεν είναι η υλική αξία του σπιτιού αλλά η κατάθεση ψυχής και οι μνήμες της Μαίρης προς το Χαμόγελο και γι αυτό την ευχαριστούμε πολύ.
Είναι μια ηθική και πολιτική προσφορά και θα πρέπει να σας πω ότι το σπίτι θα παραμείνει ως έχει, δηλαδή ως μουσείο της Μαίρης Χρονοπούλου», προσθέτει. «Στο κτήμα θα απασχολούνται σιγά σιγά τα παιδιά με διάφορες καλλιέργειες και ζωάκια και αν το επιτρέπει το μέρος θα βάλουμε και κάποια λυόμενα για να μένουν».
Στις 16 Ιουνίου 2021 ηΜαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Το βραβείο παρέδωσε ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας, μαζί με τον πρόεδρο της Ακαδημίας, Γιώργο Τσεμπερόπουλο, στην ηθοποιό που με την «ρώμη της παρουσίας της σφράγισε μια σειρά κινηματογραφικών ειδών», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μαίρη Χρονοπούλου: Εργολαβία
Έτος | Τίτλος ταινίας |
---|---|
1954 | Χαρούμενο ξεκίνημα |
1958 | Το τελευταίο ψέμα |
1959 | Στουρνάρα 288 |
1962 | Χωρίς Ταυτότητα |
1963 | Ανήσυχα νιάτα |
1963 | Τα κόκκινα φανάρια |
1963 | Το τεμπελόσκυλο |
1963 | Τα παλιόπαιδα |
1964 | Κραυγή |
1964 | Το κορίτσι της Κυριακής |
1964 | Η Κύπρος στις φλόγες |
1965 | Η γυμνή ταξιαρχία |
1965 | Οι αδίστακτοι |
1966 | Το χώμα βάφτηκε κόκκινο |
1966 | Ο φόβος |
1966 | Δάκρυα για την Ηλέκτρα |
1966 | Κοινωνία ώρα μηδέν |
1967 | Οι θαλασσιές οι χάντρες |
1967 | Ψωμί για έναν δραπέτη |
1968 | Μία κυρία στα μπουζούκια |
1968 | Το παρελθόν μιας γυναίκας |
1968 | Πολύ αργά για δάκρυα |
1968 | Η λεωφόρος του μίσους |
1968 | Γοργόνες και Μάγκες |
1969 | Όταν η πόλις πεθαίνει |
Έτος | Τίτλος ταινίας |
---|---|
1970 | Ορατότης μηδέν |
1970 | Εν ονόματι του νόμου |
1970 | Η ζούγκλα των πόλεων |
1972 | Ιπποκράτης και Δημοκρατία |
1973 | Γυναικοκρατία |
1977 | Οι κυνηγοί |
1979 | Το προσκλητήριο της μάνας |
1980 | Ο καθένας με την τρέλα του |
1980 | Ο ποδόγυρος |
1980 | Στόχος των εκτελεστών |
1982 | Πανικός στα σχολεία |
1982 | Ο ζιγκολό της Αθήνας |
1984 | Ταξίδι στα Κύθηρα |
1987 | Τα παιδιά της χελιδόνας |
1996 | Προς την ελευθερία |
Έτος | Τίτλος σειράς |
---|---|
1971 | 13ο ανακριτικό γραφείο |
1972-1973 | Χαρούμενη Κυριακή |
1973 | Η χρυσή βολή |
1981 | Οι πρωταγωνιστές |
1983-1984 | Μπάσκετ των γνώσεων |
1984 | Βραδυά επιθεώρησης |
1989 | Και Καλό Πάσχα |
1992-1994 | Μάνα είναι μόνο μία |
1994 | Εμείς κι Εμείς |