Περίληψη: Η Λίζα μια δεκαοκτάχρονη μικροπωλήτρια στους δρόμους της Αθήνας, συλλαμβάνεται επειδή έχει κοιμηθεί σε ένα παλαιοπωλείο. Στο αυτόφωρο ένας περαστικός δικηγόρος τη συμπαθεί και αφού αθωώνεται, την παίρνει να μείνει στο σπίτι του, όπου μένει με τρεις φίλους του. Η Μίτση, ένα πλουσιοκόριτσο, το σκάει από το σπίτι της και ο πατέρας της, δίνει αμοιβή σε όποιον την βρει και οι τέσσερις φίλοι όπου μένει η Λίζα διαπιστώνουν την εκπληκτική ομοιότητα της με την Μίτση, την οδηγούν στο πλουσιόσπιτο και ο πατέρας της Μίτση αποφασίζει να τη χρησιμοποιήσει ως δόλωμα για να βρεί την πραγματική κόρη του.
Παρασκήνιο: Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1961-1962 και έκοψε 152.896 εισιτήρια. Ήρθε στην 2η θέση σε 68 ταινίες.
-Ο Μάνος Χατζιδάκις γράφει καταπληκτική μουσική για την συγκεκριμένη ταινία, με το τραγούδι “Ξημερώνει” να ξεχωρίζει.
-Φημολογείται ότι κατά το φινάλε της ταινίας, ο βοηθός σκηνοθέτη, Παντελής Βούλγαρης, έτρεχε γύρω από το αυτοκίνητο κρατώντας κλαδιά για να φαίνεται πως είναι εν κινήσει.
-Τη σεζόν 1961-1962, η Αλίκη Βουγιουκλάκη έκανε την πρώτη της θιασιαρχική προσπάθεια σε μια τεράστια περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να γυρίσει δύο ταινίες σε μια χρονιά, όπως έκανε ως τότε. Έτσι, ο Μάριος Πλωρίτης, που την συμβούλευε πάνω σε θέματα της καριέρας της, της πρότεινε να επιλέξει αυτή την ταινία.
Γ.Π. Σαββίδης, Εφημερίδα Το Βήμα, Νοέμβριος 1961
Οφείλει πολλά στην Κωμωδία των σφαλμάτων, στο κουρέλι, στο Πρίγκηψ και φτωχός, και στον Πυγμαλίωνα, αλλά ασφαλώς οφείλει πολύ περισσότερα στους γνήσια κινηματογραφικούς διαλόγους και στα – δραματικά περισσότερο παρά λεκτικά – ευρήματα του κ. Βαγγέλη Γκούφα. Βασικό επίτευγμα του νέου αυτού, αλλά ήδη πολύπειρου, δραματικού συγγραφέα είναι ότι έστησε το σενάριό του γύρω από την προσωπικότητα της πρωταγωνίστριας, όχι με τρόπο που να την φυλακίσει ακόμα περισσότερο στον ρόλο που την είδαμε έως τώρα να παίζει με ολοένα λιγότερο πηγαίο κέφι, αλλά με τρόπο που να μπορούν να αναδειχθούν ελεύθερα όλες οι πλευρές του ταλέντου της. Έτσι η δεσποινίς Βουγιουκλάκη μας βεβαιώνει με τον πιο πειστικό τρόπο ότι είναι πάντα μοναδική και ασυναγώνιστη ως Αλίκη, αλλά συνάμα ότι μπορεί εξίσου άνετα και αμίμητα να είναι η «Άλλη».
