Η εταιρεία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος ιδρύθηκε το 1966 από το σκηνοθέτη Κώστα Καραγιάννη τον αδερφό του Ντόντο Καραγιάννη και τον Αντώνη Καρατζόπουλο.
Ο Κώστας Καραγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα και το 1951 μετακόμισε στη Λυών της Γαλλίας, όπου σπούδασε υφαντουργός, για να μπορέσει να ακολουθήσει την οικογενειακή του επιχείρηση. Γυρνώντας στην Ελλάδα πήγε στρατό και στη συνέχεια εργάστηκε για ένα διάστημα στην «Πειραϊκή-Πατραϊκή». Παράλληλα ασχολήθηκε και με την μετάφραση αστυνομικών μυθιστορημάτων. Το 1957 επέστρεψε στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι, όπου σπούδασε σκηνοθεσία, ενώ παράλληλα διατηρούσε τη θέση του καλλιτεχνικού ανταποκριτή για την εφημερίδα Αθηναϊκή.
Η αγάπη του για τον κινηματόγραφο τον οδήγησε να πιάσει δουλειά ως βοηθός γενικών καθηκόντων σε 4 ταινίες του Γάλλου σκηνοθέτη Κλοντ Μπερνάρ Ομπέρ. Το 1959 επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα. Έχοντας πια εμπειρία στον κινηματογράφο αποφάσισε να ξεκινήσει την παραγωγή της πρώτης του ταινίας «Το Νησί Της Αγάπης».
Ο Αντώνης Καρατζόπουλος γεννήθκε στην Αθήνα και από πολύ μικρός ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Στον πατέρα του, άνηκε ο κινηματόγραφος «Μπομπονιέρα» στην Κηφισιά και εξαιτίας της δουλειάς του γνώριζε καλά τον Ούγγρο κινηματογραφιστή Ζοζέφ Χεπ, Ο Ζοζέφ Χεπ ζούσε στην Ελλάδα και εργαζόταν τα πρώτα χρόνια στον Φίνο. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να φτιάξει το δικό του εργαστήριο, προσέλαβε σαν υπάλληλό του τον Αντώνη Καρατζόπουλο.
Μέσα στο εργαστήριο αυτό έλαβε τις πρώτες του γνώσεις γύρω από τον κινηματογράφο. Μέσα σε λίγα χρόνια αγόρασε τη δική του κάμερα, που ήταν απαραίτητο εργαλείο τότε για τη δουλειά του οπερατέρ και ξεκίνησε να εργάζεται ως οπερατέρ και διευθυντής φωτογραφίας. Το 1957 πήρε τη μεγάλη απόφαση μαζί με τον αδερφό του και τον πατέρα του να ιδρύσουν την εταιρεία Ι. Καρατζοπουλος και να ξεκινήσουν την παραγωγή ελληνικών ταινιών με την ταινία “Μαρία Πενταγιώτισσα”. Ακολούθησαν αρκετές ταινίες όπως «ο Μιμικός και η Μαίρη(1958)», «ο Θύμιος τα έκανε θάλασσα(1959 )”, “Ποια είναι η Μαργαρίτα” κ.α.
Με τον Κώστα Καραγιάννη συναντήθηκαν στο λεγόμενο «Hollywood», ένα κτίριο στην Ακαδημίας, στο οποίο στεγάζονταν τα γραφεία της Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης και πολλά άλλα γραφεία μικρότερων εταιρειών παραγωγής.Ο Κώστας Καραγιάννης είχε νοικιάσει ένα γραφείο στον τρίτο όροφο, είχε ιδρύσει τη δική του εταιρεία παραγωγής την «Κίκος film» και είχε ήδη προχωρήσει στην παραγωγή 7 ταινιών με πρώτη του εμπορική επιτυχία το 1963 την ταινία «Κόκκκινα φώτα».
Στον ίδιο όροφο είχε τα γραφεία του και ο Αντώνης Καρατζόπουλος. Οι δύο άντρες μόλις συναντήθηκαν θυμήθηκαν ότι είχαν υπηρετήσει μαζί στο στρατό, στον ίδιο λόχο και στον ίδιο θάλαμο. Έχοντας και οι δυο τους σα μεμονωμένες εταιρείες παραγωγής κάποιες εμπορικές επιτυχίες αποφάσισαν να συνεργαστούν και να μπουν πιο επιθετικά στην αγορά του κινηματογράφου.
Τη δεκαετία του 60 ο μόνος που έκανε εμπορικές ταινίες ήταν ο Φίνος. Πολλοί μεμονωμένοι παραγωγοί είχαν προσπαθήσει κατά καιρούς να μπουν στα χωράφια του αλλά μετά από 2-3 χρόνια έκλειναν τις εταιρείες τους γιατί δεν είχαν καλό οικονομοτεχνικό επιτελείο.
Παρ ‘ όλα αυτά υπήρχαν πολλοί κινηματογράφοι και κυρίως αυτοί που δεν έπαιζαν τις ταινίες του Φίνου, που επιθυμούσαν να συνεργαστούν με μία εταιρεία παραγωγής που θα τους τροφοδοτούσε κάθε χρόνο με ένα σοβαρό αριθμό κινηματογραφικών ταινιών. Ο Κώστας Καραγιάννης μαζί με τον Αντώνη Καρατζόπουλου αποφάσισαν να ξεκινήσουν αυτή την εταιρεία με στόχο να παράγουν 10 ταινίες το χρόνο.
Η πρώτη ταινία που παρουσίασαν σε συνεργασία με το γραφείο εκμετάλλευσης Κουρουνιώτης και το Δήμο Σακελλαρίου ήταν «ο Παράς και ο Φουκαράς», που εισπρακτικά σημείωσε σημαντική επιτυχία. Αμέσως μετά αποφάσισαν να ιδρύσουν την Καραγιάννης-Καρατζόπουλος και από το 1966 ξεκίνησαν τις παραγωγές. Την πρώτη χρονιά που ιδρύθηκε η εταιρεία γύρισαν 9 ταινίες και αγοράσανε και ποσοστό από μία ταινία του Ασημακόπουλου «Οι ένοχοι» προκείμενου να παρουσιάσουν στους κινηματογράφους τις 10 ταινίες που είχαν υποσχεθεί.
Στο ξεκίνημα τους, ότι κατόρθωσαν να γυρίσουν δέκα ταινίες ακόμη το θεωρούν θαύμα. Το κεφάλαιο της εταιρείας ήταν μόλις 1.600.000δρχ, πήραν πολλές προκαταβολές από τους κινηματογράφους και υπέγραψαν εκατομμύρια γραμμάτια, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος τους. Αυτό που κυριολεκτικά έσωσε την εταιρεία και τη βοήθησε να αντέξει στον ανταγωνισμό του Φίνου, ήταν ότι υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις.
Ο Αντώνης Καρατζόπουλος που γνώριζε το τεχνικό μέρος, ο Κώστας Καραγιάννης που σκηνοθετούσε τις ταινίες και ο μικρότερος κατά δύο χρόνια αδερφός του, Θόδωρος Καραγιάννης, που ανέλαβε το γραφείο εκμετάλλευσης της εταιρείας και το έκανε ίσως το καλύτερο σε εκείνα τα χρόνια. Όλες οι ταινίες που προβλήθηκαν τον πρώτο χρόνο ίδρυσης της εταιρείας κάνανε αρκετά εισιτήρια για να καλύψουν τον προϋπολογισμό τους.
Στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν την εμπορικότητα των ταινιών που παρήγαγαν και να κατορθώσουν να αποσπάσουν κάποιους σποδαίους έλληνες ηθοποιούς από την Φίνος Φιλμ, που μέχρι τότε είχε μόνιμη συνεργασία μαζί τους, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Κώστας Βουτσάς, αύξησαν πολύ τις αμοιβές τους.
Την επόμενη χρονιά από την ίδρυση της εταιρείας γυρίσανε την ταινία «Το Πιο Λαμπρό Αστέρι» (1967), με το ζευγάρι Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ και κατάφεραν να κατακτήσουν την κορυφή στον πίνακα των εμπορικότερων ταινιών της χρονιάς εκτοπίζοντας την παντοκρατορία της.
Σύντομα η Καραγιάννης-Καρατζόπουλος με τους τρεις άντρες τοποθετημένους τον καθένα στο δικό του πόστο κατόρθωσε να παράγει, μαζί με τις συμπαραγωγές που χρηματοδοτούσε, 20 ταινίες το χρόνο.
Μετά το 1973 η παραγωγή της εταιρείας μειώθηκε κατακόρυφα, εξαιτίας της εισόδου της τηλεόρασης. Στα τέλη του ΄70 οραματιζόμενοι την ανάκαμψη του ελληνικού κινηματογράφου χρηματοδότησαν την ταινία του Θ. Μαραγκού «Από πού Πάνε για την Χαβούζα» (1978), η οποία με την τεράστια επιτυχία της, τους δικαίωσε.
Παρ’ όλα αυτά η τηλεόραση προκάλεσε δραστική μείωση στα εισιτήρια των κινηματογράφων και έτσι οι ταινίες που γινόντουσαν είχαν πολύ χαμηλό προϋπολογισμό και το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό. Συνολικά η εταιρεία έχει παράγει μαζί με τις συμπαραγωγές 110 ταινίες.
Από τις ταινίες της Καραγιάννης-Καρατζόπουλος έχει λάβει μέρος στο ΦΕΚΘ η ταινία «Ο μπλοφατζής (1969)» που κέρδισε το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου.
Στο φεστιβάλ ως επίσημες συμμετοχές συμμετείχαν και οι ταινίες «Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970)» «Υποβρύχιο Παπανικολής (1971)» που πήρε τιμητική διάκριση και η “Καταναλωτική κοινωνία (1971)”.
Από το 1990 η εταιρεία ασχολήθηκε κυρίως με τη διανομή ταινιών, συγκεντρώνοντας ταινίες ανεξάρτητων παραγωγών . Έχει αγοράσει συνολικά 180 ελληνικές ταινίες. Συγκεκριμένα το 1997 αγόρασε τον κατάλογο ταινιών του παραγωγού James Paris, το 2000 τις ταινίες της Δαμασκηνός Μιχαηλίδης, καθώς και ταινίες κάποιων μικρότερων παραγωγών.
Από τις ταινίες αυτές μόνο οι 80 ήταν σε αξιοπρεπή κατάσταση. Στις υπόλοιπες είχαν χαθεί τα αρνητικά, άλλες δεν είχαν ήχο και σε άλλες τα αρνητικά είχαν υποστεί τεράστια ζημιά. Παρ’ όλες τις δυσκολίες και το κατεστραμμένο υλικό έχει γίνει η καλύτερη δυνατή προσπάθεια να αποκατασταθούν οι ταινίες και να μπορούν να επαναπροβληθούν.
Από το 2013 συμμετέχει σε αρκετές εμπορικές παραγωγές του νέου ελληνικού κινηματογράφου όπως “ο Ακάλυππτος”, “Στα καλά καθούμενα”, “Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός” και “ο Μαγικός Καθρέφτης”.
Το 2015 πήρε τη μεγάλη απόφασή να χρωματίσει στο εξωτερικό για πρώτη φορά την ασπρομάυρη ελληνική ταινία “Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα“, του ΓΙώργου Τζαβέλλα, με εκπληκτικά αποτελέσματα.
Αυτή τη στιγμή η συλλογή της Καραγιάννης-Καρατζόπουλος καλύπτει περισσότερα από εξήντα χρόνια ελληνικού κινηματογράφου, ξεκινώντας από το 1952 και την ταινία «Ένα βότσαλο στη λίμνη» και φτάνωντας στο 2016 με την ταινία «Ο Μαγικός καθρέφτης».
Ταινία με τα περισσότερα εισιτήρια: Το πιο λαμπρό αστέρι (1967 – 1968) 652.661 (1η/99) Κώστας Καραγιάννης.
Ταινία με τα λιγότερα εισιτήρια: Κρουαζιέρα του τρόμου (1977 – 1978) 1.380 Χρήστος Κεφαλάς
Καραγιάννης-Καρατζόπουλος: Φιλμογραφία
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1961 | Χαμένα όνειρα |
| 1962 | Ορφανή σε Ξένα Χέρια |
| 1963 | Ο Ιππόλυτος και το βιολί του |
| 1965 | Τέντι μπόι αγάπη μου |
| 1966 | Ένοχοι |
| 1966 | Εισπράκτωρ 007 |
| 1966 | Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης |
| 1966 | Η βουλευτίνα |
| 1966 | Ο εξυπνάκιας |
| 1966 | Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας |
| 1966 | Το χώμα βάφτηκε κόκκινο |
| 1967 | Ανάμεσα σε δυο γυναίκες |
| 1967 | Βίβα Ρένα |
| 1967 | Δημήτρη μου, Δημήτρη μου |
| 1967 | Η κοροϊδάρα |
| 1967 | Η χαρτορίχτρα |
| 1967 | Ο γεροντοκόρος |
| 1967 | Ο σατράπης |
| 1967 | Ο σπαγγοραμμένος |
| 1967 | Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι |
| 1967 | Πατέρα κάτσε φρόνιμα |
| 1967 | Σαπίλα και Αριστοκρατία |
| 1967 | Το Πιο Λαμπρό Αστέρι |
| 1968 | Για μια τρύπια δραχμή |
| 1968 | Η Αγάπη μας |
| 1968 | Η Ζηλιάρα |
| 1968 | Καπετάν φάντης μπαστούνι |
| 1968 | Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο |
| 1968 | Ο Τρελλός τάχει 400 |
| 1968 | Ο γίγας της Κυψέλης |
| 1968 | Ο παληάτσος |
| 1968 | Ο πιο Καλός ο Μαθητής |
| 1968 | Οι άντρες δεν λυγίζουν ποτέ |
| 1968 | Το Κορίτσι του Λούνα παρκ |
| 1968 | Το πιο λαμπρό μπουζούκι |
| 1969 | Ένας Μάγκας στα Σαλόνια |
| 1969 | Ένας άφραγκος Ωνάσης |
| 1969 | Η αρχόντισσα της κουζίνας |
| 1969 | Η κόμησσα της φάμπρικας |
| 1969 | Η οργή του αδικημένου |
| 1969 | Ησαϊα μη χορεύεις |
| 1969 | Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του |
| 1969 | Κατηγορώ το Κορμί μου |
| 1969 | Ξύπνα Καημένε Περικλή |
| 1969 | Ο Στρατής παραστράτησε |
| 1969 | Ο άνθρωπος της καρπαζιάς |
| 1969 | Ο θαυματοποιός |
| 1969 | Ο μπλοφατζής |
| 1969 | Ο παραμυθάς |
| 1969 | Ο τζαναμπέτης |
| 1969 | Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο |
| 1969 | Τρεις τρελοί για δέσιμο |
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1970 | Έμπαινε Μανωλιό |
| 1970 | Ένας τρελός γλεντζές |
| 1970 | Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ |
| 1970 | Η ταξιτζού |
| 1970 | Κρίμα το μπόι σου |
| 1970 | Νάτανε το 13 νάπεφτε σε μας! |
| 1970 | Ο ακτύπυτος κτυπήθηκε |
| 1970 | Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά |
| 1970 | Ο νάνος και οι επτά Χιονάτες |
| 1970 | Ο τρελλός της πλατείας Αγάμων |
| 1970 | Οι 4 άσσοι |
| 1970 | Οι γενναίοι του Βορρά |
| 1970 | Οι τρεις ψεύτες |
| 1970 | Φουκαράδες και λεφτάδες |
| 1971 | Ένα αγόρι αλλοιώτικο απ’ τ’ άλλα |
| 1971 | Αγάπησα μια πολυθρόνα |
| 1971 | Εθελοντής στον έρωτα |
| 1971 | Η Μεγάλη Στιγμή του ’21: Παπαφλέσσας |
| 1971 | Η εφοπλιστίνα |
| 1971 | Η κρεββατομουρμούρα |
| 1971 | Κάθε ναυάγιο και μια κόλασι |
| 1971 | Καταναλωτική κοινωνία |
| 1971 | Μαντώ Μαυρογένους |
| 1971 | Ο Μανωλιός ξαναχτυπά |
| 1971 | Ο Μανωλιός στην Ευρώπη |
| 1971 | Ο αγαθιάρης και η ατσίδα |
| 1971 | Ο τρελοπενηντάρης |
| 1971 | Ο φαφλατάς |
| 1971 | Οι εγωισταί |
| 1971 | Πίσω μου σ’ έχω σατανά |
| 1971 | Της ζήλειας τα καμώματα |
| 1971 | Υποβρύχιον Παπανικολής |
| 1972 | 7 χρόνια γάμου |
| 1972 | Αέρα, αέρα, αέρα |
| 1972 | Αγάπη μου παλιόγρια |
| 1972 | Αντάρτες των πόλεων |
| 1972 | Απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια |
| 1972 | Δουλικό αμέσου δράσεως |
| 1972 | Ερωτιάρης του γλυκού νερού |
| 1972 | Ερωτική Συμφωνία |
| 1972 | Η Προεδρίνα |
| 1972 | Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα |
| 1972 | Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη |
| 1972 | Ο αντιφασίστας |
| 1972 | Οι εκβιασταί |
| 1972 | Τί 30… Τί 40… Τί 50… |
| 1972 | Υβ!… Υβ!… |
| 1972 | Χωρίς συνείδηση |
| 1973 | Ένας τρελός τρελός αεροπειρατής |
| 1973 | Όργια σε τιμή ευκαιρίας |
| 1973 | Ο αισιόδοξος |
| 1973 | Ταγκό 2001 |
| 1973 | Τον Αράπη κι’ Αν τον Πλένεις το Σαπούνι σου Χαλάς |
| 1974 | Έγκλημα στο Καβούρι |
| 1974 | Λεσβιακός Αύγουστος |
| 1976 | Επαγγελματίες ρεμάλια |
| 1978 | Από που πάνε για τη χαβούζα |
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1980 | Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι |
| 1980 | Πονηρό Θηλυκό Κατεργάρα Γυναίκα |
| 1980 | Ρένα να η ευκαιρία |
| 1981 | Ένας κοντός θα μας σώσει |
| 1981 | Κατάσκοπος Νέλλη |
| 1981 | Μάθε παιδί μου γράμματα |
| 1981 | Ο Λαμπρούκος μπαλλαντέρ |
| 1981 | Της πολιτσμάνας το κάγκελο |
| 1982 | Ο άγιος Πρεβέζης και η παπαδιά |
| 1982 | Το φράγμα |
| 1984 | Θηλυκό θηριοτροφείο |
Στοιχεία εταιρίας:
Διεύθυνση: Γραβιάς 9-13, Αθήνα
Τηλέφωνο: 210 3828454
Φαξ: 210 3839008
email: [email protected]
Δικτυακός Τόπος: karagiannis-karatzopoulos
