Η ταινία, “Η Κόμησσα Της Κέρκυρας” περιστρέφεται γύρω από τη σιόρα Αντζολίνα (Ρένα Βλαχοπούλου), μια δύστροπη δασκάλα πιάνου και δις χήρα. Ένας επιχειρηματίας, ο Σωτήρης Καρέλης (Αλέκος Αλεξανδράκης), εμφανίζεται στην Αντζολίνα και της ζητά να του πουλήσει το αρχοντικό της για να το κάνει ξενοδοχείο. Εκείνες τις μέρες φτάνει στην Κέρκυρα ένα ιταλικό μουσικό συγκρότημα, το οποίο έμεινε χωρίς τραγουδίστρια, αφού η σταρ τους, η Αλίντα Ρίτσι, δεν ήρθε στο νησί. Η Αντζολίνα πείθεται, όχι μόνο να τους φιλοξενήσει στο σπίτι της, αλλά και να αντικαταστήσει την Αλίντα Ρίτσι επί σκηνής. Κατόπιν, όταν έρχεται η Αλίντα Ρίτσι, αρχίζουν τα μπερδέματα.
-Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στον τόπο καταγωγής της Βλαχοπούλου, την Κέρκυρα.
-Τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας υπογράφει ο επίσης Κερκυραίος, Γιώργος Κατσαρός. Το τραγούδι “Κέρκυρα, Κέρκυρα με το Ποντικονήσι”, αν και το έγραψε ο Αλέκος Σακελλάριος, χρειάστηκε τη βοήθεια του Κατσαρού για να του βρίσκει φράσεις, λέξεις και τοπωνύμια της Κέρκυρας που θα περιέχονταν στους στίχους του.
-Στην ταινία εμφανίζεται το χορευτικό δίδυμο Φώτης Μεταξόπουλος και Νάντια Φοντάνα, που αν και δεν ήταν από τους τακτικούς συνεργάτες της Φίνος Φίλμ, συνεργαζόντουσαν με την Ρένα Βλαχοπούλου στο θέατρο και σε νυχτερινά κέντρα.
-Η Έλενα Ναθαναήλ έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση σε περιοδεία με το έργο “Αντρα θέλω” και συμπρωταγωνιστή της το Γιώργο Κωνσταντίνου.
Την εποχή εκείνη οι δυο ηθοποιοί ήταν ζευγάρι και πολλοί πίστευαν οτι η σχέση τους θα κατέληγε σε γάμο. Όλα ξεκίνησαν το 1968 στα γυρίσματα της ταινίας “Ξύπνα Βασίλη“. Εκεί ο Γιώργος και η Ελενα υποδύθηκαν τα αδέλφια. Στην πραγματικότητα όμως ήταν τρελά ερωτευμένοι μεταξύ τους.
-Όταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη έπαιζε την θρυλική ”Εβίτα” το Καλοκαίρι του ’82 στο κηποθέατρο ”Αλίκη”, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ σε κοντινό Θερινό στην Αλεξάνδρας έπαιζε σε επιθεώρηση. Είχε τύχει, στην έναρξη της δεύτερης πράξης, όταν η Αλίκη-Εβίτα έβγαινε να ερμηνεύσει στο μπαλκόνι του προεδρικού μεγάρου το ”Μην Κλαις Για Εμένα Αρτζεντίνα” να είναι και η ώρα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ για ένα από τα νούμερα του. Έβγαινε λοιπόν και έλεγε στον κόσμο να σιγοτραγουδήσουν το ”υπέροχο αυτό τραγούδι” μαζί με την Αλίκη και όταν εκείνη τελείωνε άρχιζε το νούμερο του…
-Μετά την εμφάνισή της στην αμερικανική ταινία ”Συνέβη στην Αθήνα” / ”It Happened in Athens” το 1961, με το ψευδώνυμο Maria Xenia, η Ξένια Καλογεροπούλου σκέφτηκε για λίγο το ενδεχόμενο μιας διεθνούς καριέρας, αλλά προτίμησε τελικά να μείνει στην Ελλάδα. Το αξιοσημείωτο είναι ότi, μετά από τεράστια αποχή από το σινεμά (43 χρόνια) η Καλογεροπούλου έπαιξε έναν μικρό ρόλο στην ωραία αμερικανική ταινία ”Πριν τα μεσάνυχτα”/ ”Before Midnight”.
-Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, το είδωλο εκατομμυρίων Ελλήνων, είχε κι αυτή το είδωλο της. Το είδωλο αυτό δεν ήταν άλλη απο τη Γαλλίδα σταρ Μπριζίτ Μπαρντό για την οποία η Αλίκη έτρεφε μεγάλο θαυμασμό και προσπαθούσε να της μοιάσει με διάφορους τρόπους.
Ενας απο αυτούς ήταν η τουαλέτα που φόραγε στη Μουσίτσα, στη σκηνή της δεξίωσης. Το φόρεμα αυτό ήταν καθαρή αντιγραφή του κόκκινου φορέματος της Μπριζίτ στην ταινία Η Παριζιάνα. Οταν η Αλίκη είδε την ταινία, εντυπωσιάστηκε απ’ αυτό και με την πρώτη ευκαιρία….το φόρεσε!
-Στο εργο Μερικοί το προτιμούν κρύο ο Λάκης Παυλίδης δανείζει τη φωνή του στον Βαγγέλη Βουλγαρίδη στο τραγούδι < Η πρώτη μας νύχτα >. Πρέπει να σημειωθεί πως ο Φίνος αρχικά δεν ήθελα την Βλαχοπούλου γιατι αν και πρώτο όνομα στις επιθεωρήσεις και στα νυχτερινά κέντρα δεν τα είχε καταφέρει μέχρι τότε και τόσο καλά σε δύο ταινίες που είχε γυρίσει και μόνο η επιμονή του Δαλιανίδη την επέβαλε. Κι απο αυτη τη ταινία ξεκινάει η καριέρα της.
Είναι το μοναδικό μιούζικαλ στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη, αν και ήταν η μόνη που ήξερε χορό δεν χορεύει μιας και τον ρόλο αυτό αρχικά ήταν να τον παίξουν δυο άλλες πρωταγωνίστριές , πρώτα η Φόνσου και έπειτα η Λάζου. Με αυτή την ταινία η Μάρθα καθιερώθηκε στον κινηματογράφο και ειδικά στα μιούζικαλ, ως χορεύτρια απο το < Κάτι να καίει > και μετά, και ως κωμικός απο τις < Θαλασσιές τις χάντρες >.
-Στην ταινία, Κάτι να καίει όπου είναι η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Γιάννη Δαλιανίδη , κάνει τη πρώτη της εμφάνιση μόλις 16 χρονών η Έλενα Ναθαναήλ, την οποία εχει δεί ο Δαλιανίδης στα γυρίσματα μιας άλλης ταινίας ως επισκέπτρια. Στο τραγούδι Αυτη τη νύχτα το ζευγάρι Ναθαναήλ – Νέγκας ντουμπλάρουν η Νέλλη Μάνου και ο Αλέκος Ζαχαράκος.
-Στην ταινία <Ορατότης Μηδέν> ένα απο τα σημαντικά στοιχεία της ταινίας αυτής είναι ότι ξεπήδησε ένα μεγάλο αστέρι του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού ο Στράτος Διονυσίου – τραγουδούσε ήδη μια δεκαετία σε μικρά λαϊκά μαγαζιά , χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και ήταν ο Μίμης Πλέσσας που πρόσεξε τη φωνή του και του έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία να τραγουδήσει τοΒρέχει φωτιά στη στράτα μου σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου – και μάλιστα χωρίς καν να εμφανίζεται ο ίδιος παρα μόνο η φωνή του απο ένα πικ απ. Οι σκηνές στη θάλασσα και όλες τις επικίνδυνες σκηνές της γύρισε ο ίδιος ο Κούρκουλος χωρίς να τον αντικαταστήσει κανείς.
-Στο έργο Κοινωνία ώρα μηδέν ο Νίκος Κούρκουλος έχει θέσει ως όρο να έχει την Μαίρη Χρονοπούλου ως παρτενέρ και μάλιστα σε κάποιο γύρισμα της έκανε μια φάρσα, σε μια ερωτική σκηνή της σκίζει τη μπλούζα με αποτέλεσμα να φανεί το στήθος της, εκείνη να πάθει πανικό και φυσικά όλο το συνεργείο να ξεσπάσει σε γέλια.
Υπήρχε μόνιμος μακιγιέρ στη Φίνος Φίλμ , ο Νίκος Ξεπαπαδάκος ο οποίος με τα σχεδόν πρωτόγονα μέσα του μακιγιάζ τότε στη Ελλάδα εφτιαξε τα καμένα απο τη συντριβή του αεροπλάνου θύματα.
-Το 1964 η Φίνος Φιλμ είχε αναγγείλει το γύρισμα της δραματικής ταινίας “Ερημιά””, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, και με πρωταγωνίστρια την Αλεξάνδρα Λαδικού. Τελικά, η ταινία δεν γυρίστηκε και έτσι η Λαδικού δεν εμφανίστηκε ποτέ σε ταινία της Φίνος.
-Για την ταινία “Η εκδρομή” ο σκηνοθέτης Τάκης Κανελλόπουλος είχε αρχικά αναγγείλει στις εφημερίδες τα ονόματα της Ειρήνης Παπά και του Σπύρου Φωκά, στους ρόλους που τελικά έπαιξαν η Λίλυ Παπαγιάννη και ο Κώστας Καραγιώργης.
-Η Έλενα Ναθαναήλ είχε αναγγελθεί από τον παραγωγό Κλέαρχο Κονιτσιώτη για τον ρόλο της συζύγου στην ταινία ”Ψυχή και σάρκα” του 1973. Τελικά, τον ρόλο έπαιξε η Κορίνα Τσοπέη.
-Το 1963, αμέσως μετά τον διεθνή θρίαμβο της ταινίας του ”Ηλέκτρα”, ο Μιχάλης Κακογιάννης είχε αναγγείλει ότι θα γυρίσει την ”Ιφιγένεια εν Αυλίδι” σε ταινία, με την Έλλη Λαμπέτη ως Ιφιγένεια και την Ειρήνη Παπά ως Κλυταιμνήστρα. Τελικά, η ταινία δεν γυρίστηκε τότε, αλλά πολύ αργότερα, το 1977, με την Τατιάνα Παπαμόσχου ως Ιφιγένεια και την Ειρήνη Παπά ως Κλυταιμνήστρα.
Ο ελληνικός κινηματογράφος είναι ένα αξέχαστο κομμάτι της ζωής μου. Από μικρή ηλικία μαζί με τον παππού μου παρακολουθούσε κάθε ελληνική ταινία. Ήταν η αγαπημένες μου στιγμές.
Η παιδική μου ηλικία πλημμυρίζει από αυτές τις εικόνες με τις οποίες μεγάλωσα. Η αξία του ελληνικού κινηματογράφου είναι μεγάλη. Μέσα από αυτές τις ταινίες από τις οποίες συνειδητοποίησα πολλές αλήθειες για τη ζωή, έμαθα για την αξία της ζωής.
Κάθε μια από αυτές, είχε κάτι διαφορετικό να μου διδάξει, κάτι ξεχωριστό και το σημαντικότερο με τρόπο ευχάριστο. Η αγάπη μου για το παρελθόν μέσα από αυτές τις ταινίες γίνεται μεγαλύτερη. Ορισμένες από αυτές θα μείνουν αξέχαστες. Αξίζει να επισημάνω, και την υπέροχη μουσική επένδυση, η οποία ήταν πραγματικά μαγική και σε ταξίδευε σε κόσμους μακρινούς όπου όλα ήταν διαφορετικά.
Ο αγαπημένος μου παππούς μέσα από την αγάπη για τον ελληνικό κινηματογράφο που μου μεταλαμπάδευσε, μου έμαθε και μια άλλη εποχή αυτή που δεν έζησα, αυτή που αγάπησα για τα έργα της, τη ζωντάνια, τις συνήθειες και που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Ο ελληνικός κινηματογράφος τέλος για μένα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας, κάτι για το οποίο θα είμαι περιφανή, κάτι το οποίο θα με συγκινεί και πάντα θα υποστηρίζω.
Η ταινία, “Γοργόνες Και Μάγκες” γυρίστηκε στην Ύδρα εξαιτίας της γραφικής ομορφίας της, αλλά και της μίκρης της απόστασης από την Αθήνα, αποτέλεσε «το ιδανικό σκηνικό» για περίπου 20 ταινίες του κλασσικού ελληνικού κινηματογράφου.
-Η ταινία αποτελεί το τελευταίο καθαρόαιμο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, στην οποία ακούγονται τα περίφημα τραγούδια “Άνοιξε Πέτρα” από την υπέροχη Μαρινέλλα, “Θα πιω απόψε το Φεγγάρι” και “Καμαρούλα μια σταλιά” από τον Γιάννη Πουλόπουλο, που γίνονται μεγάλες επιτυχίες και παραμένουν διαχρονικά.
-Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στο νησί της Ύδρας.
-Σε αυτή την ταινία τραγουδά για πρώτη φορά η Μάρθα Καραγιάννη.
Η πλοκή θέλει δύο Αθηναίους να καταφτάνουν σε ένα μικρό νησί για να αγοράσουν κτήματα, έχοντας πληροφορηθεί πως μια μεγάλη ελβετική εταιρεία έχει αποφασίσει να το αξιοποιήσει τουριστικά. Δεν είναι άλλο από την μαγευτική Ύδρα.
Τα περισσότερα γυρίσματα έχουν γίνει στον οικισμό «Καμίνι», εκεί όπου υποτίθεται βρίσκεται και η ταβέρνα στην οποία η κόρη του ταβερνιάρη Γιάννη Βογιατζή, Μάρθα Καραγιάννη, τραγουδά το «Ο άνδρας που θα παντρευτώ». Αξεπέραστο κομμάτι της ταινίας φυσικά η σαγηνευτική Μαίρη Χρονοπούλου με τον αιώνιο ζεν πρεμιέ Λάκη Κομνηνό που χορεύουν σε ταμπλό βιβάν το «Τόσα Καλοκαίρια» του Δάκη, στα ασβεστομένα σκαλάκια του νησιού.
-Η ταινία “Aliki My Love” στοίχισε 6.000.000 δραχμές , την ίδια στιγμή που όλες οι άλλες ταινίες δεν ξεπερνούσαν τις 1.500.000 δραχμές!
-Το φινάλε της ταινίας “Ο Μιμίκος και η Μαίρη” έχει μια μικρή διαφορά από την πραγματική ιστορία. Μετά την αυτοκτονία της Μαίρης , ο Μιχαήλ Μιμίκος αυτοκτόνησε και εκείνος αλλά την επόμενη μέρα. Και ενώ οι τάφοι τους αρχικά ήταν ξεχωριστοί , κάποιοι φίλοι του Μιμίκου τον ξέθαψαν και τον έβαλαν δίπλα με τη Μαίρη και κάτω από την ίδια ταφόπλακα!
-Στην ταινία “Μια Ζωή Την Έχουμε” ήταν αρχικοί πρωταγωνιστές η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Βασίλης Λογοθετίδης. Εξαιτίας όμως της ασθένειας του Λογοθετίδη τα σχέδια ματαιώθηκαν και έτσι την είδαμε με τον Δημήτρη Χορν και την Υβόν Σανσόν.
-Η αμοιβή της Αλίκης στην “Αστέρω” ήταν 80.000 δραχμές συν ποσοστά , τότε που οι ηθοποιοί έπαιρναν μόλις 10.000 δραχμές!… -Στην ταινία “Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο” είχε γίνει πρόταση στον Γιώργο Φούντα να παίξει το ρόλο του Γιάννη Βόγλη και εκείνος αρνήθηκε…
-Στην ταινία “Ο Παπατρέχας” ο Θανάσης Βέγγος περνάει μέσα από μια τζαμαρία χωρίς κανένα τρυκ και μετά τη λήψη της σκηνής ο “καλός μας άνθρωπος” φυσικά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο… -Στην ταινία “Νύχτα Γάμου” ο Φαίδων Γεωργίτσης και η Μπέττυ Αρβανίτη ήταν νιόπαντροι…
Ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου. Ταυτίστηκε με την εικόνα του αεικίνητου ανθρώπου («τρέχω σαν τον Βέγγο»), ενώ η ατάκα του «καλέ μου άνθρωπε!» τον χαρακτήρισε προσωπικά, καθώς ξεχώρισε για το ήθος και τη σεμνότητά του.
Ο Θανάσης Βέγγος δεν σπούδασε υποκριτική. Το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή, αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο, με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Την ίδια χρονιά έκανε και το θεατρικό του ντεμπούτο, στην επιθεώρηση Ομόνοια πλατς πλουτς, δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη.
Ο Θανάσης Βέγγος έμεινε στην ιστορία για την κίνησή του. Δεν μπορούσε να σταθεί πουθενά. Κι αυτό αποτυπώθηκε στις ταινίες του. Η χούντα από την πλευρά της, εκτός των άλλων, έμεινε στην ιστορία για το… γύψο στον οποίο έβαλε μια ολόκληρη χώρα. Την ακινησία που προσπάθησε να επιβάλει. Κι όμως ο αεικίνητος Βέγγος μπήκε κι αυτός στον… γύψο από το καθεστώς. Η ιστορία είναι μια άγνωστη παράμετρος της οικονομικής καταστροφής που έπαθε ιδρύοντας την δική του κινηματογραφική εταιρεία.
Το 1964 ο δημοφιλής κωμικός δημιούργησε την «ΘΒ – ταινίες γέλιου» με στόχο να έχει αυτός τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην παραγωγή των ταινιών του. Η εταιρεία έκλεισε το 1969 έπειτα από οκτώ δικές του παραγωγές και μια συμπαραγωγή (με τη Φίνος Φιλμ). Το εντυπωσιακό είναι ότι ενώ οι ταινίες… έσκιζαν σε εισιτήρια τα οικονομικά της εταιρείας πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.
Τι είχε συμβεί; Πολύ απλά η τελειομανία του Θανάση Βέγγου τον έκανε να γυρίζει την ίδια σκηνή τόσες φορές, όσες χρειάζονταν για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το κόστος κάθε ταινίες ανέβαινε, αφού υπήρχαν υπερωρίες για το συνεργεία, πεταμένο φιλμ από τις σκηνές που δεν ήθελε κι όλα τα σχετικά.
Μάλιστα για να εξασφαλίσει χρήματα για τη χρηματοδότηση της επόμενης ταινίες παραχωρούσε μέρος των δικαιωμάτων στους δανειστές του υπό τη μορφή μετοχών. Στο τέλος έχανε άλλο ένα 20-30% από τα κέρδη κάθε ταινίας.
Τον χειμώνα του 1967 ετοίμαζε την έκτη ταινία της εταιρείας, το «Δρ Ζι-Βέγγος» και χρειαζόταν πάλι χρήματα. Την ίδια εποχή η ΥΕΝΕΔ, τα κανάλι των στρατιωτικών που τότε λεγόταν ΤΕΔ αναζητούσε ελληνικό πρόγραμμα για να χτυπήσει σε θεαματικότητα το ανταγωνιστικό ΕΙΡ. Οι στρατιωτικοί ονειρεύονταν στην Λεωφόρο Μεσογείων, εκεί που βρίσκεται το κτίριο της ΕΤ2 να δημιουργήσουν έναν ουρανοξύστη με τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο, αλλά και πιεστήριο για να βγάζουν δική τους εφημερίδα.
Ακόμα και με την αμερικανική RCA βρισκόντουσαν σε συζητήσεις για να φέρουν την έγχρωμη τηλεόραση στην Ελλάδα. Χρήμα υπήρχε. Η ΤΕΔ υπαγόταν στο Υπουργείο Εθνικής Αμυνας κι από εκεί έπαιρνε χρήματα. Όσο για το τεχνικό προσωπικό της ήταν στη πλειοψηφία του χωρίς χρήματα αφού στηριζόταν σε φαντάρους που είχαν σχέση με τον κινηματογράφο, όπως είδαμε και στη ταινία του Νίκου Περράκη «Λούφα και Παραλλαγή».
Η ΥΕΝΕΔ προσέφυγε στους μεγάλους παραγωγούς της εποχής που βλέποντας την τηλεόραση ως απειλή για τον κινηματογράφο αρνήθηκαν κάθε συζήτηση. Αλλωστε εκείνη την εποχή ο κόσμος πήγαινε ακόμα σινεμά, ενώ η τηλεόραση δεν είχε διαφημίσεις. Μόνη λύση κάποια φτηνά φιλμ από παραγωγούς που ήδη είχαν πτωχεύσει ή βρίσκονταν στα πρόθυρα της πτώχευσης.
Ετσι κι Βέγγος για να ολοκληρώσει την ταινία του πούλησε, για ένα κομμάτι ψωμί φυσικά, τις δικές του δημιουργίες στο κανάλι των στρατιωτικών
Την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 1967 προβλήθηκε η πρώτη ταινία της εταιρείας του, το «Ενας τρελός, τρελός Βέγγος» (σκηνοθεσία Πάνος Γλυκοφρίδης, σενάριο Δημήτρης Βασιλειάδης και Ναπολέων Ελευθερίου) παραγωγής του 1965. Είχε προβληθεί στους κινηματογράφους μόλις δύο χρόνια νωρίτερα. Λίγες μέρες μετά προβάλει το ίδιο κανάλι και τη δεύτερη ταινία της «ΘΒ», τον «Παπατρέχα» (σκηνοθεσία Ερρίκος Θαλασσινός, σενάριο Ναπολέων Ελευθερίου) παραγωγής του 1966 (ένα χρόνο δηλαδή μετά την προβολή της στις κινηματογραφικές αίθουσες).
Ήταν η τελευταία μέρα του 1967. Και το αποκορύφωνα ήρθε την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 1968 όπου προβλήθηκε το «Βοήθεια! Ο Βέγγος φαλακρός πράκτωρ» (σκηνοθεσία Θανάσης Βέγγος, σενάριο Νίκος Τσιφόρος και Ναπολέων Ελευθερίου) παραγωγής του 1967. Την εποχή εκείνη οι ταινίες χρειάζονταν δύο περίπου χρόνια για να κάνουν τον… κύκλο τους στις σκοτεινές αίθουσες. Προβάλλονταν στην Αθήνα σε Α’ προβολή (στους κεντρικούς κινηματογράφους), στη συνέχεια στα σινεμά Β’ προβολής, στις συνοικίες και τα προάστια κι ακολουθούσε το ταξίδι τους στην περιφέρεια. Ο Θανάσης Βέγγος πιεσμένος από τα χρέη προτίμησε να… κάψει τη ταινία του για να ολοκληρώσει την επόμενη!
Όμως εκείνη την εποχή η ΤΕΔ πρόβαλε τακτικότατα ταινίες του αγορασμένες από άλλους παραγωγούς. Ετσι βρίσκουμε ότι στις 19 Νοεμβρίου 1967προβλήθηκε ο «Τρελάρας» (σκηνοθεσία Τζανής Αλιφέρης) παραγωγής του 1963, όπου υποδυόταν έναν… άρρωστο Παναθηναϊκό οπαδό που μαλώνει με τον πεθερό του στο γήπεδο, στις 26 Νοεμβρίου το «Διακοπές στην Αίγινα» (σκηνοθεσία Ανδρέας Λαμπρινός) και στις 3 Δεκεμβρίου την περιπέτεια «Οι υπερήφανοι» (σκηνοθεσία Ανδρέας Λαμπρινός). Και στις τρεις ταινίες δεν ήταν πρωταγωνιστής, αλλά είχε χαρακτηριστικούς ρόλους.
Το κακό για τον δημοφιλή κωμικό είναι ότι όταν η τηλεόραση άρχισε να δίνει χρήμα με ουρά για τις ελληνικές ταινίες τα δικαιώματά τους τα είχαν αγοράσει άλλα γραφεία παραγωγής. Το ίδιο έγινε και στην έκρηξη της βιντεοκασέτας και του DVD. Από τον… κύκλο αυτό όλοι πλούτισαν εκτός από τον ίδιο τον Θανάση Βέγγο.
Η Γεωργία Βασιλειάδου έμεινε στην ιστορία ως η πλέον αγαπητή και συμπαθής «άσχημη» του ελληνικού κινηματογράφου. Και δεν την πείραζε καθόλου αυτό, αφού ως γνήσια θεατρίνα πίστευε ότι ο ηθοποιός δεν πρέπει να διστάζει να «τσαλακωθεί» εάν κρίνει ότι μπορεί έτσι να προσφέρει στην τέχνη.
Τη Βασιλειάδου ανέδειξε στον ελληνικό κινηματογράφο ο Αλέκος Σακελλάριος, λίγο πριν η ίδια αποσυρθεί, όντας χρόνια στο θεατρικό σανίδι χωρίς ωστόσο να καταφέρει να ξεχωρίσει.
Ο Σακελλάριος αναζητούσε πρωταγωνίστρια για μια μουσική κωμωδία που ήθελε να ανεβάσει στο θέατρο και του είπαν ότι για να βρει μια τέτοια ηθοποιό θα έπρεπε να κάνει μια βόλτα από το «Στέμμα», ένα καφενείο της εποχής στην Ομόνοια, στο οποίο σύχναζαν οι ηθοποιοί, κυρίως όσοι αναζητούσαν δεύτερους και τρίτους ρόλους. Εκεί την εντόπισε να πίνει μόνη της σε μια γωνία καφέ και την πλησίασε, κάνοντάς της αμέσως την πρόταση.
Στην αρχή η ίδια ήταν διστακτική, αλλά ο Σακελλάριος κατάφερε να την πείσει. Βλέποντάς την στο θέατρο ο ίδιος, ξεχώρισε το ταλέντο της και της πρότεινε να παίξει και στον κινηματογράφο. Και έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα για την Γεωργία Βασιλειάδου στον κινηματογράφο, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και στις νεότερες γενιές να την γνωρίσουν και να την απολαύσουν. Μια από τις ταινίες στις οποίες ξεχώρισε το μοναδικό της ταλέντο, ήταν και «Η Ωραία των Αθηνών», η οποία έκανε πρεμιέρα στις 13 Μαρτίου 1954.
Μαζί της συμπρωταγωνιστούσαν ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Νίκος Σταυρίδης και η Γκέλυ Μαυροπούλου, η οποία με την ταινία αυτή έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Ξεχωριστή μνεία δε, θα πρέπει να γίνει για την εμφάνιση της Σπεράντζας Βρανά, η οποία ερμήνευσε στην ταινία το τραγούδι «Αυτό το μάμπο το μπραζιλιέρο», το οποίο έμεινε στην ιστορία, ξεχώρισε και διασκευάστηκε πολλές φορές από τότε έως και τις μέρες μας.
Η παραγωγή ήταν της Φίνος Φιλμ, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκου Τσιφόρου, ενώ η μουσική ήταν του Γιώργου Μουζάκη. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ταινία προήλθε ως έμπνευση από τα πρώτα καλλιστεία που διοργάνωσε τότε στην Αθήνα ο Αχιλλέας Μαμάκης. Το σενάριο ήθελε τον πρόεδρο του ηθικοπλαστικού σωματείου «Πνεύμα και Ηθική», να κληρονομεί μια μεγάλη περιουσία, με τον όρο να παντρευτεί μια άσχημη δεσποινίδα ονόματι Αριστέα, την οποία υποδύονταν η Βασιλειάδου.
Προκειμένου να την ξεφορτωθεί προσπαθεί να την παντρέψει με έναν από τους δυο φτωχούς νοικάρηδές του, τους οποίους έπαιζαν οι Νίκος Σταυρίδης και Μίμης Φωτόπουλος.
Η Νόρα Βαλσάμη στην ταινία, “Οι βάσεις και η Βασούλα”.
Την ευκαιρία αυτή ωστόσο την είχε το 1975, όταν ο Φίνος της έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Οι βάσεις και η Βασούλα», σε σενάριο και σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, η οποία ήταν βασισμένη σε μια ιδέα του Λάκη Μιχαηλίδη.
Η ταινία αποτελεί κοινωνική ηθογραφία και γυρίστηκε σε μία κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της χώρας μας, όπου πολλά και σημαντικά γεγονότα έλαβαν χώρα, όπως η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, η σχεδόν ταυτόχρονη κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974 και η ανάληψη της εξουσίας από πολιτική οικουμενική κυβέρνηση, η έξοδος της χώρας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (14/8/1974) και τα θέματα που προέκυψαν ως συνέπεια του τελευταίου (ελλιμενισμός 6ου Στόλου, αμερικανικές βάσεις κλπ). Το θέμα των βάσεων δε, ήταν στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος των Ελλήνων εκείνη την εποχή και γι’ αυτό μπήκε και στον τίτλο της ταινίας.
Το σενάριο εξελίσσεται στην Τρούμπα, με την Βασούλα (Νόρα Βαλσάμη) να παλεύει να σταθεί στα πόδια της και να πέφτει θύμα εκμετάλλευσης από έναν μακρινό ξάδελφό της, ο οποίος της δίνει δουλειά σε κακόφημο καμπαρέ, αλλά της παίρνει τα χρήματα που βγάζει. Στην ταινία πρωταγωνιστούν ακόμα ο Δημήτρης Ιωακειμίδης, ο Νότης Περγιάλης, ο Βασίλης Κουρής, ο Χρήστος Ζορμπάς, η Μαρία Ζαφειράκη κ.α.
Τη μουσική της ταινίας είχε γράψει ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ενώ σε αυτή ακούγονται δύο εξαιρετικά τραγούδια, το ένα με τη Ρένα Κουμιώτη σε στίχους Ντίνου Δημόπουλου, «Θα ΄ρθει βροχή» και το άλλο με τη Νόρα Βαλσάμη και τίτλο «Κόκκινο γαρούφαλό μου». Η ταινία «Οι βάσεις και η Βασούλα» θεωρείται η τελευταία αξιόλογη ταινία της Φίνος Φιλμ, αφού ήδη ο ελληνικός κινηματογράφος είχε μπει σε τροχιά κάμψης.
Άλλωστε, δύο χρόνια αργότερα, το 1977, ο Φιλοποίμην Φίνος έφευγε από τη ζωή…
Ο Βαγγέλης Σειληνός δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν ξωτικό. Όταν χόρευε ήταν ένας «θεός». Μεθούσε.. Έβλεπα αυτό το θέαμα και δεν σας κρύβω πως ήθελα να το κάνω κι εγώ. Αρχικά ήμουν μαθήτριά του πιστή. Έπειτα χόρεψα μαζί του. Για εμένα ήταν ένα όνειρο, μία φαντασία, δεν ζούσα την πραγματικότητα. Όταν εγώ έδεσα μαζί του, ο Σειληνός είχε ήδη μία διαδρομή 12 χρόνων με την Ελένη Προκοπίου. Ήταν σαν να γνώριζα τον Νουρέγιεφ.
Ο Σειληνός ήταν μία φωτιά. Αν την ώρα που χόρευε τον άγγιζες μπορούσες να κάψεις το δάχτυλό σου. Με μια λέξη πάθος. Σε αυτό το σημείο δέναμε! Εκεί τον ερωτεύτηκα . Να σας πω πως τον ερωτεύτηκα από 9 ετών, στο φυτώριο του Ελληνικού χοροδράματος διότι ερχόταν και έκανε χορογραφίες της Ραλλού Μάνου κα με επέλεγε πάντα. Έλεγε χαρακτηριστικά, αυτό το κοριτσάκι θα το αφήσω να πάει 15, 16 και έπειτα θα το παντρευτώ.
Όπως και έγινε. Όμως εγώ ούτε για γάμο ήμουν, ούτε την κατάλληλη ηλικία είχα, αλλά ούτε και οι γονείς μου ήθελαν. Αλλά πείτε μου, πως μπορείς να πεις όχι σε έναν Θεό; Eκείνος ήθελε να με παντρευτεί! Έγινε αλλά δεν κράτησε γιατί ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι. Με κλάματα έφυγα από τον Σειληνό. Πήρα ένα βαλιτσάκι και πήγα στη μαμά μου. Ο Σειληνός δεν με συγχώρεσε ποτέ!
Όμως τον Βαγγέλη τον αγάπησα. Σαν παιδί που ήμουν έδινα την ψυχή μου, πολλές καταθέσεις, πολλά κλάματα. Απλά δεν ήμουν ώριμη για να καταλάβω, να αντιληφθώ. Ο Σειληνός ήταν «φευγάτος» άνθρωπος! Δεν μπορούσες να τον βρεις κάπου. Ενώ με αγαπούσε, δεν μπορούσε να αφοσιωθεί σε έναν άνθρωπο. Αλλά… Μεγάλος χορογράφος.
Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Θα μπορούσε να δώσει πάρα πολλά. Κρίμα που δεν τον τιμούν. Κρίμα που η νέα γενιά δεν τον ξέρει. Ο Σειληνός ήταν μεγάλη ιστορία. Όταν εγώ έφυγα και βγήκα στην πρόζα γιατί είχα σπουδάσει και ήθελα να το κάνω, χορογραφούσε Επίδαυρο, Ηρώδειο.
Να σας πω, πως ήμασταν περιζήτητοι, κάναμε επιτυχίες. Ήμουν η τελευταία χορεύτρια της λαμπερής εποχής του χορού.
Για ποια ταινία η απάντηση της Αλίκης εξόργισε τόσο πολύ τον Φίνο …«Δεν νομίζετε ότι είμαι πολύ μικρή για να παίξω…τη θεία;». Ήταν η απάντηση της Αλίκης Βουγιουκλάκη στον Φίνο, όταν ο τελευταίος της πρότεινε να παίξει στην θρυλική πλέον ταινία «Η θεία από το Σικάγο», στην οποία πρωταγωνιστούσε η αξέχαστη Γεωργία Βασιλειάδου.
Σκηνή από την ταινία, “Η θεία από το Σικάγο”.
Φυσικά ο Φίνος την ήθελε για να υποδυθεί μια από τις 4 ανηψιές της Βασιλειάδου και όχι για το ρόλο…της θείας, όπως θεώρησε η Αλίκη! Η απάντηση της Βουγιουκλάκη εξόργισε τόσο πολύ τον Φίνο, ώστε ο τελευταίος της είπε ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναπαίξει σε ταινία του.
Κάτι βέβαια που ποτέ δεν τήρησε
Η ταινία «Η θεία από το Σικάγο» γυρίστηκε το 1957 και εκτός από τη Βασιλειάδου, πρωταγωνιστούσε ο Ορέστης Μακρής, στο ρόλο του αυστηρού οικογενειάρχη Χαρίλαου, που είχε 4 κόρες και τις προστάτευε συχνά με όχι και τόσο…κομψά μέσα. Μάλιστα, ως στρατηγός ο ίδιος, τις μεγάλωσε με αυστηρή στρατιωτική πειθαρχία, κάτι που θέλησε να αλλάξει, “Η θεία από το Σικάγο” ερχόμενη στην Ελλάδα. Και φυσικά οι καταστάσεις που ακολούθησαν δημιουργούσαν σκηνές απείρου κάλους, με απίστευτους διαλόγους μεταξύ Μακρή και Βασιλειάδου, οι οποίοι η αλήθεια είναι πως είχαν μια ιδανική χημεία.
Η ταινία αποτελούσε μια εξαιρετικά ρεαλιστική απεικόνιση των ηθών της ελληνικής κοινωνίας του 1950, η οποία όμως είχε αρχίσει να δέχεται «πιέσεις» από τα ήθη της αμερικανικής κοινωνίας, όπως αυτά αποτυπώνονταν μέσα από τις αμερικανικές ταινίες που εκείνη την εποχή προβάλλονταν κατά κόρον στους ελληνικούς κινηματογράφους. Το εξαιρετικό «τέχνασμα» που ανακάλυψε η θεία Βασιλειάδου για να παντρεύει τις ανηψιές της, να πετάει δηλαδή από το μπαλκόνι κανάτια σε υποψήφιους γαμπρούς που περνούσαν από το δρόμο – μετά φυσικά από μια πρώτη «επιλογή» από τις ανηψιές–, άφησε ιστορία. Μάλιστα λέγεται ότι τα κανάτια τα πέταγε στο δρόμο ο Αλέκος Σακελλάριος, σκηνοθέτης της ταινίας, ώστε να μην κινδυνέψει πραγματικά κανείς. Ωστόσο, στα γυρίσματα παραλίγο να γίνονταν η ζημιά, αφού ένα κανάτι…πήρε λάθος δρόμο και παραλίγο να προσγειωθεί στο κεφάλι του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, ο οποίος έπαιζε στην ταινία, υποδυόμενος έναν από τους υποψήφιους γαμπρούς.
Τις κόρες του Μακρή υποδύονταν η Γκέλυ Μαυροπούλου, η Τζένη Καρέζη, η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου και η Νίκη Παπαδάτου. Εξαιρετική στο ρόλο της δε, ως σύζυγος του στρατηγού η Ελένη Ζαφειρίου, ενώ ενδιαφέροντες ρόλους έπαιξαν ακόμα ο Στέφανος Στρατηγός, ο Παντελής Ζερβός κ.α. Σύντομο πέρασμα από την ταινία έκανε και ο νεαρός τότε χορευτής Βαγγέλης Σειληνός.
Η «Θεία από το Σικάγο» έκοψε στην πρώτη προβολή της στην Αθήνα, 142.459 εισιτήρια.
«Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι έκανα πάρα πολύ σπουδαία πράγματα στην καριέρα μου. Για ένα πράγμα όμως σας διαβεβαιώ. Ότι στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί.»
Στην ταινία τα χαστούκια του Κώστα Χατζηχρήστου προς τον Θανάση Βέγγο ήταν αληθινά. Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η διήγηση του Χατζηχρήστου που λέει πως η σκηνή χρειάστηκε να γυριστεί ξανά και ξανά, πολλές φορές, γιατί ο Βέγγος, πέφτοντας κάτω, έβγαινε από την κάμερα.
Στο τέλος άρχισαν να τον μακιγιάρουν γιατί το μάγουλό του είχε κοκκινήσει. Και ο Βέγγος στεναχωριόταν όχι για τα χαστούκια που έτρωγε αλλά γιατί έβλεπε τον Σακελλάριο να μην είναι ικανοποιημένος…
Τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή που τον είδα, κουρελή φαντάρο, στο Μακρονήσι, και τον αγαπάω ακόμη και τώρα, σεμνά καθισμένο στη δόξα που δίκαια κατέκτησε”.
Τους ξέρουμε από τις ελληνικές ταινίες που ακόμα απολαμβάνουμε σαν να είναι η πρώτη φορά που τις παρακολουθούμε.Το Hollywood αποτελούσε το κέντρο του κινηματογράφου...
Η ταινία, "Ο νικητής" προβλήθηκε τη σαιζόν 1964-1965 και έκοψε 226.055 εισιτήρια. Ήρθε στην 19η θέση σε 93 ταινίες.Περίληψη της ταινίας, "Ο νικητής"Δύο νέοι,...
