Γιάννης Γκιωνάκης 1922-2002

Ο μεγάλος έλληνας κωμικός Γιάννης Γκιωνάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Σεπτεμβρίου 1922. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, θέλοντας να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν γιατρός. Πολύ γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε την Ιατρική για να γίνει ηθοποιός και τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Κάρολου Κουν.

Στο θέατρο ο Γιάννης Γκιωνάκης πρωτοεμφανίστηκε το 1944, στην παράσταση «Τελευταίος Ασπροκόρακας». Ακολούθησαν ο «Βυσσινόκηπος» του Τσέχωφ, ο «Βυθός» και «Η Ζωή ξαναρχίζει», ενώ μεγάλες θεατρικές επιτυχίες του ήταν η «Σπασμένη Στάμνα» του Κλάιστ, ο «Κοριός» του Μαγιακόφσκι, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού και ο «Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου. Επίσης, υπήρξε κλασσικός ερμηνευτής του Ψαθά, του Σακελάριου και του Γιαννακόπουλου.

Στην επιθεώρηση εμφανίστηκε στον «Έγκμοντ», τον «Πειρασμό», το «Βίρα τις άγκυρες», «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», «Καινούργια Αθήνα», «Άνθρωποι του ’60», «Ζητείται τεμπέλης» και άλλα.

Στον ελληνικό κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο του το 1946, στο «Παπούτσι από τον τόπο σου». Ως τα μέσα της δεκαετία του ’80 ακολούθησαν άλλες 100 ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν: «Το κορίτσι με τα παραμύθια» (1957), «Παιδί του δρόμου» (1957), «Τα κίτρινα γάντια» (1960), «Η ωραία του κουρέα» (1969), «Ένα αγόρι αλλιώτικο από τα άλλα» (1971), «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» (1972).

Ο πιο χαρακτηριστικός του ρόλος είναι στην ταινία «Τα Κίτρινα Γάντια» στην οποία η ερμηνεία του στον ρόλο του Μπρίλη, ενός χωριάτη και χαζούλη νεαρού καφετζή έγινε σεμιναριακή.

Συνολικά ο Γιάννης Γκιωνάκης πήρε μέρος σε πάνω από εκατό κινηματογραφικές ταινίες, έξι από τις οποίες ήταν στην Φίνος Φίλμ. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει και δυο σατυρικούς δίσκους, ο πρώτος το 1978 με τίτλο «Ο Γκιωνάκης έχει πλάκα» και ο δεύτερος το 1979 με τίτλο «Ο ιπτάμενος δίσκος του Γκιωνάκη».

Το πάθος υπήρχε και στην προσωπική του ζωή. Όλοι όσοι τον γνώριζαν έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο με «σπίθα» και με αδυναμία στο ωραίο φύλο. Τη δεκαετία του ’50 ερωτεύτηκε παράφορα τη μετέπειτα σύζυγό του με την οποία και ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας το 1957. Καρποί του έρωτά τους ήταν οι δύο κόρες τους, Ρενάτα και Πωλίνα.

Η Πωλίνα ακολούθησε τα βήματα του μπαμπά της στην υποκριτική και τη γνωρίζουμε από τις σειρές στις οποίες έχει συμμετάσχει. Η ίδια έχει έναν γιο, τον Λευτέρη Παπανικολάου-Γκιωνάκη, επίσης ηθοποιό.

Η είδηση της σύλληψης του ηθοποιού Γιάννη Γκιωνάκη, τον Οκτώβριο του 1984, προκάλεσε σοκ στο πανελλήνιο αλλά και στη θεατρική οικογένεια. Ο αγαπημένος κωμικός έγινε πρωτοσέλιδο γιατί πυροβόλησε την ερωμένη του μέσα στο σπίτι της στο Καστρί.

Η αδυναμία του Γιάννη Γκιωνάκη στις γυναίκες ήταν κοινό μυστικό για τους φίλους και τους συνεργάτες του. Όπως θα έλεγε αργότερα η κόρη του Πωλίνα Γκιωνάκη «ήταν ένας άπιστος σύζυγος και δεν ήξερε καν να το καλύψει».

Εκείνη την εποχή, παρά το γεγονός ότι ήταν παντρεμένος, ήταν ερωτευμένος με την Αφροδίτη Κοζανιτά. Ο Γιάννης Γκιωνάκης διατηρούσε παράνομο δεσμό με την γοητευτική γυναίκα την οποία λάτρευε και ζήλευε παράφορα. Μάλιστα, έφτανε στο σημείο να παρακολουθεί την αγαπημένη του και να στήνεται με τις ώρες έξω από το σπίτι της για να ελέγχει τις κινήσεις της. Στις 14 Οκτωβρίου ο Γιάννης Γκιωνάκης επισκέφθηκε την Αφροδίτη Κοζανιτά στο Καστρί.

Η σχέση του ζευγάρι βρισκόταν σε κρίση καθώς ο Γιάννης Γκιωνάκης ήταν παντρεμένος και δεν αποφάσιζε να προχωρήσει στο επόμενο βήμα.

Το δικαστήριο καταδίκασε τον Γιάννη Γκιωνάκη σε φυλάκιση 15 μηνών, ποινή η οποία ήταν εξαγοράσιμη.

Ο ηθοποιός εξαγόρασε την ποινή του και έφυγε ελεύθερος από το δικαστήριο γράφοντας με αυτό τον τρόπο τον επίλογο της πολύκροτης ιστορίας.

Τέσσερα χρόνια πριν το θάνατό του, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και ακολούθησαν σοβαρά προβλήματα υγείας. Τον τελευταίο μήνα της ζωής του, η υγεία του παρουσίασε σοβαρή επιδείνωση.

Ο Γιάννης Γκιωνάκης έφυγε από τη ζωή το απόγευμα της Κυριακής 25 Αυγούστου 2002 στο νοσοκομείο Λευκός Σταυρός από μόλυνση του αναπνευστικού. Κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών παρουσία πολλών συναδέλφων του και απλού κόσμου.

Γιάννης Γκιωνάκης: Φιλμογραφία