Στους καθηγητές των ανερχόμενων αστέρων του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου απευθύνθηκε η εφημερίδα Εμπρός, που φιλοξένησε το σχετικό ρεπορτάζ στις 06.08.1960. Οι καθηγητές της υποκριτικής Πέλος Κατσέλης και Κωστής Μιχαηλίδης, αλλά και η καθηγήτρια χορού Έλεν Τσουκαλά θυμήθηκαν τις επιδόσεις ορισμένων από τους μαθητές τους στη Δραματική Σχολή. Μεταξύ αυτών ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Τζένη Καρέζη – η μόνη που είχε καθηγητές και τους τρεις.
Για την Αλίκη Βουγιουκλάκη μίλησαν ο Πέλος Κατσέλης και η Έλεν Τσουκαλά. Σύμφωνα με τον Κατσέλη, η εμπορική εικόνα της ηθοποιού αδικούσε το πραγματικό της ταλέντο: “Από πολύ μικρή, ως μαθήτρια, η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε διαβεβαιώσει και την εξέλιξή της, αλλά, κυρίως, το υποκριτικό της δαιμόνιο. Και το περίεργο είναι ότι ιδίως στα κλασικά έργα είχε φανεί και όχι στα ευτελή και τα ελαφρά, που νομίζουμε ότι έχει επιτυχία.
Την θυμάμαι με συγκίνηση ακόμα, ως Βιόλα στη “Δωδέκατη Νύχτα” του Σαίξπηρ. Ο κρυστάλλινος παρθενικός της ήχος “Ποια χώρα φίλοι μου είναι αυτή”, ακόμα μένει έναυλος στ’ αυτιά μου. Σήμερα μπορεί από επαγγελματική ανάγκη και προσαρμοφή στα γούστα να επιδόθηκε στην “ελαφρολογία”.
Δεν έχει σημασία. Γιατί η Αλίκη είναι ηθοποιός πρώτα απ’ όλα κι ύστερα το γοητευτικό βεντετάκι του ελληνικού κινηματογράφου“.Σύμφωνα με την Έλεν Τσουκαλά, η Αλίκη “ήταν πάρα πολύ ζωηρή μαθήτρια. Και παρόλο που δεν είχε πολύ ταλέντο (από χορευτικής πλευράς, να συνεννοούμεθα, γιατί στ’ άλλα ήταν περίφημη και παρά λίγο να έπαιρνε το άριστα) έδειχνε ενδιαφέρον κι εργατικότητα. Ήταν απ’ τις καλύτερές μου και πρώτη.. καβγατζού. Τσακωνόταν με τις συμμαθήτριές της“.
Οι δυο καθηγητές δεν θα μπορούσαν να μην αναφερθούν και στον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που άλλωστε ήταν και συμμαθητής της Βουγιουκλάκη στη Δραματική Σχολή, αν και σχολίασαν την σπουδαστική τους χημεία. Ο Κατσέλης θυμόταν “με συγκίνηση” τα χρόνια της μαθητείας του Παπαμιχαήλ, καθώς ήταν ένας “νέος από τον Πειραιά με φιλοδοξίες“, ο οποίος “δούλεψε πολύ και μορφώθηκε στη συνέχεια και προ παντός πειθάρχησε στον εαυτό του“. Ανέφερε και μια μικρή κόντρα που είχαν οι δυο τους: “Τότε, μ’ όλη την εκτίμηση και την αγάπη που του είχα, μόλις του έδωσα ένα βαθμό για να περάσει. Θύμωσε τότε. Ελπίζω τώρα να το θεωρεί σαν μια δωρεά που του έκαμα“.
“Πολύ καλό μαθητή” χαρακτήριζε τον Παπαμιχαήλ η Έλεν Τσουκαλά, ως ένα “από τα ευχάριστα παιδιά. Πρόθυμος, παρόλο που οι γυμναστικές ασκήσεις δεν πηγαίνουν και πολύ στην ανδρική ιδιοσυγκρασία“. Η καθηγήτρια χορού θυμήθηκε και τη μοναδική αταξία του Δημήτρη, όταν μια φορά είχε έρθει στο μάθημα μεθυσμένος μαζί μ’ έναν συμφοιτητή του: “Δεν μπορούσαν να κρατήσουν ισορροπία. Όλο γελούσαν. Ήθελα να τους διώξω, μα ζήτησαν τόσο χαριτωμένα και παιδικά συγγνώμη, που τους κράτησα. Δεν ατάκτησε άλλη φορά“.
Όσον αφορά την Τζένη Καρέζη, οι εντυπώσεις της Τσουκαλά δεν ήταν και καλύτερες, αφού τη χαρακτήριζε “κλασσική τεμπέλα. Έκανε απουσίες. Είτε έκανε είτε δεν έκανε άσκηση, ήταν το ίδιο. Νωχέλεια και τεμπελιά. Όταν την πήραν στο Εθνικό για την Οφηλία και με χρειάσθηκε, μου είπε: πόσο μετανιώνω που τεμπέλιαζα στο μάθημά σας. Ήταν, όμως, ήσυχη μαθήτρια“.Στη σεμνότητα της Καρέζη εστίαζε και ο Κωστής Μιχαηλίδης, ο οποίος όμως θαύμαζε την ευστροφία της αγαπημένης ηθοποιού, την εποχή που ήταν μαθήτριά του: “Διέθετε εκπληκτική εξυπνάδα και αντίληψη. Πιστεύω ότι είναι από τις πιο καλές νέες δραματικές ηθοποιούς. Ήταν η πιο μαζεμένη μαθήτρια, που κοίταζε πάντα στα μάτια τους δασκάλους της, με σεμνότητα και πρόθυμη υπακοή“.
Για τον Πέλο Κατσέλη, η Καρέζη ήταν “ένας δαίμονας… Από την πρώτη εξέταση των μαθητών που έκανα για να ενημερωθώ, μου έκανε εξαιρετική εντύπωση. Τη δεύτερη μέρα από μόνη της και… ετσιθελικά, μου προβλήθηκε. Δεν άφησε καμιά άλλη να εξετασθεί. Είχε ετοιμάσει δυο-τρία κομμάτια. Η πρωταγωνίστρια είχε προβληθεί!
Της έκαμα μια παρατήρηση και πρόβλεψη: Ευτυχώς η καλή πλευρά της προβλέψεως επαλήθευσε. Δυναμικό κύτταρο μαθητικό, που στη συνέχεια ο νόμος της προσαρμογής και η γοητεία, που ασκεί τώρα η ενζενύ, δηλαδή η νέα ερωτευμένη του θεάτρου, την υπέταξε, αλλά και την δόξασε, μέσα από τα κοινά γούστα“.