Η Μαλβίνα μέσα από μερικές ατάκες της

Μαλβίνα
Advertisement

Η Μαλβίνα υπήρξε ένα αρχετυπικό θηλυκό για την τηλεόραση, μία μορφή που δεν μπορείς να προσπεράσεις αν γνωρίσεις. Γνήσιο θηλυκό μίας άλλης εποχής πιο αληθινής, αλλά και ένα αντράκι που σε κοιτούσε στα μάτια και σου έλεγε ωμά την αλήθεια δίχως λογοτεχνικούς καλλωπισμούς. Εξυπνάδα και ωμή αλήθεια, ευστροφία και χιούμορ ποιότητας δίχως ωμή προσβολή και φτήνια.

Advertisement

Η Μαλβίνα λείπει καθημερινά όλο και περισσότερο από την επιφανειακή τηλεόραση του σήμερα; λείπει αυτή η αλήθεια, αυτή η καθάρια ματιά στα πράγματα, αυτό το ανόθευτο δείγμα θηλυκότητας που ήξερε να σε αιχμαλωτίζει δίχως να προκαλεί. 

Το σύντομο πέρασμά της από τη ζωή αυτή, χάρισε στην τηλεόραση ένα πρωτότυπο και διαχρονικό ίνδαλμα, μία αληθινή γυναίκα που κάηκε από την ίδια τη φωτιά της.

Αυτή ήταν η Μαλβίνα. Και αυτές είναι μερικές από τις πιο αξεπέραστες φράσεις της:

  • Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν.
  • Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα.
  • Άνδρας που δεν είναι τώρα …. δεν ήταν ποτέ.
  • Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο.
  • Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση.
  • Σπάστηκα με την ατάκα σου ”Κοίτα να διασκεδάσεις”. Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. Γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς.
  • Τα μαύρα μαλλιά υποδηλώνουν ανδρισμό, θάρρος, ευθύτητα και δραστηριότητα. Αν τα μαύρα μαλλιά γίνουν μόδα ο κόσμος θα ζήσει καλύτερα.
  • Γιατί τα κάνεις αυτά; Γιατί είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’ αγαπάω.
  • Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον διαφορετικά είσαι βλάκας.
  • Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή.
  • Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή.
  • Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι.
  • Κυβέρνηση που λυσσά να κρατηθεί στην εξουσία σε χώρα πτωχευμένη, είτε έχει ακόμα περιθώρια να φάει είτε φοβάται τη φυλακή. Καρατσεκαρισμένο
  • Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ’ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα.
  • Ο κόσμος, λοιπόν, χωρίζεται σε δύο κατηγορίες –καρατσεκαρισμένο: σ’ αυτούς που έχουν πρόβλημα και σ’ αυτούς που είναι πρόβλημα. Αυτοί που είναι πρόβλημα συνήθως ακουμπάνε σε κάποιους άλλους που στη συνέχεια έχουν πρόβλημα από αυτούς που είναι πρόβλημα. Όταν όμως αυτοί που έχουν πρόβλημα παρατρομάξουνε και ψιλοαδειάσουν αυτούς που είναι πρόβλημα, τότε αυτοί που είναι πρόβλημα, δεν είναι πια πρόβλημα, αλλά είναι άνθρωποι που έχουν πρόβλημα. Και κάπως έτσι έρχεται η ζωή στα ίσια της, πολεμόχαρη φυλή μου!
  • [Ο σύγχρονος, μέσος Έλληνας] κατατρώγεται απ’ τον πόθο για τον γεμάτο ψυγειοκαταψύκτη, από τον πόθο να κάνουμε όλα τα παιδιά δικηγόρους και γιατρούς, από τον πόθο να διασφαλίσει τη θλιβερή του πυρηνική, μικρή οικογενειούλα πίσω από την πόρτα.
  • Xθεσινή μου άποψη σημερινή μου ανία.
  • Ο έρωτας δεν βρίσκεται στον άλλο, είναι μέσα σε μας τους ίδιους, εμείς τον ξυπνάμε.
  • Είμαι Πάνω από Όλους και Κάτω από Αυτόν … από αυτόν.
  • Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος.
  • Έλα όμως που η προδοσία έρχεται σχεδόν πάντα από μέσα…
    Από εκείνους που βρέθηκαν μαζί σου για λίγο..
    Από ανάξιους που εμπιστεύθηκες.
    Από ανθρωπάρια που σε φακέλωσαν πάνω στις πιο εξομολογητικές σου ώρες…

Πόσο λείπεις από την τηλεόραση του σήμερα, Μαλβίνα!!

Το άρθρο επιμελήθηκε η Μαρία Σκαμπαρδώνη.

Προηγούμενο άρθροΈγκλημα στα παρασκήνια 1960-1961
Επόμενο άρθροΓκαρσονιέρα για δέκα