Ο Δημήτρης Ιωαννόπουλος ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη νομική. Λίγα χρόνια μετά την αποφοίτησή του ασχολήθηκε με το θέατρο σπουδάζοντας δραματική τέχνη. Αργότερα μετέβη στη Γερμανία στο Βερολίνο, σπουδάζοντας σκηνοθεσία.
Ο Δημήτρης Ιωαννόπουλος.
Σπουδαία φυσιογνωμία του Ελληνικού θεάτρου και του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ένας από τους θεμελιωτές του οράματος για κινηματογράφο στη χώρα μας.
Με την επιστροφή του ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, τη συγγραφή θεατρικών έργων και τη θεατρική σκηνοθεσία. Την περίοδο 1938-1945 διετέλεσε διευθυντής του θεατρικού τμήματος του ΕΙΡ και την περίοδο 1948-1960 ανταποκριτής του ΕΙΡ στην έδρα του ΟΗΕ. Επίσης διετέλεσε και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Την ίδια περίοδο ο Δημήτρης Ιωαννόπουλος ασχολείται και με τον εμβρυακό Ελληνικό Κινηματογράφο, γράφοντας το σενάριο και σκηνοθετώντας την πρώτη ταινία της Φίνος Φιλμ, «Η Φωνή της Καρδιάς», η οποία έχει καταγραφεί ως η πρώτη πετυχημένη προσπάθεια ομιλούντος κινηματογράφου στη χώρα μας με στοιχειώδη επαγγελματική νοοτροπία. «Η Bίλλα με τα Νούφαρα» (1945) και «Ο Δρόμος με τις Ακακίες» (1954), είναι δύο ακόμα ταινίες της Φίνος Φιλμ, των οποίων εκτός της σκηνοθεσίας, έγραψε και το σενάριο.
Ο Δημήτρης Ιωαννόπουλος σκηνοθέτησε άλλες πέντε κινηματογραφικές ταινίες, για τις τέσσερις των οποίων, έγραψε και το σενάριο.
Ο Βαγγέλης Γκούφας, από τους τελευταίους της γενιάς του που τιμούν ακόμα το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών στην Ελλάδα, πρόσφερε για πενήντα και πλέον χρόνια πολύτιμο υλικό στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την ποίηση.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά, αλλά λόγω της κατοχής και της αντιστασιακής δράσης του, αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του. Το 1945, μετά τα Δεκεμβριανά, συνελήφθη από τους Άγγλους και εκτοπίστηκε στο αφρικανικό στρατόπεδο Ελ Ντάμπα. Από το 1946 ως το 1952 υπηρέτησε στο στρατό.
Στη συνέχεια εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, αλλά παράλληλα έγραφε θεατρικά και ραδιοφωνικά κείμενα. Οι ραδιοφωνικές σειρές του, «Οικογένεια Παπαδοπούλου» και «Πικρή μικρή μου αγάπη», άφησαν εποχή στην ιστορία της ελληνικής ραδιοφωνίας.
Αργότερα, ασχολήθηκε και με τη διαφήμιση, αλλά παράλληλα έγραφε θεατρικά έργα, σενάρια και ποίηση.
Το 1959 ίδρυσε τον θίασο-κίνημα «Δωδεκάτη Αυλαία», που συγκροτήθηκε από προβληματισμένους συγγραφείς, ηθοποιούς και σκηνοθέτες, και αποτέλεσε μια ουσιαστική προσπάθεια ανανέωσης του θεατρικού λόγου και του νεοελληνικού θεάτρου.
Εξαιρετικοί θίασοι ανέβασαν θεατρικά έργα του, και στον κινηματογράφο συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες, όπως ο Ντ. Δημόπουλος, ο Ν. Κούνδουρος, ο Κ. Κουτσομύτης κ.α. Η Φίνος Φιλμ γύρισε τρεις ταινίες πάνω σε δικά του σενάρια με σκηνοθέτη τον Ντίνο Δημόπουλο. Έγραψε το σενάριο και της ταινίας «Πρόσωπο της Μέδουσας» (1967) του Ν. Κούνδουρου, ταινία που ολοκληρώθηκε στην Ιταλία αργότερα και πρωτοπαρουσιάστηκε στη Γαλλία με τον τίτλο «Βόρτεξ». Παράλληλα, έγραφε και τους στίχους των τραγουδιών που ακούγονταν στα έργα του, τα οποία συνέθεσαν μεγάλοι μουσικοί όπως: Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Πλέσσας, Κουνάδης, σε τραγούδια-επιτυχίες που κυκλοφόρησαν σε πολλούς δίσκους.
Οι 16 τηλεοπτικές σειρές που έγραψε ο Βαγγέλης Γκούφας άφησαν εποχή για την ποιότητά τους, και οι περισσότερες σκηνοθετήθηκαν από τον Κώστα Κουτσομύτη, αλλά και από τον Μιχάλη Παπανικολάου, τον Βασίλη Γεωργιάδη κ.ά.
Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδας, της οποίας ήταν ιδρυτικό μέλος, τον τίμησε το 2006 στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο.
Ο Βαγγέλης Γκούφας ήταν προσωπικός και στενός φίλος του Φιλοποίμενα Φίνου. Τα χρόνια της χούντας έζησε στην Ελβετία ως πολιτικός αυτοεξόριστος.
Ο Βαγγέλης Γκούφας πέθανε στην Αθήνα την 1 Νοεμβρίου 2016, σε ηλικία 91 ετών.
Πριν από μερικά χρόνια, όταν ακόμα ήταν εν ζωή ο Νίκος Δαδινόπουλος, σε κάποια από τις λίγες συνεντεύξεις που έδωσε στην ζωή του, του ζητήθηκε να καταθέσει κάποιο γεγονός από την καλιτεχνική του πορεία, το οποίο τον σημάδεψε και έμεινε στο μυαλό του ως ιδιαίτερα σημαντικό.
Τότε, χωρίς να σκεφθεί πολύ, αναφέρθηκε σε ένα «δυνατό» συναισθηματικό γεγονός που συνέβει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας με τίτλο, “Ο χαζομπαμπάς” στην οποία πρωταγωνιστούσε ο ίδιος, μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη, την Μπεάτα Ασημακοπούλου, τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Μίμη Φωτόπουλο.
Είπε χαρακτηριστικά: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη σκηνή του τέλους, όταν ο Σταυρίδης, ο οποίος υποδύονταν τον πατέρα μου, ήρθε να με δει στο γραφείο που δούλευα, μετά από μια περίοδο που με είχε διώξει από το σπίτι, επειδή υποτίθεται ότι δεν φερόμουν καλά. Ήταν τόση η συναισθηματική φόρτιση και είχαμε τόσο πολύ ταυτιστεί ο καθένας με τον ρόλο του, που στο γύρισμα τόσο ο Σταυρίδης, όσο κι εγώ βάλαμε τα κλάματα, όταν υποτίθεται ότι πέφταμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Ήταν απίστευτο συναίσθημα! Κλαίγαμε και οι δύο σαν μικρά παιδιά! Μάλιστα, η συγκίνηση αυτή μεταφέρθηκε και στο κινηματογραφικό συνεργείο που ήταν εκεί! Ήταν κάτι μοναδικό! Και ήταν τόσο δυνατό, που ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Ορέστης Λάσκος, δεν έσβησε τη σκηνή στο μοντάζ, αλλά την κράτησε και την πέρασε στην ταινία».
Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια εξομολόγηση που δημιουργεί συγκίνηση και μόνο στο άκουσμά της. Βλέποντας κανείς την ταινία και γνωρίζοντας το παραπάνω συμβάν, στη συγκεκριμένη σκηνή δεν μπορεί να μην βουρκώσει. Ο Νίκος Σταυρίδης ήταν ένας κορυφαίος κωμικός ηθοποιός και η συγκεκριμένη σκηνή πρέπει να ήταν ίσως η μοναδική στην καριέρα του στον ελληνικό κινηματογράφο, η οποία να δημιουργεί τέτοια συναισθήματα.
Η ταινία «Ο χαζομπαμπάς» γυρίστηκε το 1967 από την Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, σε σενάριο Δημήτρη Βλάχου και σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου.
Η υπόθεσή της ήταν η εξής: Ένα ζευγάρι αστών, ο Χαράλαμπος Νούφαρος (Νίκος Σταυρίδης) και η γυναίκα του Σοφία (Μπεάτα Ασημακοπούλου) παντρεύονται και αποκτούν έναν γιο, τον Αποστόλη. Ο Χαράλαμπος όμως παραχαϊδεύει τον γιο του από μωρό, του κάνει όλα τα χατήρια και γίνεται ένας χαζομπαμπάς…ολκής! Αυτό όμως έχει κακές συνέπειες στον χαρακτήρα του παιδιού, το οποίο όταν μεγαλώνει (εδώ πλέον το παιδί το υποδύεται ο Νίκος Δαδινόπουλος) γίνεται πολύ επιπόλαιο και κακομαθημένο.
Ο Χαράλαμπος αποφασίζει να τον στείλει στο εξωτερικό να σπουδάσει ηλεκτρολόγος. Έτσι και γίνεται, και ο Αποστόλης πάει στην Γερμανία. Όταν όμως επιστρέφει, ο ίδιος δεν συμφωνεί με τα σχέδια του πατέρα του για την επαγγελματική του αποκατάσταση. Έτσι έρχεται σε κόντρα μαζί του και ο Χαράλαμπος αποφασίζει να διώξει τον γιο του από το σπίτι. Ο τελευταίος, μετά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μακριά από την πατρική ασφάλεια, σοβαρεύεται και τελικά αποφασίζει να δουλέψει στην εταιρεία που του ετοίμασε ο πατέρας του.
Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ηθογραφία εποχής, που θίγει – έστω επιφανειακά – τη σχέση πατέρα-γιου και το πως αυτή μπορεί να εξελιχθεί όταν υπεισέρχεται στη σχέση αυτή ο παράγοντας «παθολογική αγάπη». Πολλά τα κωμικά στοιχεία της ταινίας, ωστόσο δεν μπορεί κανείς να την χαρακτηρίσει κωμωδία. Τα μηνύματα που περνούν κάθε άλλο παρά «ελαφρά» είναι. Μοναδικός όπως πάντα ο Σταυρίδης στον ρόλο του, σε έναν ρόλο μάλιστα που έχει έντονα και δραματικά στοιχεία, κάτι που συνέβη ελάχιστες φορές στην σπουδαία καριέρα του στον ελληνικό κινηματογράφο.
Δίπλα του, η Μπεάτα Ασημακοπούλου αντεπεξέρχεται ικανοποιητικά στις ανάγκες του ρόλου της μάνας, ενώ ο Δαδινόπουλος προσπαθεί, αλλά μάλλον δεν είχε φτάσει ακόμα στην υποκριτική ωριμότητα που θα τον βοηθούσε να δώσει περαιτέρω ώθηση στην ταινία. Εξαιρετικοί στους ρόλους τους τόσο ο Μίμης Φωτόπουλος, όσο και ο Σωτήρης Μουστάκας, έστω κι αν εμφανίζονται λίγη ώρα.
Στην ταινία «Ο χαζομπαμπάς» πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Ντίνα Τριάντη, Περικλής Χριστοφορίδης, Ραφαήλ Ντενόγιας, Αγγέλα Γιουράντη και Δημήτρης Βλάχος.
Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1967-1968, έκοψε 214.619 εισιτήρια και ήρθε στην 32η θέση, ανάμεσα στις 99 ταινίες που προβλήθηκαν εκείνο το διάστημα.
Η ταινία «Η Αλίκη στο ναυτικό» που έχουν παρακολουθήσει τουλάχιστον από μία φορά όλοι οι Έλληνες παίχθηκε στους κινηματογράφους για πρώτη φορά στις 13 Φεβρουαρίου 1961 και συνολικά έκοψε 213.409 εισιτήρια.
Μεγάλο μέρος της γυρίστηκε στο αντιτορπιλικό συνοδείας «Ιέραξ» που είχε καθελκυστεί στη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στις ΗΠΑ και παραχωρήθηκε στο ελληνικό πολεμικό ναυτικό στις 15 Μαρτίου 1951. Το αμερικάνικο όνομα του ήταν USS Elbert DE768. Το Ιέραξ παροπλίστηκε και διαγράφηκε από τα μητρώα του πολεμικού μας ναυτικού την 1η Αυγούστου 1991.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ στην ταινία, “Η Αλίκη στο Ναυτικό”.
Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον αθλητισμό… Και όμως, στα γυρίσματα της ταινίας, διάρκειας 90 λεπτών πήραν μέρος και δυο άνθρωποι του αθλητισμού όπου μάλιστα εμφανίζονται σε αρκετές σκηνές του φιλμ που είχε σκηνοθέτη και σεναριογράφο τον Αλέκο Σακελλάριο σε μουσική Χατζιδάκη. Ο Σακελλάριος είχε έμμονη την ιδέα να τα κάνει όλα τέλεια. Ως εκ τούτου αναζήτησε συμβούλους περί ναυτικών ζητημάτων.
Ο ηθοποιός Κώστας Παπαχρήστος που έπαιξε άπειρους ρόλους ως χωροφύλακας στη καριέρα του, βρήκε στη σχολή ναυτικών δοκίμων τον γνωστό του Λάκη Τσιάντα που υπηρετούσε εκεί κα αργότερα έγινε πασίγνωστος διαιτητής πόλο.
Ο Τσιάντας λοιπόν συμβούλευε τον Σακελλάριο και λίγες ημέρες αργότερα έφερε ως βοηθό και τον συμμαθητή του στη σχολή, τον Παναγιώτη Παναγάκο που επίσης έγινε αργότερα γνωστός διαιτητής πόλο. Και οι δυο δόκιμοι ήταν πρωταθλητές ναυτικού πεντάθλου που περιλάμβανε δυο αγωνίσματα κολύμβησης σε πισίνα, ένα μακροβούτι, κολύμβηση με ανδρείκελο και κολύμβηση με βατραχοπέδιλα.
Ο Τσιάντας εμφανίζεται στη σκηνή όπου η Αλίκη Βουγιουκλάκη έχει κρυφτεί κάτω από το καραβόπανο της σωσίβιας λέμβου και δύο τρεις ακόμα φορές. Ο Παναγάκος λιγότερο. Και από τότε μέχρι και σήμερα το καλαμπούρι στις παρέες τους είναι ποιος από τους δυο είχε τον μεγαλύτερο ρόλο στην ταινία.
Ο Τσιάντας, απόστρατος αξιωματικός του ΠΝ σήμερα, θυμάται το τρομερό ταλέντο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και της Αλίκης καθώς και τις σφαλιάρες που όλοι έριχναν εντός και εκτός ταινίας στον Γιάννη Γκιωνάκη.
Ο Πάνος Γλυκοφρύδης, εμβληματική φυσιογνωμία του Ελληνικού Κινηματογράφου, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς με μεγάλη προσφορά στον εγχώριο καλλιτεχνικό στερέωμα. Γύρισε συνολικά 21 ταινίες μεγάλου μήκους και σκηνοθέτησε τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις. Με τη σκηνοθεσία του, σφράγισε κλασικές κωμωδίες του Θανάση Βέγγου, καθώς και κάποιες εξαιρετικές δραματικές μυθοπλασίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Πάνος Γλυκοφρύδης γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο στην Σχολή Λυκούργου-Σταυράκου και έκανε την κινηματογραφική πρακτική του στο Παρίσι. Με την επιστροφή του, εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, αρχικά δίπλα στον δάσκαλό του Γρηγόρη Γρηγορίου, και στη συνέχεια πλάι στους Ντίμη Δαδήρα και Βασίλη Γεωργιάδη.
Το 1959 γύρισε την πρώτη του ταινία, «Δουλειές με Φούντες» και το 1961, με την ταινία «Διαβόλου Κάλτσα», ξεκίνησε η πολύχρονη και γονιμότατη συνεργασία του με τον Θανάση Βέγγο, με τον οποίον γύρισε έντεκα ταινίες σε διάστημα είκοσι χρόνων. Το 1966 έκανε στροφή στην καριέρα του, γυρίζοντας την ξεχωριστή ταινία «Με τη Λάμψη στα Μάτια», η οποία κατέκτησε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκη τρία βραβεία και αργότερα προβλήθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά κινηματογραφικά έργα, στο πλαίσιο δύο μεγάλων αναδρομικών εκδηλώσεων που οργάνωσαν το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (1993) και το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού στο Παρίσι (1995).
Παράλληλα, σκηνοθέτησε και πολλές θεατρικές παραστάσεις, ενώ έβαλε την υπογραφή του στην ξεχωριστή τηλεοπτική σειρά «Γιάννης και Μαρία» με δικό του σενάριο και σκηνοθεσία. Η δημοφιλής και σύγχρονη για την εποχή της σειρά, εγκαινίασε μια απλή γλώσσα και ένα ελεύθερο και ακαλούπωτο στυλ στις ερμηνείες των ηθοποιών Πέμυ Ζούνη και Ηλία Γιαννίτσο, και ξετύλιξε την ταραχώδη ελληνική μεταπολεμική ιστορία, ψηλαφίζοντας και τα προβλήματα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Ο Πάνος Γλυκοφρύδης ήταν από τους ιδρυτές της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και συμμετείχε στο Δ.Σ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και στην Καλλιτεχνική Επιτροπή του Εθνικού Θεάτρου ενώ ήταν και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας., ενώ δίδαξε και σκηνοθεσία στην Σχολή Κινηματογράφου Σταυράκου. Η τελευταία ταινία που γύρισε ήταν το 1992 «Τα Παιδιά του Ονείρου» και έκτοτε αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Συγκλονιστικές αποκαλύψεις σχετικά με την αμύθητη περιουσία της Ρένας Βλαχοπούλου είχε φέρει στο φως, ο αδελφός της αξέχαστης ηθοποιού Σπύρος.
«Η Ρένα δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για κληρονομιές. Τρελαινόταν. Η διαθήκη έγινε πριν πεθάνει η αδερφή μου. Εμείς δεν πήραμε τίποτα από τη Ρένα. Ούτε μια καρφίτσα. Όταν άνοιξε η διαθήκη, μείναμε όλοι έκπληκτοι. Κι ας ήμασταν αδέρφια της», αποκαλύπτει ο αδερφός της Ρένας Βλαχοπούλου και προσθέτει «όλα πήγαν στον σύζυγό της και στη συνέχεια στην αδερφή του. Και πίνακες ζωγραφικής τεράστιας αξίας, πανάκριβα κοσμήματα αλλά και ακίνητα».
Ο αδελφός της αξέχαστης ηθοποιού θυμάται τις στιγμές που έζησε κοντά στην Ρένα Βλαχοπούλου και ξεσπά με παράπονο γιατί όπως είπε δεν του άφησε τίποτε η αδελφή του!
«Ήταν άδικο για εμάς που ήμασταν οι δικοί της άνθρωποι, το αίμα της. Δεν ήμουν πλούσιος. Με πείραξε για τα παιδιά μου και τα ανίψια μου που την υπεραγαπούσαν.
Δεν πειράζει όμως. Κανένας δεν παίρνει τίποτα μαζί του», λέει πικραμένος και συνεχίζει «όλα στο σπίτι του θυμίζουν εκείνη. Η αγάπη του ήταν τεράστια. Μαζί της στις καλές και στις κακές στιγμές της. Το στήριγμά της στη χαρά και στη λύπη της».
«Δεν άφησε απολύτως τίποτα σε εμάς, μόνο ένα μαγαζί κι ένα διαμέρισμα στα παιδιά του άλλου μας αδελφού. Όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά στην Κέρκυρα, πίνακες, κοσμήματα αμύθητης περιουσίας, σπίτι στη Βούλα πήγαν στον Γιώργο και κατ’ επέκταση στην αδερφή του» ξεκαθαρίζει ο κος Σπύρος, μιλώντας παράλληλα και τον τελευταίο σύζυγο της Ρένας Βλαχοπούλου, Γιώργο Λαφαζάνη.
Τον Γιώργο τον αγάπησε η Ρένα, τον αγάπησε πολύ. Για αυτό άλλωστε έκανε και τόσες θυσίες. Η Ρένα λοιπόν εν ζωή άφησε τη μισή της περιουσία στον Γιώργο και μετά το θάνατό της πήρε και τα υπόλοιπα»
Η Ρένα Βλαχοπούλου όμως εκτός από τον τελευταίο σύντροφο της, αγάπησε πολύ, σύμφωνα με τον αδερφό της και τα κοσμήματα, ενώ είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα μονόπετρα! «Της άρεσε να αγοράζει κοσμήματα. Ήταν το χόμπι της. Μόνο τα μονόπετρα που είχε, έφταναν. Περιουσία ολόκληρη», λέει ο Σπύρος Βλαχόπουλος και συμπληρώνει για τους κορυφαίους πίνακες που είχε στην κατοχή της. «Είχε πίνακες του Λύτρα, του Τσαρούχη και των άλλων κορυφαίων ζωγράφων».
Απλός, σεμνός, αλλά και αυστηρός, μια ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο Βασίλης Γεωργιάδης ανανέωσε τον ελληνικό κινηματογράφο του ’50 και του ’60, με τη δική του σκηνοθετική μαστοριά, και αναβάθμισε με τις τηλεοπτικές σειρές του την ελληνική τηλεόραση. Έτσι, κατέκτησε τον τίτλο του «δάσκαλου» παράλληλα με το σεβασμό και την αναγνώριση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης γεννήθηκε στα Δαρδανέλια της Μικράς Ασίας στις 12 Αυγούστου του 1921, αλλά με τη Μικρασιατική καταστροφή η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στο Ξυλόκαστρο. Το 1951 αποφοίτησε από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Σπουδών, αλλά νωρίτερα είχε ξεκινήσει την καριέρα του στη Φίνος Φιλμ, σαν βοηθός σκηνοθέτης: του Νίκου Τσιφόρου στις ταινίες «Χαμένοι Άγγελοι» (1948) και «Τελευταία Αποστολή» (1949), του Φρίξου Ηλιάδη στην ταινία «Νεκρή Πολιτεία» (1951), του Ντίνου Δημόπουλου στις ταινίες «Χαρούμενο Ξεκίνημα» (1954), και «Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» (1955), και του Νίκου Κούνδουρου στην ταινία «Μαγική Πόλις» (1956).
Έτσι, η Φίνος Φιλμ ήταν για τον Βασίλη Γεωργιάδη ένα μεγάλο κινηματογραφικό σχολείο. Το 1956 ωστόσο, θέλοντας να μείνει μακριά από τις εξαρτήσεις των μεγάλων στούντιο, σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, «Οι Άσσοι του Γηπέδου», σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη, την οποία χρηματοδότησε ο ίδιος. Μια πρωτοποριακή ταινία με στοιχεία ιταλικού νεορεαλισμού, στην οποία έπαιζαν αληθινοί ποδοσφαιριστές, αλλά και η σταρ της Τσινετσιτά, Συλβάνα Παμπανίνι. Στις δέκα ταινίες του που ακολούθησαν ως το 1962, ήταν φανερή η εξελικτική του πορεία, κι έτσι η δουλειά του κέρδισε το σεβασμό, την εκτίμηση και τις καλές κριτικές.
Ωστόσο, η μεγάλη καταξίωση του ήρθε με την ταινία «Τα Κόκκινα Φανάρια» (Βίων Παπαμιχάλης – Δαμασκηνός Μιχαηλίδης, 1963), στην οποία συνδυάζει την ποίηση με τον ρεαλισμό. Η ταινία αναγνωρίστηκε διεθνώς, προτάθηκε για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, το οποίο τελικά κέρδισε με μικρή διαφορά το «Οκτώμισι» του Φελίνι.
Το 1966, νέα έκπληξη του Βασίλη Γεωργιάδη ήταν η ιστορική ταινία σε σενάριο Νίκου Φώσκολου, «Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο» (Φίνος Φιλμ – Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης), η οποία προτάθηκε κι αυτή για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Επίσης, η ταινία του «Κορίτσια στον Ήλιο» (1968) προτάθηκε για Χρυσό Φοίνικα.
Συνολικά ο Βασίλης Γεωργιάδης σκηνοθέτησε πάνω από 20 ταινίες για τον κινηματογράφο – δύο εκ των οποίων της Φίνος Φιλμ («Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο», «Αγάπη για Πάντα») ενώ συμμετείχε σαν ηθοποιός στην ταινία της Φίνος Φιλμ, «Το Λεβεντόπαιδο». Οι περισσότερες ταινίες του κέρδισαν διακρίσεις στα Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, τη δεκαετία του ’70 έδωσε μεγαλύτερο βάρος στην τηλεόραση με εξαιρετικές σειρές, σπουδαιότερες των οποίων είναι οι μεταφορές των λογοτεχνικών έργων «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» (1975), «Οι Πανθέοι» (1977), «Γιούγκερμαν» (1978), «Συνταγματάρχης Λιάπκιν» (1979), «Μαρία Πάρνη (1981). Σε επτά από τις ταινίες του έπαιξε και ο ίδιος σε μικρούς ρόλους.
Το 1991 του δόθηκε η θέση του συμβούλου κινηματογράφου στο Υπουργείο Πολιτισμού και τιμήθηκε από την πολιτεία για το σύνολο του έργου του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1997, ο Γεωργιάδης μοντάρισε ξανά την πρώτη του ταινία, «Οι Άσσοι του Γηπέδου», τη φρεσκάρισε και την ξαναπαρουσίασε με τον τίτλο «Κυριακάτικοι Ήρωες».
Ο Βασίλης Γεωργιάδης έφυγε από τη ζωή στις 30 Απριλίου του 2000.
Ο Τάκης Βουγιουκλάκης ήταν γνωστός και επιτυχημένος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 1939. Από τον πρώτο του γάμο έχει ένα γιό, τον Γιάννη Βουγιουκλάκη, ο οποίος γεννήθηκε το 1961. Γονείς του ήταν ο πρώην Νομάρχης Αρκαδίας, νομικός Ιωάννης Βουγιουκλάκης και η Αιμιλία Κουμουνδούρου.
Αν και κουβάλαγε ένα όνομα με πολύ βαθιά κληρονομιά (αδελφός της εθνικής μας σταρ Αλίκης Βουγιουκλάκης) είχε καταφέρει να κάνει τη δική του πορεία στον Ελληνικό Κινηματογράφο και όχι μόνο.
Σπούδασε κοινωνιολογία και σκηνοθεσία στην Ιταλία με εκλεκτούς δασκάλους. Τα πρώτα βήματα στην καριέρα του τα έκανε ως βοηθός σκηνοθέτη, δίπλα σε φτασμένους Έλληνες, αλλά και ξένους σκηνοθέτες. Με την οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με τη διεύθυνση παραγωγής ταινιών στις εταιρίες, Μιχαηλίδης-Δαμασκηνός και Φίνος Φιλμ.
Η Αλίκη μαζί με τον Τάκη και την Έφη στο γάμο τους το 1986.
Το 1963 άρχισε να σκηνοθετεί θεατρικά έργα και εορταστικά προγράμματα για το ραδιόφωνο. Το 1970 άρχισε την κινηματογραφική του καριέρα στην ταινία της Φίνος, «Ένα Αστείο Κορίτσι» με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει συνολικά σκηνοθετήσει επτά ταινίες.
Είχε καταγράψει πλούσια δουλειά στο θέατρο με επιθεωρήσεις, μιούζικαλ, κωμωδίες, ενώ έχει βάλει την υπογραφή του και σε σειρές της ελληνικής τηλεόρασης. Είχε διατελέσει διευθυντής της εταιρίας παραγωγής «Αστήρ», Γενικός Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Κρατικής Θεατρικής Σκηνής «Άρμα Θέσπιδος».
Επί σειρά ετών ήταν μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ήταν Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Θεατρικών και Οπτικοακουστικών Έργων – “Αθηνά”.
Στις εθνικές εκλογές του 1996 συμμετείχε ως υποψήφιος βουλευτής, με την “Πολιτική Άνοιξη” στην Α΄ Αθηνών. Το 2002 αποφασίζει να ασχοληθεί με τα “δημοτικά” και εκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Βριλησσίων, αναλαμβάνει δε Πρόεδρος του Πνευματικού και Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου. Tο 2006 επανεκλέγεται και αναλαμβάνει Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Βριλησσίων.
Ο Τάκης Βουγιουκλάκης ήταν παντρεμένος από το 1986 με την Έφη Πίκουλα, που υπήρξε πρωταγωνίστρια στις βιντεοταινίες της χρυσής δεκαετίας του ’80.
Έφυγε από την ζωή στις 08 Απριλίου του 2021 σε ηλικία 82 ετών από ανακοπή καρδιάς. Την είδηση μετέδωσε η πρωινή εκπομπή του Open TV και σύμφωνα με πληροφορίες ο γνωστός σκηνοθέτης αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα.
Την γνωρίσατε οι περισσότεροι σε ρόλους της «μεγάλης οθόνης», δίπλα σε μεγάλους σταρ της εποχής.
Την είδαμε να είναι «ερωτευμένη» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, να στέκεται στο… πλάι του Νίκου Ρίζου, να κάνει την κόρη της Ρίκας Διαλυνά και συνεχίζουμε, κάθε φορά που παίζεται μια ταινία της, να κολλάμε το βλέμμα μας, πάνω σε αυτό το κορίτσι με το υπέροχο και γεμάτο εκφραστικότητα πρόσωπο.
Λίγοι, όμως, γνωρίζουμε ότι η καριέρα της απογειώθηκε μετά το πετυχημένο πέρασμα της από την εγχώρια αλλά και διεθνή πασαρέλα!
Η Έλια Καλλιγεράκη.
Η Έλια Καλλιγεράκη, το υπέροχο πλάσμα του ελληνικού κινηματογράφου της δεκατείας του 1970, ήταν μια κοπέλα που έκανε όλη την υφήλιο να την κοιτάξει. Η Ελία γεννήθηκε στην Αθήνα, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Αιγυπτιώτισσα. Εχοντας θείο τον ηθοποιό Δήμο Σταρένιου, αφού τελείωσε το σχολείο επέλεξε να δουλεύει το πρωί σαν δακτυλογράφος σε δικηγορικό γραφείο και τα απογεύματα να κάνει μαθήματα στη σχολή Μανεκέν της Αντουανέτας Ροντοπούλου.
Το 1967 λαβαίνει μέρος στα Καλλιστεία και εκλέγεται Σταρ Ελλάς. Ταξιδεύει στο Μαϊάμι, συμμετέχει στο διαγωνισμό για τον τίτλο «Μις Υφήλιος» όπου κερδίζει μια θέση στην τελική δεκάδα και τον τίτλο «Μις Φωτογένεια». Το πιο σημαντικό; Είναι μια από τις λίγες Ελληνίδες της εποχής που κλείνει ένα συμβόλαιο με την ComitéFrançais De L’élégance, και κάνει καριέρα στην Ευρώπη.
Η πορεία της, ωστόσο, μετά κάνει στροφή σε κάτι που αγαπούσε από την αρχή. Στην ηθοποιία. Γράφεται στη Δραματική Σχολή του Γρηγόρη Βαφιά και παράλληλα εργάζεται στο θέατρο με προσωρινή άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
Από το 1968, εργάζεται στα θέατρα Εθνικού Κήπου, Βέμπο, Γκλόρια, Φλορίντα και Ρεξ. Ο Κώστας Πρετεντέρης την επιλέγει για έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, στο ξεκίνημα της τηλεοπτικής σειράς «Η Γειτονιά μας», και ερμηνεύει τη Νόρα Κασανδρή που μαζί με το Βάσο Δελακοβία (Βάσος Αδριανός) αποτελούν το ρομαντικό ζευγάρι της Γειτονιάς. Ταυτόχρονα εμφανίζεται και σε άλλες τηλεοπτικές εκπομπές.
Το 1974, εγκαταλείπει την καριέρα της για προσωπικούς λόγους. Εξακολουθεί να εργάζεται πίσω από την κάμερα μαζί με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Πέτρο Πανταζή, τον αγαπημένο «Καπετάν Γιασό» της «Γειτονιάς μας», κάνοντας εκπομπές για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, και εκφωνήσεις σε διαφημιστικά σποτ και ντοκιμαντέρ.
Το 1976, παντρεύονται με τον Πέτρο Πανταζή και το 1979 αποκτούν το γιό τους, σύμφωνα και με τις πληροφορίες της wikipedia. Ζουν μαζί, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μέχρι το Δεκέμβρη του 2008 οπότε ο σύζυγος της φεύγει απρόσμενα από ανίατη ασθένεια.
Βάζει στοίχημα κανείς ότι όσες πληροφορίες και αν ξεχάσει για την Έλια Καλλιγεράκη, το πρόσωπο της δεν θα το ξεχάσει ποτέ; Η κοπέλα με το γλυκό χαμόγελο, μια κυρία της πασαρέλας και του κινηματογράφου, δίπλα στο Λάμπρο Κωνσταντάρα και πολλούς ακόμη «μεγάλους» της εποχής δεν θα βγει ποτέ από το μυαλό μας.
Ο Ερρίκος Ανδρέου, άνθρωπος με παιδεία, υπευθυνότητα και κουλτούρα, προτίμησε να εξελίξει την κινηματογραφική τέχνη στον τόπο του, αψηφώντας τις πολλές ευκαιρίες που του δόθηκαν για διεθνή καριέρα.
Ο Ερρίκος Ανδρέου γεννήθηκε στην Aθήνα το 1938, αλλά μεγάλωσε στο Γιοχάνεσμπουργκ της Nότιας Aφρικής. Εκεί, σπούδασε σε αγγλικό πανεπιστήμιο Ιστορία της Τέχνης και Αγγλική Λογοτεχνία, και συνέχισε τις σπουδές του – σενάριο και σκηνοθεσία – στη Μεγάλη Ακαδημία Κινηματογράφου της Ρώμης. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε σαν βοηθός σκηνοθέτη σε διεθνείς ταινίες, όπως, «Δέμα Έκπληξη» «Κανόνια του Ναβαρόνε», «Λέων της Σπάρτης» και άλλες.
Το 1961 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία «Ο Εφιάλτης» σε δικό του σενάριο και παραγωγή. Μια πρωτοποριακή ταινία για τα τότε ελληνικά δεδομένα, η οποία κέρδισε διακρίσεις στο Φεστιβάλ του Νέου Δελχί και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 1964 σκηνοθέτησε την ταινία «Επιστροφή», η οποία κατέκτησε βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, και το 1966 την ταινία «Διχασμός», η οποία κατέκτησε το κρατικό βραβείο σκηνοθεσίας, αλλά και διεθνή διάκριση στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Σικάγο.
Το 1967 συνεργάστηκε με τη Φίνος Φιλμ στην ταινία «Εκείνος και Εκείνη». Στη συνέχεια σκηνοθέτησε και άλλες ταινίες, συνεργαζόμενος με Αμερικανούς και Ιταλούς παραγωγούς. Το 1970 σκηνοθέτησε, σε δικό του σενάριο και παραγωγή, την ταινία «Ανταρσία των 10» η οποία κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το ίδιο βραβείο κατέκτησε και τον επόμενο χρόνο, για την ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Μεγάλη Στιγμή του ‘21 – Παπαφλέσσας». Το 1979 σκηνοθέτησε την αγγλόφωνη ταινία «Κραυγές στον Άνεμο», η οποία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Νέα Υόρκη.
Συνολικά ο Ερρίκος Ανδρέου σκηνοθέτησε 17 κινηματογραφικές ταινίες, 2 εκ των οποίων σε δικό του σενάριο. Τελευταία ταινία του ήταν η «Μοιραία Σχέση» το 2009, που γυρίστηκε μετά από μια μακρόχρονη απουσία του σκηνοθέτη από τον κινηματογράφο, και ανήκει στην κατηγορία του Νεώτερου Ελληνικού Κινηματογράφου.
Από το 1977 ο Ερρίκος Ανδρέου στράφηκε στην τηλεόραση, όπου μέχρι το 2000 σκηνοθέτησε γύρω στις 15 τηλεοπτικές σειρές, που οι περισσότερες άφησαν εποχή. Επίσης σκηνοθέτησε και αρκετά θεατρικά έργα.
Στις 18 Ιουνίου 1973, ο Ερρίκος Ανδρέου παντρεύτηκε την ηθοποιό Νόρα Βαλσάμη, την οποία είχε γνωρίσει κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι της Φίνος Φιλμ. Απέκτησαν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο-Ερρίκο.
Ο Ερρίκος Ανδρέου έφυγε από τη ζωή στις 21 Ιανουαρίου 2023 σε ηλικία 84 ετών έπειτα από πολύμηνη νοσηλεία σε νοσοκομείο της Αθήνας λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Τι σχέση έχει λοιπόν η Marilyn Monroe με Ελληνική ταινία; Το 1962, ο Γιάννης Δαλιανίδης επηρεασμένος από την τεράστια άνθηση που είχαν στη παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία τα αμερικάνικα μιούζικαλ, αποφασίζει να γυρίσει και στην Ελλάδα το πρώτο ελληνικό μιούζικαλ.
Ο τίτλος του ήταν «Μερικοί το προτιμούν κρύο», τίτλος που αποτελούσε παράφραση της θρυλικής αμερικανικής κωμωδίας του Billy Wilder με πρωταγωνιστές τους Marilyn Monroe, Tony Curtis και Jack Lemmon, «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό».
Το σενάριο περιέγραφε την προσπάθεια τριών αδελφών να παντρέψουν την τέταρτη και μεγαλύτερη από εκείνους αδελφή τους, ώστε να μπορέσουν να πάρουν κι εκείνοι μετά σειρά για γάμο. Ο γάμος όμως σε μια οικογένεια πρώτα των κοριτσιών και μετά των αγοριών, ήταν κάτι σαν…όρκος τιμής των αγοριών προς τους γονείς τους, όρκος όμως που ενίοτε δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, πρακτικής… φύσεως, αφού ο νεαρός δεν μπορούσε να παντρευτεί την κοπέλα που αγαπούσε διότι έπρεπε πρώτα να παντρέψει την αδελφή του.
Ωστόσο, όσο και η κοπέλα δεν παντρεύονταν, δεν μπορούσαν να παντρευτούν ούτε τα δικά της αδέλφια, οπότε το μπλέξιμο δημιουργούσε καταστάσεις απείρου κάλους! Το πρόβλημα αυτό φυσικά δεν αποτέλεσε μέρος του σεναρίου της συγκεκριμένης ταινίας μόνο, αλλά άμεσα ή έμμεσα απασχόλησε το 70% των σεναρίων της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου!
Η χημεία Βλαχοπούλου-Ηλιόπουλου ήταν πραγματικά μοναδική και ανέδειξε περαιτέρω την δυναμική της ταινίας. Μοναδική η σκηνή που οι δύο τους τραγουδούν σαν αδελφάκια σε σχολική εορτή τραγουδάκια παιδικά, αλλά και…ενηλίκων! Ο Ηλιόπουλος δε, πέρα από την πολύ καλή ερμηνεία που δίνει, προσφέρει άλλη μια φορά ένα χαρακτηριστικό δείγμα του μεγάλου του χορευτικού ταλέντου.
Από την άλλη, η dream team Βουτσά-Λιάσκου-Λάσκαρη και Βουλγαρίδη «δένει» ιδανικά με το σενάριο, προσφέρει πολύ καλές ερμηνείες, με εύστοχους χιουμοριστικούς διαλόγους, πολύ χορό και τραγούδι, ενώ τα όμορφα καλοκαιρινά τοπία, όπως π.χ. η παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου στον Βόλο, αποπνέουν δροσιά και ευχάριστη ατμόσφαιρα. Στις σκηνές χορού, εκτός από το Φώτη Μεταξόπουλο, εμφανίζεται και η Βέρα Κρούσκα, στα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο, αλλά ως χορεύτρια.
Ο Φίνος προβληματίζεται, ο Δαλιανίδης επιμένει
Το «Μερικοί το προτιμούν κρύο» ήταν ουσιαστικά η πρώτη ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε η Ρένα Βλαχοπούλου και μάλιστα η συμμετοχή της κρίθηκε εξαιρετικά επιτυχημένη, αφού ανέδειξε το σπάνιο υποκριτικό της ταλέντο, αλλά και την υπέροχη φωνή της, μέσα από σημαντικά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος έγραψε τη μουσική της ταινίας. Τραγούδια, όπως το «Έχω στενάχωρη καρδιά» και το «Σαν ξημερώνει Κυριακή», που ακούγονται μέχρι σήμερα πολύ συχνά.
Aπό την άλλη πλευρά, η ταινία ήταν η πρώτη συνεργασία της Ρένας Βλαχοπούλου με τον Γιάννη Δαλιανίδη, αλλά και η πρώτη συνεργασία της σπουδαίας αυτής ελληνίδας ηθοποιού με την Φίνος Φιλμ, η οποία ήταν η παραγωγός της. Πίσω από τη συμμετοχή της Βλαχοπούλου στην ταινία υπάρχει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον παρασκήνιο, αφού φαίνεται ότι ο Φίνος δεν ήθελε να συμμετάσχει σε αυτή η κερκυραία ηθοποιός.
Δεν είχε συνεργαστεί στο παρελθόν μαζί της και ήταν πολύ επιφυλακτικός για τις ικανότητές της, αλλά και για το τι παραπάνω θα προσέφερε στην ταινία. Ωστόσο, η ίδια αποτελούσε διακαή πόθο του Δαλιανίδη, ο οποίος είχε καταλάβει το ταλέντο της και τη δυναμική της, άσκησε πίεση στον Φίνο και τελικά τον έπεισε να συνεργαστεί με την Βλαχοπούλου.
Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, ο Φίνος έμεινε έκπληκτος με την ερμηνεία της και απο τότε την είχε μαζί του σε πολλές ταινίες που ακολούθησαν, με τα γνωστά λαμπρά αποτελέσματα! Η ταινία σημείωσε εξαιρετική εμπορική επιτυχία, έκοψε 212.247 εισιτήρια και ήρθε 1η εισπρακτικά, ανάμεσα στις 82 ελληνικές ταινίες της σεζόν 1963-1964.
Πέρα από τη σκηνοθεσία, ο Γιάννης Δαλιανίδης είχε γράψει και το σενάριο της ταινίας, η οποία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 10 Ιανουαρίου του 1963. Η ταινία «Μερικοί το προτιμούν κρύο» είναι ιδιαίτερα αγαπητή απο τα τηλεοπτικά κανάλια, που την προβάλλουν αρκετά συχνά.
Ζευγάρια ηθοποιών που τα χώρισε μόνο ο θάνατος. Δυνατά love stories της εγχώριας σόου μπιζ που απέδειξαν πως το «για πάντα» δεν ισχύει μόνο στα παραμύθια.
Όταν η ζωή δημιουργεί τα πιο δυνατά love stories. Πέντε ζευγάρια της εγχώριας σόου μπιζ που απέδειξαν πως το «για πάντα» δεν ισχύει μόνο στα παραμύθια.
Μελίνα Μερκούρη – Ζυλ Ντασέν
Μελίνα Μερκούρη – Ζυλ Ντασέν: Γνωρίστηκαν στο Φεστιβάλ των Κανών το 1955, εκείνος διαγωνιζόταν ως σκηνοθέτης για την ταινία «Ριφιφί» και εκείνη ήταν πρωταγωνίστρια στην «Στέλλα» Στην επίσημη προβολή έτρεξε να βρεθεί κοντά της. Να την γνωρίσει. «Μαγεύτηκα, δεν είχα δει πιο όμορφο πλάσμα στην ζωή μου, έπρεπε να την συναντήσω».
Και ένας μεγάλος έρωτας ξεκίνησε, μια μοναδική ιστορία αγάπης, που κράτησε για σαράντα ολόκληρα χρόνια και τελείωσε όταν πέθανε η Μελίνα Μερκούρη το 1994. Ο Ζυλ Ντασέν για χάρη της έγινε Έλληνας, δημιούργησαν μαζί σπουδαίες ταινίες και αφοσιώθηκαν με πάθος ο ένας στον άλλον, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια της πολυτάραχης ζωής τους.
Κώστας Ρηγόπουλος – Κάκια Αναλυτή
Κώστας Ρηγόπουλος – Κάκια Αναλυτή: Γνωρίστηκαν το Απρίλιο του 1955. Εκείνος ήταν 25 εκείνη 18. Παντρεύτηκαν τρεις μήνες αργότερα και αποτέλεσαν το μακροβιότερο ζεύγος του ελληνικού θεάτρου, αφού έμειναν μαζί 56 χρόνια. Απέκτησαν μία κόρη, τη Ζωή. Ο Κώστας Ρηγόπουλος πέθανε τον Ιανουάριο του 2001. Η Κάκια Αναλυτή τον Ιούνιο του 2002, μην μπορώντας ποτέ να ξεπεράσει τον χαμό του σβήνει στο νοσοκομείο.
Ρένα Βλαχοπούλου – Γιώργος Λαφαζάνης
Ρένα Βλαχοπούλου – Γιώργος Λαφαζάνης: Η αγαπημένη πρωταγωνίστρια στις 18 Σεπτεμβρίου 1967 παντρεύεται τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη. Είχαν γνωριστεί το 1964 και ο έρωτας μεταξύ τους ήταν κεραυνοβόλος. Την περίμενε τα βράδια έξω από το θέατρο, μέχρι να τελειώσει η παράσταση, όταν η Ρένα Βλαχοπούλου δούλευε σε νυχτερινά κέντρα, έμενε άγρυπνος μέχρι να γυρίσει στο σπίτι.
Ο Λαφαζάνης ήταν άλλωστε ο σοβαρότερος λόγος για τον οποίο η Ρένα σταδιακά αραίωσε και στη συνέχεια σταμάτησε τις τραγουδιστικές της εμφανίσεις, αφού δεν ήθελε να τον αφήνει μόνο. Άλλωστε όπως είχε ομολογήσει και η ίδια τον ζήλευε πολύ, αφού ήταν ένας από τους πιο γοητευτικούς άντρες της Αθήνας. Τελικά τον «άφησε» το 2004 μετά από 40 χρόνια κοινής ζωής. Εκείνος κατέρρευσε και το 2010 έφυγε από την ζωή.
Ζωζώ Σαπουντζάκη – Ανδρέας Πολίτης: Γνωρίσθηκαν το 1973 όταν ο δικηγόρος Ανδρέας Πολίτης ανέλαβε τα λογιστικά και φορολογικά της ντίβας της αθηναϊκής νύχτας. Σιγά – σιγά αυτός ο φιλικός δεσμός εξελίχτηκε σε ένα δυνατό έρωτα. Μέσα σε ένα μήνα αποφάσισαν να παντρευτούν. Η Ζωζώ Σαπουντζάκη δήλωνε: «τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί βρήκα εκείνο που γύρευα σε όλη μου την ζωή, κάτι ολοκληρωμένο και ωραίο».
Ο γάμος τους έγινε μυστικά με ελάχιστους καλεσμένους. Η Ζωζώ θα πει: ήξερα ότι θα γίνει μεγάλη φασαρία στην εκκλησία αν το είχα αναγγείλει. Άσε τους χιλιάδες φίλους, θα ξεσηκωνόταν ο κοσμάκης να έρθει να με δει νύφη, καταλαβαίνεις τι θα γινόταν; Γι’αυτό προτιμήσαμε να είμαστε δέκα άτομα όλοι- όλοι. Μεταξύ των ελαχίστων προσκεκλημένων ήταν και η Ρένα Βλαχοπούλου. Ο γάμος τους κράτησε 33 χρόνια μέχρι τον θάνατο του.
Κατίνα Παξινού – Αλέξης Μινωτής
Κατίνα Παξινού – Αλέξης Μινωτής: Γνωρίστηκαν το 1928 όταν εκείνη πήγε να τον συγχαρεί στα καμαρίνια. Ο έρωτας τους ήταν κεραυνοβόλος και γεμάτος εντάσεις. Το Μάρτιο του 1940 παντρεύτηκαν λίγο πριν αυτή φύγει για το εξωτερικό. Για δυο χρόνια τους χώρισε ο πόλεμος. Βρέθηκαν μαζί το 1942 και από κει πορεύθηκαν μαζί μέχρι τον Φεβρουάριου του 1973 που… έφυγε η Κατίνα Παξινού. Έμειναν 55 χρόνια μαζί και έγιναν το πιο διάσημο ελληνικό ζευγάρι στον πλανήτη μετά την Μελίνα και τον Ζιλ Ντασέν.
Η Ελένη-Ηλέκτρα Ανουσάκη είναι ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός.Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Απριλίου 1944. Γονείς της είναι η ηθοποιός Μαλαίνα Ανουσάκη και ο τενόρος...
Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος, μας έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές γέλιου και ευχάριστων στιγμών. Ειδικά οι παλιές ελληνικές ταινίες – κωμωδίες έχουν αφήσει πίσω τους...
