Τι και αν η Αλίκη Βουγιουκλάκη έμεινε στην μνήμη του Ελληνικού κοινού για τη νεανική της ορμή, την ανεμελιά, το μαλλί που τινάζεται και το άσμα της γατούλας.
Οι δραματικές της ταινίες θεωρώ πως ήταν εξαιρετικές και ανέδειξαν την υποκριτική της δεινότητα σε μεγαλύτερο βαθμό.
Η Βουγιουκλάκη στο “Σ’ αγαπώ” προσπαθεί να αναβιώσει το Ελληνικό Love Story, στηρίζοντας παράλληλα τις σκηνοθετικές προσπάθειες του αδελφού της Τάκη Βουγιουκλάκη και βρισκόμενη ξανά στο πλευρό του Νίκου Γαλανού.
Ζώντας έναν μεγάλο έρωτα με τον Άγγελο Αντωνόπουλου, έναν γιατρό που πάσχει από καρκίνο, βρίσκεται στο τέλος της ζωής και επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά την πανανθρώπινη πεποίθηση ότι ο έρωτας και ο Θάνατος διαχρονικά συμβαδίζουν μαζί. Και ο έρωτας αποτελεί λύτρωση από την αγωνία του Θανάτου.
Η δραματική μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου “χτυπάει” κατευθείαν στην καρδιά και είναι η ιδανική για μία ταινία που αφορά μεγάλους έρωτες, ραγισμένες καρδιές, συναισθηματικά δράματα.
Η Βουγιουκλάκη στις δραματικές, υποκριτικές της στιγμές υπήρξε εξαιρετικά πειστική και πετυχημένη. Είναι βέβαιο πως αν δεν είχε φυλακίσει τον εαυτό της στην μανιακή αναζήτηση της νεότητας και φοβόταν να “τσαλακωθεί”, σίγουρα θα είχε πρωταγωνιστήσει σε ακόμα περισσότερες δραματικές ταινίες.
Η ταινία αφηγείται έναν μεγάλο έρωτα για να μας κόψει την καρδιά στα δύο με τον γιατρό να ξεψυχά στο χιόνι, ζώντας έναν έρωτα που τον αναζωογώνησε αλλά δεν τον θεράπευσε ολοκληρωτικά. Που τον οδήγησε σε ένα όμορφο τέλος, αλλά αρνήθηκε να του χαρίσει περισσότερη ζωή.
Οι μεγάλοι έρωτες είναι πάντα καταδικασμένοι να τελειώνουν, για πολλούς και διάφορους λόγους. Είναι η κατάρα των ερώτων, να κοιμούνται και να ξυπνάνε σε διαφορετικές καμάρες, να συναντιούνται για λίγο και να χωρίζουν.
Όμορφη κινηματογραφική παραγωγή, δραματική και αισθηματική παράλληλα, μία Βουγιουκλάκη με δραματικές αποχρώσεις, ερωτική απελπισία και απεμπόληση της παιδικής και χαλαρής πλευράς με την οποία όλοι οι Έλληνες την έχουμε ταυτίσει.
Σύνταξη-επιμέλεια: Μαρία Σκαμπαρδώνη
