Περίληψη: Δύο νέοι, η Αλίκη – κόρη του διοικητή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων – και ο Κώστας – δόκιμος αξιωματικός – γνωρίζονται ένα καλοκαίρι στον Πόρο όπου έχουν πάει εκδρομή, ο καθένας με την παρέα του. Γοητεύονται ο ένας από τον άλλον και συμφωνούν να ανταμώσουν ξανά, αλλά το ραντεβού που δίνουν δεν πραγματοποιείται. Συναντιούνται και πάλι τυχαία στον ετήσιο χορό της Σχολής Δοκίμων. Αυτή τη φορά, η Αλίκη είναι αποφασισμένη να μην ξαναχαθούν και επιβιβάζεται κρυφά στο πλοίο που υπηρετεί ο Κώστας, το οποίο όμως σαλπάρει για εκπαιδευτικό ταξίδι.
Παρασκήνιο: Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1960-1961 και έκοψε 213.409 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 58 ταινίες.
-Πρόκειται για την πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία της Finos Film.
-Ήρθε πρώτη σε εισπράξεις το 1961 ανάμεσα σε 58 ελληνικές παραγωγές.
-Η εμφάνιση του φίλμ πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι και το συνολικό κόστος έφτασε τα 2,5 εκατομμύρια δραχμές, ποσό αστρονομικό για την εποχή.
-Στη Γαλλία η ταινία προβλήθηκε με αξιόλογη εισπρακτική επιτυχία με τον τίτλο “Η Κόρη του Ναυάρχου”.
-Δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις ξένες ταινίες στα χρώματά της και, γενικά στην τεχνική πλευρά της η νέα ταινία της «Φίνος Φιλμ». H ελληνική εξοχή, η θάλασσα, λαμπρά φωτογραφημένη από τον Βάλτερ Λάσσαλυ και τον συνεργάτη του Νίκο Δημόπουλο, της δημιουργούν ένα ευχάριστο ζωηρό πλαίσιο. Οι αντιρρήσεις αφορούν όπως κάθε φορά το σενάριο. Μια επιπόλαιη, ελαφρή ιστοριούλα, ισχνή σε δράση και πλοκή, που πολεμάει να στηριχθεί στις γκριμάτσες της πρωταγωνίστριας της και στο μπρίο των κομπάρσων της για να δημιουργήσουν ενδιαφέρον και κέφι. Ο κ. Σακελλάριος, που είναι υπεύθυνος για το σενάριο, δούλεψε καλά, τουλάχιστον στη σκηνοθεσία. Καλό το ντεκουπάζ του, που δίνει γοργό ρυθμό στο έργο και το κάνει να κυλά άνετα κι αβίαστα. Καλή η κίνηση των προσώπων, που δημιουργεί ζωηράδα, αφηγηματική ακρίβεια, ενδιαφέρον. Όμως τα πλήθη εξακολουθούν να είναι «μπούγιο»: απαίδευτα σύνολα, που είτε φωνάζουν είτε κινούνται με την ίδια κίνηση.
