Νίκος Ρίζος 1924-1999

Ο Νίκος Ρίζος γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1924 στην Άρτα. Το 1946, σε ηλικία 22 ετών, εγκαταλείπει την Άρτα για την Αθήνα, ερχόμενος στην πρωτεύουσα με σκοπό να σπουδάσει.Το θεατρικό σανίδι και το γυναικείο φύλο ήταν τα πάθη του.

Μεγάλωσε βλέποντας Χοντρό-Λιγνό. Διάβαζε ποίηση και είχε για μέντορα τον Ορέστη Μακρή. Από την Άρτα έφυγε σε ηλικία 22 ετών με ένα κατοστάρικο στην τσέπη και ήρθε στην Αθήνα, με σκοπό να σπουδάσει στην Πάντειο Σχολή.

Λόγω της καταραμένης φτώχειας, ο Νίκος Ρίζος είναι υποχρεωμένος να βρει αμέσως δουλειά και οι περιστάσεις τον φέρνουν στο θέατρο.
Καθώς την εποχή εκείνη οι διάλογοι και τα νούμερα των ηθοποιών αντιγράφονταν με το χέρι από το πρωτότυπο του συγγραφέα, υπήρχε ξεχωριστή θέση στις θεατρικές επιχειρήσεις για τους “αντιγραφείς”: αυτή είναι και η πρώτη εμπλοκή του νεαρού Ρίζου με το θέατρο.

Το ύψος του που μόλις ξεπερνούσε το 1,50 και για το οποίο αυτοσαρκαζόταν συχνά στις ταινίες που όλοι έχουμε αγαπήσει, όχι μόνο δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην καριέρα του ως ηθοποιός, αλλά τον ανέδειξε σε “γίγαντα” τόσο στον κινηματογράφο όσο και στις καρδιές μας.

“Να είσαι σεμνός Νίκο” του έλεγε ο Ορέστης Μακρής. “Όσο ψηλά κι αν φτάσεις – γιατί βλέπω ότι έχεις ψυχή και θα φτάσεις – ποτέ μη φουσκώσεις. Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι σεμνοί. Δεν κάνουν επίδειξη. Το μεστωμένο στάχυ, που είναι γιομάτο από καρπό, είναι γυρτό. Το γυρτό σημαίνει σεμνότητα. Το αδειανό στάχυ, πάει όπου φυσάει ο αέρας, γιατί δεν έχει τίποτα μέσα του”.
Έφτασε ψηλά αλλά ποτέ δεν φούσκωσε, ακολουθώντας τη συμβουλή του καλού του φίλου. Μάλιστα είχαν την ίδια ημέρα γενέθλια με τον μεγάλο Ορέστη Μακρή.

Η Μαρίκα Κοτοπούλη φέρεται να του είχε πει: “Έλα, Παναγιά μου! Πώς χώρεσε μωρέ σε αυτό το κορμάκι τόσο ταλέντο;”. Ο ηθοποιός χάρισε απλόχερα το γέλιο στο κοινό για περίπου 50 χρόνια, πρωταγωνιστώντας σε 300 περίπου ταινίες.

Μετά τον αντιγραφέα ,ο Νίκος Ρίζος εργάστηκε ως υποβολέας, πριν εκτιμηθεί τελικά το ασύλληπτο κωμικό του στοιχείο και ανέβει επιτέλους στο σανίδι.

Ο Νίκος Ρίζος πρωτοεμφανίστηκε στην επιθεώρηση του Αλέκου Σακελλάριου “Άνθρωποι, άνθρωποι” το 1948, στο θέατρο “Μετροπόλιταν”, μαζί με τη Σπεράντζα Βρανά στο νούμερο “Το τραμ το τελευταίο”.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Νίκος Ρίζος συμμετείχε σε διάφορους θιάσους και το 1959 δημιούργησε δικό του, μαζί με τους Γιάννη Γκιωνάκη και Τάκη Μηλιάδη, με τους οποίους συμπρωταγωνίστησε στις επιθεωρήσεις των Δημήτρη Βασιλειάδη και Ναπολέοντα Ελευθερίου “Ομόνοια πλατς-πλουτς” και “Μαντουμπάλα”.

Με τους ίδιους συνθιασάρχες και τις αδελφές Καλουτά έπαιξε στο θέατρο “Κυβέλης” στις επιθεωρήσεις “Καινούργια Αθήνα”, “Άνθρωποι του ’60” και στη μουσική κωμωδία του Στέφανου Φωτιάδη “Ζητείται τεμπέλης”. Το καλοκαίρι του 1960 συνεργάστηκε με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Γιάννη Γκιωνάκη, Τάκη Μηλιάδη και Ρένα Βλαχοπούλου, στο θέατρο “Μετροπόλιταν”, στο έργο του Γ. Γιαννακόπουλου “Κάθε καρυδιάς καρύδι”.

Το 1961 δημιουργήθηκε η θιασαρχική τριάδα “Βασίλης Αυλωνίτης – Γεωργία Βασιλειάδου – Νίκος Ρίζος”, που διατηρήθηκε, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, έως το 1965, παρουσιάζοντας διάφορες κωμωδίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία για τους μετανάστες. Το 1986 μετέτρεψε τον κινηματογράφο “Άστορ” της οδού Σταδίου σε θέατρο, το οποίο λειτούργησε υπό την καλλιτεχνική διεύθυνσή του έως το 1990. Από το ’90 και μετά άρχισε να συνεργάζεται και πάλι με άλλους θιάσους.

Ο Νίκος Ρίζος έκανε και πολλές κινηματογραφικές ταινίες, που φτάνουν τις 300. Ξεχωρίζουν: “Η Αγνή του λιμανιού” (1952) και “Το σοφεράκι” (1953) του Γιώργου Τζαβέλλα, “Χαρούμενο ξεκίνημα” (1954) και “Τζο, ο τρομερός” (1955) του Ντίνου Δημόπουλου, “Ο θησαυρός του μακαρίτη” (1959) του Νίκου Τσιφόρου, “Η κόμισσα της φάμπρικας” (1969) του Ντίμη Δαδήρα, “Ο αισιόδοξος” (1973) του Κώστα Καραγιάννη, “Η αρχόντισσα και ο αλήτης” (1969), “Ο γίγας της Κυψέλης” (1968), “Συμμορία εραστών” (1972) του Βαγγέλη Σερντάρη κ.ά.

Ο Νίκος Ρίζος έκανε με επιτυχία το πέρασμα στις φθηνές παραγωγές της λεγόμενης “εποχής της βιντεοκασέτας” στη δεκαετία του ’80, παίρνοντας μέρος σε αναρίθμητες ταινίες, ως μύθος πια του ελληνικού κινηματογράφου.

Στη μικρή οθόνη πρωταγωνίστησε μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη στη σειρά “Ο δρόμος” του Κώστα Λυχναρά, σε σενάριο Κώστα Πρετεντέρη, καθώς και στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη “Η αίθουσα του θρόνου”, στο MEGA. Ήταν η τελευταία του εμφάνιση στην τηλεόραση, μιας και την ημέρα προβολής του τελευταίου επεισοδίου της σειράς ο Νίκος Ρίζος έφυγε από την ζωή.

Ο αξέχαστος κωμικός ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Έλσα Λαμπροπούλου (Ρίζου), με την οποία απέκτησαν έναν γιο.

Πιάνω λοιπόν τη μάνα της αποβραδίς και της λέω: Πάμε να φάμε; Πήγαμε, φάγαμε και εκεί της το ξεφούρνισα: “Θα παντρευτώ την κόρη σου!”…

Οι γονείς της κοπέλας, έδωσαν τη συγκατάθεσή τους και σύντομα το ζευγάρι παντρεύτηκε. Η Έλσα πήρε το επίθετο του συζύγου της και με αυτό έγινε γνωστή στον κινηματογράφο, καθώς έπαιξε σε περίπου 30 ταινίες, πολλές από αυτές στο πλευρό του, ερμηνεύοντας χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους. Ο Νίκος Ρίζος και η Έλσα Ρίζου, απέκτησαν ένα γιο τον Κωνσταντίνο.

Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του , η Έλσα Ρίζου είχε δηλώσει πως ακόμα δεν το είχε ξεπεράσει. Στα μάτια της, όπως είπε, ο άντρας της δεν ήταν ποτέ κοντός: “Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα, είναι πολύ νωπό για μένα να ξεπεράσω αυτόν τον άνθρωπο που αναπνέαμε μαζί 40 χρόνια. Μετά τον θάνατό του δεν μπορούσα να δω τις ταινίες που παίζαμε”.

Όταν γνωρίστηκαν, δεν τον ερωτεύτηκε αμέσως, αλλά όπως αποδείχτηκε τα συναισθήματά της ήταν έντονα και αληθινά: “Εγώ δεν τον ερωτεύτηκα, αγάπησα αμέσως όλα τα χαρίσματά του. Ποτέ δεν τον είδα κοντό. Ήταν τόσο ψηλός σε αισθήματα που το κάλυπτε. Εμπιστευόμουν τυφλά τον Νίκο”….είχε αποκαλύψει.

Σε συνέντευξή του ο Νίκος Ρίζος είχε περιγράψει τη γνωριμία τους: “Τη γνώρισα στη Σχολή Ζουρούδη. Σπουδαίο ταλέντο, χορεύτρια και πάρα πολύ όμορφη κοπέλα… Όταν την πρωτοείδα, είπα στη γυναίκα του Φωτόπουλου: “Ρε Μαργαρίτα, τη βλέπεις αυτή την κοπέλα που μοιάζει με την Τζίλντα;”. Είχε το μαλλί όπως το είχε η Ρίτα Χέιγουορθ… Λέω: “Αυτή θα είναι η αυριανή μου γυναίκα”. “Αϊντε να χαθείς, ρε σαχλέ” μου λέει η Μαργαρίτα. “Δεν ντρέπεστε κι εσύ κι ο Γκιωνάκης…”. Μέσα στην ίδια σεζόν πήγα και τη ζήτησα. Ερχότανε η μάνα της, την έφερνε και την έπαιρνε.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του κατοικούσε στου Γκύζη.

Ο Νίκος Ρίζος υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου στις 20 Απριλίου του 1999 σε ηλικία 75 ετών και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε από πνευμονικό οίδημα. Κηδεύτηκε, παρουσία πλήθους κόσμου, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ο γίγας της Κυψέλης, το παιδί της πιάτσας, ο μάγκας, ο “πινέζας” που δεν μάσαγε ποτέ, ο καθηγητής Ντερέκης και κυρίως ο “κοντός” του ελληνικού σινεμά χάριζε απλόχερα γέλιο στα 50 χρόνια που μέτρησε η διαδρομή του στην ελληνική show business.

Νίκος Ρίζος: Φιλμογραφία