Ο Γιώργος Λαζαρίδης ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, κριτικός, σκηνοθέτης και παραγωγός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου καθώς και θεατρικός συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος ήταν 13 ετών και τα χρόνια της κατοχής που ακολούθησαν υπήρξαν ιδιαίτερα δύσκολα για την οικογένειά του. Παρά ταύτα το θέατρο και ο κινηματογράφος είχαν προλάβει να τον κεντρίσουν σχετικά.
Έτσι μετά την απελευθέρωση άρχισε ν’ ασχολείται έντονα με τη δημοσιογραφίαόπου το 1948 δημοσιεύει σε εφημερίδες της Αθήνας τα πρώτα του χρονογραφήματα, δοκίμια καθώς και θεατρικές κριτικές.
Τη δραστηριότητά του αυτή πολύ σύντομα την επεκτείνει και στον κινηματογραφικό χώρο, συνεργαζόμενος με εφημερίδες της Θεσσαλονίκης καθώς και της Νέας Υόρκης.
Για πολλά χρόνια υπήρξε μόνιμος συντάκτης του περιοδικού “Κινηματογραφικός Αστέρας” που ήταν και το μοναδικό περιοδικό του χώρου που κυκλοφορούσε στη Αθήνα.
Παράλληλα, από το 1948 άρχισε τη συνεργασία του ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Νίκο Τσιφόρο και Αλέκο Σακελλάριο. Λίγο αργότερα αρχίζει να γράφει σενάρια για τις εταιρείες Ανζερβός, Σπέντζος Φιλμ και Φίνος Φιλμ ενώ δεν αργεί να δημιουργήσει και δική του εταιρεία.
Ο Γιώργος Λαζαρίδης έγραψε ένα μεγάλο αριθμό έργων διαφόρων ειδών όπως επιθεωρήσεις, κωμωδίες, δράματα, θρίλερ κ.λπ.
Την υπογραφή του ως παραγωγού, συγγραφέα, ή σκηνοθέτη φέρουν πολλές θεατρικές, κινηματογραφικές ακόμα και τηλεοπτικές παραγωγές που ξεπερνούν τις πεντακόσιες.
Στα περίπου 60 θεατρικά έργα που έγραψε, ο Γ. Λαζαρίδης, εκτός των πολλών επιθεωρήσεων, ξεχώρισαν ιδιαίτερα “Ο τρελός του Λούνα Παρκ”, “Οδός ευκαιρίας”, “Δώδεκα μήνες Καλοκαίρι” κ.ά. Στον κινηματογραφικό χώρο υπήρξε σκηνοθέτης και σεναριογράφος σε περισσότερες από 200 ταινίες, μεταξύ των οποίων “Η Χιονάτη και τα εφτά γεροντοπαλλήκαρα”, “Το κοροϊδάκι της Δεσποινίδος”, “Ποιός Θανάσης!”, “Λαός και Κολωνάκι” κ.ά. Πολλά επίσης σενάρια έγραψε και για την τηλεόραση, συμμετέχοντας σε πολλές εκπομπές θεατρικού κυρίως αντικειμένου.
Ο Γιώργος Λαζαρίδης έφυγε από την ζωή στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου του 2012, σε ηλικία 85 ετών και κηδεύτηκε στο κοιμητήριο του Δήμου Χαλανδρίου.
Ο Γιώργος Λαζαρίδης ήταν ο τελευταίος των Mοΐκανών συγγραφέων και σκηνοθετών στην Ελλάδα. Αγαπούσε με πάθος το θέατρο και το σινεμά. Αγαπούσε με πάθος τη δουλειά του. Τις ταινίες του και το παραμύθι. Ήταν ένας γνήσιος παραμυθάς. Έγραφε πάντα στη γραφομηχανή του, που την είχε κοντά του μέχρι το βράδυ που μας αποχαιρέτησε. Τη γραφομηχανή του πρώτα και μετά εμάς, τους υπόλοιπους δικούς του.
Μαχητής και γνήσιος υπερασπιστής του ελληνικού έργου, ήθελε να βλέπει Έλληνες συγγραφείς στις μαρκίζες των θεάτρων. Πάλευε για τη διάδοση του ελληνικού έργου και ως πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων θεατρικών Συγγραφέων και από οποιαδήποτε θέση κατείχε σε οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων αλλά και ως αρθρογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά. Ο Γιώργος ήταν ταλέντο, είχε και ήθος.
Πράγμα που σήμερα σπανίζει. Ήταν αθυρόστομος, αλλά ρομαντικός. Σεβόταν τους προηγούμενους συγγραφείς και δημιουργούς και προωθούσε τους νεότερους. Όταν φώναζε, τον έτρεμαν, και όταν διηγούνταν ιστορίες, γοήτευε.
Ήταν μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια για τον ελληνικό και τον παγκόσμιο κινηματογράφο και το θέατρο. Δεν θα μας λείψει γιατί το έργο του θα συνεχίσουμε να το βλέπουμε και με αυτό θα παραμείνει πάντα κοντά μας. Δεν χρειαζόμαστε ούτε μεγάλα λόγια ούτε μεγάλους αποχαιρετισμούς για το πόσο σπουδαίος ήταν.