Άγγελος Αντωνόπουλος: Το θέατρο είναι μετερίζι και αμύνεται για τον πολιτισμό

Άγγελος Αντωνόπουλος
Advertisement

Ο Άγγελος Αντωνόπουλος μιλάει στον Χρήστο Κωνσταντίνου για τα όνειρα της ζωής του, την υποκριτική, τον Κάρολο Κουν, το θέατρο, αλλά και τον κινηματογράφο…

Advertisement

Ποιο ήταν το έναυσμα που σας έκανε να ασχοληθείτε με την υποκριτική και σε ποιο άτομο το ανακοινώσατε πρώτα;
Πήρα την απόφαση από την εφηβεία μου ακόμα γιατί μου άρεσε η ποίηση. Κλεινόμουν μέσ το δωμάτιο μόνος μου και απήγγελνα πολλές ώρες, κι αυτό σιγά σιγά μου εξέφραζε την αγωνία της απόδοσης ενός κειμένου. Οπότε μεγαλώνοντας είπα ότι αυτό για να το ικανοποιήσω πολύ πρέπει να ασχοληθώ με το θέατρο, διότι μόνο αυτό σου δίνει την ευκαιρία να εκφράσεις και να υποστηρίξεις ένα κείμενο.

Έτσι λοιπόν το αποφάσισα, και δεν το ανακοίνωσα σε κανέναν, ίσα ίσα όταν πια ήμουν στο τρίτο έτος εν όψει του πτυχίου αποφάσισα να το πω σε κάποιον που τον θεωρούσα πιο κουλτουριά απ’την υπόλοιπη παρέα και του είπα όχι πως σε λίγο παίρνω το πτυχίο του θεάτρου τέχνης γιατί εκεί ήμουν, άλλα ότι σκέφτομαι να σπουδάσω θέατρο. Τότε εκείνος γύρισε και μου είπε “Άγγελε δεν αφήνεις τώρα τις μαλακίες;”. Αυτή ήταν η απάντηση του, και  το ξαναλέω δεν του είπα ότι παίρνω το πτυχίο, άλλα ότι σκέφτομαι να σπουδάσω θέατρο.

Ο Κάρολος Κούν πως ήταν σαν δάσκαλος;
Εγώ τώρα τι να πρωτοπώ και τι να πρωτοαφήσω, σίγουρα θα έχετε ακούσει πολλά γι’αυτόν. Ήτανε μάγος σαν δάσκαλος μπαίναμε μέσα στον χώρο της διδασκαλίας και  λέγαμε να μην κάνουμε διάλειμμα για να μην σταματήσει να μιλάει αυτός ο άνθρωπος.

Άγγελος Αντωνόπουλος

Υπάρχει κάποια συμβουλή που σας έχει δώσει και την ακολουθείτε ακόμα και τώρα;
Ναι, να είμαστε αληθινοί, πειστικοί, και να πιστεύουμε αυτό που λέμε, να το έχουμε οικειοποιηθεί , γιατί μόνο έτσι θα προσεγγίσουμε τον θεατή.

Τα όνειρα που είχατε μπαίνοντας στην σχολή κατά πόσο εκπληρώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου;
Τα όνειρα στο θέατρο τέχνης και καλύφθηκαν άλλα και μεγάλωσαν, γιατί εκεί πλέον η προσέγγιση που γίνεται σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που φοβάσαι να κάνεις είναι πολύ πιο σημαντικό, και το μέγεθος είναι τεράστιο πολύ κι απ όσο εσύ ο ίδιος είχες φανταστεί.

Για σας τι είναι το θέατρο;
Όλα αυτά που είπαμε μέχρι τώρα, γιατί τελικά το θέατρο κατέστη διαφυγή , η έκφραση της ζωής μας, των συγκινήσεων μας, και μια κατάσταση που υπερασπίζεται τα προβλήματα του καιρού μας. Το θέατρο σε κάνει να είσαι μάχιμος για τη ζωή και για τα προβλήματα.

Αντιμετωπίσατε δυσκολίες όλα αυτά τα χρόνια;
Πολύ μεγάλες, παρότι το θέατρο θα μπορούσα να πω ότι με υποδέχτηκε πάρα πολύ καλά. Απ τα πρώτα κιόλας χρόνια, έπαιξα καλούς ρόλους σε σπουδαίους θιάσους και με μεγάλους σκηνοθέτες αρχής γενομένης από τον ίδιο τον Κούν στο θέατρο τέχνης, κι όπως αντιλαμβάνεσαι αυτή η κατάσταση σαν αφετηρία ενός νέου εκολαπτόμενου ηθοποιού είναι θυελλώδεις , γιατί αυτό δεν συμβαίνει πάντα, και γιαυτό δυσκολεύομαι να ενθαρρύνω εύκολα κάποιον να πάει στο θέατρο διότι μπορεί να γνωρίσει πολύ δύσκολες καταστάσεις.

Γνωρίσαμε κι εμείς τέτοιες, ανθρώπους συναδέλφους με μεγάλο ταλέντο , που υπόσχονταν πολλά στα χρόνια των σπουδών, και που δυσκολεύτηκαν ύστερα στο επάγγελμα. Άλλα επειδή επρόκειτο για πραγματικά προικισμένους ανθρώπους τελικά βρήκαν τον δρόμο τους και δικαιώθηκαν.

Πως ήταν η σχέση με την μητέρας σας;
Ιδανική γιατί όταν ήμουν δύο ετών έφυγε ο πατέρας μου, και αντιλαμβάνεστε τι σχέση είχε δημιουργηθεί με αυτό το άτομο και πόσες υποσχέσεις τις έδινα όταν την έβλεπα να είναι τόσο πικραμένη, τόσο στεναχωρημένη μπροστά σε όλη αυτή τη λαίλαπα της ζωής μόνη και έρημη χωρίς τον σύντροφο αυτόν που είχε γνωρίσει και τον οποίο έχασε τόσο νωρίς.

Έζησε μαζί του μόνο 4 χρόνια και αντιλαμβάνεσαι πως αν είσαι αγόρι αισθάνεσαι ότι πρέπει να γίνεις παραστάτης σε αυτή την ύπαρξη, σε αυτή την γυναίκα, και μάλιστα όταν έχει τον τρόπο να σε εμπνέει, όταν έχει τον τρόπο να αναδύεται η προσωπικότητα της που ήταν πάντα σημαντική όπως είναι συνήθως οι προσωπικότητες των μητέρων.

Σας είχε δει στο θέατρο;
Βεβαίως. Από όταν ακόμα ήμουν στη σχολή του θεάτρου τέχνης. Ο Κάρολος Κούν μου έδωσε έναν ρόλο σε ένα σημαντικό έργο του Μπρέχτ, και πριν βγω στη σκηνή ακουγόταν από τα παρασκήνια φωνή μου και κατάλαβε ότι έρχομαι, ήταν μεγάλη η συγκίνηση.

Εσείς πως νιώθατε γνωρίζοντας πως ήταν από κάτω και σας έβλεπε;
Τρακ μεγάλο τρακ, κι όταν πια είχα την ευθύνη θιάσων και γενικά του θεάτρου, απαγόρευσα να μου λένε ότι είναι κάτω η μητέρα μου, δεν ήθελα να το σκέφτομαι αυτό. Ακόμα και μεγάλος, είχα τρόπο να το απαιτώ αυτό, έλεγα σας παρακαλώ μην μου πείτε πως είναι κάτω η μητέρα μου.

Ήταν αυστηρή στην κριτική της προς εσάς;
Όχι εγώ σκεφτόμουν την κριτική της, σκεφτόμουν την συγκίνηση της που με έκανε να βάζω τα γιορτινά μου και να γίνομαι κακός ηθοποιός. Απλός και ελεύθερος.

Μετά την πρώτη φορά που σας είδε επί σκηνής τι σας είπε;
Αυτό το έλεγα την άλλη μέρα στον θίασο και γελάγαμε, γιατί μου έλεγε πως ήμουν ο καλύτερος απ όλους. Οπότε τους είπα να ξέρετε χθες η μάνα μου μου είπε πως ήμουν ο καλύτερος απ όλους σας, βέβαια αντιλαμβάνονταν κι εκείνοι ότι το έλεγα με χιούμορ και περνούσαμε ευχάριστα.

Ξέρω πως έχετε διδάξει και σε σχολές.
Ναι δίδαξα 35 χρόνια.

Ποια ήταν η πρώτη συμβουλή που δίνατε στα παιδιά;
Να επικοινωνούν με τον συνομιλητή τους, να τον ακούν ,γιατί αυτό θα τους δημιουργήσει την αφορμή να είναι αληθινοί. Αυτό είναι το Α και το Ω που έχουμε μάθει στην σχολή του θεάτρου τέχνης. Να ακούς τον συνομιλητή σου για να μπορείς να είσαι αληθινός.

Άγγελος Αντωνόπουλος

Η πρώτη παράσταση που συμμετείχατε ως επαγγελματίας ηθοποιός ποια ήταν;
Ήταν στο θέατρο Μουσούρη, ένα Μπουλβάρ, το Ταβάριτς του Ζαν Ντυβαλ, ένα καταπληκτικό έργο, αριστούργημα στο είδος του.

Πόσο έχει αλλάξει το θέατρο απ’όταν ξεκινήσατε έως τώρα;
Το θέατρο έχει περάσει διακυμάνσεις, έχει υποστεί δύσκολες εποχές, δύσκολες επιρροές, αλλά πάντα αμύνεται, το θέατρο είναι μετερίζι και είναι η αποστολή του τέτοια. Αμύνεται για τον Πολιτισμό.

Στον κινηματογράφο πως περάσατε;
Και εκεί ήμουν πάρα πολύ τυχερός, γιατί από τα πρώτα βήματα είχα την ευτυχία να παίξω μικρούς ρόλους πρώτα με τον Δαλιανίδη, και τον Δημόπουλο, σπουδαίοι σκηνοθέτες.

Μετά με τον Βασίλη Γεωργιάδη, σπουδαίος κι αυτός, κι εν συνεχεία να παίξω μεγάλους ρόλους με τον Τάκη Κανελλόπουλο, σε δύο ταινίες φεστιβαλικές, η “Εκδρομή” και η “Παρένθεση”, που μου δημιούργησαν ένα προφίλ ιδιαίτερο, για τη παρουσία και την ταυτότητα μου στον κινηματογράφο.

Η συνεργασία με την Αλίκη πως ήταν;
Ιδανική, η Αλίκη υπήρξε σπουδαία ηθοποιός, σπουδαία εργάτρια, κι εγώ τι άλλο να ήθελα απ’αυτήν, με έναν τέτοιον άνθρωπο συντονίζεσαι δημιουργικά.Το ίδιο και με την Καρέζη βέβαια.

Η Τζένη Καρέζη;
Πολύ γοητευτική και πολύ δημιουργική σαν ηθοποιός γυναίκα εντός και εκτός σκηνής, και με πολύ χιούμορ, πάρα πολύ χιούμορ με θυμό πολλές φορές, μα ακόμα και τότε όταν ήταν θυμωμένη ήταν πολύ γοητευτική.

Και η τηλεόραση πώς ήρθε στη ζωή σας και ποια η σχέση σας τώρα με αυτή;
Η τηλεόραση έχει μερικά χρόνια τώρα που δεν με απασχολεί παρά μόνο ως θεατή, όταν όμως την υπηρέτησα, την υπηρέτησα πολύ θερμά, με πολύ μεγάλες παρουσίες, και μεγάλα έργα που είχαν τεράστια απήχηση και τεράστια επικοινωνία με το κοινό.

Η επιτυχία τότε με τον “Άγνωστο Πόλεμο” πόσο σας επηρέασε σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη;
Σαν άνθρωπο όχι, αν και μπορούσε να με επηρεάσει γιατί είχε τρομαχτική απήχηση στον κόσμο. Ήταν τρομαχτική και αιφνιδιαστική, δεν το περιμέναμε αυτό το πράγμα, μας ξάφνιασε. Είχαμε όμως την ωριμότητα να κρίνουμε τα πράγματα και να περιχαρακώσουμε τον εαυτό μας για να μείνουμε αλώβητοι από τέτοιες επιρροές. Δημοσιότητας και τα λοιπά.

Ποιο είδος θεάτρου θεωρείτε πιο δύσκολο για σας άλλα και γενικά;
Όλα τα είδη έχουν την δυσκολία τους και τις απαιτήσεις τους. Ακόμα και το πιο ρηχό θέατρο έχει απαίτηση από σένα, να το αντιμετωπίσεις με πολύ σεβασμό, ότι κι αν παίξεις, ακόμα κι ένα ελαφρό μπουλβουάρ. Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα άλλα τα προβλήματα με μεγάλους συγγραφείς όπως είναι ο Σαίξπηρ, ο Τσέχωφ, ο Ίψεν, αυτούς όλους τους έχω υπηρετήσει, όπως και τον Μπρέχτ τον Τένεσι Ουίλιαμς, και τον Άρθουρ Μίλερ.

Αν σας έλεγα να ξεχωρίσετε μια παράσταση που σας σημάδεψε ποια θα ήταν αυτή;
Δεν θέλω να ξεχωρίσω καμία , αντιμετωπίζω από την πρώτη μέχρι την τελευταία παράσταση με πολύ συγκίνηση και την αγαπώ σαν έναν πατέρα που αγαπάει όλα του τα παιδιά.

Την επιτυχία της τελευταίας σας παράστασης “Τα τελευταία φεγγάρια” την περιμένατε;
Μου άρεσε τόσο πολύ το έργο που ήλπιζα ότι θα είχε μεγάλη απήχηση, κι όντως παίχτηκε τρία χρόνια. Από την ανάγνωση πολλές φορές πέφτει έξω κανείς, δηλαδή εμείς έχουμε κάποια έργα που δεν συμφώνησαν πάντα οι θεατές μαζί μας.

Μια παράσταση για να κριθεί πετυχημένη τι πρέπει να έχει;
Συγκίνηση και ιδεολογική κατάθεση.

Οι νέοι ηθοποιοί σήμερα τι χρειάζεται να έχουν για να φτάσουν το μέγεθος και την αξία των παλαιότερων;
Να είναι θρησκευόμενοι με το θέατρο. Αν αυτό συμβαίνει σέβονται και τους συγγραφείς, σκέφτονται και τους μεγαλύτερους, τον σκηνοθέτη άλλα κι αυτόν καθεαυτόν τον χώρο…

Έχουμε καλούς ηθοποιούς σήμερα στην Ελλάδα;
Έχουμε, βεβαίως έχουμε και πολύ καλούς, εγώ κι ως θεατής πολλές φορές θαυμάζω πολλούς συναδέλφους.

Θα σας ενδιέφερε να παίξετε σε έργο ενός νέου συγγραφέα;
Ναι φυσικά αν μου άρεσε πολύ το έργο. Θα το έπαιζα με πολύ σεβασμό.

Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, με ποια ιδιότητα αισθάνεστε πιο δημιουργικός;
Είμαι ένας άνθρωπος που έχει περάσει τα 80 του χρόνια, και έχει υπηρετήσει το θέατρο πάνω από μισό αιώνα, οπότε αντιλαμβάνεσαι πως έχω και σκηνοθέτης χρηματίσει, και ηθοποιός κι όλα τα έργα που έχω ανεβάσει έχουν περάσει ένα δεύτερο χέρι που ήταν δικό μου και ήταν μια παρέμβαση πολύ δημιουργική.

Δηλαδή για όλα αυτά υπάρχει μια ευθύνη που όταν την έχεις καταλαβαίνεις ότι είναι πολύ υπεύθυνη αυτή η θέση. Οπότε και οι τρεις αυτές οι ιδιότητες είναι εξίσου δημιουργικές. Ο ηθοποιός έχει τη συγκίνηση, το ρίγος, το τρακ που νιώθει πάνω στη σκηνή. Ο σκηνοθέτης έχει κι αυτός τη συγκίνηση να ξέρει να μεταφέρει στην αντίληψη του ηθοποιού την αντίληψη του συγγραφέα. Από εκεί και πέρα είναι με την δική σου εμπειρία θέμα δικό σου να μπορείς να επιλέγεις τον συγγραφέα, να τον εκτιμάς και τον σέβεσαι όπως και τα κείμενα.

Με ποια φράση θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας;
Με κάτι που λέω και στους νέους, υπήρξα πάντα θρησκευόμενος με το θέατρο.

Έχετε φοβίες;
Τρακ έχω ακόμα, κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.

Με την Φίνος Φιλμ πως άρχισε η συνεργασία σας;
Με είχε ζητήσει να παίξω σε μια ταινία η Τζένη Καρέζη την οποία είχα προηγουμένως γνωρίσει. Αυτή με πρότεινε, κι έτσι ξεκίνησα, και συνέχισα πια την συνεργασία με τις προτάσεις των σκηνοθετών, του Δημόπουλου, και του Γεωργιάδη.

Ο Ντίνος Δημόπουλος πως ήταν σαν σκηνοθέτης;
Υπήρξε μεγάλος σκηνοθέτης, ωραίος διανοούμενος, πανέξυπνος σκηνοθέτης, ευρηματικός σκηνοθέτης και με πολύ αρχοντική συμπεριφορά στους συναδέλφους του στους ηθοποιούς στα γυρίσματα.

Ο Βασίλης Γεωργιάδης;
Συγκλονιστικός…δημιουργικός, ευαίσθητος, ευφάνταστος , ευρηματικός.

Γιάννης Δαλιανίδης;
Τρυφερός και ευρηματικός, πολύ καλός με τους ηθοποιούς και με πολύ χιούμορ, έλεγε πολύ ωραία αστεία ο Γιάννης και πολλές φορές μέσα στην διάρκεια του γυρίσματος έλεγε πράγματα που μας ξάφνιαζε.

Ξεχωρίζετε κάποια από τις ταινίες σας;
Θα έλεγα αυτές που είχαν υπογραφές σπουδαίων σκηνοθετών, όπως ήταν του Γεωργιάδη, του Ντίνου Δημόπουλου η του Δαλιανίδη.

Όταν προβάλλονται στην τηλεόραση τις βλέπετε;
Ναι αν και δεν εγκρίνω πάντα τον εαυτό μου. Μερικές φορές δεν μου αρέσω στο πως παίζω.

Τι σας αρέσει να βλέπετε στην τηλεόραση;
Υπάρχουν πολλά πράγματα άλλα απαραιτήτως μου αρέσει να βλέπω δελτία ειδήσεων.

Είστε πολιτικοποιημένος;
Μπορώ να μην είμαι; Βρίσκομαι σε μια διαρκή αγωνία για το γίγνεσθαι το πολιτικό. Γενικά η Ελλάδα βρίσκετε σε κρίση από την στιγμή που απελευθερώθηκε. Όλοι όσοι είχαν την ευθύνη της, έπαιξαν τον ρόλο τους πάρα πολύ άσχημα και μερικοί βέβαια που μπορεί να ήταν σημαντικοί και εμπνευσμένοι δεν τους το αναγνώρισε ο λαός δυστυχώς.

Μπορεί να ορθοποδήσει η Ελλάδα και να γίνει ξανά δημιουργική για τους νέους;
Το εύχομαι… Θα σου πω και κάτι ακόμα. Αυτοί που κυβερνάνε πάντα κι όταν ακόμα δεν τους έχω ψηφίσει εύχομαι πετύχουν.

Και σε ποιο άτομο θα λέγατε ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ;
Στην μάνα μου…

Facebook: Xristos Konstantinou
Instagram: xristoskp

Προηγούμενο άρθροΌταν άλλοι ήταν να πρωταγωνιστήσουν κι άλλοι πρωταγωνίστησαν
Επόμενο άρθρο23 χρόνια μετά η Νόρα Βαλσάμη μιλάει για τις δύσκολες στιγμές της Αλίκης
Χρήστος Κωνσταντίνου
Για μένα ο κινηματογράφος είναι ένα ταξίδι σε κάποιον μαγικό κόσμο μιας άλλης εποχής. Νιώθω ευγνώμων γιατί έχω την τύχη να γνωρίσω και να με τιμούν με την φιλία τους αρκετοί καλλιτέχνες της χρυσής εκείνης περιόδου όπου τα αστέρια ήταν αληθινά κι όχι κάλπικα.