Ο Γιώργος Τσιτσόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929 και ήταν Έλληνας ηθοποιός.Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Ξεκίνησε τη θεατρική του καριέρα στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη το 1955.
Ο Γιώργος Τσιτσόπουλος συνήθιζε να λέει: “Είμαι ο μεγάλος δεύτερος” για το σύνολο σχεδόν των υποστηρικτικών ρόλων του στη θεατρική σκηνή και τον κινηματογράφο.
Είχε τιμηθεί με το βραβείο “Κάρολος Κουν” για την ερμηνεία του στο ρόλο του πάστορα Μάντερς στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη “Στη Χώρα Ίψεν” που είχε ανέβει στο Ανοιχτό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη. Σημαντικοί ήταν επίσης και οι ρόλοι του στο τρελλό της “Δωδεκάτης νύχτας” με τον Ευαγγελάτο στο Εθνικό, στον Φιλέα Φονγκ στο “Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες” επίσης με τον Ευαγγελάτο, στο “Βυθό” του Γκόργκι, στο “Ματωμένο γάμο” με τους Μινωτή – Παξινού κ.ά.
Εκτός από το θέατρο, έπαιξε και στον ελληνικό κινηματογράφο και μάλιστα στη χρυσή εποχή του, πάντα σε δεύτερους ρόλους, που τον κατέστησαν και περισσότερο γνωστό, όπως στις ταινίες, “Ο κύριος πτέραρχος”, που ως σμηνίτης ακολουθούσε τα παραγγέλματα του Κ. Χατζηχρήστου, “Κάτι να καίει“, “Η Αλίκη στο ναυτικό“, “Νύχτα γάμου“, “Γαμπρός απ’ το Λονδίνο“, “Ο ξυπόλητος πρίγκηψ“, “Ξύπνα Βασίλη“, “Η Παριζιάνα“, “Όλγα αγάπη μου“, “Τρελοί πολυτελείας”, “Τρεις κούκλες κι εγώ” κ.ά.
Σε μια άγνωστη πλευρά της ζωής του, ο Γιώργος Τσιτσόπουλος αγαπούσε ιδιαιτέρως τις εικαστικές τέχνες και έκανε αναρίθμητες εκθέσεις με ζωγραφικά και χαρακτικά του, παρουσιάζοντας στο κοινό τις δημιουργίες του ήδη από το 1958. Πέρα από τις ατομικές και ομαδικές εκθέσεις όπου συμμετείχε, έκανε τα σκηνικά και σε πολλές παραστάσεις, τόσο στο Εθνικό όσο και σε θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Ο Γιώργος Τσιτσόπουλος πίστευε ότι επί σκηνής ο ηθοποιός εκθέτει την ψυχή του. Και μαζί απελευθερώνει και το σώμα του. «Ως το σημείο να βγάλουν τα χέρια του φτερά και να πετάξει. Όταν πετάξει με τα χέρια ο ηθοποιός και γίνει ένας μικρός άγγελος, τότε τα πράγματα είναι τόσο ωραία. Βέβαια οι στιγμές που ο ηθοποιός ίπταται είναι λίγες.
Γι’ αυτό και όταν αναφερόμαστε σε έναν σημαντικό ηθοποιό λέμε ότι «έπρεπε να τον δεις στον τάδε και στον δείνα ρόλο». Να έβλεπες τον Βεάκη στον «Ληρ» ή, όπως είχα την τύχη να τον δω εγώ, στη «Δάφνη Λορεόλα» με την Κυβέλη, στο Εθνικό. Και αυτές τις στιγμές τις νιώθει ο θεατής. Δεν ακούγεται ούτε η ανάσα του κοινού, δεν βήχει, δεν κουνιέται κανείς. Αυτές οι στιγμές είναι η ίδια η ζωή. Αυτή είναι άλλωστε η διαφορά του θεάτρου από τον κινηματογράφο. Σινεμά είναι το παρελθόν, η εικόνα, η μισή αλήθεια. Ενώ το θέατρο είναι αλήθεια, είναι ομορφιά».
Γενικά υπηρέτησε τη θεατρική και κινηματογραφική σκηνή με συνέπεια και ήθος. Κάτοικος Καλλιθέας, ήταν παντρεμένος και είχε ένα γιο.
Ακόμα και τη μάχη του με τον καρκίνο κράτησε για τον ίδιο και την οικογένειά του ο Τσιτσόπουλος, από τον οποίο νικήθηκε τελικά στις 14 Απριλίου 2006, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο Λαϊκό Νοσοκομείο της Αθήνας, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής σε ηλικία 77 ετών…
Σύμφωνα με το βιβλίο «Έλληνες Ηθοποιοί της Φθαρτής Αθανασίας», δίπλα του είχε την αγαπημένη του σύζυγο, στην οποία φεύγοντας από τη ζωή είπε μόνο δυο λέξεις: «Σ’αγαπώ»….
Γιώργος Τσιτσόπουλος: Φιλμογραφία
| 1957 | Το αμαξάκι |
| 1960 | Τρεις κούκλες κι εγώ |
| 1960 | Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος |
| 1960 | Στρατιώτες δίχως στολή |
| 1961 | Ο σκληρός άντρας |
| 1961 | Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντος |
| 1961 | Ο καλός μας άγγελος |
| 1961 | Κατήφορος |
| 1961 | Η Λίζα και η άλλη |
| 1961 | Η Αλίκη στο ναυτικό |
| 1962 | Τέρμα τα δίφραγκα |
| 1962 | Το ταξίδι |
| 1962 | Οι γαμπροί της ευτυχίας |
| 1962 | Ο χρυσός και ο τενεκές |
| 1962 | Ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης |
| 1962 | Νόμος 4000 |
| 1963 | Τρελοί πολυτελείας |
| 1963 | Το γέλιο βγήκε απ’ τον παράδεισο |
| 1963 | Ο ταυρομάχος προχωρεί |
| 1963 | Ο κύριος Πτέραρχος |
| 1964 | Οι φτωχοδιάβολοι |
| 1964 | Ένας ζόρικος δεκανέας |
| 1964 | Κάτι να καίει |
| 1965 | Κατάρα με δέρνει βαριά |
| 1965 | Το πρόσωπο της ημέρας |
| 1965 | Αφήστε με να ζήσω |
| 1966 | Ένα καράβι Παπαδόπουλοι |
| 1966 | Οι θαλασσιές οι χάντρες |
| 1966 | Ο ξυπόλυτος πρίγκηψ |
| 1967 | Το πλοίο της χαράς |
| 1967 | Νύχτα γάμου |
| 1967 | Γαμπρός απ’ το Λονδίνο |
| 1968 | Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα |
| 1968 | Το κορίτσι του Λούνα Παρκ |
| 1968 | Όλγα αγάπη μου |
| 1968 | Ο ψεύτης |
| 1968 | Η αρχόντισσα κι ο αλήτης |
| 1969 | Το ανθρωπάκι |
| 1969 | Ας με κρίνουν οι ένορκοι |
| 1969 | Ξύπνα Βασίλη |
| 1969 | Η παριζιάνα |
| 1971 | Διακοπές στο Βιετνάμ |
| 1971 | Κατάχρησις εξουσίας |
| 1971 | Πίσω μου σ’ έχω σατανά |
| 1973 | Ο Τσαρλατάνος |
| 1973 | Δικτάκτωρ καλεί Θανάση |
| 1987 | Όνειρο αριστερής νύχτας |
Ευχαριστούμε θερμά το greekactor.blogspot.gr για τις πληροφορίες
