Ο Λάκης Μιχαηλίδης θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους σεναριογράφους του παλιού καλού κινηματογράφου. Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, συνεργάστηκε την εποχή της μεγάλης της δόξας, όταν η μια ταινία έσπαγε τα ρεκόρ εισιτηρίων μετά την άλλη.
Σε ένα βιβλίο που είχε εκδώσει πριν από 20 ολόκληρα χρόνια από τις εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ με τίτλο, “Η αρχόντισσα και ο αλήτης, ο Πίπης” ο σεναριογράφος θυμάται την συνεργασία του για το κινηματογραφικό σενάριο “Η αρχόντισσα και ο αλήτης” που έσπασε όλα τα ρεκόρ εισιτηρίων και συνεχίζει ακόμα και σήμερα να γοητεύει το τηλεοπτικό κοινό.
“Η πρώτη μου συνεργασία με την αξέχαστη Αλίκη έγινε το 1967 με το σενάριο, “Το πιο λαμπρό αστέρι” στο οποίο πρωταγωνίστησε μαζί με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και σκηνοθέτησε ο Κώστας Καραγιάννης. Την χρονιά εκείνη για λόγους προσωπικούς η Αλίκη αποφάσισε να εγκαταλείψει την σχεδόν μόνιμη κινηματογραφική της στέγη και να την μεταφέρει στα πλατό της νεοιδρυθείσας εταιρίας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος.
Στην εταιρία αυτή, με την οποία μόνο καλές αναμνήσεις με συνδέουν, τη χρονιά της ίδρυσής της ήμουν ο αποκλειστικός σεναριογράφος, όπως αποκλειστικός σκηνοθέτης ήταν και αλησμόνητος Κώστας Καραγιάννης. Θυμάμαι ότι είχα γράψει επτά σενάρια, που γυρίστηκαν όλα και γνώρισαν σημαντική εμπορική επιτυχία.
Είχα γράψει όμως και μια αισθηματική ιστορία με τίτλο “Το πιο λαμπρό αστέρι” που δεν είχε γίνει σενάριο. “Αυτή την ιστορία Λάκη θα πας να την διαβάσεις στην Αλίκη και στον Δημήτρη και αν τους αρέσει θα την κάνεις αμέσως σενάριο που θα γυριστεί το καλοκαίρι και θα παιχτεί με την έναρξη της χειμερινής σαιζόν” μου είπε ο Κώστας Καραγιάννης. Αμέσως ένιωσα δύο συναισθήματα εκ διαμέτρου αντίθετα.
Χαρά γιατί θα είχα τη σπάνια ευκαιρία να συναντήσω το θρυλικό ζευγάρι του θεάτρου και του κινηματογράφου και μεγάλη αγωνία αν αυτό που θα τους διάβαζα θα είχε θετική ανταπόκριση. Ήμουν πολύ νέος τότε, ξεκινούσα την κινηματογραφική και θεατρική μου καριέρα σαν συγγραφέας και η έγκριση μιας ιστορίας μου από την Αλίκη και τον Δημήτρη θα ήταν σίγουρα ένα από τα πιο σπουδαία ‘πιστοποιητικά’ που αναζητά ένας νέος για να προχωρήσει στο δύσκολο αυτό χώρο.
Σημασία δεν έχει που το στόρι εγκρίθηκε, που γυρίστηκε η ταινία και ήρθε πρώτη σε εισιτήρια ανάμεσα σε άλλες, περίπου διακόσιες. Βέβαια αυτή η επιτυχία ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για μένα, αλλά πιστέψτε με πως το σημαντικότερο ήταν που έγινε η αφορμή να γνωρίσω δύο ανθρώπους που με αγκάλιασαν με τόση αγάπη που όσα χρόνια κι αν ζω θα τη θυμάμαι με ευγνωμοσύνη.
Την ίδια χρονιά μου ζητούν να γράψω ένα ακόμα σενάριο. Γράφω “Το κορίτσι του λούνα παρκ”. μεγάλη επιτυχία κι αυτό. Σκηνοθέτης και πάλι ο Κώστας Καραγιάννης. Το “ζευγάρι” όμως για λόγους που δεν είναι να τους πολυψάχνεις σ΄αυτό το χώρο, επιστρέφει στα παλιά λημέρια. Στη Φίνος Φιλμ.
Εκτός των οικονομικών όρων που φυσικά δεν με ενδιαφέρουν, πληροφορήθηκα και αυτόν και με έκανε να αγγίξω τον έβδομο ουρανό. Το πρώτο σενάριο που θα γυρίσουμε, Φίφη μου με την επιστροφή μου, θα είναι του Λακούλη -έτσι με φώναζε πάντα- και θα είναι μια ερωτική ιστορία που εξελίσσεται στην Κέρκυρα και στο μεγαλύτερο μέρος της, υποδύομαι ένα αγοράκι. “Τον Πίπη”.
Ο μέγας Φίνος του οποίου το αισθητήριο ήταν σχεδόν αλάνθαστο μου έδωσε αμέσως εντολή να γράψω το σενάριο. Όταν τον ρώτησα πότε πρέπει να είναι έτοιμο, μου έδωσε μια απάντηση που δεν θα την ξεχάσω ποτέ: “χθες Λάκη μου, χθες”.
Την επόμενη μέρα της εντολής μου τηλεφώνησε ο τότε διευθυντής παραγωγής της Φίνος Φιλμ, Μάρκος Ζέρβας και μου είπε ότι αν το επιθυμούσα, η παραγωγή ήταν διατεθειμένη να μου διαθέσει ΄να δωμάτιο στο “ΞΕΝΙΑ” της Πάρνηθας. Εκεί θα είσαι ήσυχος και απερίσπαστος να γράψεις το σενάριο που τόσο βιαζόμαστε να έχουμε στα χέρια μας” μου είπε ο αγαπητός Μάρκος.
Δέχτηκα να αποχωριστώ για ένα χρονικό διάστημα τη γυναίκα μου και τον τρίχρονο γιο μου και να απομονωθώ σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου της Πάρνηθας και να γράψω το σενάριο που ήδη είχε βαπτιστεί από την Αλίκη “Η αρχόντισσα και ο αλήτης”. Έγραφα λοιπόν περίπου οκτώ ώρες την ημέρα και με πολύ καλή διάθεση. Δέχτηκα πολλά τηλεφωνήματα από την Αλίκη που τότε περιόδευε με το θίασό της σε όλη την Ελλάδα και δύο επισκέψεις του Φίνου.
Σε λιγότερο χρόνο από αυτόν που είχα υπολογίσει το σενάριο ήταν έτοιμο. Η Αλίκη ανυπομονούσε να το διαβάσει. Θυμάμαι αν και έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες, ότι βρισκόταν εκείνη την εποχή στο Βόλο με το θίασό της. Η επιθυμία της ήταν να πάμε να την επισκεφτούμε και να της διαβάσω το σενάριο. Την επόμενη ο Φίφης, η γυναίκα του Τζέλλα και η σύζυγός μου επιβιβαστήκαμε στη μαύρη κούρσα του Φίνου με προορισμό τη Λάρισα.
Το μικρό μου γιο Χάρη τον αφήσαμε σε μια έμπιστη κοπέλα που απασχολούσαμε στο σπίτι . Αυτή η έμπιστη κοπέλα έγινε η αιτία να μην χαρεί κανένας μας τα πολύ θετικά σχόλια που προέκυψαν από την ανάγνωση. Ο λόγος ήταν ότι τηλεφωνήσαμε το βράδυ εκείνο σπίτι και δεν απαντούσε κανείς. Η αγωνία όλων επί ώρες πλησίαζε τα όρια της απελπισίας. Χίλιες δυο καλές ιδέες μας πέρασαν από το μυαλό.
Οι ώρες κυλούσαν βασανιστικά. Γύρω στα ξημερώματα ο φίλος και συγκάτοικος που είχε αναλάβει να συγκεντρώσει πληροφορίες μας τηλεφώνησε ότι η έμπιστη κοπέλα είχε επιστρέψει στο σπίτι με το παιδί μας. Και τις μας είπε: “μα γιατί ανησυχήσατε; ήμουν καλεσμένη σε ένα πάρτι και αντί να αφήσω το παιδί μόνο του, το πήρα μαζί μου”.
Μετά από αυτή την ψυχική δοκιμασία η Αλίκη που πραγματικά είχε συγκλονιστεί γύρισε και μας είπε: “Αυτή η ταινία θα σκίσει”.
Αναδημοσίευση άρθρου: respectnews.gr
