Ο Βασίλης Καΐλας, γεννημένος στην Αθήνα το 1953, είναι Έλληνας ηθοποιός. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, πλάι στην Έλλη Λαμπέτη, με την ταινία, “Το τελευταίο ψέμα“. Τότε ο Βασίλης ήταν 4 χρονών. Κι ενώ ήταν πολύ μικρός σε ηλικία, εν τούτοις αποκαλύφθηκε το ταλέντο του στον κινηματογράφο.
Η ιστορία του Βασιλάκη ξεκίνησε ξαφνικά. Από τη μία στιγμή στην άλλη. Όταν ήμουν τεσσάρων ετών, το 1957, είχα την τύχη να μένω με τους γονείς μου στην ίδια πολυκατοικία με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν. Μια μέρα, καθώς έπαιζα στην είσοδο της πολυκατοικίας, άνοιξα την πόρτα για να μπει ένας κύριος είχε πει ο ηθοποιός.
Ήταν ο Κακογιάννης που είχε έρθει από το εξωτερικό για να γυρίσει την ταινία “Το τελευταίο ψέμα”. Με πλησίασε, με ρώτησε πως με λένε και ανέβηκε έπειτα στο διαμέρισμα της Λαμπέτη» θυμάται ο Βασίλης Καΐλας και συνεχίζει:
«Εκεί, της είπε ότι συνάντησε στην είσοδο ένα αγοράκι, το οποίο ήθελε να παίξει στην ταινία που ετοίμαζαν. Της είπε ότι ήμουν κάτι ξεχωριστό. Έτσι κατέβηκαν μαζί κάτω, με βρήκαν και πήγαμε στον πατέρα μου για να του μιλήσουν. Τον έπεισαν κι έτσι έπαιξα για πρώτη φορά στο “Τελευταίο ψέμα”
Ήμουν μόλις τεσσάρων ετών και δεν καταλάβαινα τι έκανα. Μου έλεγαν θα πεις αυτό, με αυτό τον τρόπο και το έκανα, καθώς έτσι διασκέδαζα» λέει και προσθέτει: «Έπειτα ήρθε ένας μικρός ρόλος, ο ρόλος του μικρού Αργύρη στο “Η κυρά μας η μαμή” με τη Γεωργία Βασιλειάδου, που κλήθηκε για να με ξεματιάσει» συνεχίζει χαμογελώντας και βυθίζεται στις αναμνήσεις του.
Πολύ σύντομα καθιερώθηκε σε χαρακτηριστικούς δεύτερους, (αλλά και πρώτους ρόλους σε ταινίες της Μαρίας Πλυτάς όπως, Λουστράκος, Εμποράκος) κ.ά.
Αργότερα πέρασε στο θέατρο. Το 1985 ήταν ο πρωταγωνιστής της ταινίας, “Πήρες πτυχίο”.
Ο Βασίλης Καΐλας συμμετείχε συνολικά σε 117 ταινίες, όχι μόνο ελληνικές αλλά και ξένες.Εμεινε στην ιστορία ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Και όσο και αν άλλαξε, παραμένει ακόμη ένα άδολο «παιδί» αφού για την αγάπη του για το θέατρο έχει χάσει μέχρι τώρα πολλά λεφτά. Και όμως, δεν το μετανιώνει.
Τον Βασιλάκη Καΐλα τον λατρέψαμε μέσα από τους «πονεμένους» ρόλους του…
Τα χρόνια πέρασαν, το κλάμα στέρεψε, οι χρυσές εποχές του καλού κινηματογράφου έσβησαν, όχι όμως και ο γλυκός λουστράκος που τόσο αγαπήσαμε. Τόσο στην ταινία όσο και στην προσωπική του ζωή πάλεψε με τη φτώχεια και τις κακουχίες, αλλά δεν το έβαλε κάτω και τα κατάφερε…
Το 2010, ο Βασίλης Καΐλας αποφάσισε να κατέβει σαν υποψήφιος δήμαρχος στο Λαγονήσι, ενώ ήταν δημοτικός σύμβουλος. Τον Νοέμβριο του 2013 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο του, το οποίο ονόμασε “Ένα παιδί μετράει τα πλάνα”, εμπνευσμένος από το έργο του Μενέλαου Λουντέμη “Ένα παιδί μετράει τα άστρα”. Σε αυτό το βιβλίο ανέλυσε την ζωή του αλλά και το έργο και τη συμβολή του στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση.
Ωστόσο, μεγαλώνοντας δεν ακολούθησε την καριέρα του ηθοποιού, γράφοντας ένα βιβλίο για την ζωή του πριν από 6 χρόνια με τίτλο «Ένα παιδί μετράει τα πλάνα» όπου εξιστορεί την ζωή του, ξετυλίγοντας 30 χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου και προσδοκώντας να μεταφέρει τον αναγνώστη στον χαμένο ρομαντισμό εκείνης της εποχής.
Ο Βασίλης Καΐλας βέβαια έχει επιλέξει να κρατά την προσωπική και οικογενειακή του ζωή σε χαμηλούς τόνους, αυτή τη φορά αποφάσισε να κάνει μια εξαίρεση και να μοιραστεί τη χαρά του με τον κόσμο. Όπως έχει αποκαλύψει σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, μπορεί η κινηματογραφική του ζωή να ήταν κατά κανόνα… αξιολύπητη, όμως στην προσωπική ζωή του δηλώνει ευτυχής: «Ευτυχώς η ζωή μού τα ’φερε μια χαρά. Δόξα τω Θεώ.
Έχω μια υπέροχη κόρη και μια υπέροχη γυναίκα, την Άννα. Το αστείο είναι ότι πάντα φοβόμουν να φλερτάρω λόγω δημοσιότητας. Πίστευα ότι οι γυναίκες δεν γνωρίζουν τον Βασίλη Καΐλα, αλλά τον Βασιλάκη των ταινιών. Ευτυχώς, η γυναίκα μου δεν ήξερε τι δουλειά έκανα καθώς δεν έβλεπε ταινίες. Όταν το κατάλαβε, ήταν αργά. Την είχε πατήσει».
Σήμερα, εξακολουθεί να δουλεύει πίσω από τις κάμερες και τα φώτα της δημοσιότητας χαρίζοντας τη χαρακτηριστική φωνή του σε πολλούς παιδικούς ήρωες. Όμως στις μνήμες μας, εξακολουθεί ακόμα να παραμένει το φτωχό παιδάκι, το οποίο αγωνίζεται για να ζήσει.
Βασίλης Καΐλας: Φιλμογραφία
Έτος | Τίτλος σειράς | Κανάλι |
---|---|---|
1979|1979 | Μαριονέττες | ΥΕΝΕΔ |
1982|1982 | Λαϊκές ιστορίες απ’ όλο τον κόσμο | ΕΡΤ2 |
1984|1984 | Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα: Ο μικρός αλέκτορας | ΕΡΤ2 |
1984|1984 | Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα: Ο σιδεράς | ΕΡΤ2 |
1989|1989 | Όλη η δόξα… Όλη η χάρη… | ΕΤ1 |
1993|1993 | Κωστής Παλαμάς | ΕΤ1 |
1993|1993 | Τμήμα ηθών: Τρίγωνο | ΑΝΤ1 |
Έτος | Τίτλος ταινίας |
---|---|
1958 | Η κυρά μας η μαμμή |
1958 | Το Τελευταίο Ψέμα |
1960 | Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες |
1960 | Μανταλένα |
1962 | Δυο μάννες στο σταυρό του πόνου |
1962 | Η Ελληνίδα και ο Έρωτας |
1962 | Η νύφη το ‘σκασε |
1962 | Λαφίνα |
1962 | Ο Λουστράκος |
1962 | Τα Χριστούγεννα του αλήτη |
1963 | Ένας βλάκας… με πατέντα! |
1963 | Αγωνία μιας αγάπης |
1963 | Για λίγη στοργή |
1963 | Η Ψεύτρα |
1963 | Καρδιές στην καταιγίδα |
1963 | Μεσάνυχτα στη βίλα Νέλλη |
1963 | Μικρές Αφροδίτες |
1963 | Ο άσωτος |
1963 | Ο τρελλάρας |
1963 | Πληγωμένες Καρδιές |
1963 | Πολυτεχνίτης κι’ Ερημοσπίτης |
1963 | Τα παληόπαιδα |
1963 | Το μεγάλο αμάρτημα |
1964 | Είμαι μια δυστυχισμένη |
1964 | Κάθε λιμάνι και καημός |
1964 | Κατατρεγμένοι της μοίρας |
1964 | Το Κορίτσι του Πόνου |
1965 | Άγγελοι χωρίς φτερά |
1965 | Γιατί μ’ εγκατέλειψες |
1965 | Η πικραγαπημένη |
1965 | Θα ζήσω για σένα |
1965 | Θύελλα σε παιδική καρδιά |
1965 | Ο επαναστάτης |
1965 | Ο μεγάλος όρκος |
1965 | Ο νικητής |
1965 | Περιφρόνα με γλυκειά μου |
1966 | Ησαϊα χόρευε |
1966 | Κάποια μάννα αναστενάζει… |
1966 | Πλήγωσες την Αγάπη μου |
1967 | Για την καρδιά της ωραίας Ελένης |
1967 | Δρόσω η αρχοντοπούλα |
1967 | Η ώρα της δικαιοσύνης |
1967 | Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί |
1967 | Ο εμποράκος |
1967 | Τι κι αν γεννήθηκα φτωχός |
1968 | Όνειρο απατηλό |
1968 | Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου |
1968 | Μείνε κοντά μου αγαπημένε |
1968 | Μπροστά στην αγχόνη |
1968 | Ξεριζωμένη γενηά |
1968 | Οικογένεια Χωραφά |
1968 | Ταπεινός και καταφρονεμένος |
1969 | Ας με κρίνουν οι ένορκοι |
1969 | Θέλω Πίσω το Παιδί μου |
1969 | Στον δάσκαλό μας… με αγάπη |
1970 | Το μεθύσι της σάρκας |
1971 | Φλογισμένη σάρκα |
1972 | Στη θύελλα της μεγάλης αγάπης |
1980 | Βέγγος, ο τρελλός καμικάζι |
1982 | Ο Άγιος Πρεβέζης |
1985 | Πήρες πτυχίο; |
Έτος | Τίτλος παράστασης |
---|---|
1967 | Η πεντάμορφη |
1979 | Μάρτυς κατηγορίας |
1979 | Ο Άντρας της Ζωής μου |
1989 | Ένα καπέλο γεμάτο βροχή |
Ευχαριστούμε θερμά το greekactor.blogspot.gr για τις πληροφορίες.