Η ταινία, “Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται” προβλήθηκε τη σαιζόν 1953-1954 και έκοψε 32.972 εισιτήρια. Ήρθε στην 14η θέση σε 21 ταινίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται” και μας τις αποκαλύπτει…
Το σενάριο της σπάνιας αυτής ταινίας του 1953 που βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Παύλου Μελά ξεκίνησε να γράφει ο Νίκος Τσιφόρος άλλα αποχώρησε και το ολοκλήρωσε ο Γιώργος Λαζαρίδης που υπέγραψε και την σκηνοθεσία κάνοντας έτσι το ντεμπούτο του στην μεγάλη οθόνη.
-Αρχικά ο παραγωγός είχε προτείνει στον συγγραφέα, Παύλο Μελά να γράψει εκείνος το σενάριο και να αναλάβει και την σκηνοθεσία όμως για άγνωστους λόγους αρνήθηκε. Να σημειώσω εδώ πως αυτό ήταν το πρώτο του έργο που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο.
-Εν τω μεταξύ την πρώτη τους εμφάνιση σε αυτή την ταινία πραγματοποίησαν και τρεις ηθοποιοί που τα μετέπειτα χρόνια μεσουράνησαν στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Πρόκειται για την Γκέλυ Μαυροπούλου, τον Κώστα Βουτσά και την Ζωζώ Σαπουντζάκη που μαζί με τον τραγουδιστή, Νάσο Πατέτσο ερμήνευσαν τα τραγούδια της ταινίας.
Αυτή ήταν και η μοναδική εμφάνιση του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη του ελαφρού τραγουδιού στον κινηματογράφο.
-Η μοναδική Σάσα Ντάριο έχοντας δυο χρόνια πριν μια μικρή συμμετοχή σε ταινία σε αυτή αναλαμβάνει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλευρό του Πέτρου Κυριάκου με τον οποίο θα ξανασυνεργαστεί λίγους μήνες αργότερα στην κωμωδία, “Ο Κοκοβιός πρωτευουσιάνος”.
-Το 1977 το συγκεκριμένο έργο σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη θα ξαναμεταφερθεί στον κινηματογράφο έχοντας τίτλο, “Ο κυρ Γιώργης εκπαιδευεται”. Μάλιστα θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα της μεγάλης θρυλικής κινηματογραφικής εταιρείας Φίνος Φιλμ με τον σπουδαίο Διονύση Παπαγιαννόπουλο να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στον ομώνυμο ρόλο.
Η Άννα Παναγιωτοπούλου ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1947, στην Κυψέλη. Από τα παιδικά της χρόνια ήθελε να γίνει ηθοποιός. Μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με το θέατρο, ενώ και οι γονείς της δεν ήθελαν να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο.
Όταν την έστειλαν στην Ελβετία για σπουδές, γύρισε κρυφά και έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό. Εκεί πρωτοσυνάντησε και τον Σταμάτη Φασουλή, με τον οποίο ήταν στην ίδια τάξη.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για τη ζωή της Άννας Παναγιωτοπούλου και μας τις αποκαλύπτει…
-Το ντεμπούτο της Άννας Παναγιωτοπούλου στην μεγάλη οθόνη πραγματοποιήθηκε το 1969 στην ταινία, “Το νυφοπάζαρο” που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Κώστας Ασημακόπουλος.
Όμως τα επόμενα χρόνια έδωσε περισσότερη βάση στο θέατρο και στο σινεμά επέστρεψε το 1999 πρωταγωνιστώντας στην μεγάλη εισπρακτική επιτυχία των Ρέππα – Παπαθανασίου, “Safe sex”.
-Όμως ο κινηματογραφικός ρόλος της που αγαπήθηκε ιδιαίτερα ήταν αυτός της “χαροκαμμένης μάνας” Λαυρεντίας Μπισμπίκη στην αγαπημένη κωμωδία του 2002, “Το κλάμα βγήκε απ”τον παράδεισο”.
-Συνολικά η Άννα Παναγιωτοπούλου εμφανίστηκε σε μόνο επτά ταινίες με την τελευταία, “Μια φορά κι ένα μωρό” να κάνει πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2011 έχοντας στο σενάριο και την σκηνοθεσία την υπογραφή του Νίκου Ζαπατίνα. Να σημειώσω εδώ πως αυτή ήταν και η τελευταία ταινία του Σάκη Μπουλά.
-Στην τηλεόραση η πρώτη της εμφάνιση ήταν το 1986 στην σειρά, “Μαντάμ Σουσού” σε κείμενα του Δημήτρη Ψαθά και σκηνοθεσία του Θανάση Παπαγεωργίου.
Η ερμηνεία της στον συγκεκριμένο ρόλο αγαπήθηκε και μνημονεύεται μέχρι και σήμερα με ιδιαίτερη αγάπη. Ενώ έντεκα χρόνια αργότερα το 1998 η αγαπημένη ηθοποιός υποδύθηκε ξανά την μοναδική αυτή ηρωίδα στη σκηνή του θεάτρου “Βρετάνια” έχοντας στο πλάι της ως Παναγιωτάκη τον αξέχαστο Σταύρο Παράβα.
-Στις θρυλικές “Τρείς Χάριτες” υποδύοταν την μεγαλύτερη αδερφή όμως στην πραγματικότητα ήταν η μικρότερη απ’ όλες. Αρχικά η σειρά προορίζοταν για την κρατική τηλεόραση όμως κατέληξε στο νεοσύστατο τότε, “Mega Channel” όπου από τα πρώτα κιόλας επεισόδια η τηλεθέαση ξεπέρασε το 50% και ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του καναλιού.
Σε αντίθεση με την αμέσως επόμενη κωμική σειρά που η ίδια έγραψε και πρωταγωνίστησε το 1993 και είχε τίτλο, “Ροζαλία ένα μπεστ σέλερ που δυστυχώς κόπηκε στο στο 17ο επεισόδιο.
-Δύο χρόνια αργότερα το 1995 ως χήρα και ιδιοκτήτρια εργοστασίου παραγωγής ντομάτας, Χριστίνα Μαρκάτου στην “Ντόλτσε Βίτα” του Αλέξανδρου Ρήγα αγαπήθηκε από το τηλεοπτικό κοινό και απέδειξε για άλλη μια φορά το πόσο σπουδαία ηθοποιός ήταν αφού η σειρά έγινε τεράστια επιτυχία και προβάλλεται μέχρι σήμερα χαρίζοντας άφθονο γέλιο στους τηλεθεατές.
-Με την Κατιάνα Μπαλανίκα ύστερα από την “Ντόλτσε βίτα” συμπρωταγωνίστησε σε άλλες δύο σειρές. Η πρώτη ήταν το 1998 στο Αντ1 και είχε τίτλο, “Δεσποινίς Μαργαρίτα” και η επόμενη τις σεζόν 2000 και 2000 – 2001 στις “Μικρές αμαρτίες” του Star Channel που ήταν και η τελευταία σειρά που έγραψε και σκηνοθέτησε ο σπουδαίος Γιάννης Δαλιανίδης.
-Και με την Νένα Μεντή όμως ξανασυνεργάστηκε το 2002 σε μια σειρά που ελάχιστοι θυμούνται σήμερα αφού δεν αγαπήθηκε από το τηλεοπτικό κοινό παρόλο που προβλήθηκε για μια ολόκληρη τηλεοπτική σεζόν. Ο τίτλος της ήταν, “Πάτρα – Βενετία.
-Το 2004 στην σειρά, “Φάε την σοκολάτα σου” υποδύθηκε για άλλη μια φορά την ιδιοκτήτρια ενός εργοστασίου που ταλαιπωρούσε με τις ιδιοτροπίες της τον γιό της που υποδύοταν ο Νίκος Σεργιανόπουλος. Ενώ η τελευταία της εμφάνιση στην μικρή οθόνη πραγματοποιήθηκε το 2005 στην κωμική σειρά του Mega, “Επτά θανάσιμες πεθερές”.
-Η πολυαγαπημένη ηθοποιός με την χαρακτηριστική βραχνή φωνή κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας της πρωταγωνίστησε σε δώδεκα τηλεοπτικές σειρές και συμμετείχε σε άλλες τέσσερις ως γκεστ σταρ. Ενώ αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή της ως Μάτα η ντομάτα στην λατρεμένη Φρουτοπία του Ευγένιου Τριβιζά.
Καλό ταξίδι υπέροχη Άννα Παναγιωτοπούλου. Σε ευχαριστούμε για όλες τις στιγμές που ταξιδέψαμε μαζί σου μέσα από τους ρόλους σου.
Στο πανέμορφο Ξυλόκαστρο και κυριολεκτικά πάνω στο κύμα βρίσκεται το “Antorina beach house” που ανήκει στην μοναδική ηθοποιό της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου, Ελένη Προκοπίου και διευθύνει η λατρεμένη κόρη της Ειρήνη.
Όπως μπορεί κάποιος να δει στις παρακάτω φωτογραφίες όλοι οι χώροι είναι ιδιαίτερα προσεγμένοι και μπορούν να προσφέρουν όμορφες και ήρεμες διακοπές όλον τον χρόνο.
Και που ξέρεις ίσως συναντήσεις και την αγαπημένη ηθοποιό αφού σχεδόν όλους τους καλοκαιρινούς μήνες βρίσκεται εκεί.
Ο Θόδωρος Κατσαδράμης γεννήθηκε στη Δόξα Αρκαδίας στις 20 Μαΐου 1929. Υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης και ήταν που αγαπητός σε όλους. Άνθρωπος απλός με ήθος και αξιοπρέπεια.
-Η πρώτη εμφάνιση του αγαπητού αυτού ηθοποιού στον κινηματογράφο πραγματοποιήθηκε το 1955 με την ταινία της Φίνος Φιλμ, “Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας” στο πλευρό της Αλέκας Κατσέλη και του Γιώργου Φούντα. Στη συνέχεια και για 6 χρόνια ασχολήθηκε αποκλειστικά και μόνο με το θέατρο και στο σινεμά επέστρεψε το 1961 ως υπολοχαγός με την ταινία, “Αγάπη και θύελλα” σε σενάριο Νίκου Φώσκολου.
-Το 1963 συμμετείχε στην ταινία, “Αυτό το κάτι άλλο” που έγραψε ο Γιώργος Λαζαρίδης και σκηνοθέτησε ο Γρηγόρης Γρηγορίου. Στην συγκεκριμένη ταινία μεταξύ άλλων συμμετείχε και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας με τον οποίο τα επόμενα χρόνια θα συνεργαστεί σε άλλες 3 ταινίες με πιο πετυχημένη εκείνη του Κώστα Καραγιάννη, “Ο τρελός τα ‘χει τετρακόσια” στον ρόλο του Χρήστου που θέλει να γίνει ηθοποιός πιστέυοντας πως έχει “ταλέντο”.
Την επόμενη χρονιά το 1964 γύρισε την πιο επιτυχημένη εισπρακτικά ταινία της καριέρας του. Αυτή ήταν “Η σωφερίνα” με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έκτοτε ο ένας ρόλο διαδεχόταν τον άλλον με αποτέλεσμα μέσα σε μια 8ετία να γυρίσει πάνω από 25 ταινίες με το έτος 1970 να είναι το πιο παραγωγικό του με 6 συνολικά παραγωγές.
-Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 πέρασε και στην μικρή οθόνη με την παρθενική του εμφάνιση να πραγματοποιείτε το 1971 στην “Πρώτη γραμμή” στο πλευρό της Κάτιας Δανδουλάκη ενώ 2 χρόνια αργότερα συμπρωταγωνίστησε με την τότε σύζυγο του Καίτη Παπανίκα στην κωμική σειρά, “Ένα υπέροχο ζευγάρι” που έγραφε ο Πολύβιος Βασιλειάδης.
Διαβάστε επίσης Άγνωστες πτυχές της ταινίας, Όλγα αγάπη μου
-Τέσσερα χρόνια μετά συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην τηλεοπτική της “Θεατρίνα” όμως η μεγάλη αναγνωρισημότητα στην καριέρα του ήρθε μέσα από την μικρή οθόνη όταν από τον Φεβρουάριο του 1978 ως τις αρχές Μαρτίου του 1979 ανέλαβε τον ρόλο του ταξιτζή στην ομώνυμη σειρά του Τζείμς Πάρις που σκηνοθέτησε ο Παντελής Σκρουμπελος και προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία από την Υενεδ.
-Δεκατέσσερα χρονιά μετά επέστρεψε για τελευταία φορά στην τηλεόραση για να συμπρωταγωνιστήσει με την Κατερίνα Γιουλάκη στην κωμική σειρα του Αντ1, “Η καλή πεθερά” που έγραφε ο Λάκης Μιχαηλίδης και σκηνοθετούσε ο Τάκης Βουγιουκλάκης.
-Η τελευταία του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη ήταν το 2010 στην εξαιρετική δραματική δημιουργία του σπουδαίου Λάκη Παπαστάθη, “Ταξίδι στην Μυτιλήνη” με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη. Έκτοτε και αποσύρθηκε από την υποκριτική παρόλο που είχε προτάσεις.
Δυστυχώς άλλη μία απώλεια για τον καλλιτεχνικό χώρο. Το θέατρο έμεινε ορφανό για μία ακόμη φορά. Ο αγαπημένος ηθοποιός Θόδωρος Κατσαδράμης έφυγε σήμερα 22/03/2024 από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών, γεννημένος στις 20/05/1929. Η κηδεία του αγαπημένου ηθοποιού θα γίνει στη γενέτειρά του στη Δόξα Αρκαδίας.
Υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης και ήταν που αγαπητός σε όλους.Άνθρωπος απλός με ήθος και αξιοπρέπεια.
Εκπαιδεύθηκε στην Δραματική Σχολή του “Θεάτρου Τέχνης” του Καρόλου Κουν και πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση στη θεατρική σκηνή το 1954.
Έλαβε μέρος σε δεκάδες παραστάσεις και έργα του σινεμά αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός και γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα στην Αυστραλία και Καναδά από τη συμμετοχή του ως πρωταγωνιστής στην τηλεοπτική σειρά ο ταξιτζής στην ΥΕΝΕΔ που προβλήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τον παραγωγό Τζέιημς Πάρις.
Ήταν καθημερινές περιπέτειες ενός ταξιτζή που άκουγε τα προβλήματα των πελατών του που τους μετέφερε και προσπαθούσε να τους βοηθήσει και να βρει λύσεις.
Ήταν παντρεμένος με την αξέχαστη και πανέμορφη ηθοποιό Καίτη Παπανίκα η οποία έφυγε από τη ζωή το 2017 με την οποία είχαν αποκτήσει ένα αξιόλογο παιδί τον Δημήτρη.
Έπαιξε σε αμέτρητες ταινίες στον κινηματογράφο,στην τηλεόραση και στο θέατρο και συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα Ελλήνων ηθοποιών.
Γιατί οι στρατονόμοι κατέβασαν τον Αλέκο Αλεξανδράκη από το αεροπλάνο στα γυρίσματα της ταινίας “Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη” και γιατί δεν πήρε τον ρόλο του Νίκος Γαλανός.
“Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη” είναι ο τίτλος ελληνικής κινηματογραφικής ταινίας παραγωγής του 1968, από τα στούντιο της Φίνος Φιλμ. Τη σκηνοθεσία και το σενάριο της ταινίας υπογράφει ο Ντίνος Δημόπουλος και είναι διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου σε αρχικό σενάριο των Πολύβιου Βασιλειάδη και Νίκου Τσιφόρου.
Οι στρατονόμοι
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα της Φίνος Φιλμ, τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της χούντας και οι αρχές απαγόρευσαν στον Αλέκο Αλεξανδράκη, λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων, να ταξιδέψει στην Ιταλία για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Η Μάρω Κοντού μάλιστα είχε πει ότι τον είχαν κατεβάσει οι στρατονόμοι από το αεροπλάνο.
Ο πιτσιρικάς Νίκος Γαλανός
Τον ρόλο του Αντώνη που έπαιξε τελικά ο Αλεξανδράκης, λίγο έλειψε να πάρει ο Νίκος Γαλανός. “Μια μέρα αποφασίζω και πηγαίνω στον Φίνο. Βρίσκω τον διευθυντή της εταιρείας, τον Μάρκο Ζέρβα, συστημένος από τον Μπάρκουλη.
Μόλις με βλέπει εκείνος, αμέσως με αγκαλιάζει και μου λέει: “Μικρέ, ο Δημόπουλος ετοιμάζει μια ταινία με την Μάρω Κοντού. Θα τον φωνάξω να τα πούμε”. Έρχεται ο Δημόπουλος, με κοιτάζει, με ξανακοιτάζει και λέει στον Ζέρβα: “Δεν νομίζω ότι θα δέσει ως ζευγάρι στην ταινία με την Μάρω. Είναι πολύ πιτσιρικάς”. Η ταινία όπου δεν έπαιξα ήταν το “Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη” και τον ρόλο πήρε ο μεγάλος Αλέκος Αλεξανδράκης“, έχει πει ο Νίκος Γαλανός στην εφημερίδα Espresso.
Ο Αντώνης (Αλέκος Αλεξανδράκης) επιστρέφει από τις σπουδές του (ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος) στην Ιταλία μαζί με την Ελληνίδα σπουδάστρια Καλών Τεχνών και γυναίκα του Μπιάνκα (Μάρω Κοντού) που την παρουσιάζει ως Ιταλίδα μνηστή στην οικογένειά του.
Ο κύριος λόγος αυτού του ψέματος είναι η αδερφή του Τούλα (Κατερίνα Γιουλάκη), κύρια κληρονόμος της οικογενειακής περιουσίας με χαρακτηριστική ξενομανία και καταπιεστική συμπεριφορά απέναντι στον άντρα της Πολυκράτη (Γιάννης Βογιατζής).
Το ζευγάρι καταστρώνει σχέδιο να της αλλάξει άποψη σε συνεργασία με τον Πολυκράτη, χρησιμοποιώντας υπερβολές (πολλά μπάνια, τολμηροί χοροί, πολλά έξοδα κλπ) με την δικαιολογία ότι έτσι ζουν οι άνθρωποι όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά σε όλη την Ευρώπη και τελικά το καταφέρνει, με τελικό αποτέλεσμα το νιόπαντρο ζευγάρι να γίνει αποδεκτό από την Τούλα.
Ο “Παπαφλέσσας” είναι ασφαλώς ένα από τα κινηματογραφικά SOS της 25ης Μαρτίου και θα αποτελούσε έκπληξη να απουσιάζει από το τηλεοπτικό πρόγραμμα κάποιας χρονιάς.
Το 1971, μεσούσης της δικτατορίας, ο Τζέιμς Πάρις λάνσαρε μια από τις εθνικές του “υπερπαραγωγές” που εντυπωσίασαν το πανελλήνιο. Η ταινία “Παπαφλέσσας” με πρωταγωνιστή τον “λεοντόκαρδο” Δημήτρη Παπαμιχαήλ αποδείχθηκε η πιο ακριβή παραγωγή του ελληνικού κινηματογράφου, φτάνοντας το ιλιγγιώδες κόστος των 12 εκατομμύριων δραχμών.
Μπορούμε να μιλάμε λοιπόν για το ελληνικό “Μπεν Χουρ” που πενήντα χρόνια τώρα συναρπάζει το ελληνικό κοινό στις μικρές οθόνες ανήμερα της 25ης Μαρτίου.
Με πειστικότατα σκηνικά και κοστούμια με πλήθος κομπάρσων, εξωτερικά γυρίσματα η ταινία του Τζέιμς Πάρις και της Φίνος Φιλμ δίνει μια κινηματογραφικά τοιχογραφία του 1821, ξεκινώντας από την κήρυξη της Επανάστασης στον Μωριά, τη νίκη επί του Δράμαλη στα Δερβενάκια και το θάνατό του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι το 1825, όταν πολεμούσε τις ορδές του Αιγύπτιου Ιμπραήμ.
Με επικές ατάκες και πύρινα λόγια ο Παπαμιχαήλ κυριαρχεί σε ένα φόντο εθνικής υπερηφάνειας όπου πλαισιώνεται από ηθοποιούς όπως ο Αλεξανδράκης, η Δανδουλάκη, ο Ξενίδης και ο Αντωνόπουλος.
Η ταινία απέσπασε τις καλύτερες κριτικές στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 1971, αλλά και τα βραβεία Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Αρτιότερης Παραγωγής ενώ δόθηκε τιμητική διάκριση στον σκηνογράφο και ενδυματολόγο Διονύση Φωτόπουλο.
Και όπως προσφυώς παρατηρεί ο Κώστας Βαϊμάκης στο ratpack.gr: “Ό,τι είναι “Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ” και η μαγειρίτσα το Πάσχα, είναι ο μπακαλιάρος σκορδαλιά και ο “Παπαφλέσσας” την 25η Μαρτίου.
Περίληψη της ταινίας, “Παπαφλέσσας: Η μεγάλη στιγμή του 21”
Σε αυτή την ταινία παρουσιάζεται μια από τις επιφανέστερες προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, του Παπαφλέσσα ή αλλιώς Γρηγορίου Δικαίου. Η ταινία ξεκινά με την κήρυξη της επανάστασης στο Μοριά, συνεχίζεται με τη νίκη επί του Δράμαλη στα Δερβενάκια και τελειώνει με τον θάνατο του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι το 1825 πολεμώντας τις ορδές του Αιγύπτιου Ιμπραήμ.
Ο καυγάς του Γιώργου Τζαβέλλα και του Αλέκου Σακελλάριου για τη λατέρνα στην ταινία, “Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο” – Ο πυροσβέστης Φιλοποίμην Φίνος και ο αρχικός τίτλος της ταινίας.
Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο“, η ταινία που γυρίστηκε το 1955, στην Πάτρα. Ένας θρίαμβος της Φίνος Φιλμ καθώς έκοψε 126.530 εισιτήρια και ήλθε στην 2η θέση σε σύνολο 22 ταινιών που προβλήθηκαν. Πρώτη τη συγκεκριμένη χρονιά ήταν η “Στέλλα” με τη Μελίνα Μερκούρη.
Δύο φίλοι, πλανόδιοι λατερνατζήδες, ο Πετράκης (Μίμης Φωτόπουλος) και ο Παυλάρας (Βασίλης Αυλωνίτης) πηγαίνουν σε ένα πανηγύρι που γίνεται σε κάποιο χωριό προκειμένου να βγάλουν χρήματα.
Στη διαδρομή συναντούν την Καίτη Μπεναρδή (Τζένη Καρέζη), η οποία το έχει σκάσει από το σπίτι της προκειμένου να μην παντρευτεί τον άντρα που θέλει να της επιβάλει ο πατέρας της. Κάπως έτσι αρχίζουν οι περιπέτειες για όλους στην ταινία που αρχικά επρόκειτο να έχει τον τίτλο “Ρομβία, φτώχεια και όνειρα”.
Είχε υπάρξει μεγάλη διαμάχη για την πατρότητα της ιδέας της “λατέρνας” στην υπόθεση της ταινίας, μεταξύ των σκηνοθετών Αλέκου Σακελλάριου και Γιώργου Τζαβέλλα, όταν και οι δύο εργάζονταν τότε για τον Φίνο.
Σακελλάριος και Τζεβέλλας ήθελα να γυρίσουν μια ταινία με τίτλο “Η τελευταία λατέρνα”. Μόνο που τελικά καυγάδισαν για την πατρότητα της ταινίας και το έκαναν δημοσίως, μέσω της στήλης του ρεπόρτερ και κριτικού, Αχιλλέα Μαμάκη, στην εφημερίδα “Έθνος”.
Ο Τζαβέλλας σε επιστολή του που δημοσιοποιήθηκε ανέφερε: “Η δική μου λατέρνα δεν είναι τελευταία, αλλά πρώτη ή αν θέλετε, τελευταία μεν, αλλά με προτεραιότητα εμπνεύσεως”.
Καμιά 15αριά χρόνια νωρίτερα…
Ο Αλέκος Σακελλάριος έστειλε τη δική του επιστολή: “Δεν θέλω να πω ότι εμπνεύστηκε από μένα την ιδέα του ο κ. Τζαβέλλας. Προς Θεού! Απλώς συνέπεσε να σκεφθεί κάτι που εκ συμπτώσεως (η λέξη σύμπτωσις αρέσει πολύ στον Γιώργο), σκέφτηκα έστω και καμιά 15αριά χρόνια νωρίτερα.
Με γεια του με χαρά του ο λατερνατζής δεν είναι ιδέα. Είναι επάγγελμα. Με αυτή τη λογική θα μπορούσα να δηλώσω ότι σκέπτομαι να κάνω μερικά έργα, το ένα με ένα γιατρό, το άλλο με έναν πλανόδιο παγωτατζή, το άλλο με έναν κουρέα και με αυτόν τον τρόπο να αποκλείσω το δικαίωμα από τον κ. Τζαβέλλα να κάνει κι αυτός ένα έργο που να έχει γιατρό, παγωτατζή, κουρέα.
Όχι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Αλλιώς δηλώνω κι εγώ σήμερα δημοσίως ότι σκέπτομαι να γράψω ένα έργο στο οποίο ένας αγαπάει μία. Ας το έχουν λοιπόν υπ’ όψιν οι κύριοι συνάδελφοι για να μη γράψουν έργα στα οποία ένας θα αγαπάει μία. Είπαμε. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα».
Τελικά, τα κάστανα από τη φωτιά έβγαλε ο Φίνος. Βρισκόταν στο Παρίσι και σε επιστολή του ανέφερε: “Αν ήμουν εδώ, τα πράγματα δεν θα έφταναν εκεί που έφτασαν, διότι μόλις εδημιουργείτο το περιβόητον ζήτημα, εγώ που ήξερα λεπτομερώς τις υποθέσεις των έργων και των αγαπητών μου φίλων, θα τους διαβεβαίωνα, πράγμα που έκανα χθες, ότι σχετικά με την διεκδίκηση της προτεραιότητας της ιδέας, δεν υπάρχει ζήτημα, μια και η ιδέα του ενός είναι τελείως διάφορη της ιδέας του άλλου.
Ο Βασίλης Χαλακατεβάκης ως ερωτύλος καμεραμάν, ο Γιάννης Μπέζος αναζητά δουλειά εις μάτην, η Δήμητρα Παπαδοπούλου έβαζε τρίποντα σε ένα παρθεναγωγείο.
Τους έχουμε παρακολουθήσει εκατοντάδες φορές στην τηλεόραση, εκεί όπου έγιναν πασίγνωστοι. Γνωρίζουμε όμως από πού ξεκίνησαν;
Παρακάτω, επιχειρήσαμε να καταγράψουμε πασίγνωστους ηθοποιούς και τα ξεκινήματα τους σε τηλεοπτικές (και όχι μόνο) παραγωγές, όταν ήταν νέοι, αθώοι, και απονήρευτοι.
Από τον Σπύρο Μπιμπίλα και τον Βασίλη Χαλακατεβάκη, στη Δήμητρα Παπαδόπουλου, την Ελένη Ράντου, και τη Μαρία Καβογιάννη.
Ο Κώστας Κόκλας στο «Άντε Γεια» και τις «Δύο Ορφανές» (1991)
Τον γνωρίσαμε ως: Χασάπη πολυτάλαντο στα «Εγκλήματα», το 1997.
Το ξεκίνημα του: Η αδικοχαμένη κωμωδία του Σταμάτη Φασουλή, «Οι Δύο Ορφανές», πέρα από το φοβερό δίδυμο Κατιάνα Μπαλανίκα – Άννα Φόνσου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, είχε και τον 25χρονο Κόκλα στο ντεμπούτο του στην τηλεόραση.
Ο Κόκλας έπαιξε και στην ταινία «Άντε Γεια» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, δίπλα στον Άλκη Κούρκουλο, την ίδια χρονιά.
Η Ελένη Ράντου στο «Ουράνιο Τόξο» (1983)
Τη γνωρίσαμε από: Το «Αχ Ελένη», τη σειρά που έγραψε και πρωταγωνίστησε στο Mega.
Το ξεκίνημα της: Το «Ουράνιο Τόξο» ήταν μια κοινωνική σειρά του 1983, με τους Άγγελο Αντωνόπουλο, Μπέτυ Αρβανίτη και Μαρία Τζομπανάκη.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 έπαιξε σε αρκετές ακόμα σειρές, όπως το «Χαίρε Τάσο Καρατάσο», και η «Οδός Ανθέων» του Γιάννη Δαλιανίδη.
Ο Γιάννης Μπέζος στο «Πάρκινγκ» (1984)
Tον γνωρίσαμε από: Τότε που αναρωτιόταν ποιος έφτιαξε το σύμπαν, στους Απαράδεκτους.
Το ξεκίνημα του: Ήταν το «Πάρκινγκ», μια «εύθυμη σειρά» της ΕΡΤ, στην οποία υποδυόταν τον νεαρό που έψαχνε δουλειά. Αξίζει να τονίσουμε πως στη συνέχεια ο Μπέζος έπαιξε ακόμα και σε μια βιογραφικού τύπου ταινία, με τίτλο «Αθώος ή Ένοχος», η οποία κατέγραφε την υπόθεση του Δράκου του Σέιχ Σου, Νίκου Παγκρατίδη.
Επίσης, την εποχή των «Απαράδεκτων», πρέπει να σημειωθεί ότι ο Μπέζος συνεργαζόταν και με τον σπουδαίο σκηνοθέτη Κώστα Τσιάνο και την Αλίκη Βουγιουκλάκη!
Ο Βασίλης Χαλακατεβάκης στο «Κανάλι της Βαγγελίτσας» (1987)
Τον γνωρίσαμε ως: Εκείνον τον διαχειριστή που δεν ήξερε τον Νίκο Σούλη και γι’ αυτό εξόργιζε τη Ρένια, στους Απαράδεκτους, το 1991.
Το ξεκίνημα του: Πάρα πολύ θέατρο, στο πλευρό του θρυλικού σκηνοθέτη Καρόλου Κουν, αρκετές συνεργασίες με το θρυλικό Ελεύθερο Θέατρο, και από το 1987, «Το Κανάλι της Βαγγελίτσας», ένα τηλεοπτικό πείραμα της Άννας Βαγενά, που σατίριζε τον ερχομό της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα.
Εκεί ο Βασίλης Χαλακατεβάκης υποδύθηκε έναν ερωτύλο καμεραμάν, που ερωτοτροπούσε με την παρουσίαστρια Σαμάνθα και έκανε άνω κάτω το γύρισμα.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας στον «Άνθρωπο με το Γαρύφαλλο» (1978)
Τον γνωρίσαμε από: Εγώ από το «Τιμόν και Πούμπα», όταν έδινε την φωνή του στον Τιμόν. Εσείς;
Το ξεκίνημα του: Ο «Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο» ήταν μια βιογραφική ταινία για τον Νίκο Μπελογιάννη. Στους «Απέναντι», την κλασική ταινία του Πανουσόπουλου με τους Μπέτυ Λιβανού, Άρη Ρέτσο, Δημήτρη Πουλικάκο και Κωνσταντίνο Τζούμα, είχε έναν πιο ενδιαφέροντα, σχεδόν queer ρόλο.
Όσο για την πρώτη του παρουσία μπροστά από κάμερα γυρισμάτων, με τους θρυλικούς «Πανθέους», εκεί τα λόγια περιττεύουν. Ο Σπύρος Μπιμπίλας έχει ένα ζηλευτό παλμαρέ από συμμετοχές σε σπουδαίες παραγωγές του σινεμά, του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Η Ρένια Λουιζίδου στο «Ένας Φιλήσυχος Άνθρωπος» (1988)
Την γνωρίσαμε από: Τις σειρές «Αυθαίρετοι» και «Απαράδεκτοι» (δύο θρυλικές σειρές της ιδιωτικής τηλεόρασης σε δύο χρόνια!). Την είδαμε και στο «Πλάκας Μέλαθρον», το άτυπο σίκουελ των Αυθαίρετων.
Το ξεκίνημα της: Δίπλα στον Θύμιο Καρακατσάνη, στη σειρά «Ένας Φιλήσυχος Άνθρωπος» και στην επιθεώρηση «Ο Χορός του Οζάλ.ογγου».
Μια σύνοψη από τη σειρά του Καρακατσάνη:
Ένας φιλήσυχος συντηρητής επίπλων, που κατοικεί σε μια μικροαστική γειτονιά, γίνεται ήρωας της ημέρας, οταν άθελα του αποτρέπει μια ληστεία τραπέζης. Συγκεντρώνει επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και σταδιακά γλιστρά προς την «τρέλα του μεγαλείου».
Ο Θοδωρής Αθερίδης στο «Μ’ αγαπάς;» (1988)
Τον γνωρίσαμε από: Το σχήμα των Άγαμων Θυτών στο θέατρο, το «Είμαστε στον Αέρα» στην τηλεόραση.
Το ξεκίνημα: Ήταν η ταινία «Μ’αγαπάς;» του Γιώργου Πανουσόπουλου, με τους Ανδρέα Μπάρκουλη και Μπέτυ Λιβανού. Παρακάτω μια σύνοψη αυτής της υπέροχης ταινίας, όπου ο Αθερίδης υποδύεται τον πρωταγωνιστή σε νεαρή ηλικία.
«Ένας λάτρης του γυναικείου φύλου, προσπαθώντας να δει μια γυναίκα που κάνει γυμνή ηλιοθεραπεία, πέφτει από το μπαλκόνι και σκοτώνεται. Λίγο πριν πεθάνει, απ’ το μυαλό του περνούν όλες οι ερωτικές του αναμνήσεις. Μετά το θάνατό του, ο άνθρωπος στον οποίο μεταμοσχεύθηκε η καρδιά του συνεχίζει να βλέπει τις ίδιες εικόνες και θα ερωτευθεί τη χήρα του».
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος στο «Πατήρ, Υιός και Πνεύμα» (1989)
Τον γνωρίσαμε από: Εκείνη τη σειρά που υποδυόταν έναν διαφημιστή, που κάποτε είχε μπει στο Πολυτεχνείο (για να ρίξει μια γκόμενα;).
Το ξεκίνημα του: Ήταν ο αστυφύλακας στον «Τυχαίο Θάνατο ενός Αναρχικού» το 1987 και ακολουθησε το πειραματικό σινεμά με τη «Γυναίκα που Έβλεπε Όνειρα» και το «Πατήρ, Υιος και Άγιο Πνεύμα», στην τηλεόραση, δίπλα στον Γιώργο Κωνσταντίνου.
Η Μαρία Καβογιάννη στο «Ράδιο Αίσθημα» (1990)
Τη γνωρίσαμε από: Έναν επικό αυτοσχεδιασμό του «Μακαρένα» στο Ντόλτσε Βίτα το 1994.
Το ξεκίνημα της: Η δασκάλα που έγινε ηθοποιός! Η Μαρία Καβογιάννη συμμετείχε σε ανέβασμα Αριστοφάνη (Θεσμοφοριάζουσες) το 1985, και από το 1990, με το «Ράδιο Αίσθημα», ένα show με κωμικά σκετς με παρουσιαστή τον Αντώνη Ανδρικάκη, έκανε το ξεκίνημα της στην τηλεόραση.
Ακολούθησε το «Ροζαλία, ένα μπεστ σέλερ», δίπλα στην Άννα Παναγιωτοπούλου, σε έναν σουρεάλ, απερίγραπτο ρόλο.
Η Δήμητρα Παπαδοπούλου σε πολλές βιντεοταινίες, όλες το 1987
Τη γνωρίσαμε από: Εκείνη τη σειρά που μιμήθηκε την Κιμ Μπάσιντζερ για να «ρίξει» τον Σπύρο.
Το ξεκίνημα της: Πάρα πολλές βιντεοκασέτες, μια σπουδαία σειρά δίπλα στην Άννα Βαγενά. Ένα λαμπρό μέλλον την περίμενε στη γωνία.
Bonus Το (ατελείωτο) βιογραφικό του Γιάννη Μποσταντζόγλου.
Tον γνωρίσαμε από: Η γενιά των μιλένιαλς τον έμαθε στο ρόλο του σμηνάρχου στους Δύο Ξένους (1997), άντε και από μερικές ακόμα guest συμμετοχές που έκανε εκείνη την εποχή. Πόσα λίγα ξέραμε.
Ο Γιάννης Μποστατζόγλου και ο Στάθης Ψάλτης στο «Βασικά Καλησπέρα σας»
Το ξεκίνημα του: Έπαιξε στην θρυλική ταινία «Happy Day» του Παντελή Βούλγαρη, μαζί με τον Κωνσταντίνο Τζούμα και πολλούς ακόμα σπουδαίους ηθοποιούς. Έπειτα στην «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, δίπλα στον Αντώνη Αντωνίου και τον Αντώνη Καφετζόπουλο.
Επίσης, στην τηλεταινία «Vaincre a Olympie», μαζί με τους Ζαν Μορώ και Πάνο Μιχαλόπουλο, στο «Βασικά… Καλησπέρα σας: Οι ραδιοπειρατές» και μέχρι να τον δούμε για πρώτη φορά στην ιδιωτική τηλεόραση έκανε πολλές, πάρα πολλές βιντεοταινιές.
Α! Και τα θρυλικά «Καθημερινά» του Γιάννη Δαλιανίδη, την πρώτη εκδοχή των ιστοριών που είδαμε στο «Ρετιρέ».
Η Παναγιώτα Βλαντή στη «Λυγερή» (1994)
Την γνωρίσαμε από: S1ngles και Κόκκινο Κύκλο.
Το ξεκίνημα της: Πέρασε από τα Καλλιστεία στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όμως ήταν προορισμένη για κάτι ακόμα πιο φωτεινό. Η «Λυγερή» ήταν βασισμένη σε μυθιστόρημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Ας διαβάσουμε μια σύνοψη της σειράς, στην οποία συμπρωταγωνιστούσε και η Αλεξανδριανή Σικελιανού:
Το ημερολόγιο γυρίζει σχεδόν έναν αιώνα πίσω και μεταφερόμαστε στα Λεχαινά της Ηλείας του 1889, όπου ένας ερωτικός πόθος καίει την καρδιά της Ανθής (της Λυγερής του χωριού με το υπέροχο σώμα). Κεντρικά πρόσωπα είναι η Λυγερή, η Βασιλική, ο Γιώργης και ο Νικολός.
Οι δύο κοπέλες αγαπούν τον Γιώργη, όμως εκείνος τρέφει μεγάλο πάθος μόνο για την όμορφη Ανθή. Πολλά, όμως, θα αλλάξουν, όταν εμφανιστεί στο χωριό ένας άξεστος χωριάτης, ο Νικολός, που θα αναστατώσει τον τόπο με τον εμπορικό του δαιμόνιο και θα δώσει τέλος στην ερωτική ιστορία. Το τέλος απροσδόκητο ή κοινωνικά αναμενόμενο;
Τι και αν η Αλίκη Βουγιουκλάκη έμεινε στην μνήμη του Ελληνικού κοινού για τη νεανική της ορμή, την ανεμελιά, το μαλλί που τινάζεται και το άσμα της γατούλας.
Οι δραματικές της ταινίες θεωρώ πως ήταν εξαιρετικές και ανέδειξαν την υποκριτική της δεινότητα σε μεγαλύτερο βαθμό.
Η Βουγιουκλάκη στο “Σ’ αγαπώ” προσπαθεί να αναβιώσει το Ελληνικό Love Story, στηρίζοντας παράλληλα τις σκηνοθετικές προσπάθειες του αδελφού της Τάκη Βουγιουκλάκη και βρισκόμενη ξανά στο πλευρό του Νίκου Γαλανού.
Ζώντας έναν μεγάλο έρωτα με τον Άγγελο Αντωνόπουλου, έναν γιατρό που πάσχει από καρκίνο, βρίσκεται στο τέλος της ζωής και επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά την πανανθρώπινη πεποίθηση ότι ο έρωτας και ο Θάνατος διαχρονικά συμβαδίζουν μαζί. Και ο έρωτας αποτελεί λύτρωση από την αγωνία του Θανάτου.
Η δραματική μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου “χτυπάει” κατευθείαν στην καρδιά και είναι η ιδανική για μία ταινία που αφορά μεγάλους έρωτες, ραγισμένες καρδιές, συναισθηματικά δράματα.
Η Βουγιουκλάκη στις δραματικές, υποκριτικές της στιγμές υπήρξε εξαιρετικά πειστική και πετυχημένη. Είναι βέβαιο πως αν δεν είχε φυλακίσει τον εαυτό της στην μανιακή αναζήτηση της νεότητας και φοβόταν να “τσαλακωθεί”, σίγουρα θα είχε πρωταγωνιστήσει σε ακόμα περισσότερες δραματικές ταινίες.
Η ταινία αφηγείται έναν μεγάλο έρωτα για να μας κόψει την καρδιά στα δύο με τον γιατρό να ξεψυχά στο χιόνι, ζώντας έναν έρωτα που τον αναζωογώνησε αλλά δεν τον θεράπευσε ολοκληρωτικά. Που τον οδήγησε σε ένα όμορφο τέλος, αλλά αρνήθηκε να του χαρίσει περισσότερη ζωή.
Οι μεγάλοι έρωτες είναι πάντα καταδικασμένοι να τελειώνουν, για πολλούς και διάφορους λόγους. Είναι η κατάρα των ερώτων, να κοιμούνται και να ξυπνάνε σε διαφορετικές καμάρες, να συναντιούνται για λίγο και να χωρίζουν.
Όμορφη κινηματογραφική παραγωγή, δραματική και αισθηματική παράλληλα, μία Βουγιουκλάκη με δραματικές αποχρώσεις, ερωτική απελπισία και απεμπόληση της παιδικής και χαλαρής πλευράς με την οποία όλοι οι Έλληνες την έχουμε ταυτίσει.
Η Αρλέτα γεννήθηκε στις 03 Μαρτίου του 1945 στο Μεταξουργείο. Το όνομα της ήταν Αργυρώ-Νικολέτα Τσάπρα. Αν και ξεκίνησε τις σπουδές της στη ζωγραφική, η μουσική δεν άργησε να κατακτήσει την καρδιά της. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 έκανε την εμφάνιση της στο νεοκυματικό τραγούδι. Συνεργάστηκε με τους Γιάννη Σπανό, Νότη Μαυρουδή, Νίκο Χουλιαρά, Γιώργο Κοντογιώργο, με τους Μάνο Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη και όχι μόνο.
Ξεκινώντας ζωγραφίζοντας
Παρά ταύτα ποτέ δεν έπαψε να ασχολείται με τη ζωγραφική και μάλιστα έχει σχεδιάσει εξώφυλλα δίσκων και εικονογραφήσει βιβλία, ενώ σκίτσα και πίνακες της συμμετείχαν σε δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Τζιά και την Αθήνα.
Ο πρώτος δίσκος της το 1966 “Αρλέτα” περιελάμβανε τραγούδια των Γιάννη Σπανού, Νότη Μαυρουδή, Νίκου Χουλιαρά και Γιώργου Κοντογιώργου, από τα οποία ξεχώρισαν το “Μια φορά θυμάμαι”, “Τις άδειες νύχτες” και “Το πέτρινο χαμόγελο.
Οι μπουάτ της Πλάκας και οι συνεργασίες
Την ίδια περίοδο εμφανίζεται σε γνωστές μπουάτ της Πλάκας, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφορούν οι δίσκοι της “Αρλέτα 2”, “Στο ρυθμό του αγέρα” (1968), “12+1 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι” (1969) και “Έξι μέρες” (1970).
Λίγο μετά τη χούντα τραγούδησε, μετά από πρόσκληση του Ζορζ Μουστακί, στο θέατρο “Bobino” στο Παρίσι. Ακολούθησαν δίσκοι όπως το “Romancero gitano” (1978) του Μίκη Θεοδωράκη (σε ποίηση Λόρκα και απόδοση Ελύτη), ενώ το 1981 ηχογραφεί το “Ένα καπέλο γεμάτο τραγούδια” (1981), τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό.
Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους “Περίπου” και “Τσάι Γιασεμιού. Σε αυτούς ξεχώρισαν τα τραγούδια, όπως “Σερενάτα”, “Τσάι γιασεμιού”, “Τα ήσυχα βράδυα” και “Βatida de coco”.
Από που πάνε για την άνοιξη
Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο της “Από που πάνε για την άνοιξη” (Εκδόσεις Καστανιώτη) με στίχους, πεζά και ζωγραφιές. Οι δυο τελευταίοι δίσκοι της ήταν ο διπλός “Και πάλι χαίρετε” (2009) και ο αγγλόφωνος “Demo” (2010) με δέκα τραγούδια που βρέθηκαν 35 χρόνια μετά την ηχογράφησή τους στο αρχείο της “Lyra” και τα οποία δεν είχαν κυκλοφορήσει ως τότε.
Η άγνωστη ιστορία πίσω από το “Μπαρ το Ναυάγιο”
Το 2009, μιλώντας στον Μιχάλη Γελασάκη, η Αρλέτα όταν ρωτήθηκε για το “Ναυάγιο” έδωσε απαντήσεις:
Το “Μπαρ το Ναυάγιο” δεν έχει καμία σχέση με κανένα μπαρ. Ήταν ένα καφέ-ουζερί σε μια πάροδο της Κατεχάκη. Δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα. Από εκεί ξεκίνησε το τραγούδι, όχι από μπαρ. Από ένα άθλιο καφέ-ουζερί όπου μαζεύονταν κάποιοι άνθρωποι τελείως, πώς να το πω, εκτός κοινωνίας, ναυαγισμένοι εντελώς!”. Όσο για τον “άγιο”, αυτός λέγεται πως ήταν πραγματικό πρόσωπο, και συγκεκριμένα, ο γέροντας Ιερόθεος Καρυώτης.
Ο Καριώτης ήταν ένας διανοούμενος, εξέχον μέλος της Αθωνικής Πολιτείας, ενώ υπήρξε και εκδότης του περιοδικού “Πρώτον”. Στο ομώνυμο video clip βλέπουμε και τον Γιάννης Κ. Ιωάννου, στιχουργός, ποιητής και φίλος της Αρλέτας.
Το τέλος της τραγουδίστριας
Η Αρλέτα πέθανε, σε ηλικία 72 ετών, στις 08 Αυγούστου 2017 στο νοσοκομείο “Ευαγγελισμός” της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας. Την τελευταία δεκαετία της ζωής της αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η ταινία, "Η σωφερίνα" προβλήθηκε τη σαιζόν 1964-1965 και έκοψε 512.565 εισιτήρια. Ήρθε στην 4η θέση σε 93 ταινίες.-"Η σωφερίνα" είναι ελληνική κωμική ταινία...
Το 1928 η οικογένεια Λούκου μετακομίζει στην Αθήνα από τα Βίλια της Αττικής.Η πολυμελής οικογένεια θα εγκατασταθεί σε ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας...
