Η Μαίρη Μεταξά γεννήθηκε το 1912 στην Ανατολική Ρωμυλία και ήταν μια σπουδαία ηθοποιός.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή της Μαίρης Μεταξά και μας τις αποκαλύπτει…
2ον. Το 1961 η Μαίρη Μεταξά συμμετείχε στην Γαλλικής & Βέλγικης παραγωγής, “Tintin et le myster de la Toison D’or” που έκανε κάποια γυρίσματα στην Ελλάδα. Ανάμεσα στους Έλληνες ηθοποιούς ήταν ο Δημήτρης Μυράτ κι ο Δήμος Σταρένιος. Έξι χρόνια μετά το 1967 έπαιξε και στην Αγγλικής και Ελληνικής παραγωγής, “Cry in the wind” με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Βόγλη.
3ον. Η Μαίρη Μεταξά υποδύθηκε την μητέρα του Κώστα Βουτσά σε έξι ταινίες ενώ συνολικά συνεργάστηκε μαζί του σε δώδεκα. Η πρώτη φορά που ο Κώστας Βουτσάς την φώναξε μαμά ήταν στην μουσική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, “Οι θαλασσιές οι χάντρες“. Όμως η συνεργασία τους που έχει αφήσει εποχή ήταν δύο χρόνια μετά το 1969 όταν ο αγαπητός ηθοποιός υποδύθηκε το ανθρωπάκι στην ομώνυμη ταινία. Ωστόσο η τελευταία τους συνάντηση στην μεγάλη οθόνη πραγματοποιήθηκε έντεκα χρόνια αργότερα στην κωμωδία του Ντίμη Δαδήρα, “Ο Κώτσος στην Ε.Ο.Κ” .
4ον. Η Μαίρη Μεταξά το 1973 έπαιξε και στην πρώτη ταινία της Τώνιας Μαρκετάκη, “Ιωάννης ο βίαιος” που στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης απέσπασε τρία βραβεία. Δύο εκ των οποίων ήταν σεναρίου και σκηνοθεσίας.
5ον. Αν και έγινε γνωστή μέσα από ταινίες της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου άφησε το στίγμα της και στην μικρή οθόνη μέσα από δύο θρυλικές σειρές. Αυτές ήταν, “Η γειτονιά μας” και “Ο ονειροπαρμένος” στο πλευρό του Κώστα Βουτσά.
6ον. Η ταινία για την οποία πήρε τα πιο πολλά χρήματα ήταν για “Το ανθρωπάκι“. Ενώ για την σύντομη εμφάνιση της στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου ,”Η αρχόντισσα κι ο αλήτης” πληρώθηκε με το ποσό των 8.000 δραχμών.
7ον. Το 1959 στην τρίτη εμφάνιση της στην μεγάλη οθόνη υποδύθηκε την μητέρα του καθηγητή Φλωρά κατά κόσμον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην κωμωδία, “Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο“. Επίσης τέσσερα χρόνια ως μητέρα της Τζένης Καρέζη στην ταινία, “Η νύφη το ‘σκασε” δίνει ρεσιτάλ γέλιου όταν σε μια σκηνή επιτίθεται στον Θανάση Βέγγο τον οποίο και θεωρεί υπεύθυνο για την εξαφάνιση της.
8ον. Κατα τη διάρκεια της 22χρονής κινηματογραφικής της καριέρας έπαιξε σε 46 ταινίες. Με 18 από αυτές να ανήκουν στην θρυλική εταιρεία παραγωγής, Φίνος Φιλμ.
Όταν πριν δύο μήνες ο σκηνοθέτης Ανδρέας Γεωργίου ανέβασε ένα ποστ στο Instagram μέσα από το οποίο αναζητούσε έναν άνδρα ερμηνευτικής ηλικίας από 30 μέχρι 40 ετών με γνώσεις καράτε δέχτηκε αρκετά βιογραφικά.
Όμως αυτό που τελικά επιλέχθηκε ήταν του Βασίλη Κοτσεσαρίδη από τα Γιαννιτσά που ασχολείται με το Τάε Κβον Ντο από την ηλικία των πέντε ετών λαμβάνοντας μέρος και σε πολλούς αγώνες. Ενώ στην Αθήνα είχε παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής από σημαντικούς ανθρώπους της έβδομης τέχνης.
Δύο εβδομάδες αργότερα μετέβη στην Κύπρο και έκανε γυρίσματα με αποτέλεσμα τις δύο τελευταίες εβδομάδες να τον απολαμβάνουμε ως “Λάμπρο” τον δάσκαλο καράτε που έχει αναλάβει να προπονήσει μία από τις βασικές ηρωίδες της επιτυχημένης σειράς του Mega, “Η γη της ελιάς”.
Ο Κώστας Φυσσούν γεννήθηκε το 1936 στην Πάτρα, γιος πρόσφυγα από τη Ρωσία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, μετά τη ρωσική επανάσταση. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Είχε συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, σε κινηματογραφικές ταινίες, ενώ είχε πάρει μέρος και σε γνωστές θεατρικές παραστάσεις.
Μερικές από τις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου στις οποίες είχε εμφανιστεί ο Κώστας Φυσσούν είναι «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Το δόλωμα» (1964) και «Ένα έξυπνο έξυπνο μούτρο» (1965). Ο Κώστας Φυσσούν είχε επίσης στο ενεργητικό του εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές, όπως η «Λέσχη μυστηρίου» της ΕΡΤ.
O Κώστας Φυσσούν ήταν μικρότερος αδελφός του επίσης γνωστού ηθοποιού, Πέτρου Φυσσούν, ο οποίος πέθανε το 2016. Ανιψιά του η επίσης ηθοποιός, Άνια Φυσσούν.
Στην κινηματογραφική ταινία, “Άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω” αναγράφεται ως Κώστας Φισσούν, ενώ στην κινηματογραφική ταινία, “Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα” εμφανίζεται ως Κωνσταντίνος Φυσσούν, που ήταν και το βαφτιστικό του.
Έφυγε από τη ζωή στις 22 Ιουνίου του 2020 σε ηλικία 84 ετών. Την είδηση έκανε γνωστή μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο ηθοποιός Στέλιος Καλαθάς.
Στη συνέχεια πήγε στο Λονδίνο όπου και συνέχισε τις σπουδές της στην υποκριτική στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης. Επίσης έκανε μαθήματα στο περίφημο «Actor’s Studio» της Νέας Υόρκης.
Το ντεμπούτο της η Βιβέτα Τσιούνη στον Ελληνικό κινηματογράφο το έκανε το 1962 με την δραματική ταινία Οργή σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο του Νίκου Φώσκολου. Από τους σημαντικούς ρόλους της θεωρούνται στις ταινίες, “Μικροί και μεγάλοι εν δράσει” σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου (1963) και “Αμφιβολίες” σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου (1964). Συνολικά η Βιβέτα Τσιούνη πήρε μέρος μόνο σε οκτώ ταινίες και όλες ήταν τη δεκαετία του 1960.
Νίκος Κούρκουλος, Άννα Φόνσου, Βαγγέλης Σειληνός, Βιβέτα Τσιούνη, Μίρκα Καλατζοπούλου και Γιάννης Μαλούχος στην ταινία, “Οργή” του 1962.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 έκανε στροφή στην καριέρα της και άρχισε να παίρνει ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές της ΕΡΤ (τότε ΥΕΝΕΔ) όπως το “Ξενοδοχείο ο 7ος ουρανός” (1972 στην ΕΙΡΤ) και “Το ταξίδι” (1976). Αργότερα κατά την δεκαετία του 1980 πήρε μέρος στην σειρά, “Ο θάνατος” του Τιμόθεου Κώνστα (1987 στην ΕΡΤ2).
Στο Θέατρο η Βιβίκα Τσιούνη έκανε το ντεμπούτο της στο Εθνικό Θέατρο με την παράσταση Δοκιμασία (Οι μάγισσες του Σάλεμ) το 1955 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, δίπλα στην Τζένη Καρέζη, την Αντιγόνη Βαλάκου, την Ρίτα Μυράτ και το Βύρωνα Πάλλη. Συνεργάστηκε επίσης με τον Αλέξη Μινωτή στην παράσταση, “Αντιγόνη” (1956) δίπλα στο Θάνο Κωτσόπουλο και την Άννα Συνοδινού. Από το 1955 έως το 1993 η έλαβε συνολικά μέρος σε 35 παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου.
H Βιβέτα Τσιούνη έφυγε από τη ζωή στις 13 Μαΐου 2019 σε ηλικία 85 ετών. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από την νόσο Αλτσχάιμερ και νοσηλευόταν στο Άσυλο Ανιάτων στην Κυψέλη.
«Την πολυαγαπημένη μας αδελφή και θεία Βιβέτα Τσιούνη εκηδεύσαμε σε στενό οικογενειακό τη Δευτέρα 6/5/2019 στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών. Η αδελφή της Πόπη Τσιούνη, τα ανίψια Ελιάννα και Βασίλης Ρεμεντζής. Οι λοιποί συγγενείς», ανέφερε η ανακοίνωση της οικογένειας. Ανακοίνωση για τον θάνατό της στη σελίδα του στο Facebook ανάρτησε και ο πρόεδρος του ΤΑΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας ο οποίος εξέφρασε ένα παράπονο στην οικογένεια της, καθώς δεν ενημέρωσαν κανέναν από τους φίλους της για τον χαμό της.
«Έφυγε από τη ζωή τις ημέρες του Πάσχα μια από τις πιο όμορφες ηθοποιούς μας, συμμαθήτρια της Αλίκης…η γλυκιά Βιβέτα Τσιούνη…. Κανείς συγγενής της δεν ειδοποίησε κανέναν λες και δεν είχε φίλους, συμμαθητές εν ζωή ή λες και δεν ήταν εκλεκτό μέλος του ΤΑΣΕΗ ή του Διόνυσου…Είναι κρίμα και διπλή η θλίψη μας. Νοσηλευόταν κάποια χρόνια σε κλινική της Κυψέλης».
Ο Θόδωρος Ρουμπάνης αποτελεί μια εξέχουσα και πολυδιάστατη καλλιτεχνική προσωπικότητα, ο οποίος με τις πολύπλευρες δράσεις του σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει το προνόμιο αρκετών πρωτείων. Η πολύπλευρη ενασχόλησή του με πολλούς τομείς της Τέχνης, ενδεικτικά αναφέρουμε την μουσική, τον χορό και το σινεμά, τον έφεραν σε επαφή με προσωπικότητες παγκοσμίου βεληνεκούς και τεράστιου ειδικού βάρους, ικανές να προκαλέσουν δέος σε έναν κοινό θνητό, έχοντας ήδη να σηκώσει μια βαριά κληρονομιά από τον Νικόλαο Ρουμπάνη, αδελφό του παππού του, αρχιμουσικού του βασιλιά Φαρούκ και συνθέτη της αθάνατης «Μισιρλού».
Αναλυτικότερα, η πολυκύμαντη ζωή του Θεόδωρου Ρουμπάνη, έτσι όπως αυτή έχει καταγραφεί στην βιογραφική μονογραφία του με τίτλο « V.I.R. Η ιστορία του Θεόδωρου Ρουμπάνης» από την Φρίντα Μπιούμπι, ρίχνει ένα άπλετο φως στον πολυκύμαντο βίο του, πιάνοντας το νήμα από τα παιδικά του χρόνια στην Λευκάδα και αμέσως μετά στην Ιτέα και κατόπιν έφηβος στην σχολή Εμποροπλοιάρχων. Από εκεί ξεκινάει ένα αέναο ταξίδι στον χώρο της μουσικής και την ηθοποιίας.
Ο Θόδωρος Ρουμπάνης (Εμφανίζεται επίσης ως Τεό Ρουμπάνης σε Ελληνικές και Αγγλικές παραγωγές που έχει συμμετάσχει, αλλά και ως Θεόδωρος Ρουμπάνης) γεννήθηκε στην Ιτέα της Φωκίδας. Αρχικά κατατάχτηκε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων στην Ύδρα αλλά γνώρισε έναν Αμερικανό παραγωγό, στην ταινία του οποίου έπαιξε (Το νησί της αγάπης), και κατόπι σπούδασε στη Μουσική και Δραματική Ακαδημία Θεάτρου Αμερικής, από όπου αποφοίτησε το 1964.
Το 1967 ο Θόδωρος Ρουμπάνης ίδρυσε την ετερόρρυθμο εταιρεία κινηματογραφικών επιχειρήσεων, “Ρουμπάνης και Σία” που εγκαινίασε τις εργασίες της με την παραγωγή της ταινίας «Βυζαντινή ραψωδία». Το κοινό και οι κριτικοί όμως στην Ελλάδα αγνόησαν την ταινία, με αποτέλεσμα να ματαιώσει τη συνέχεια των παραγωγών του.
Ταυτόχρονα ο Θόδωρος Ρουμπάνης συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια σε νεοκυματικό ύφος. Δύο από αυτά καταγράφονται σε ένα δισκάκι 45 στροφών στην εταιρεία Philips στις 23/03/1967, με την συνδρομή του Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα και της Ann Lomberg στα γυναικεία φωνητικά. Είναι τα « Φύσα βοριά, φύσα νοτιά» και «Έλα- έλα» , σε στίχους του παιδικού του φίλου Πάνου Αποστολίδη και μουσική – ερμηνεία από τον Θεόδωρο Ρουμπάνη.
Μετά τον γάμο του με τη λαίδη Σάρα Τσώρτσιλ, ο Θόδωρος Ρουμπάνης εγκατέλειψε τον κινηματογράφο και άρχισε να ζει έντονη κοσμική ζωή, απασχολώντας τα διεθνή μέσα με την άστατη ζωή του. θα λάβει από το American Critic’s Award το βραβείο μουσικής επένδυσης, το οποίο επίσης είχε γράψει.
Με ενορχήστρωση του Πάνου Τριανταφυλλίδη και την εκτέλεση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης, υπό την διεύθυνση του μαέστρου Lehman Engel το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Θα λάβει επίσης και το βραβείο πρώτου ρόλου για την πρωταγωνίστριά του Βένια Παλίρη.
Στην Αμερική, όπου από τα τέλη του ‘60 θα γνωριστεί με τον Μάνο Χατζιδάκι, την Φλέρυ Νταντωνάκη, τον Τίτο Βανδή, την Μελίνα Μερκούρη, τον Ζιλ Ντασέν και την Δέσπω Διαμαντίδου. Με τον Μάνο Χατζιδάκι αποφασίζουν να φτιάξουν και μια δική τους δισκογραφική εταιρεία , κάτω από την οποία θα κυκλοφορούσαν έναν δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι και έναν του Θεόδωρου Ρουμπάνη.
Η εταιρεία ονομάστηκε Seashell και όντως ξεκίνησε η εγγραφή του δίσκου του Μάνου Χατζιδάκι, όπου εκτός από ανέκδοτα τραγούδια του, θα ερμήνευε από κοινού με την Φλέρυ Νταντωνάκη τον «Μεγάλο ερωτικό». Ηχογραφήθηκε σε πομπίνα μια πρόβα όπου μεταξύ άλλων ακούγεται και το «Είμαι αητός χωρίς φτερά» αλλά δυστυχώς δεν προχώρησε αυτή η κυκλοφορία.
Την ίδια εποχή, ο Μάνος Χατζιδάκις έχει γράψει σε δικό του λιμπρέτο και μουσική , την «Όπερα για πέντε» . Με την βοήθεια του Θεόδωρου Ρουμπάνη και μια πρώτη ηχογράφηση με δύο πιάνα, υπογράφεται συμβόλαιο μεταξύ τους . Κατόπιν τούτου, επιτυγχάνει να κλείσει στον Μάνο ραντεβού με τον Howard Prince, κορυφαίο παραγωγό του Broadway. Στην συνάντηση που ακολούθησε, ο παραγωγός έδειξε στον Χατζιδάκι τον ενθουσιασμό του και την πρόθεση να ανεβάσει το έργο, με μοναδικό όρο να μειωθούν κάπως οι 50 πρωταγωνιστές. Φυσικά ο Μάνος δεν δέχτηκε, με αποτέλεσμα να μείνει και αυτό το έργο ακυκλοφόρητο.
Η Έλενα Ναθαναήλ και ο Θόδωρος Ρουμπάνης στην ταινία, “Ντάμα Σπαθί” του 1966.
Έχει μπει πια το 1976 όταν με αφορμή τον θάνατο του πατέρα του, επιστρέφει στην Ελλάδα και κατόπιν παραγγελίας του δήμαρχου Ιθάκης Σπύρου Αρσένη, γράφει το μιούζικαλ « Ο άλλος Οδυσσέας», για να παρουσιαστεί στο φεστιβάλ του νησιού. Βασισμένο σε στίχους του επαναπατρισθέντος φίλου του Δημήτρη Ιατρόπουλου και ενορχήστρωση του Γιώργου Κοντογιώργου, το ηχογραφεί με την συμμετοχή του Σπύρου Λιβιεράτου (κρουστά) , του Χρήστου Νικολόπουλου (μπουζούκι), του Θανάση Αραπίδη (πνευστά) και του Νίκου Λαβράνου (κύμβαλα).
Συμμετέχει η Λίτσα Σακελλαρίου στην απόδοση των τραγουδιών και βραβεύεται στο φεστιβάλ , αν και παρουσιάστηκαν μόνο η μουσική και τα τραγούδια του έργου, χωρίς την θεατρική δράση λόγω έλλειψης μέσων και χρόνου. Τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε δίσκο βινυλίου την ίδια χρονιά από τον Θοδωρή Ρουμπάνη στην δισκογραφική του εταιρεία Roubanis Productions, ενώ λίγα χρόνια αργότερα θα επανεκδοθούν με διαφορετικό εξώφυλλο από την εταιρεία Seagull ( του Κώστα Γιαννίκου).
Αμέσως μετά και πάντα αεικίνητος, όντας για χρόνια ο εξ’απορρήτων του Αριστοτέλη Ωνάση, συνθέτει το musical “J” στο Los Angeles, από το οποίο ηχογραφήθηκαν 2 μουσικά μέρη , το «Τραγούδι του Ωνάση» σε στίχους Θοδωρή Ρουμπάνη και το ορχηστρικό «Τραγούδι της J», ενώ πρέπει να αναφερθεί πως πάνω από 200 τραγούδια του σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου, παραμένουν ακόμα ακυκλοφόρητα. Μετέπειτα θα συνθέσει και μια σειρά τραγουδιών σε ποίηση του Νίκου Γκάτσου, τα οποία θα ενορχηστρωθούν το 1993 από τον Πάνο Τριανταφυλλίδη αλλά θα παραμείνουν και αυτά ανέκδοτα.
Μέσα από όλη αυτήν την πορεία, καταγράφεται η πορεία ενός ταλαντούχου και μοναδικού έλληνα ζεν πρεμιέ, ο οποίος με όπλο το καλό γούστο και τις σπουδές του, κατάφερε να διαπρέψει σε δύσκολους στίβους, την εποχή που η καριέρα στο εξωτερικό ήταν μια άγνωστη έννοια. Μέσα από αυτό το μακρύ ταξίδι, έχει αφήσει παρακαταθήκη στην ελληνική μουσική κληρονομιά ελάχιστα δισκογραφημένα έργα και άλλα τόσα τα οποία περιμένουν την σειρά τους για να δούνε το φως και να αναμετρηθούμε με την αιωνιότητα.
Η ταινία, “Σχολή για σωφερίνες” προβλήθηκε τη σαιζόν 1963-1964 και έκοψε 188.244 εισιτήρια. Ήρθε στην 28η θέση σε 92 ταινίες. -Οι εναλλακτικοί τίτλοι της ταινίας είναι, “Το σαραβαλάκι” και “Ο Βέγγος σωφεράντζα“.
Περίληψη της ταινίας, “Σχολή για σωφερίνες”
Η ταινία ξεκινά με την αφήγηση κάποιου να κάνει μια περιγραφή της σύγχρονης Αθήνας και την ανάγκη του κόσμου να μετακινείται με αυτοκίνητο, ώσπου ξεφυτρώνουν συνεχώς σαν μανιτάρια σχολές οδήγησης.
Μία από αυτές τις σχολές είναι του Μπάμπη (Θανάσης Βέγγος) και του Ντίνου, οι οποίοι αναλαμβάνουν να παραδίδουν μαθήματα αποκλειστικά και μόνο σε γυναίκες. Ο Ντίνος (Ανδρέας Μπάρκουλης) αναλαμβάνει την εκμάθηση σε όλες τις νεαρές και όμορφες πελάτισσες, αφήνοντας στον Μπάμπη όλες τις λιγότερο όμορφες και αρκετά μεγαλύτερες σε ηλικία. Ο Μπάμπης αρχίζει να δυσανασχετεί γι’ αυτό και να αντιδράει σε αυτή την κατάσταση, ώσπου τελικά ο Ντίνος του αναθέτει να μάθει οδήγηση στην νεαρή Μίρκα, μιας και ο ίδιος θα απουσιάζει από την Αθήνα, αφού θα πάει με τη νεαρή Άννυ (Σιμόνη Κυριακίδου) στην Βυτίνα.
Η Μίρκα κάνει την εμφάνιση της στη σχολή οδηγών, με τον Μπάμπη σύντομα να την ερωτεύεται. Την εμφάνιση του στη σχολή κάνει όμως και ο Κατραβάς, ο θείος της Μίρκας, ο οποίος προσποιείται ότι είναι ο πατέρας της και δωροδοκεί τον Μπάμπη με τρεις χιλιάδες δραχμές για να αποτρέψει την Μίρκα να μάθει να οδηγεί.
Η Μίρκα επισκεπτέται τον συμβολαιογράφο κύριο Γαρδίκη (Ράλλης Αγγελίδης), ο οποίος την ενημερώνει ότι για να πάρει τον έλεγχο της μεγάλης περιουσίας της θα πρέπει να παντρευτεί και, μέχρι να γίνει αυτό, τη διαχείρισή της περιουσίας της θα την έχει ο Κατραβάς (Ζαννίνο). Η Μίρκα (Ντίνα Τριάντη) θέλοντας να ξεφύγει από την κηδεμονία του Κατραβά, αποφασίζει να κάνει πρόταση γάμου στον Μπάμπη. Ο Μπάμπης δέχεται την πρόταση μιας και είναι ερωτεύμενος μαζί της, αλλά η Μίρκα του ξεκαθαρίζει ότι θα είναι εικονικός γάμος προκειμένου να διώξει τον θείο της από το σπίτι και το εργοστάσιο.
Μετά τον γάμο τους που θα γίνει στην Χαλκίδα, ο Μπάμπης αναλαμβάνει το εργοστάσιο της Μίρκας. Μαζί του παίρνει και τον Ντίνο, ως υποδιευθυντή του εργοστασίου. Όμως, ενώ είναι ερωτευμένος με την Μίρκα δεν μπορεί να αντέξει τον ρόλο του ψεύτικου συζύγου και αποφασίζει να αποχωρήσει, επιστρέφοντας και τα χρήματα που του είχε δώσει η Μίρκα ως προκαταβολή για τη συμφωνία τους.
Ο θείος της Μίρκας πηγαίνει και βρίσκει τον Μπάμπη, όπου στην συνέχεια πηγαίνουν μαζί σε μια αποθήκη του εργοστασίου. Εκεί ο Κατραβάς ομολογεί στον Μπάμπη ότι έχει υπεξαίρεσει ένα μεγάλο μέρος του εμπορευμάτος και προτείνει στον Μπάμπη να μοιραστούν τα χρήματα από την πώληση του 50-50. Ο Μπάμπης αντιδρά και λέει στον Κατραβά ότι θα τον καταγγείλει στην αστυνομία. Ο Κατραβάς τότε επιχειρεί να σκοτώσει τον Μπάμπη, αλλά αυτός καταφέρνει και τον χτυπά με μια σανίδα στο κεφάλι αφήνοντας τον Κατραβά αναίσθητο.
Ο Μπάμπης πιστεύοντας ότι σκότωσε τον Κατραβά φεύγει τρέχοντας μακριά. Η Μίρκα μαθαίνοντας τι έγινε βρίσκει τον Ντίνο και ομολογεί την αγάπη της για τον Μπάμπη. Στο τέλος ένα περιπολικό της αστυνομίας εντοπίζει τον Μπάμπη στη εθνική οδό, όπου του ανακοινώνουν ότι ο Κατραβάς είναι ζωντανός. Τότε φθάνει και η Μίρκα με τον Ντίνο όπου η ίδια συστήνει στους αστυνομικούς τον συζυγό της, τον Μπάμπη και όλα έχουν αίσιο τέλος.
Η ταινία, “Η βίλα των οργίων” προβλήθηκε τη σαιζόν 1964-1965 και έκοψε 170.234 εισιτήρια. Ήρθε στην 32η θέση σε 93 ταινίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Η βίλα των οργίων” και μας τις αποκαλύπτει…
Η βίλα των οργίων: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Το μικρό κοριτσάκι που υποδύεται την κόρη της Κάκιας Αναλυτή και του Λάμπρου Κωνσταντάρα είναι στην πραγματικότητα η κόρη του σκηνοθέτη της ταινίας Ντίνου Δημόπουλου και της ηθοποιού Φλωρέττας Ζάννα.
2ον. Το σενάριο ανήκει στον Γεράσιμο Σταύρου και ήταν βασισμένο στο δικό του θεατρικό έργο με τον ίδιο τίτλο. Ήταν μάλιστα το πρώτο από τα τρία που έγραψε για τον κινηματογράφο. Τα άλλα δύο ήταν, “Τέντυ μπόι αγάπη μου” και “Το μπλόκο” .
3ον. Τον Ιούλιο του 1963, “Η βίλα των οργίων” εγκαινίασε το Θέατρο Αναλυτή” με το ζεύγος Ρηγόπουλου – Αναλυτή στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ωστόσο στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν αυτός που έπαιξε τον ρόλο του Κώστα Ρηγόπουλου. Όμως το 1988 ακριβώς 24 χρόνια μετά ο Ρηγόπουλος ξαναυποδύθηκε τον Χάρη Ζάβαλο για χάρη της τηλεοπτικής σειράς, “Το θέατρο της Δευτέρας”.
4ον. Πρώτη εμφάνιση της αγαπημένης ηθοποιού Κάκιας Αναλυτή σε ταινία της Φίνος Φιλμ. Υπήρξε άλλη μια ακριβώς δέκα χρόνια μετά. Ήταν το 1974 στην κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη, “Αγάπη μου ουά ουά”.
5ον. Αυτή η ταινία αποτελεί και την μοναδική συνεργασία του ηθοποιού Χρήστου Πάρλα με την Φίνος Φιλμ. Ήταν να συμμετάσχει και σε μια άλλη ταινία άλλα δυστυχώς δεν έγινε ποτέ. Ωστόσο η καριέρα του συνεχίστηκε με ρόλους σε γνωστές ταινίες άλλων εταιρειών.
Η ταινία, “Ο μικρός δραπέτης” προβλήθηκε τη σαιζόν 1968-1969 και έκοψε 226.993 εισιτήρια. Ήρθε στην 32η θέση σε 108 ταινίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Ο μικρός δραπέτης” και μας τις αποκαλύπτει…
Ο μικρός δραπέτης: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Είναι η μοναδική ταινία της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου με πρωταγωνιστές οκτώ μικρά παιδιά θαύματα που οι υποκριτικές τους ικανότητες ήταν ισάξιες με εκείνες των ενήλικων ηθοποιών.
2ον. Επίσης είναι μια από τις 185 ταινίες της Φίνος Φιλμ που στην τηλεόραση οι φορές που έχει προβληθεί είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού ενώ δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε DVD.
3ον. Πρώτη σεναριακή και σκηνοθετική απόπειρα για τον μέχρι τότε βοηθό σκηνοθέτη πολλών γνωστών ταινιών της Φίνος Φιλμ, Σταύρο Τσιώλη.
4ον. Η Μαρία Φωκά εκείνη την χρονιά συμμετείχε σε 7 ταινίες με τις τέσσερις από αυτές να ανήκουν στην Φίνος Φιλμ.
Ο “Μικρός δραπέτης” ήταν η τελευταία από αυτές που έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ενώ εισπρακτικά η πιο πετυχημένη απ’ όλες ήταν η δραματική ταινία του Απόστολου Τεγόπουλου, “Ξεριζωμένη γενιά” . Έκοψε 448.679 εισιτήρια και κατατάχθηκε 9η ανάμεσα στις 99 ταινίες της χρονιάς.
5ον. Πρώτη εμφάνιση ως ηθοποιός και μάλιστα σε μεγάλο ρόλο της μέχρι τότε χορεύτριας Άινα Μάουερ. “Ο μικρός δραπέτης” έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 23 Δεκεμβρίου 1968 ενώ ενάμιση μήνα πριν η Μάουρ εμφανίστηκε ως χορεύτρια στην κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη, “Ένας ιππότης για την Βασούλα“.
Ο Βαγγέλης Λιβαδάς ήταν από τους κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος επιχειρηματίες του θεάτρου, ή θεατρικός παραγωγός όπως ο ίδιος προτιμούσε να τον χαρακτηρίζουν. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921 και από παιδί ακόμα μαγεύτηκε από τον κόσμο του θεάτρου.
Από το 1958, οπότε παρουσίασε την πρώτη του δουλειά, ο Βαγγέλης Λειβαδάς ανέβασε περισσότερες από 360 παραγωγές, από το αρχαίο ελληνικό θέατρο, το κλασσικό θέατρο, ως την επιθεώρηση, την οπερέτα το μιούζικαλ, και γενικότερα από όλο το φάσμα του θεατρικού ρεπερτορίου.
Σπύρος Φωκάς, Σμαρούλα Γιούλη και Βαγγέλης Λιβαδάς.
Ο Βαγγέλης Λιβαδάς ανέβασε διεθνώς γνωστά μιούζικαλ όπως: Chicago, Woman Of The Year, Anima Nera, Guys And Dolls, Hello Dolly, Sweet Charity κ.ά, πάντα με πρωταγωνίστρια τη Σμαρούλα Γιούλη, τα μιούζικαλ Αντίο Κορίτσι Μου, Grease, και κλασικότερων επίσης έργων όπως: Σιρανό Ντε Μπερζεράκ, Αδελφοί Καραμαζώφ κ.ά.
Το 1975 ίδρυσε το Αμφιθέατρο και μετέτρεψε το Θέατρο Καλουτά σε αμφιθέατρο, για τις ανάγκες των έργων. Εκεί παρουσίασε τον Ερωτόκριτο του Κορνάρου, την Οδύσσεια κ.ά. Στη συνέχεια, ως θεατρικός παραγωγός ανέβασε για πρώτη φορά την εποχή εκείνη στο Θέατρο του Ηρώδου του Αττικού τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, με πρωτοφανή επιτυχία.
Έκτοτε ο Βαγγέλης Λιβαδάς παρουσίασε έργα συγγραφέων όπως οι Γρηγόρης Ξενόπουλος, Σπύρος Μελάς, Δημήτρης Ψαθάς, Αλέκος Σακελλάριος, Κώστας Πρετεντέρης, Λάκης Λαζόπουλος, Γιάννης Ξανθούλης. Έφερε στις ελληνικές αίθουσες θεατρικούς σκηνοθέτες του Broadway και του West End, όπως οι Gillian Gregory, Arlene Phillips και John Sharp. Συνεργάστηκε, επίσης, σχεδόν με όλους τούς αξιόλογους Έλληνες σκηνοθέτες, όπως Κώστα Μιχαλίδη, Σπύρο Ευαγγελάτο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Σταμάτη Φασουλη, Γιώργο Κιμούλη, Αντώνη Kαλογρίδη.
Ο Βαγγέλης Λιβαδάς, η Ζωή Λάσκαρη, ο Τόλης Βοσκόπουλος και ο Γιάννης Δαλιανίδης, το καλοκαίρι του 1972.
Για την πολύπλευρη πολυετή του προσφορά στο Ελληνικό Θέατρο, ο Βαγγέλης Λειβαδάς τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (Ε.Ε.Σ). Ο ίδιος πίστευε ότι το θέατρο είναι «Ενός ανδρός αρχή» και ότι παραγωγός στο χώρο του θεάτρου σημαίνει να είσαι «οπαδός του κινδύνου». Οι συνεργάτες του τον αποκαλούσαν «ο φωνακλάς του θεάτρου», ενώ ο ίδιος παραδεχόταν: «Φωνάζω, όμως νομίζω ότι είμαι ευγενής. Και δεν υποκρίνομαι. Λέω μόνον την αλήθεια. Φωνάζω γιατί νοιάζομαι, γιατί έχω αγωνία. Δεν κοιμάμαι τα βράδια. Τρελαίνω τους ανθρώπους που δουλεύουν μαζί μου. Όμως, δεν μπήκα στο θέατρο για να κάνω μια περιουσία. Μπήκα γιατί μου αρέσει να αγωνίζομαι για το θέατρο».
Ο Βαγγέλης Λιβαδάς ήταν παντρεμένος με τη μεγάλη πρωταγωνίστρια του θεάτρου και του κινηματογράφου, Σμαρούλα Γιούλη, από τα πρώτα του επιχειρηματικά βήματα στο χώρο του θεάτρου.
Πέθανε στις 27 Νοεμβρίου του 2011, κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς στο σπίτι του στη Γλυφάδα. Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε από άγνωστη αιτία. Η Σμαρούλα Γιούλη, βρέθηκε σε κατάσταση σοκ, ενώ έχει υποστεί αναπνευστικά προβλήματα, από την προσπάθεια της να βοηθήσει το σύζυγο της.
Αρχικά η γνωστή ηθοποιός αρνούνταν να εγκαταλείψει το σπίτι και τον νεκρό σύζυγο της, αλλά τελικά διακομίστηκε στο νοσοκομείο «Σωτηρία» προκειμένου να της παρασχεθούν οι απαραίτητες ιατρικές φροντίδες και τελικά απεβίωσε 3 μήνες μετά (7 Μαρτίου 2012).
Η Μιράντα Μυράτ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1906 στην Αθήνα και ήταν κόρη δύο σπουδαίων θεατρίνων, του Μήτσου Μυράτ και της Κυβέλης.
Ήταν αδελφή του αρχιτέκτονα Αλέκου Μυράτ και ετεροθαλής αδελφή του Δημήτρη Μυράτ, της Αλίκης Νορ και του Γεωργίου Γ. Παπανδρέου (ετεροθαλούς αδελφού του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου). Οπότε έχει σχέση συγγένειας εξ’ αγχιστείας με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Η Μπεάτα Ασημακοπούλου με την Αντιγόνη Βαλακού και τη Μιράντα Μυράτ.
Είχε παντρευτεί δύο φορές. Πρώτος της σύζυγος υπήρξε ο Σπύρος Θεοχάρης, με τον οποίον απέκτησαν δύο κόρες, την ηθοποιό Κυβέλη Θεοχάρη και τη χορεύτρια Βάνα Θεοχάρη. Δεύτερος σύζυγος ήταν ήταν ο Λευτέρης Αποστόλου.
Ξεκίνησε από πολύ μικρή τη θεατρική της καριέρα, από 13 ετών, στο θίασο του πατέρα της Μήτσου Μυράτ και της Μαρίκας Κοτοπούλη. Στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι και μετά την επάνοδό της στην Ελλάδα διέγραψε μία επιτυχημένη πορεία στο θέατρο ως πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου και ως καθηγήτρια της Δραματικής Σχολής του. Μαθητές της υπήρξαν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Γιώργος Μαρίνος, ο Κώστας Καρράς και ο Γρηγόρης Βαλτινός.
Η Μιράντα Μυράτ έπαιξε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα όπως «Ο Ποπολάρος» του Γρηγορίου Ξενόπουλου, «Νόρα» και «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν – παράσταση που το μουσικό της μέρος διηύθυνε τότε στο «Εθνικό» ο μεγάλος Έλληνας μαέστρος Δημήτρης Μητρόπουλος – μαζί με τα ιερά τέρατα εκείνης της εποχής (Μινωτής, Παξινού, Αλκαίου, Ρίτα Μυράτ, Σαπφώ Αλκαίου κ.ά.).
H Νόρα Βαλσάμη, με την Μιράντα Μυράτ και η Μαίρη Χρονοπούλου.
Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1928, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο αισθηματικό δράμα του Δημήτρη Γαζιάδη «Έρωτας και Κύματα» και ακολούθησε η κωμωδία του Πέλου Κατσέλη «Δεσποινίς Δικηγόρος» (1933).
Στη χρυσή εποχή του εμπορικού κινηματογράφου έπαιξε κυρίως ρόλους μητέρας και γιαγιάς («Μπουμπουλίνα», «Δυο μάνες στο σταυρό του πόνου», «Η καρδιά ενός αλήτη», «Θύελλα στο σπίτι των ανέμων» κ.ά), ενώ συμμετείχε και σε τηλεοπτικές σειρές («Μπολσόι Ιβάν και Μπιγκ Τζον», «Το ξενοδοχείο», κ.ά).
Στην κινηματογραφική ταινία “Έρως Και Κύματα” (1928) εμφανίζεται ως Μιράντα Θεοχάρη. Στην κινηματογραφική ταινία “Δεσποινίς Δικηγόρος” (1933) εμφανίζεται ως Μιράντα Μυράτ – Θεοχάρη ενώ σε πολλές ταινίες εμφανίζεται ως σκέτο Μιράντα.
Η Μιράντα Μυράτ υπήρξε επίσης σημαντική συνεργάτρια του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας όπου λόγω της μόρφωσης της, της ορθοφωνίας της και της φωνητικής της χροιάς θεωρείτο ως ειδική στην απαγγελία ποιημάτων και στην ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων, ιδιαίτερα σε λογοτεχνικές εορτές. .
Η Μιράντα Μυράτ πέθανε στις 27 Ιανουαρίου του 1994, ύστερα από μία βασανιστική ασθένεια με απώλεια μνήμης, που την καθήλωσε για δύο χρόνια στο κρεβάτι.
Η ταινία, “Η φωνή της καρδιάς” προβλήθηκε τη σαιζόν 1943-1944 και έκοψε 102.237 εισιτήρια.
-Η ταινία, προβαλλόταν με μεγάλη επιτυχία επί τρεις συνεχείς εβδομάδες σε τρεις κινηματογράφους του κέντρου των Αθηνών. Μάλιστα, η κοσμοσυρροή έξω από τους κινηματογράφους Ρεξ και Έσπερος, ενόχλησε ιδιαίτερα τους Γερμανούς κατακτητές.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Η φωνή της καρδιάς” και μας τις αποκαλύπτει…
Η φωνή της καρδιάς: Οι άγνωστες πτυχές
Σκηνή από την ταινία, “Η φωνή της καρδιάς”
1ον. Αρχικά υπήρχε η σκέψη ο Φ. Φίνος να σκηνοθετήσει την ταινία. Όμως η προηγούμενη αποτυχημένη του προσπάθεια ήταν αρκετή για να ζητήσει από τον Δημήτρη Ιωαννόπουλο που έγραψε το σενάριο να αναλάβει και την σκηνοθεσία. Το μόνο που ζήτησε ο Φίνος ήταν έναν από τους βασικούς ανδρικούς ρόλος να τον ερμηνεύσει ο Λάμπρος Κωνσταντάρας.
2ον. Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση για τον 22χρονο Δημήτρη Χορν που μόλις είχε τελειώσει την Δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Άλλα και για τους Παντελή Ζερβό, Στέλιο Βόκοβιτς, Ελένη Χαλκούση, Σμάρω Βεάκη που ήταν η δεύτερη σύζυγος του Αιμίλιου Βεάκη, την 16χρονη Καίτη Πάνου και το παιδί θαύμα Σμαρούλα Γιούλη που στα χρόνια που ακολούθησαν το όνομα της έλαμψε τόσο στο σινεμά όσο και στις μαρκίζες των θεάτρων.
3ον. Στην ταινία συμμετέχει και η Βάνα Θεοχάρη, μετέπειτα Φιλιππίδη κόρη της Μιράντας Μυράτ και εγγονή του Μήτσου Μυράτ και της θρυλικής Κυβέλης Θεοχάρη. Ήταν η μια από τις δύο κινηματογραφικές της εμφανίσεις. Η άλλη ήταν 13 χρόνια μετά στο πλευρό της γιαγιάς της στην “Άγνωστο” του Ορέστη Λάσκου.
4ον. Συμπαραγωγός στην ταινία ήταν κι ο Γιώργος Καβουκίδης πατέρας του Νίκου Καβουκίδη που κατά την δεκαετία του 1960 διετέλεσε διευθυντής φωτογραφίας σε δεκάδες ταινίες της Φίνος Φιλμ.
5ον. Την μουσική της ταινίας έγραψε ο Χρήστος Χαιρόπουλους που ως δημοσιογράφος ανέλαβε το 1938 την εφημερίδα του πατέρα του, “Χρόνος” ενώ την περίοδο της Γερμανικής κατοχής έγραφε στα περιοδικά, “Μπουκέτο” και “θησαυρός”.
Η Ίλυα Λιβυκού, ηθοποιός που τη διέκρινε κυρίως η ποιότητα και η λάμψη, σφράγισε με τους ρόλους της το θέατρο και την 7η τέχνη στον τόπο μας, ιδιαίτερα όσο ήταν δίδυμο ζευγάρι με τον αξεπέραστο ηθοποιό και σύντροφό της, Βασίλη Λογοθετίδη.
Γεννήθηκε το 1919 στο Ηράκλειο της Κρήτης και το πραγματικό της όνομα ήταν Αμαλία Χατζάκη. Αθλήτρια στο ακόντιο από την εφηβεία της, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή της Ίλυας Λιβυκού και μας τις αποκαλύπτει…
Ίλυα Λιβυκού: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Η Ίλυα Λιβυκού πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1948 στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου, “Οι Γερμανοί ξανάρχονται” από τότε και για τα επόμενα δέκα χρόνια όλες οι ταινίες που γύρισε ήταν στο πλευρό του Βασίλη Λογοθετίδη. Μετά τον θάνατο του η ίδια συνέχισε τις εμφανίσεις της στην μεγάλη οθόνη με την τελευταία να πραγματοποιείται το 1974 στην μουσική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, “Οι εραστές του ονείρου”.
Η Ίλυα Λιβυκού και η Σμάρω Στεφανίδου
2ον. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του Βασίλη Λογοθετίδη η Ίλυα Λιβυκού απομακρύνθηκε για τρία χρόνια από τον κινηματογράφο. Αιτία της επιστροφής της ήταν η πρόταση του καλού της φίλου Γιώργου Τζαβέλλα να υποδυθεί την Ευρυδίκη στην ταινία, “Αντιγόνη” που ήταν μεταφορά του αρχαίου δράματος του Σοφοκλή. Στην αρχή ήταν διστακτική, όμως ήταν τόση η επιμονή του Τζαβέλλα που είπε τελικά το ναι.
3ον. Θεατρικά είχε ερμηνεύσει δύο ρόλους που στον μετέπειτα στον κινηματογράφο έπαιξε η Μάρω Κοντού. Ο πρώτος ήταν της Ρένας στο έργο, “Η Ρένα εξώκειλε” που στον κινηματογράφο μετονομάστηκε σε “Τα κίτρινα γάντια“. Και ο δεύτερος ήταν αυτός της περίφημης Ελενίτσας μέλλουσας κυρίας Κοκοβίκου στην πασίγνωστη ηθογραφία του Γιώργου Τζαβέλλα, “Η γυνή να φοβήται τον άνδρα“. Αυτός μάλιστα ήταν και ο τελευταίος ρόλος στο πλευρό του Βασίλη Λογοθετίδη.
4ον. Για την ερμηνεία της στην ταινία του Μανώλη Σκουλούδη, “Ένας ντελικανής” βραβευτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1963 με το Α’ βραβείο γυναικείου ρόλου. Ενώ πέντε χρόνια μετά κατέκτησε και το βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου για την εμφάνιση της στην ταινία, “Οι γενναίοι του βορρά”. Για την ίδια ταινία κατέκτησε και το βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Cambridge Boston (ΗΠΑ) το 1969.
5ον. Το 1972 η Ίλυα Λιβυκού εμφανίστηκε στην ταινία, “Οι ξενιτεμένοι”. Μια δραματική ταινία που σκηνοθέτησε ο Νίκος Αβραμέας ενώ το σενάριο έγραψε η Μαρία Πλυτά. Αυτό μάλιστα ήταν και το τελευταίο που έγραψε η σπουδαία αυτή δημιουργός.
6ον. Εισπρακτικά η πιο αποτυχημένη ταινία που συμμετείχε ήταν η κοινωνική περιπέτεια του Ανδρέα Παπασταματάκη, “Δραπέτες του Μπούλκες” που προβλήθηκε το 1969. Συγκεκριμένα έκοψε μόνο 6.842 εισιτήρια και τερμάτισε 94η σε 99 ταινίες εκείνης της χρονιάς.
7ον. Ο Γιάννης Δαλιανίδης της είχε προτείνει και τον ρόλο της μητέρας του Κώστα Βουτσά στην κωμωδία, “20 γυναίκες κι εγώ“. Αρνήθηκε όμως γιατί εκείνη τη χρονιά είχε αποφασίσει να μην εμφανιστεί σε καμία ταινία και γενικά να αποσυρθεί από τον κινηματογράφο. Ωστόσο έναν χρόνο μετά υποδύθηκε την μητέρα της Ζωής Λάσκαρη στην μουσική κωμωδία, “Οι εραστές του ονείρου” και με αυτόν τον ρόλο αποχαιρέτησε για πάντα την μεγάλη οθόνη.
Ο Μανώλης Βλαχάκης ερμήνευσε μικρούς ρόλους σε πολλές ταινίες. Γνώριζε όμως καλά τα κινηματογραφικά πράγματα, αφού παράλληλα άσκησε τα καθήκοντα του διευθυντή παραγωγής σε...
