Η ταινία, “Το στραβόξυλο” προβλήθηκε τη σαιζόν 1969-1970 και έκοψε 262.945 εισιτήρια. Ήρθε στην 24η θέση σε 99 ταινίες.
-Ριμέικ της ομώνυμης κωμωδίας του 1952, που βασίζεται στο θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά και μας χαρίζει μία πραγματικά απολαυστική κωμωδία. Ο Γιάννης Γκιωνάκης, σε μια ταινία που, όπως είχε ομολογήσει και ο ίδιος, τη λάτρευε.
-Στην ταινία του 1952 ο Γιάννης Γκιωνάκης ερμήνευε τον “Πέτρο”, ενώ η Μαρίκα Νέζερ ήταν η “Ουρανία”. -Το γκρουπ των Idols εμφανίζεται με το, “Ένα κορίτσι μου ‘χε πει”, ενώ ο Μιχάλης Βιολάρης με το τραγούδι, “Ποιά γωνιά”.
Περίληψη της ταινίας, “Το στραβόξυλο”
Ο εκ πεποιθήσεως γκρινιάρης και δύστροπος Νικολάκης, (Γιάννης Γκιωνάκης) ζει μαζί με τη γυναίκα του και την ανιψιά και είναι διευθυντής σ’ ένα εργοστάσιο υποδημάτων. Όλοι τον θεωρούν στραβόξυλο και ιδίως η γυναίκα του. Ο Νικολάκης γκρινιάζει συνεχώς όταν μαθαίνει ότι πρέπει να παντρέψει την ανιψιά του. Δε γνωρίζει όμως ότι η ανιψιά του διατηρεί παράλληλη σχέση με το συνέταιρό του στο εργοστάσιο αλλά και με έναν από τους πελάτες του.
Η ταινία, “Μανταλένα” προβλήθηκε τη σαιζόν 1960-1961 και έκοψε 192.378 εισιτήρια. Ήρθε στην 2η θέση σε 58 ταινίες.
-Η παραγωγή της ταινίας ανήκει στη Φίνος Φιλμ, και την διεύθυνση παραγωγής την ανέλαβε ο Μάρκος Ζέρβας, ενώ τη σκηνοθεσία υπέγραψε ο Ντίνος Δημόπουλος. Ο διευθυντής φωτογραφίας ήταν ο μετέπειτα βραβευμένος με Όσκαρ Γουόλτερ Λάσαλι, ο μοντέρ ο Γιώργος Τσαούλης και ο σκηνογράφος ο Μάρκος Ζέρβας. Το μακιγιάζ έγινε από τον Σταύρο Κελεσίδη.
-Τα εσωτερικά και τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας, γυρίστηκαν σε φυσικούς χώρους στην Αντίπαρο, ιδιαίτερη πατρίδα του σεναριογράφου, Γιώργου Ρούσσου. Για πρώτη φορά, ολόκληρο το συνεργείο της “Φίνος Φιλμ”, μεταφερόταν εκτός στούντιο για να γυρίσει μια ταινία. Τα πέντε κοριτσάκια που παίρνουν μέρος ήταν όλα από την Αντίπαρο.
-Η ταινία απέσπασε 3 βραβεία στο “Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης” το 1960. “Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου” για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, “Β’ Ανδρικού Ρόλου” για τον Παντελή Ζερβό και “Βραβείο Σεναρίου” για τον Γιώργο Ρούσσο.
-Η ιστορία της ταινίας, με την μορφή σινε-ρομάντσου, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Θεατής” για 46 εβδομάδες. -Ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που γυρίστηκε με τον σύγχρονο ήχο των μηχανημάτων Nagra.
-Ο Παντελής Ζερβός υποδυόμενος τον ιερέα στην ταινία, έπαιζε τόσο καλά το ρόλο του, ώστε την πρὠτη ηµέρα που εμφανίστηκε στο νησί µε τα ράσα και μακιγιαρισµένος τέλεια από τον Κελεσίδη, τον πλησίασε ένα γεροντάκι του νησιού και τον ρώτησε: «Καλημέρα Δέσποτα. Τώρα ήρθες;»
-Πρόκειται για την 15η ταινία που γύρισε η Αλίκη Βουγιουκλάκη – ακολούθησε η ταινία, “Η Αλίκη στο Ναυτικό” η οποία γυρίστηκε επίσης το 1960. -Το σενάριο ανήκει στον Γεώργιο Ρούσσο, ο οποίος το βάσισε σε πραγματικά γεγονότα, που έζησε νεαρός στη γενέτειρά του, την Αντίπαρο.
-Η ηχοληψία έγινε από τον Μίμη Κασιμάτη, ενώ η μουσική σύνθεση της ταινίας γράφτηκε από τον Μάνο Χατζιδάκι. Στην ταινία υπάρχουν δύο πολύ γνωστά κομμάτια του Έλληνα συνθέτη: το “Θάλασσα πλατιά’ και το “Μέσα σ’ αυτή τη βάρκα”, μεταξύ άλλων. Αυτά τα κομμάτια, εντούτοις, ο Χατζιδάκις τα ηχογράφησε πρώτα με τη Νάνα Μούσχουρη, και το αρχικό γύρισμα τελείωσε με τη φωνή της. Ωστόσο, μόλις επέστρεψαν στην Αθήνα, η φωνή αντικαταστάθηκε από τη φωνή της Βουγιουκλάκη.
-Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων και σε μια συγκεκριμένη σκηνή, η Αλίκη Βουγιουκλάκη μαζί με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ τσακώνονται ενώ βρίσκονται πάνω στις βάρκες τους και βάσει του σεναρίου κατά τη διάρκεια της φιλονικίας πρέπει και οι δυο να πέσουν στο νερό. Η Αλίκη όμως έπεσε τόσο άτσαλα από την βάρκα με αποτέλεσμα να χτυπήσει στο πίσω μέρος του κεφαλιού της και να μείνει αναίσθητη για λίγα λεπτά.
Όλοι πάγωσαν και επικράτησε πανικός γιατί όλοι φοβήθηκαν ότι κάτι σοβαρό είχε πάθει η ηθοποιός. Ευτυχώς η Αλίκη ύστερα από λίγα λεπτά συνήλθε και όλα κύλησαν ομαλά. Η σκηνή δεν ξαναγυρίστηκε και συπεριλήφθηκε αυτούσια στην ταινία. Αν προσέξει κανείς την Αλίκη Βουγιουκλάκη την ώρα που πέφτει στο νερό θα παρατηρήσει το χτύπημα του κεφαλιού της στην κουπαστή της βάρκας.
-Στην παραλία της Αντιπάρου υπήρχε τότε ένας και μοναδικός καφενές που κατακλίστηκε από τους τεχνικούς των συνεργείων και μετατράπηκε σε όλο το διάστηµα των γυρισμάτων σε εντευκτήριο και μαγειρείο.
Υπεύθυνος στον καφενέ ήταν ο Μανώλης Λαγός που λόγω της µεγάλης μύτης που διέθετε οι τεχνικοί τον «βάπτισαν», Κυρ – Μανώλης ο αντιπρόεδρος των Μυταράδων. Όταν τον σύστησαν στην Αλίκη Βουγιουκλάκη γύρισε και τους είπε: «Θα ήθελα να έβλεπα τον πρόεδρο….».
Στα τραπέζια του καφενέ της παραλίας συνήθως κάθονταν ο Παντελής Ζερβός, ο σκηνοθέτης της ταινίας Ντίνος Δημόπουλος µε τη σύζυγό του Φλωρέττα Ζάννα, ο Άγγλος οπερατέρ Βάλτερ, ο Π. Χριστοφορίδης και άλλοι. Συχνά οι καλλιτέχνες καταπιάνονταν και µε συζητήσεις περί της πολιτικής κατάστασης. Σε διπλανό ακριβώς τραπέζι κάθονταν κάποιοι ντόπιοι που επίσης μιλούσαν έντονα.
Τότε η Αλίκη Βουγιουκλάκη τους πλησίασε και τους ρώτησε: Μιλάτε και εσείς για πολιτικά; Όχι, της απάντησαν όλοι µαζί, μιλάμε για καλλιτεχνικά!
-Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε την Αντίπαρο ως τόπο δραματουργίας της ταινίας του Ντίνου Δημόπουλου, “Μανταλένα“, το νησί δεν στηριζόταν καν από ηλεκτρικό ρεύμα. «Δουλεύαμε με γεννήτριες τις οποίες είχε στείλει ο ίδιος ο Φίνος» θυμάται ο ηθοποιός Βασίλης Καΐλας, ο μοναδικός που ζει σήμερα από τους ηθοποιούς που υποδύονταν τους βασικούς ρόλους στη “Μανταλένα”.
Όπως ήταν φυσικό, το γύρισμα της “Μανταλένας” στην Αντίπαρο σήμανε πολλά για τους κατοίκους του νησιού οι οποίοι ούτε αυτοκίνητο είχαν ξαναδεί να κυκλοφορεί στους δρόμους του νησιού. «Ενα τζίπ του Φίνου ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που ήρθε ποτέ στην Αντίπαρο,για να γυρνούν όλο το νησί για τις ανάγκες της ταινίας» λέει ο σεναριογράφος Παναγιώτης Ρούσσος. Ήταν η πρώτη φορά που ολόκληρο το συνεργείο της Φίνος Φιλμ αναγκάστηκε να μεταφερθεί εκτός στούντιο για τα γυρίσματα μιας ταινίας.
Έτσι λοιπόν ένα καλοκαιρινό πρωινό του 1960 µία ομάδα από πενήντα ηθοποιούς και τεχνικούς του κινηματογράφου αποβιβάστηκε στο μικρό νησί της Αντίπαρου, προκαλώντας έκπληξη στους κατοίκους του.
Πολλοί από τους κατοίκους του νησιού δεν είχαν δει στη ζωή τους αυτοκίνητο, πόσο μάλλον τον τρόπο που θα γυριζόταν µία κινηματογραφική ταινία. Γρήγορα όµως προσαρμόστηκαν βοηθώντας όπου μπορούσαν την παραγωγή και μάλιστα έφτασαν μερικοί εξ αυτών να μετέχουν και στα γυρίσματα ως κομπάρσοι.
Οι περισσότεροι νησιώτες γνώριζαν την Αλίκη Βουγιουκλάκη όχι όμως από τον κινηματογράφο, ούτε φυσικά από το θέατρο. Την γνώριζαν από τσίκλες της εποχής που κυκλοφορούσαν µε τη φωτογραφία της διάσηµης Ελληνίδας ηθοποιού.
Ντόπιοι νεαροί, πλησίαζαν την Βουγιουκλάκη και της έλεγαν, “Σας γνωρίζουμε και σας αγαπάμε”. Και η Αλίκη ρωτούσε: -Με έχετε δει στο θέατρο; Στον κινηµατογράφο; -Όχι, της απαντούσαν. Σας έχουµε δει στις τσίκλες, αλλά µας αρέσετε περισσότερο από αυτές.
Περίληψη της ταινίας, “Μανταλένα”
Η ταινία ξεκινά με τις δύο βάρκες που κάνουν μεταφορές από το Ασπρονήσι στο απέναντι νησί, και με τα παιδιά των βαρκάρηδων, Μανταλένα (Αλίκη Βουγιουκλάκη) και Λάμπη (Δημήτρης Παπαμιχαήλ) να διαπληκτίζονται. Ο άρρωστος πατέρας της Μανταλένας (Λαυρέντης Διανέλλος) πεθαίνει κι εκείνη του ορκίζεται ότι θα κάνει τα πάντα να μην πεινάσουν τα ορφανά (Βασίλης Καΐλας, Γεωργία, Χρυσώ, Κορνελιώ, Παρασκευώ & Ποθητώ).
Παρ’ όλα αυτά, ο Γεωργάρας (Θόδωρος Μορίδης) αποφασίζει να μην αφήσει τη Μανταλένα να είναι βαρκάρισσα, ενώ και το χωριό έχει πρόβλημα με αυτό, καθώς θεωρούν πως αυτή είναι ανδρική δουλειά. Σε μία σκηνή, όλοι μπαίνουν στη βάρκα του Γεωργάρα, φοβούμενοι ότι η γυναίκα δε θα τα καταφέρει και δεν θα τα βγάλει πέρα, έτσι αυτή πεισμώνει και πλέοντας με τη βάρκα της τους ξεπερνά, για να αποδείξει ότι είναι άξια. Ωστόσο, η Μανταλένα προκαλεί και τον πρόεδρο του χωριού (Θανάσης Τζενεράλης), μεταξύ άλλων, ονομάζοντας και τον γάιδαρό της Πρόεδρο. Μπαίνει μέχρι και στη φυλακή.
Ενώ οι περισσότεροι μόνο από ελεημοσύνη θέλουν να τη βοηθήσουν, εκείνη το αρνείται γιατί είναι περήφανη, ενώ παράλληλα τα χρέη της τρέχουν, και αναγκάζεται να πουλήσει τον γάιδαρό της. Ο παπα-Φώτης (Παντελής Ζερβός), που συμπαθεί την κοπέλα, σκαρφίζεται ένα σχέδιο, για να τη βοηθήσει να αποκαταστήσει το όνομά της στο χωριό και να αλλάξουν στάση οι συντοπίτες της.
Το σχέδιο είναι στα Θεοφάνια να βοηθήσει τη Μανταλένα να πιάσει τον Σταυρό. Πετώντας, λοιπόν, τον Σταυρό κοντά, τη σπρώχνει στη θάλασσα κι εκείνη βγαίνει με τον Σταυρό στο χέρι. Τότε ο παπάς αρχίζει ένα θρησκευτικό κήρυγμα στους χωριανούς, για να βοηθήσουν τη Μανταλένα, καθώς το να πιάσει τον Σταυρό μία γυναίκα ήταν σίγουρα θέλημα Θεού. Την επομένη, όλοι θέλουν να μπουν στη βάρκα της Μανταλένας.
Αργότερα, η Μανταλένα απορεί ποιος τοποθετεί στη βάρκα της τριαντάφυλλα και, επειδή αυτά υπάρχουν μόνο στον κήπο του Γεωργάρα, η αδελφή του Λάμπη (Καίτη Λαμπροπούλου), που τη συμπαθεί, της λέει με άγνοια ότι τα βάζει ο αδελφός της. Εκείνη αλλάζει στάση απέναντί του, αλλά γρήγορα καταλαβαίνει ότι τα λουλούδια τα βάζει ο χωροφύλακας του νησιού (Θανάσης Βέγγος), αν και αργά πλέον, καθώς έχει ερωτευθεί τον Λάμπη.
Αργότερα, ο Γεωργάρας αγοράζει βενζινοκίνητη βάρκα από την Αθήνα, κι αυτό σημαίνει πως η Μανταλένα φαλιρίζει ξανά. Όλο το χωριό είναι ενθουσιασμένο με αυτήν τη βάρκα και η Μανταλένα θλιμμένη, καθώς γνωρίζει πως τώρα η πελατεία θα χανόταν. Η πείνα αρχίζει πάλι να κάνει την εμφάνισή της στο σπίτι της Μανταλένας, αλλά εκείνη δεν δέχεται ποτέ ελεημοσύνες.
Έπειτα η Μανταλένα, ως ύστατη λύση, σκέφτεται να πουλήσει το σπίτι για να πάρει κι αυτή βενζινοκίνητη βάρκα. Παράλληλα, αρνείται να παντρευτεί απλά για τα λεφτά τον Γιακουμή (Σπύρος Καλογήρου), που την πολιορκεί καιρό. Η μοίρα, όμως, της παίζει άδικο παιχνίδι, καθώς το σπίτι της καίγεται από το καντηλάκι του πατέρα της. Κατόπιν, για να τηρήσει τον όρκο της, δέχεται ό,τι της πρότεινε ο παπάς: να παντρευτεί τον Γιακουμή.
Στο γλέντι, ο Λάμπης της ζητά να χορέψουν και εκεί της αποκαλύπτει πόσο πολύ την αγαπά. Εκείνη νιώθει μεγάλη πίεση με ό,τι συμβαίνει και, βάζοντας τα κλάματα, αρχίζει και τρέχει. Τέλος, την ώρα των αρραβώνων, ο παπάς βοηθά ξανά τη Μανταλένα κι αντί να πει το όνομα του Γιακουμή, λέει το όνομα του Λάμπη. Η ταινία τελειώνει πάλι στο λιμανάκι, εκεί όπου άρχισε: πλέον ενωμένες οι δύο οικογένειες.
Κριτικές
Μάριος Πλωρίτης: Δεν είναι βέβαια έργο τέχνης, αλλά ταινία εμπορική που δείχνει όμως τι μπορεί να επιτευχθεί και σ’ αυτόν τον τομέα όταν οι δημιουργοί της σέβονται το κοινό και μοχθούν πραγματικά για ν’ ανεβάσουν τη στάθμη του ελληνικού κινηματογράφου
Γαλλικό Πρακτορείο Τύπου: Το παίξιμο της ελληνίδας σταρ αποτελεί κράμα επιβολής, χάριτος και δυναμισμού.
Από την εφημερίδα, Η Καθημερινή: Γοητευτική ταινία και συγκινητική, βασίζεται κυρίως στη δυναμική και χαριτόβρυτη πρωταγωνίστριά της, αλλά και στον συμπρωταγωνιστή της, νεαρό, Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Από το περιοδικό Θέατρο: Για πρώτη χρονιά φέτος, η ντόπια ταινία δεν δούλεψε. Σχεδόν καθόλου. Με μία μόνη εξαίρεση, που ακριβώς υπογραμμίζει τραγικά την γενίκευση, την οριστικοποίηση της κρίσης: τις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη, που διόλου δεν αγγίχτηκαν απ΄το τείχος αδιαφορίας που ξαφνικά υψώθηκε γύρω απ΄ το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης ελληνικής παραγωγής […]. Οι αξιομνημόνευτες ταινίες της σαιζόν 1960-61 μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα: η Μανταλένα του Ντίνου Δημόπουλου είχε κάτι από τη δροσιά των ελληνικών νησιών και τεχνικές αρετές αναμφισβήτητες.
Η ταινία, “Οι κυρίες της αυλής” προβλήθηκε τη σαιζόν 1965-1966 και έκοψε 338.081 εισιτήρια. Ήρθε στην 10η θέση σε 101 ταινίες.
Πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Άλφρεντ Ζερί, “Το Έκτο Πάτωμα” και αποτελεί την τελευταία συμμετοχή του Ντίνου Ηλιόπουλου σε ταινία της Φίνος Φιλμ.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Οι κυρίες της αυλής” και μας τις αποκαλύπτει…
Οι κυρίες της αυλής: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Σχεδόν ολόκληρη η ταινία, “Οι κυρίες της αυλής” γυρίστηκε στα στούντιο της Φίνος Φιλμ στους Αγίους Αναργύρους. Αν και αρχικά υπήρχε η σκέψη η ταινία να γυριστεί σε φυσικούς χώρους και γι’ αυτόν τον λόγο ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος ξεκίνησε την αναζήτηση σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας για να ανακαλύψει το φυσικό σκηνικό που χρειαζόταν. Πουθενά όμως δεν βρήκε μια αυλή όπως ακριβώς την ήθελε κι έτσι αυτή δημιουργήθηκε χάρη στον εξαιρετικό σκηνογράφο, Μάρκο Ζέρβα.
2ον. Βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Ντίνος Ηλιόπουλος που τότε ήταν 51 ετών. Μόλις τρία χρόνια μικρότερος από τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Ενώ βασική πρωταγωνίστρια ήταν η Ελένη Προκοπίου κι αμέσως επόμενη η Νόρα Βαλσάμη.
3ον. Ο Φίνος είχε δώσει εντολή στον σκηνοθέτη Ντίνο Δημόπουλο να κάνει πολλά κοντινά στα μάτια της Νόρας Βαλσάμη. Ενώ απαγόρεψε να υπάρχει έστω και φιλί μεταξύ της ίδιας και του Αλέκου Αλεξανδράκη λόγω του νεαρού της ηλικίας της.
4ον. Τα υπέροχα χορευτικά μεταξύ της Ελένης Προκοπίου και του Ντίνου Ηλιόπουλου, γυρίστηκαν μόνο μια φορά ενώ για την ανάποδη τούμπα χρησιμοποιήθηκε επαγγελματίας χορευτής.
5ον. Για τον ρόλο της κυρία “Παρασκευής” της γεροντοκόρης σπιτονοικοκυράς ο Ντίνος Δημόπουλος είχε προτείνει την Νανά Σκιαδά με την οποία είχε συνεργαστεί λίγους μήνες πριν στην κωμωδία, “Τζένη, Τζένη“. Η αγαπητή όμως ηθοποιός αρνήθηκε γιατί είχε ήδη συμφωνήσει να συμμετάσχει σε δύο άλλες ταινίες κι ο χρόνος της ήταν αρκετά περιορισμένος. Έτσι ο ρόλος δόθηκε στην Κατερίνα Γιουλάκη που ομολογουμένως ήταν εξαιρετική.
6ον. Όσο για τον ρόλο του “Τάσου του υδραυλικού” η πρώτη επιλογή του Φίνου ήταν ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης. Ωστόσο αυτός κατέληξε στον ανερχόμενο τότε, Κώστα Πρέκα. Να σημειώσω εδώ πως οι δύο αυτοί ηθοποιοί ξεκίνησαν μαζί την κινηματογραφική τους καριέρα το 1960 με την ταινία, “Νύχτες στο Μιραμάρε”.
7ον. Η τελευταία σκηνή της ταινίας, “Οι κυρίες της αυλής” με τους δύο γάμους ήταν από τις πρώτες που γυρίστηκε αφού έπρεπε να συμμετάσχουν αρκετοί κομπάρσοι. Έτσι γυρίστηκε πρώτα η σκηνή των γενεθλίων της Αννούλας (Νόρα Βαλσάμη) και αμέσως μετά η τελική.
8ον. Ο Φιλοποίμην Φίνος δεν γνώριζε ότι το όνομα του θα αναφερόταν μέσα στην ταινία. Ήταν μια προσθήκη του Ντίνου Ηλιόπουλου που όμως άρεσε και στον σκηνοθέτη, Ντίνο Δημόπουλο. Όταν στην ιδιωτική προβολή ο Φίνος είδε την σκηνή γέλασε πάρα πολύ και τηλεφώνησε στον Ντίνο Ηλιόπουλο για να του δώσει συγχαρητήρια.
Η Ελένη Χατζηαργύρη, γεννήθηκε στις 09 Νοεμβρίου του 1923 και απεβίωσε στις 01 Οκτωβρίου του 2004. Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της ο αυτοσεβασμός, η συνέπεια και το πάθος για γνώση και εξέλιξη, ήταν αυτά που τη χαρακτήριζαν, και δεν είναι τυχαίο ότι εργάστηκε δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού θεάτρου.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή της Ελένης Χατζηαργύρη και μας τις αποκαλύπτει…
Ελένη Χατζηαργύρη: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Η πρώτη εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη πραγματοποιήθηκε το 1946 με την ταινία, “Καταδρομή στο Αιγαίον” που είναι και η μοναδική που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Μ. Καραγάτσης. Συμπρωταγωνιστής της ήταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Συνολικά η Ελένη Χατζηαργύρη πρωταγωνίστησε σε 24 ταινίες.
2ον. Το 1948 ο Γιώργος Παππάς την πρότεινε στον Τάκη Μουζενίδη για μια ταινία που ετοίμαζε με πρωταγωνίστρια την Μαρίκα Νέζερ. Έτσι η 25χρονη Ελένη Χατζηαργύρη συμμετείχε στην πρώτη και μοναδική μεταφορά της θρυλικής, “Μαντάμ Σουσού” στον κινηματογράφο.
Ελένη Χατζηαργύρη, Σταμάτης Φασουλής και Άννα Παναγιωτοπούλου.
3ον. Τέσσερα χρόνια αργότερα το 1952 πέρασε το κατώφλι της Φίνος Φιλμ και πρωταγωνίστησε (για πρώτη φορά στον Ελληνικό κινηματογράφο) με διπλό ρόλο στην δραματική ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, “Η Αγνή του λιμανιού“. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 1951 και ολοκληρώθηκαν τον Νοέμβριο του ίδιου έτους μετά από πολλές δυσκολίες. Αρχικά η ταινία ήταν να κάνει πρεμιέρα ανήμερα των Χριστουγέννων άλλα το δύσκολο μοντάζ την καθυστέρησε για περίπου 20 μέρες.
5ον. Η καριέρα της στον κινηματογράφο σημαδεύτηκε απο ρόλους σε κοινωνικά μελοδράματα όπως εκείνος στην ταινία του 1950, “Λυπηθείτε το παιδί μου” που έκοψε 123.209 εισιτήρια αλλά έχασε την πρωτιά από τον “Μεθύστακα” του Γιώργου Τζαβέλλα.
6ον. Το έτος 1962 εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο σινεμά. Έπαιξε σε πέντε ταινίες με τις δύο από αυτές να κάνουν πρεμιέρα με μια μόνο ημέρα διαφορά. Ενώ η πιο αποτυχημένη εισπρακτικά ήταν το κοινωνικό δράμα που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Γιώργος Λόης με τίτλο, “Οι κατατρεγμένοι”. Έκοψε μόνο 5.089 εισιτήρια και κατατάχθηκε στην 61η θέση ανάμεσα στις 68 ταινίες εκείνης της χρονιάς.
Η Νότα Παρούση σπούδασε στη Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη. Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Συνταξιούχων Ηθοποιών από το 2006. Από το 1993 έως το 1997 έλαβε μέρος σε 8 παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου.
Η ταινία, “Η Αλίκη στο ναυτικό” προβλήθηκε τη σαιζόν 1960-1961 και έκοψε 213.409 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 58 ταινίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Η Αλίκη στο ναυτικό” και μας τις αποκαλύπτει…
Η Αλίκη στο ναυτικό: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Αν και η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται καλοκαίρι, στους κινηματογράφους έκανε πρεμιέρα τον Φεβρουάριο. Για την ακρίβεια τα γυρίσματα έγιναν το καλοκαίρι του 1960 και η μεγάλη πρεμιέρα έγινε στις 20 Φεβρουαρίου του 1961.
2ον. Ήταν η πρώτη έγχρωμη ταινία της Φίνος Φιλμ που λόγω κόστους (η επεξεργασία του έγχρωμου φιλμ έγινε στην Γαλλία) έγινε σε συμπαραγωγή με την κινηματογραφική εταιρία παραγωγής, “Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης“. Ενώ σήμερα τα δικαιώματα ανήκουν στην εταιρία, “Καραγιάννης – Καρατζόπουλος“.
5ον. Στην ταινία συμμετέχουν κι ως γκεστ τρεις μετέπειτα πρωταγωνιστές του Ελληνικού κινηματογράφου που όμως δεν είχαν ούτε μια κοινή σκηνή με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Αυτοί είναι οι: Κώστας Βουτσάς, Γιάννης Γκιωνάκης και Σταύρος Παράβας. Ενώ με βουβό ρόλο συμμετέχει κι ο Θόδωρος Ρουμπάνης.
6ον. Ο Αλέκος Σακελλάριος προόριζε τον Κώστα Βουτσά για τον ρόλο του δόκιμου, Τάκη Δημητρίου. Για άγνωστους όμως λόγους αυτός τελικά δόθηκε στον Γιώργο Τσιτσόπουλο.
7ον. Όλες τις στολές των αξιωματικών μεταξύ αυτών και του Λάμπρου Κωνσταντάρα τις παραχώρησε ο Κώστας Παπαχρήστος. Ο οποίος συμμετέχει κι ο ίδιος στην ταινία ως υποπλοίαρχος.
Η Λιάνα Ορφανού γεννήθηκε το 1932 στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη δραματική σχολή Ελληνικού και Εθνικού ωδείου (Μιχάλη Κουνελάκι και Θάνου Τράγκα, αντίστοιχα).
Το 1952 πραγματοποίησε το θεατρικό της ντεμπούτο στην επιθεώρηση, “Σταρ Ελλάς“. Εν συνεχεία έπαιξε σε πολλές επιθεωρήσεις: “Το τραγούδι της Αθήνας”, “Γαρίφαλο στ’ αυτί”, “Κόκα κόλα” κ.α. Το 1955 συμμετείχε στα καλλιστεία και στις 18 Ιουνίου του 1956 γράφτηκε στο Σ.Ε.Η.
Ο Μπαμπης Μουτσάτσος με την ηθοποιό Λιάνα Ορφανού και τον συνοδό της, ζεν πρεμιέ Γιώργο Πάντζα.
Τη δεκαετία του ’60 συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους: Κώστα Μανιατάκη – Μαίρης Βασιλάκη, Κώστα Χατζηχρήστου, Κατερίνας Ανδρεάδη, Χρήστου Ευθυμίου – Ρένας Βλαχόπουλου, Λαμπρού Ζούνη κ.α. Από το 1966 δημιούργησε και δικούς της θιάσους, ενώ περιόδευσε και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Λιάνα Ορφανού έπαιξε σε 11 ταινίες: “Προ παντός ψυχραιμία”, “Το στραβόξυλο”, “Γκόλφω“, “Θέλω να ζήσεις μανούλα”, “Το παιδί της πιάτσας”, “Η κυρία του κυρίου“, “Ο δήμος απ’ τα Τρίκαλα“, “Γαμπρός για κλάματα“, “Στο πεζοδρόμιο”, “Ο ταυρομάχος προχωρεί!” και “Τα παιδιά της Μανταλένας”.
Έχει φύγει από τη ζωή εδώ και πολλά χρονιά (δεν γνωρίζουμε ακριβές ημερομηνία).
Η ταινία, “Μανταλένα” προβλήθηκε τη σαιζόν 1960-1961 και έκοψε 192.378 εισιτήρια. Ήρθε στην 2η θέση σε 58 ταινίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Μανταλένα” και μας τις αποκαλύπτει…
Μανταλένα: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Η ταινία ξεκίνησε γυρίσματα στην Αντίπαρο το καλοκαίρι του 1960. Λίγες μόνο ημέρες μετά τον γάμο του σκηνοθέτη, Ντίνου Δημόπουλου με την ηθοποιό Φλωρέττα Ζάννα. Όπως κι ο ίδιος έλεγε πέρασε τον μήνα του μέλιτος με την Μανταλένα.
2ον. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ως πρωταγωνίστρια της ταινίας είχε αρκετές κοινές σκηνές με όλους τους ηθοποιούς που συμμετείχαν σε αυτήν. Εκτός από μία. Την Δέσπω Διαμαντίδου που υποδυόταν την μητέρα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
3ον. H ηθοποιός Μαρία Γιαννακοπούλου που υποδύεται την γιαγιά την Αλίκης Βουγιουκλάκη στην πραγματικότητα ήταν μόνο 42 ετών και έφυγε από την ζωή επτά χρόνια αργότερα. Αυτή ήταν η δεύτερη και τελευταία εμφάνισή της στον κινηματογράφο. Η πρώτη ήταν δέκα χρόνια νωρίτερα το 1950 στην δραματική ταινία της Φίνος Φιλμ, “Ο μεθύστακας“. Στην “Μανταλένα” την πρότεινε ο καλός της Φίλος, Γιώργος Δαμασιώτης.
4ον. Το καλοκαίρι του 1960 το νησί δεν είχε ακόμα αποκτήσει ρεύμα με αποτέλεσμα όλα γυρίσματα να γίνονται χάρη στις γεννήτριες της Φίνος Φιλμ. Ενώ ένα βράδυ ο Ντίνος Δημόπουλος θέλησε να ευχαριστήσει τους κατοίκους που τον βοηθούσαν προβάλλοντας σε έναν αυτοσχέδιο κινηματογράφο κάποιες σκηνές από μια άλλη ταινία.
5ον. Σε μια σκηνή ενός καυγά με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ η Αλίκη Βουγιουκλάκη έπρεπε να πέσει μέσα στην θάλασσα. Δεν υπολόγισε όμως σωστά και πέφτοντας χτύπησε το πίσω μέρος του κεφαλιού της στην βάρκα. Αμέσως τις παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες ενώ την μετέφεραν και σε άλλο νησί προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσουν τα δικά της γυρίσματα για περίπου δύο εβδομάδες.
6ον. Αρχικά τον πατέρα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ ήταν να τον υποδυθεί ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος που για άγνωστους λόγους αρνήθηκε. Έτσι αυτός κατέληξε στον Θόδωρο Μορίδη που ομολογουμένως ήταν εξαιρετικός.
7ον. Πρόκειται για την μοναδική ταινία για την οποία η Αλίκη Βουγιουκλάκη βραβεύτηκε στα 40 χρόνια της κινηματογραφικής και θεατρικής της καριέρας.
Ο Ανδρέας Τσάκωνας ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στο Περιγιάλι Κορινθίας το 1942 και σπούδασε στη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη.
Επίσης, συμμετείχε στην παράσταση, “Ο κόσμος της Σούζι Βογκ” που ανέβηκε στο θέατρο Κοτοπούλη – Ράιχ και στο έργο του Στέφαν Ζωειγ, “Του φτωχού τ’ αρνί” που ανέβηκε στο ίδιο θέατρο.
Μετά από μία απουσία 5 ετών ο Ανδρέας Τσάκωνας επανήλθε το 1972 σε δύο έργα, “Από την Αθήνα με αγάπη” των Ασημάκη Γιαλαμά – Κώστα Πρετεντέρη και “Ο ξύπνιος που κοιμήθηκε” των Πολύβιου Βασιλειάδη – Λάκη Μιχαηλίδη.
Την επόμενη χρονιά συμμετείχε στην επιθεώρηση, “Την λένε ακόμα δημοκρατία…” των Ναπολέοντα Ελευθέριου – Γιώργου Λαζαρίδη, που ανέβηκε στο θέατρο, “Καλουτά”.
Το 1974 έπαιξε στην επιθεώρηση, “Άλλοι στη βουλή κι άλλοι στο σκαμνί” των Ναπολέοντα Ελευθερίου – Γιώργου Λαζαρίδη – Σταμάτη Φιλιππούλη, που ανέβηκε στο θέατρο, “Πειραιεύς”.
Επίσης, ο Ανδρέας Τσάκωνας συμμετείχε στα έργα, “Εδώ Ντόιτσε Βέλε” των Πυθαγόρα – Σταμάτη Φιλιππούλη και “Έρχεται ο χρυσοχέρης” των Πολύβιου Βασιλειάδη – Λάκη Μιχαηλίδη.
Το 1975 έπαιξε στις επιθεωρήσεις, “Τούμπου τούμπου ζα” και “Άλλος για τον Κορυδαλλό! κάνει καλό! κάνει καλό!” των Γιώργου Λαζαρίδη – Ναπολέοντα Ελευθερίου – Σταμάτη Φιλιππούλη, που ανέβηκαν στο θέατρο, “Πειραιεύς”. Επίσης, την ίδια χρονιά υποδύθηκε τον “Σταμάτη” στο έργο του Αλέκου Σακελλαρίου, “Ο Θεός να βάλει το χέρι του”.
Το 1977 ο Ανδρέας Τσάκωνας συμμετείχε στην επιθεωρησιακή μουσική κωμωδία, “Η Ρένα, ο κοντός και το σόι τους” των Παναγιώτη Παπαδούκα – Νίκου Καμπάνη – Κώστα Καραγιάννη – Βύρωνα Μακρίδη, που ανέβηκε στο θέατρο, “Κοτοπούλη – Ράιχ”.
Το 1978 υποδύθηκε τον κουρέα στο “Λούνα παρκ των ονείρων” του Γιάννη Δαλιανίδη, που ανέβηκε στο Αθηναϊκό κηποθέατρο.
Το 1980 έπαιξε στην επιθεώρηση των Καραγιάννη – Πολίτη, “Έρχεται ο Αντρέας, να φάει ο κόσμος κρέας”, ενώ το 1986 υποδύθηκε τον “Μηνά” στο “Ησαια, χόρευε κι όσο Θέλεις πήδα” των Νίκου Τσιφόρου – Πολύβιου Βασιλειάδη.
Το 1987 συμμετείχε στην επιθεώρηση των Νίκου Καμπάνη – Δημήτρη Ρίζου, “Αντρέα μας τελείωσες”, καθώς και στην επιθεώρηση του Ντίνου Σπυρόπουλου, “Φάγατε λιανήσατε τελειώσατε”.
Το 1989 ο Ανδρέας Τσάκωνας έπαιξε στην επιθεώρηση των Ναπολέοντα Ελευθέριου – Χάρη Ρώμα – Ντίνου Σπυρόπουλου, “Τρελλάντα… λαμπάντα”, που ανέβηκε στο θέατρο, “Ακροπόλ”.
Το 1991 συμμετείχε στην επιθεώρηση, “Τούβλα Λόττο και μπουρλότο” των Βαγγέλη Μπαλαφούθ – Ντίνου Σπυρόπουλου, που ανέβηκε στο θέατρο, “Metropolitan”.
Από το 1997-2001 συνεργάστηκε με το Κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος: “Βάκχες”, “Εξορία”, “Καλοκαίρι και καταχνιά”, “Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας”, “Οι αλλοπαρμένοι”.
Επίσης, ο Ανδρέας Τσάκωνας έπαιξε σε λίγες σειρές, “Ιστορίες της νύχτας”, “Εύθυμες ιστορίες”, “Η ετυμηγορία”, “Ορκιστείτε παρακαλώ” και σε βιντεοταινίες.
Για αρκετά χρόνια ζούσε στην Ανατολική Θεσσαλονίκη και είχε πρακτορείο ΠΡΟΠΟ σε εμπορικό κέντρο στην Θέμιστοκλη Σοφούλη. Ο Ανδρέας Τσάκωνας έφυγε από τη ζωή το 2015 από ανακοπή καρδιάς.
Η Σούλα Αθανασιάδου γεννήθηκε το 1929 στον Πειραιά και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή της Σούλας Αθανασιάδου και μας τις αποκαλύπτει…
Σούλα Αθανασιάδου: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο πραγματοποιήθηκε το 1956 στην ταινία, “Οι άσσοι του γηπέδου“. Αυτή ήταν και πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Βασίλη Γεωργιάδη.
2ον. Συνολικά συμμετείχε σε 14 κινηματογραφικές ταινίες με πιο γνωστές τις παρακάτω παραγωγές της Φίνος Φιλμ. “Αστέρω” (1959), “Στεφανία” (1966) και “Κοινωνία ώρα μηδέν” (1966).
3ον. Το 1958 επιλέχτηκε από τον ηθοποιό – σκηνοθέτη, Κώστα Μουσούρη να συμμετάσχει στην θεατρική παράσταση, “Ωραία μου κυρία” με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Με την οποία την ίδια περίοδο συνεργάστηκε μαζί της και στην βουκολική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, “Αστέρω”.
4ον. Στην αρχές της δεκαετίας του 1970 η Σούλα Αθανασιάδου έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην μικρή οθόνη μέσα από την κοινωνική σειρά της ΥΕΝΕΔ, “Το αναμορφωτήριο” ή “Τα αγρίμια”.
5ον. Έγινε ευρέως γνωστή την δεκαετία ’90 μέσα από την σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, “Λόγω τιμής όπου υποδυόταν την θεία της Μάνιας (Χριστίνα Αλεξανιάν.)
6ον. Ωστόσο ο κόσμος κυριολεκτικά την λάτρεψε όταν το 1998 συμπρωταγωνίστησε με τους Κόκλα, Καβογιάννη, Χατζηπαναγιώτη, Κωνσταντίνου, Μανέ στην επιτυχημένη κωμική σειρά του Αντ1, “Εγκλήματα”. Υποδύθηκε την πονηρή Μάχη που είχε πάντα μια λύση για όλα.
7ον. Το 2001 για τελευταία φορά το όνομα της εμφανίστηκε στην μεγάλη οθόνη. Συμμετείχε μόνο με την φωνή της στην κοινωνική ταινία του Στράτου Τζίτζη, “Σώσε με”. Ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα ανέβηκε για τελευταία φορά στο θεατρικό σανίδι στο πλευρό της Κάτιας Δανδουλάκη στην παράσταση, “Μάρτυρας κατηγορίας”.
8ον. Η σπουδαία Σούλα Αθανασιάδου αποχαιρέτησε στα 78 της την υποκριτική με τον ρόλο της Φρόσως στην αισθηματική κωμική σειρά του Αντ1, “Θα βρεις τον δάσκαλο σου”. Η οποία προβλήθηκε για δύο σεζόν με μεγάλη επιτυχία. Ενώ τα τελευταία λόγια στο τελευταίο επεισόδιο ειπώθηκαν από την ίδια.
Η ταινία, “Το κλωτσοσκούφι” προβλήθηκε τη σαιζόν 1959-1960 και έκοψε 202.542 εισιτήρια. Ήρθε στη 2η θέση σε 52 ταινίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Το κλωτσοσκούφι” και μας τις αποκαλύπτει…
Το κλωτσοσκούφι: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Αρχικός πρωταγωνιστής δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν ο Μιχάλης Νικολινάκος. Ο γοητευτικός ηθοποιός έναν χρόνο πριν συνεργάστηκε με την Φίνος Φιλμ στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, “Το τελευταίο ψέμα” όπου και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στο πλευρό της Έλλης Λαμπέτη.
Όταν επιλέχθηκε για να πρωταγωνιστήσει στο “κλωτσοσκούφι” έκανε και μια προωθητική φωτογράφηση για τον τύπο της εποχής με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο ίδιος μέσα σε έναν μήνα περίπου γύρισε όλες τις σκηνές του οι οποίες όμως δεν άρεσαν καθόλου στον Φιλοποίμην Φίνο καθώς θεώρησε πως δεν ταίριαζε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έτσι ζήτησε από τον σκηνοθέτη Ντίνο Δημόπουλο να τον αντικαταστήσει άμεσα με κάποιον άλλον.
3ον. Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Χρήστος Γιαννακόπουλος μαζί με τον Αλέκο Σακελλάριο. Ο τελευταίος όμως αρνήθηκε να την σκηνοθετήσει λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας. Έτσι επιλέχθηκε ο Ντίνος Δημόπουλος μετά από πρόταση της ίδιας της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Οι δυο τους είχαν ξανασυνεργαστεί με μεγάλη επιτυχία δύο χρόνια πριν στο βουκολικό δράμα, “Αστέρω“.
5ον. Με αυτή τη ταινία η Τασσώ Καββαδία πραγματοποιεί την πρώτη της συνεργασία με την Φίνος Φιλμ. Όταν ο Φίνος την κάλεσε στο γραφείο του της πρότεινε τον ρόλο της μητέρας του Στέφανου Ληναίου. Ο Ντίνος Δημόπουλος όμως έκρινε πως θα της πήγαινε πιο πολύ ο ρόλος της θείας. Όπως κι έγινε.
Η Ζωή Λάσκαρη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη καλεσμένες στα γενέθλια του γιου της Νόρας Βαλσάμη, Ερρίκου. Οι τρεις τους ήταν αυτοκόλλητες από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και πάντα στήριζε η μία την άλλη.
Όταν έφυγε η Αλίκη ήταν σαν να έχασα την αδερφή μου. Ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Κι όταν έφυγε η Ζωίτσα ένιωσα ακριβώς το ίδιο. Ήταν οικογένεια για μένα και μου λείπουν πάρα πολύ και οι δύο. Εκμυστηρεύτηκε η Νόρα Βαλσάμη στο Χρήστο Κωνσταντίνου για τις δύο αγαπημένες της συναδέλφους μα πάνω απ’ όλα φίλες.
Την φωτογραφία ανέβασε στο προφίλ του στο instagram ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Χρήστος Κωνσταντίνου.
