Ο Νίκος Σταυρίδης ήταν ένας σπουδαίος κωμικός του θεάτρου και του κινηματογράφου και έγραψε ιστορία στην ελληνική κινηματογραφική. Γεννήθηκε το 1910 στο Βαθύ της Σάμου. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε δουλεύοντας στο μπακάλικο του πατέρα του, ενώ αργότερα έγινε βοηθός καραγκιοζοπαίχτη και βοηθός μηχανικού προβολής. Από μικρός έδειξε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή του Νίκος Σταυρίδης και μας τις αποκαλύπτει…
1ον. Με την κωμωδία της Φίνος Φιλμ, “Ελα στο θείο” (1950) έκανε την παρθενική του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη και μάλιστα με πρωταγωνιστικό ρόλο.
2ον. Ο Νίκος Σταυρίδης συμμετείχε ή πρωταγωνίστησε σε 69 ταινίες με πιο πετυχημένη την κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη, “Ο εξυπνάκιας” που έκοψε 365.488 εισιτήρια. Το σενάριο έγραψε ο Νίκος Τσιφόρος, ο άνθρωπος που είχε γράψει και σκηνοθετήσει και την πρώτη του ταινία στον κινηματογράφο.
3ον. Με τον Γιάννη Γκιωνάκη που ήταν πάρα πολύ καλοί φίλοι συνεργάστηκαν σε 20 ταινίες. Ξεκινώντας το 1958 με την κωμωδία του Πάνου Γλυκοφρύδη, “Δουλειές με φούντες” μέχρι την επίσης κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη, “Οι 4 άσσοι” το 1970.
4ον. Ο Νίκος Σταυρίδης είναι ο μόνος κωμικός ηθοποιός της γενιάς του που την δεκαετία του 1980 δεν έπαιξε σε βιντεοταινία άλλα ούτε και σε κάποια κινηματογραφική ταινία.
5ον. Στην Φίνος Φιλμ γύρισε τρεις ταινίες μόνο. “Έλα στο θείο” (1950), “Η ωραία των Αθηνών” (1954) και “Τα κίτρινα γάντια” (1960). Από αυτές η τελευταία ήταν και η πιο αποτυχημένη εισπρακτικά αφού έκοψε μόνο 27.787 εισιτήρια. Όμως με την πάροδο των ετών η συγκεκριμένη κωμωδία παρεξηγήσεων έγινε μια από τις πιο αγαπημένες και χιλιοπαιγμένες από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
6ον. Το 1971 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία του Ορέστη Λάσκου, “Τα ομορφόπαιδα” όπου υποδύθηκε έναν εργοστασιάρχη. Μπορεί η ταινία να μην έκανε μεγάλη επιτυχία, είναι όμως η πρώτη στην οποία εμφανίζεται ο Βλάσσης Μπονάτσος με το συγκρότημα ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ.
7ον. Με την ταινία του 1972 “Ο άνθρωπος ρολόι” αποχαιρέτησε μετά από 22 χρόνια τον κινηματογράφο που τον καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους Έλληνες κωμικούς. Το 1973 όμως δέχτηκε πρόταση για μια νέα ταινία που δυστυχώς δεν έγινε ποτέ αφού η έλευση της τηλεόρασης μείωσε αισθητά τις παραγωγές.