Η πιο φημισμένη συνοικία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Είναι η συνοικία που άφησε το αποτύπωμά της και συζητήθηκε όσο λίγες μέσα στα χρόνια. Είναι φυσικά η “Συνοικία το όνειρο“, το θρυλικό φιλμ που λογοκρίθηκε έντονα σε μια δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα. Πρόκειται για την ταινία που αποφάσισε να δημιουργήσει ο Αλέκος Αλεξανδράκης, το 1961, έχοντας ήδη μια σημαντική πορεία εμπρός από τις κάμερες.
Εκτός από το σπουδαίο καστ που συμμετείχε, όπως ο Μάνος Κατράκης και η Σαπφώ Νοταρά, η ταινία είχε επίσης την τύχη να επιμεληθεί μουσικά από τον Μίκη Θεοδωράκη. Το τραγούδι, “Βρέχει στη φτωχογειτονιά” έγραψε ιστορία όπως και η ίδια η ταινία άλλωστε.
Όσο και αν κυνηγήθηκε τιμήθηκε με δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ποια είναι η συνοικία, τελικά, στην οποία έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας; Ο Αλέκος Αλεξανδράκης επέλεξε την περιοχή του Ασύρματου, κοντά στα Άνω Πετράλωνα.
Η επιλογή της γειτονιάς μόνο τυχαία δεν ήταν. Τη δεκαετία του ’60 αποτελούσε μια φτωχογειτονιά με παράγκες της οποίας οι κάτοικοι ήταν άνθρωποι του μεροκάματου αλλά και πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Κάτω από τον λόφο του Φιλοπάππου, η ταινία αναδείκνυε τα προβλήματα, τη φτώχεια και της κακουχίες σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να ορθοποδήσει.
Και γι’ αυτό το λόγο λογοκρίθηκε έντονα. Σε σημείο που ο Αλέκος Αλεξανδράκης έφτασε σε σημείο να αποκηρύξει το ίδιο του το δημιούργημα όταν ήρθε η ώρα να βγει στους κινηματογράφους. Πολλές σκηνές εξάλλου κόπηκαν χωρίς να αποτυπώνεται όλο αυτό που είχε στο μυαλό του ο δημιουργός.
Τα Ατταλιώτικα ή Πέτρινα ή αλλιώς η Συνοικία το όνειρο βρίσκεται ουσιαστικά σήμερα στην περιοχή των Άνω Πετραλώνων. Σίγουρα έχει αλλάξει πολύ από τη δεκαετία του ’60 οπότε και γυρίστηκε η ταινία.
Μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στη σημερινή οδό Υπερίωνος. Κάποτε η συνοικία ήταν λατομείο. Όταν έκλεισε εγκαταστάθηκαν εκεί περισσότερες από 800 οικογένειες προσφύγων από την Αττάλεια και την Αλάια της Μικράς Ασίας.
Οι πάμπτωχοι πρόσφυγες μετέτρεψαν το κοίλωμα του βράχου σε έναν πρόχειρο οικισμό με ό,τι υλικό υπήρχε διαθέσιμο. Αυτή τη τότε παραγκούπολη είναι σήμερα μια περιοχή με την αύρα της παλιάς Αθηναϊκής γειτονιάς και μικρές λεπτομέρειες που θυμίζουν κάτι από το παρελθόν.
Περπατώντας σήμερα στα Πετράλωνα, υπάρχουν αρκετά κτήρια που σε ταξιδεύουν νοητά σε διαφορετικές στιγμές στην ιστορία της συνοικίας, από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το σήμερα.
Δείτε από ψηλά πώς είναι σήμερα η περιοχή των γυρισμάτων. Πώς είναι η “Συνοικία το όνειρο”…
Αν υπάρχει κάτι ακόμη που κάνει την ταινία του ’60 να ξεχωρίζει είναι η μουσική της την οποία δημιούργησε ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης. Το “Βρέχει στη φτωχογειτονιά” που τραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης σε στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, έγινε “ύμνος” της φτωχολογιάς. Αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Και δεν είναι μόνο αυτό το τραγούδι από την ταινία που ξεχώρισε και μέχρι σήμερα αποτελεί ύμνο. Ο Μίκης Θεοδωράκης έντυσε τις συγκλονιστικές ερμηνείες των ηθοποιών με τις νότες του και η “Συνοικία το όνειρο” αποτελεί σήμερα ένα ταξίδι στο παρελθόν μιας άλλης Ελλάδας…
Περίληψη της ταινίας, “Συνοικία το όνειρο”
Μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, ο Ασύρματος, είναι το κέντρο του κόσμου για τους ανθρώπους που ζουν εκεί, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν απ’τη φτώχεια και την ανέχεια. Ένας άρτι αποφυλακισμένος νέος, ο Ρίκος (Αλέκος Αλεξανδράκης), προσπαθεί να βγάλει χρήματα, την ίδια στιγμή που η αγαπημένη του (Αλίκη Γεωργούλη) βλέπει άλλους άνδρες, και ο αδερφός της (Μάνος Κατράκης) προσπαθεί να συνεισφέρει στα οικονομικά της οικογένειας.
Ο Ρίκος θα σκαρφιστεί μια δουλειά αλλά θα ξοδέψει τα συγκεντρωμένα χρήματα. Ένας από τους «συνεταίρους» του (Αλέκος Πέτσος) θα αυτοκτονήσει. Ο Ρίκος, η αγαπημένη του και ο αδερφός της, ηττημένοι και απογοητευμένοι εξαιτίας των προσδοκιών που δεν ευοδώθηκαν ποτέ, θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν με την ωμή πραγματικότητα.
Λίγο γυμνό στον ελληνικό κινηματογράφο είχαν όλες σχεδόν όλες οι ελληνικές ταινίες, από το 1960 και μετά.
Και όταν λέμε γυμνό, μην φανταστείτε παρατραβηγμένα πράγματα αλλά για τις ανάγκες των ρόλων. Κυρίως τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη που ήταν και πρωτοπόρα για το ελληνικό κοινό και κυριάρχησαν για μια δεκαετία κόβοντας εκατομμύρια εισιτήρια (συνολικά).
Από τη Ρένα Βλαχοπουλου εώς την Μάρθα Καραγιάννη και την Ζωή Λάσκαρη όλες οι μεγάλες πρωταγωνίστριες ακολούθησαν πιστά τις εντολές των σκηνοθετών και έφερναν τα ποθητά αποτελέσματα που ακόμα και σήμερα παρακολουθούμε με δέος!
Ένα μικρό δείγμα από αυτές τις ταινίες είναι οι παρακάτω:
Η Ζωή Λάσκαρη στη ταινία, “Κορίτσια για φίλημα” που προβλήθηκε τη σαιζόν 1964-1965 και έκοψε 619.236 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 93 ταινίες.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη στη ταινία, “Το δόλωμα” που προβλήθηκε τη σαιζόν 1964-1965 και έκοψε 557.302 εισιτήρια. Ήρθε στην 2η θέση σε 93 ταινίες.
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη στη ταινία, “Ο ξυπόλητος πρίγκηψ” που προβλήθηκε τη σαιζόν 1966-1967 και έκοψε 488.174 εισιτήρια. Ήρθε στην 4η θέση σε 117 ταινίες.
Η Ρένα Βλαχοπούλου στη ταινία, “Η παριζιάνα” που προβλήθηκε τη σαιζόν 1969-1970 και έκοψε 554.428 εισιτήρια. Ήρθε στην 6η θέση σε 99 ταινίες.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη στη ταινία, “Χαρούμενοι αλήτες” που προβλήθηκε τη σαιζόν 1957-1958 και έκοψε 14.031 εισιτήρια. Ήρθε στην 19η θέση ανάμεσα σε 31 ταινίες.
Η Ζωή Λάσκαρη και η Μάρθα Καραγιάννη στη ταινία, “Κορίτσια για φίλημα” που προβλήθηκε τη σαιζόν 1964-1965 και έκοψε 619.236 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 93 ταινίες.
Η ταινία, “Ένας βλάκας και μισός” προβλήθηκε τη σαιζόν 1959-1960 και έκοψε 82.876 εισιτήρια. Ήρθε στην 6η θέση σε 52 ταινίες.Ο Μανώλης Χιώτης παίζει μπουζούκι και η Μαίρη Λίντα τραγουδά το “Είμαι ένας βλάκας και μισός που σε λατρεύω”.
-Η ταινία κυκλοφόρησε σε μορφή DVD στις 8 Σεπτεμβρίου 2003. -Το σενάριο διασκεύασε ο Γιάννης Δαλιανίδης από το ομότιτλο θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά.
Περίληψη της ταινίας, “Ένας βλάκας και μισός”
Ο Θωμάς Κατσαρός (Χρήστος Ευθυμίου) ή κουτο-Θωμάς είναι ένας καλοκάγαθος άνθρωπος, που όμως γίνεται συχνά αντικείμενο χλευασμού λόγω της χαμηλής νοημοσύνης του. Είναι ερωτευμένος με την όμορφη χήρα Ουρανία Τσαλαβούτα (Ρίκα Διαλυνά). Η Ουρανία προσποιείται πως ανταποκρίνεται στο ενδιαφέρον του Θωμά, προκειμένου να τον χρησιμοποιεί για διάφορες εργασίες. Ο σύζυγος της Ουρανίας, Σωτήρης Καραμαούνας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), ο οποίος φημίζεται για τη φιλαργυρία του, εδώ και ένα χρόνο θεωρείται νεκρός μετά από το ναυάγιο του πλοίου στο οποίο επέβαινε.
Ξαφνικά, ένα βράδυ ο Σωτήρης εμφανίζεται ζωντανός και αβλαβής πίσω στο σπίτι του, σοκάροντας την Ουρανία και τον Θωμά. Στη συνέχεια, τους εξηγεί ότι όλο το προηγούμενο διάστημα κρυβόταν έτσι ώστε να μπορέσει να εισπράξει την ασφάλεια ζωής. Η Ουρανία, η οποία στην πραγματικότητα διατηρεί δεσμό με τον Τώνη Καραμήτσο (Ανδρέας Μπάρκουλης), δεν διστάζει να ζητήσει από τον Θωμά να δολοφονήσει τον Σωτήρη, μια που κανείς δεν θα το καταλάβει. Ο Θωμάς είναι διστακτικός, αλλά τελικά επιχειρεί μια απόπειρα δηλητηριασμού η οποία αποτυγχάνει.
Κατά τη διάρκεια του μνημόσυνου του Σωτήρη, ένας διαρρήκτης μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα και εξαφανίζεται παίρνοντας τη βαλίτσα με τα χρήματα της ασφάλειας ζωής. Ο Σωτήρης τον αντιλαμβάνεται, το μυαλό του θολώνει και βγαίνει στο δρόμο για να τον κυνηγήσει, προκαλώντας σοκ και λιποθυμίες στους παρευρισκόμενους. Αυτό έχει, φυσικά, ως αποτέλεσμα την αποκάλυψη της απάτης, και τη διενέργεια δίκης, κατά την οποία ξεσκεπάζονται όλα τα μυστικά. Ο Θωμάς απαλλάσσεται από κάθε κατηγορία λόγω βλακείας.
Η ταινία, “Λούφα και παραλλαγή” προβλήθηκε τη σαιζόν 1984-1985 και έκοψε 395.374 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 38 ταινίες.
-Η ταινία πραγματεύεται την κωμική πλευρά μιας δύσκολης περιόδου, υπό το καθεστώς δικτατορίας, και το γέλιο ως φυσική αντίδραση στην καταπίεση και τη στέρηση της ελευθερίας. Η ταινία απέσπασε τέσσερα βραβεία στο 25ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου και μοντάζ).
Στηριγμένη στην απλή φόρμα της, τη σάτιρα και τους διάλογους, η ταινία έγινε μια από τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
-Η φυσική συνέχεια της Λούφας και παραλλαγής είναι η ταινία BIOS + πολιτεία που γυρίστηκε 3 χρόνια μετά και η οποία, σύμφωνα με τον Νίκο Περάκη, συμπληρώνει τα βιώματά του από τη θητεία του στο στρατό κατά την έναρξη της Δικτατορίας, τα οποία δεν μπόρεσε να χωρέσει στην πρώτη ταινία.
-Την επιτυχία της Λούφας και παραλλαγής ακολούθησαν άλλες δύο κωμωδίες του Νίκου Περάκη και μία του Βασίλη Κατσίκη, που δεν αποτελούν συνέχεια της πλοκής ή των χαρακτήρων της αρχικής ταινίας αλλά επανεκκίνηση (reboot) της αρχικής ταινίας, με κοινό γνώρισμα τη στρατιωτική θητεία.
Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο
Μια ομάδα φαντάρων σε βραχονισίδα κοντά στην Κω συλλαμβάνει το πλήρωμα μιας τουρκικής θαλαμηγού που μπήκε κατά λάθος στα ελληνικά ύδατα για να αποβιβάσει 3 λαθρομετανάστες. Κινδυνεύει όμως να δημιουργηθεί θερμό επεισόδιο, επειδή ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι η ανιψιά ενός Τούρκου στρατηγού και η νικήτρια τοπικών καλλιστείων. Βγήκε στους κινηματογράφους στις 8 Δεκεμβρίου 2005.
Το 2008 κυκλοφόρησε και η ταινία Ι-4: Λούφα και απαλλαγή, σε σενάριο-σκηνοθεσία Βασίλη Κατσίκη, που διαφημίστηκε ως συνέχεια των Σειρήνων στο Αιγαίο, αλλά είναι spin-off αυτής, καθώς δεν υπάρχει καμία συνέχεια, ούτε στην πλοκή, ούτε στους χαρακτήρες. Η μόνη συμμετοχή του Νίκου Περάκη σε αυτήν την ταινία είναι ως μέλος της ομάδας παραγωγής.
Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στη στεριά
7 χρόνια μετά το επεισόδιο στη βραχονησίδα Πίττα, οι πρωταγωνιστές του ξανασυναντιούνται για να βοηθήσουν τον Σταυρακομαθιακάκη να βρει τη 12χρονη Νούρι, η οποία κρατείται και πρόκειται να απελαθεί. Βγήκε στους κινηματογράφους στις 27 Οκτωβρίου 2011.
Λούφα και παραλλαγή: Η σειρά
Η τηλεοπτική εκδοχή της Λούφας προβλήθηκε στη ΝΕΤ από το 2006 έως το 2008, σε σκηνοθεσία Νίκου Περάκη (5 πρώτα επεισόδια), Γιώργου Κορδέλλα και Παναγιώτη Πορτοκαλάκη και σενάριο Νίκου Περάκη (5 πρώτα επεισόδια), Βαγγέλη Σεϊτανίδη και Χαρίτωνα Χαριτωνίδη.
Η σειρά περιέχει τους ίδιους χαρακτήρες με την αρχική ταινία του 1984, καθώς και πολλές από τις σκηνές της, αλλά με μεγαλύτερο βάθος ανάπτυξης. Δεν αποτελεί συνέχεια, αλλά μάλλον επανεκκίνηση (reboot) της αρχικής ιστορίας.
Περιέχοντας αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, η ταινία διηγείται τα έργα και τις ημέρες μιας ομάδας στρατιωτών που υπηρετούν τη θητεία τους στον τηλεοπτικό σταθμό της Υπηρεσίας Ενημέρωσης Ενόπλων Δυνάμεων (Υ.ΕΝ.Ε.Δ.), όταν ακόμα ονομαζόταν Τηλεόρασις Ενόπλων Δυνάμεων (Τ.Ε.Δ.) και στεγαζόταν στα κτήρια της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (Ευελπίδων 4) στην Αθήνα. Η ταινία γυρίστηκε στο ίδιο αυτό κτήριο και στο κτήριο της Σχολής Εθνικής Άμυνας (Ευελπίδων 6).
Στη διάρκεια των πρώτων μηνών του 1967 και του καθεστώτος της Χούντας των Συνταγματαρχών, ο σταθμός βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, αλλά η παρέα των πρωταγωνιστών γρήγορα καταφέρνει να ξεπεράσει τις δυσκολίες ή τις απαγορεύσεις, υπονομεύοντας έμπρακτα τη σοβαροφάνεια, την άγνοια και την προπαγάνδα των συνταγματαρχών.
«Λούφα» στον στρατό χαρακτηρίζεται η αποφυγή της αγγαρείας, δηλαδή οποιασδήποτε εργασίας, ενώ «παραλλαγή» σημαίνει καμουφλάζ. Μαζί οι δύο λέξεις συνθέτουν τον τίτλο της ταινίας, αλλά και ένα νεολογισμό της κοινωνίας και της μικρογραφίας της (του στρατού).
Σε κάποια σκηνή, ο αξιωματικός πύλης λέει στον Παπαδόπουλο ότι τον ζητάει ο «Φον Κανάρης» εννοώντας τον ταγματάρχη Κανιάρα (Χρήστος Βαλαβανίδης), προϊστάμενο του Α2. Αυτό δεν είναι αναφορά στον Κανάρη αλλά στον Γερμανό ναύαρχο Βίλχελμ Κανάρις που ήταν αρχηγός της γερμανικής αντικατασκοπείας (Άμπβερ) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Α2» είναι το σημερινό «2ο Γραφείο», το γραφείο με τα απόρρητα έγγραφα (υπηρεσία πληροφοριών) της μονάδας.
Ο Νίκος Παπαναστασίου γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα. Πριν καλά καλά το καταλάβει, περνά τις εισαγωγικές εξετάσεις στη σπουδαία Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, όπου θα μάθει τα μυστικά της υποκριτικής τέχνης. Το χαρτί του ηθοποιού θα το πάρει τελικά από τη Δραματική Σχολή του Μιχαηλίδη, αν και λίγη σημασία έχουν όλα αυτά για την καριέρα του.
Η οποία θα ξεδιπλωθεί σύντομα στο θέατρο, παίζοντας δίπλα στον μεγάλο Θανάση Βέγγο και τα άλλα ιερά τέρατα του σανιδιού. Πριν τον ανακαλύψει νωρίς νωρίς και ο ελληνικός κινηματογράφος…
Ο Νίκος Παπαναστασίου σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μιχαηλίδη και το 1960 έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία “Ερωτικά παιχνίδια“. Συμμετείχε στις ταινίες, “Λαγοπόδαρο”, “Κορίτσια για φίλημα“, “Άνθρωπος της καρπαζιάς”, “Ο Νάνος και οι Εφτά Χιονάτες” και πολλές ακόμη.
Την εποχή της Χούντας φυλακίστηκε επειδή φώναξε συνθήματα κατά της δικτατορίας στην κηδεία του Γιώργου Παπανδρέου. Όπως είχε αποκαλύψει ο ηθοποιός: “Ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου το ότι έκανα φυλακή, ότι βγήκα στο δρόμο και φώναξα για τη Δημοκρατία και φώναξα ‘‘κάτω η Χούντα’’. Είχα δικαστεί τρία χρόνια, αλλά με βγάλανε στα δυόμισι. Ήταν σκληρά χρόνια, αλλά εγώ ήμουν χαρούμενος και ευτυχισμένος….
Το κοινό τον αναγνωρίζει ως Παπα-Σούζα, Αγκαλίτσα και Λαλάκη τον Εισαγόμενο, μέσα από τα αντίστοιχα φιλμ που εκτοξεύουν τη δημοφιλία του. Στο μεταξύ στην Ελλάδα κυριαρχεί η βιντεοκασέτα και ο αγαπημένος ηθοποιός συνεχίζει την πορεία του μέσα από παραγωγές που δεν συμβαδίζουν με το σπουδαίο ταλέντο του.
Παρά το γεγονός ότι έχουν επιτυχία, ποιοτικά δεν μοιάζουν να είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικές των δυνατοτήτων του. Όπως άλλωστε, συνέβη και με πολλούς άλλους ηθοποιούς εκείνης της περιόδου.
Το 1984 ο Νίκος Παπαναστασίου πρωταγωνίστησε η κωμωδία, “Λαλάκης ο εισαγόμενος”, που βασίστηκε στη διαφήμιση για την εκστρατεία με σύνθημα, “Ο Επιμένων ελληνικά”. Την περίοδο εκείνη η Ελλάδα είχε μπει στον Ε.Ο.Κ. και οι Έλληνες διακατέχονταν από ξενομανία.
Για την ενίσχυση της ελληνικής αγοράς, οργανώθηκε εκστρατεία επικοινωνίας με σκοπό να προωθηθούν τα ελληνικά προϊόντα. Πρωταγωνιστής ήταν ο Νίκος Παπαναστασίου με ατάκες που εκείνη την εποχή τον έκαναν πασίγνωστο στο κοινό: “Και ο πρώτος ε;. Παπούτσι εισαγωγής, 11 χιλιάρικα σκίζει, πουκάμισο, μπουφανάκι; εισαγωγής… Μοντελάκι ο δικός σου έτσι; Τσιγάρο; Εισαγόμενο! Παφ και τάληρο! Σκέτο Τέξας!”.
Ο δημοφιλής κωμικός Νίκος Παπαναστασίου, που υποδύθηκε τον “Παπασούζα”, κινδύνεψε να καεί όταν το ράσο που φορούσε έπιασε φωτιά. “Σώθηκα από τον πυροσβεστήρα που άνοιξε ένας συνάδελφος. Από τον πανικό υπέστην έγκαυμα στο δεξί μου πόδι. Θα καιγόμουνα σαν τη… Ζαν Ντ’ Αρκ” είχε εξομολογηθεί με τρόμο ο ηθοποιός.
Σύμφωνα με το σενάριο, οι μαθητές είχαν βάλει… μαστουρολίβανο στο λιβανιστήρι με αποτέλεσμα να αρχίσουν όλοι οι παρευρισκόμενοι να ζαλίζονται. Ανάμεσά τους και ο Παπασούζας που αντί για ψαλμωδίες, λέει… βωμολοχίες.
Η εξέλιξη της σκηνής απαιτεί μια σκανταλιά από τον βοηθό του κυλικείου, ο οποίος πλησιάζει κρυφά και βάζει φωτιά με το κερί που κρατάει στο ράσο του παπά. Κάνουμε λοιπόν πρόβα γι’ αυτή τη σκηνή και το ράσο που φορούσε ο Παπαναστασίου -το οποίο ήταν από νάιλον- αρχίζει να λαμπαδιάζει…” είχε πει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης Όμηρος Ευστρατιάδης.
Βλέποντας τη φωτιά να θεριεύει στο ράσο του Νίκου Παπαπαναστασίου και ακούγοντας τις κραυγές του ηθοποιού ότι καίγεται στην πραγματικότητα, ένας εργαζόμενος έθεσε σε λειτουργία τον πυροσβεστήρα και άρχισε να περιλούζει με λευκή σκόνη όχι μόνο τον φλεγόμενο κωμικό, αλλά και όλους τους συναδέλφους του και τους τεχνικούς που βρισκόντουσαν γύρω του.
“Εκτός από τον Νίκο Παπαναστασίου, η Ελένη Φιλίνη, ο Νίκος Σταγόπουλος, ο Αίας Μανθόπουλος και πολλοί άλλοι ηθοποιοί, ακόμα και εγώ, γίναμε κάτασπροι. Αν είχαμε ανοιχτές τις κάμερες -και δεν δημιουργούταν ο πανικός με τη φωτιά που παραλίγο να κάψει τον Νίκο- θα κάναμε μια σκηνή που θα έβγαζε απίστευτο γέλιο” είχε συμπληρώσει το 2010 διακωμωδώντας την κατάσταση ο Όμηρος Ευστρατιάδης.
Ο Νίκος Παπαναστασίου έχει απομονωθεί σε ένα ορεινό χωριό στο νομό Φωκίδας, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η 22χρονη κόρη του ηθοποιού, Εύα αυτοκτόνησε το 2011 και ο θάνατός της βύθισε στο απόλυτο πένθος την οικογένειά της.
Σήμερα, εκείνο που προτιμά ο ηθοποιός να κάνει είναι να διαβάζει μπροστά στο τζάκι, να κάνει ποδήλατο, να πίνει καφέ στην πλατεία του χωριού και ενίοτε να κάνει και τζόκινγκ, μιας και του αρέσει πολύ να αθλείται. Ελάχιστα βγαίνει από το πετρόχτιστο σπίτι του στο χωριό, προτιμώντας να ζει μια ήρεμη ζωή.
Για την αυτοκτονία της κόρης του είχε μιλήσει λέγοντας: “Πήρε, δυστυχώς, όλη τη σακούλα με τα χάπια που μας είχε δώσει ο γιατρός για την πάθησή της (βουλιμία).
Κατά τις δώδεκα και μισή τη νύχτα, η πρώην σύζυγός μου άκουσε ένα θόρυβο. Άκουσαν να πέφτει η Εύα και όταν μπήκαν την είδαν να σπαρταράει στο πάτωμα.
Η Εύα πήγε στο δωμάτιό της στις πέντε το απόγευμα και άρχισε την “τελετή”. Πήρε μεγάλη ποσότητα χαπιών και δεν αντιλήφθηκε το παραμικρό η πρώην σύζυγός μου που ήταν στο διπλανό δωμάτιο και διάβαζε το μικρό μας γιο.
Σκεφτείτε πόση ώρα πάλευε ο οργανισμός της. Όταν με φωνάξανε και πήγα στο σπίτι, μετά από δέκα λεπτά ήρθε το ασθενοφόρο. Τέσσερις ώρες στο Ασκληπιείο Βούλας βρίσκονταν από πάνω της δεκαπέντε γιατροί. Αν την προλαβαίναμε στην αρχή, θα της κάναμε μια πλύση στομάχου και θα σωνόταν το κορίτσι μας. Πήγε η κορούλα μου τσάμπα και βερεσέ”.
Ο Μανούσος Μανουσάκης (πραγματικό όνομα, Μανούσος Τατάκης) γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου (London Film School) στην Αγγλία. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε να εργάζεται αρχικά στον κινηματογράφο.
Μία από τις πρώτες του δουλειές ήταν η ταινία, “Βαρθολομαίος” το 1973. Στην ταινία αυτή είχε τριπλό ρόλο καθώς έγραψε το σενάριο και έκανε την σκηνοθεσία και την παραγωγή αυτής. Η ταινία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Ρέμο του 1973.
Στην Ελλάδα απαγορεύτηκε από τη χούντα, η ταινία αυτή προβλήθηκε και σε κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης το 1973 (οδός Βασ. Όλγας και οδός Μαρτίου), οι ηθοποιοί στο συνολό τους σχεδόν ήταν κάτοικοι του Χιλιομοδίου Κορίνθιας, επίσης στην είσοδο του κινηματογράφου υπήρχε αστυνομικός της χούντας.
Ακολούθησαν κι άλλες κινηματογραφικές παραγωγές όπως, “Άρχοντες” το 1978, “Η σκιάχτρα” το 1985 ενώ συμμετείχε στις ταινίες, “Σουβλίστε τους! Έτσι θα πάρουμε το κουραδόκαστρο” και “Το τραγούδι της επιστροφής” όπου είχε παρουσία ως ηθοποιός.
Στα μέσα τις δεκαετίας του 1980 έκανε τα πρώτα του βήματα ως σκηνοθέτης τηλεοπτικών σειρών. Πιο συγκεκριμένα ανέλαβε την σκηνοθεσία των σειρών: Καλλικαντζαροδουλειές (1985-1986), Μικρογραφίες (1986-1987) και Τα καλύτερά τους χρόνια (1989).
Το όνομά του έχει συνδυαστεί με τη σκηνοθεσία και παραγωγή ελληνικών τηλεοπτικών σειρών στην ιδιωτική τηλεόραση από τις αρχές του 1990 μέχρι σήμερα.
Οι δραματικές σειρές οι οποίες σκηνοθέτησε βασίζονται σεναριακά σε απαγορευμένους έρωτες, ενώ κάποιες από αυτές (Ψίθυροι καρδιάς, Άγγιγμα ψυχής, Μη μου λες αντίο, Η αγάπη ήρθε από μακριά) θεωρούνται από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.
Στον κινηματογράφο έχει υπογράψει σκηνοθετικά τις ταινίες, “Παραλάβατε διορισμόν” το 1996, “Κόκκινος δράκος” το 1998 και “Ουζερί Τσιτσάνης” το 2015.
Ο Μανούσος Μανουσάκης, τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει βιολογικός καλλιεργητή της ελιάς αλλά και των κηπευτικών, αφού δραστηριοποιείται κάνοντας βιολογική καλλιέργεια ελιάς στη Σελλασία της Σπάρτης.
Έχει ξάδερφο τον ηθοποιό Αία Μανθόπουλο ενώ είναι και ανιψιός της, επίσης ηθοποιού, Ειρήνης Παπά. Είναι παντρεμένος με την Μαρία Μανουσάκη και έχουν δύο παιδιά. Με τον Μανώλη Μανουσάκη υπήρξαν ιδιοκτήτες της εταιρίας τηλεοπτικών (κυρίως) παραγωγών “Τηλεκίνηση”.
Η Χάρις Αλεξίου (Χαρίκλεια Ρουπάκα) γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1950 στη Θήβα και είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, μία από τις σημαντικότερες του ελληνικού τραγουδιού και η πρώτη γυναίκα τραγουδίστρια σε πωλήσεις δίσκων στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Είναι μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες τραγουδίστριες και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού από τη δεκαετία του 1970. Έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους μεγάλους τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές, πίστες και συναυλίες. Έχει εμφανιστεί στις κορυφαίες αίθουσες του κόσμου και έχει τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις.
Έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους. Παρότι η ίδια δε συνηθίζει να αναφέρεται στις πωλήσεις των δίσκων της, σύμφωνα με την έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου (2009), η Χάρις Αλεξίου είναι στην πρώτη θέση μεταξύ των τραγουδιστριών και συνολικά στην τρίτη πίσω από τους Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο στην κατάταξη με τις περισσότερες πωλήσεις προσωπικών δίσκων που έχουν γίνει χρυσοί ή πλατινένιοι από το 1970 έως το 2009.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οκτώ από τους προσωπικούς της δίσκους έχουν ξεπεράσει τις 11.000.000 πωλήσεις, ούσα η μόνη γυναίκα τραγουδίστρια που το έχει καταφέρει στην ελληνική δισκογραφία.
Το γεγονός ότι οι προαναφερόμενοι προσωπικοί δίσκοι χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μουσικά στυλ (δημοτικά, ρεμπέτικα, παλιά, σύγχρονα και έντεχνα λαϊκά, μπαλάντες), εμπεριέχουν τραγούδια διαφόρων συνθετών και έχουν εκδοθεί μεταξύ σχεδόν σταθερών χρονικών διαστημάτων από το 1977 έως το 2003 αποδεικνύει αφενός την αδιαμφισβήτητη προσφορά της Αλεξίου στα μουσικά πράγματα του τόπου και αφετέρου τη συνεπή και αδιάλειπτη επαφή της με τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια.
Καθολική είναι και η αποδοχή της από τους συναδέλφους της στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού.
Πρώτο σημαντικό σταθμό στη δισκογραφία της αποτέλεσε η συμμετοχή της το 1972 στον δίσκο “ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ” των Απόστολου Καλδάρα και Πυθαγόρα με τον Γιώργο Νταλάρα. Μουσικό έργο ιστορικής αξίας που τη δεκαετία του ’70 υπήρχε σε κάθε ελληνική δισκοθήκη, σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων και αυτοδίκαια εντάχτηκε στις “100 Μεγαλύτερες Ηχογραφήσεις του Αιώνα” της MINOS – EMI.
Το 1973-74 συμμετέχει στον δίσκο “ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ” των Μάνου Λοΐζου και Δημήτρη Χριστοδούλου, στον “ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ” των Απόστολου Καλδάρα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, στην “ΟΔΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ” των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου. Η συνάντηση με τον Μάνο Λοϊζο αποτελεί την αρχή μιας ουσιαστικής φιλίας και μιας σπουδαίας συνεργασίας.
Το 1975 ηχογραφεί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, τα “12 ΛΑΪΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ”, με την “Δημητρούλα” να κατακτά τις προτιμήσεις του κοινού.
Εμφανίζεται σε μπουάτ στην Πλάκα, ανοίγοντας το δρόμο σε ένα νέο τρόπο παρουσίασης των τραγουδιών, τελείως διαφορετικό από τη συμβατική λογική των νυχτερινών κέντρων. Συμπίπτει με την περίοδο της μεταπολίτευσης, του πολιτικού τραγουδιού και της αναβίωσης τουρεμπέτικου, που βρίσκει την Χάρις Αλεξίου να τραγουδά μπαλάντες, λαϊκά και έντεχνα, δημοτικά και ρεμπέτικα.
Τραγουδά για μεγάλο διάστημα με τον Γιώργο Νταλάρα, με τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Γιάννη Πάριο. Οι συναυλίες που δίνει σε στάδια και θέατρα με τραγούδια των Λοΐζου, Παπαδόπουλου, Νικολόπουλου, Σπανού, Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.
Η Χάρις Αλεξίου με το Μάνο Λοΐζο.
Το 1979 κυκλοφορούν “ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ” Μάνου Λοΐζου σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. “Ο φαντάρος” ξεχώρισε αμέσως ενώ το “Όλα σε θυμίζουν” έχει καταγραφεί ως μία από τις κλασικές ελληνικές μπαλάντες.
Το 1983 ηχογραφεί “ΤΑ ΤΣΙΛΙΚΑ”, ένα συλλεκτικό δίσκο με ρεμπέτικα τραγούδια της περιόδου 1900-1935.
Η δεκαετία του ’80 ξεκινά με τις μεγάλες επιτυχίες “Φεύγω” και “Ξημερώνει”. Οι μπαλάντες στο δίσκο “ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΜΕΡΑΣ” που ηχογραφεί με την Δήμητρα Γαλάνη γίνονται από τα αγαπημένα των θαυμαστών της. Παράλληλα ηχογραφεί δημοτικά, ρεμπέτικα, και λαϊκά, ενώ δίνει συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 1986 συναντά για πρώτη φορά δισκογραφικά τον Θάνο Μικρούτσικο, τραγουδώντας “Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΗ”, σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Νίκου Καββαδία, Ανδρέα Μικρούτσικου και Μπάμπη Τσικληρόπουλου. Ο δίσκος γνωρίζει τεράστια επιτυχία με το ομότιτλο τραγούδι, “Το Ερωτικό”, την “Ελένη” να ξεχωρίζουν αμέσως. Την ίδια χρονιά κατακτά το γαλλικό κοινό με την εμφάνιση της στο Theatre de la Ville του Παρισιού και αποσπά διθυραμβικές κριτικές. Ταξιδεύει από την Γαλλία στην Κύπρο, την Τυνησία, την Γερμανία και όλη την Ελλάδα.
Το 1987 ανατέλλει ο ΣΕΙΡΙΟΣ και ο Μάνος Χατζιδάκις την καλεί να δώσει ένα ρεσιτάλ με “ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ”, την σκηνοθετεί και στη συνέχεια διευθύνει τη δουλειά αυτή στο στούντιο, ενώ το ίδιο καλοκαίρι τραγουδά στις συναυλίες του σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Το 1988 συνεργάζεται με νέους καλλιτέχνες και εμφανίζεται με τους Φατμέ, αλλά και με τον σπουδαίο Ιταλό τραγουδοποιό Paolo Conte. Από τις κοινές της εμφανίσεις τους, τον Δεκέμβριο στο ΠΑΛΛΑΣ προκύπτει νέα δισκογραφική συνεργασία, δύο από τα τραγούδια της οποίας απέδωσε στα ελληνικά από η Λίνα Νικολακοπούλου.
Το 1989 “Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ”. Έτσι ονομάζεται η μουσική παράσταση που για δύο χρόνια παρουσίασαν μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Γιάννη Πάριο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και ο ομότιτλος δίσκος.
Το 1990 ξεκινά για την Χάρις Αλεξίου με τη δεύτερη δισκογραφική της συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο. Είναι το άλμπουμ “ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΩΝΙΑ”, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, διοργανώνεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μια συναυλία-γιορτή, με τίτλο, “Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΝΥΧΤΑ” που καταγράφηκε ως μια από τις σημαντικότερες συναυλίες της δεκαετίας.
Συμμετείχαν καλλιτέχνες που συνδέθηκε για χρόνια μαζί τους, όπως ο Γιάννης Πάριος, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Χρήστος Νικολόπουλος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Σαρρής, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Λάκης Λαζόπουλος αλλά και η Μελίνα Μερκούρη.
Το φθινόπωρο του 1991 παρουσιάζει με τον Κώστα Χατζή στο REX και το Ράδιο Σίτι ένα πρόγραμμα που φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Mauro Bolognini. Αποτέλεσμα των εμφανίσεων ο δίσκος “Η ΑΛΕΞΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΧΑΤΖΗ”.
Το 1991 εμφανίζεται στο ΑΤΤΙΚΟΝ με ένα ξεχωριστό πρόγραμμα σε “ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΡΕΙΣ”. Στην πρώτη ερμηνεύει τραγούδια των Χατζιδάκι, Μπρεχτ, Λοϊζου, Μικρούτσικου, στη δεύτερη φιλοξενεί συγκροτήματα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής, παρουσιάζοντας και δικές της συνθέσεις, ενώ η τρίτη πράξη αποτελεί μια ανθολογία τραγουδιών του ρεπερτορίου της.
Ακολουθεί το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του σε Έλληνα τραγουδιστή. Με τον σκηνικό και τεχνικό εξοπλισμό που χρησιμοποιεί στις συναυλίες της, δημιουργεί νέα δεδομένα για τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών.
Το 1992 ξεκινά η συνεργασία της με την POLYGRAM και ακολουθεί μια πορεία που χαρακτηρίζεται από νέο ύφος στα τραγούδια. Ηχογραφεί το “ΔΙ’ ΕΥΧΩΝ” σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, δίσκος που ταράζει τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, ανοίγοντας καινούργιο κύκλο στη μακρόχρονη καριέρα της.
Το 1993 ο δίσκος κυκλοφορεί στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, τη Γαλλία και το Ισραήλ από την POLYGRAM INTERNATIONAL. Το γαλλικό κανάλι M.C.M. International μαγνητοσκοπεί τη συναυλία της στο θέατρο Λυκαβηττού. Δίνει πάνω από 100 συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο, Η.Π.Α., Καναδά, Ισραήλ, Ευρώπη, κλείνοντας θριαμβευτικά αυτό τον κύκλο εμφανίσεων με συναυλία στο Θέατρο Mogador του Παρισιού.
Το 1994 ηχογραφεί το “ΕΙ!” του Νίκου Αντύπα σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και Άρη Δαβαράκη. Εμφανίζεται στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία και πάλι του Μauro Bolognini. Και τον Οκτώβριο τραγουδάει για πρώτη φορά στην Ιαπωνία.
Ο δίσκος “ΟΔΟΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ’88” κυκλοφορεί το 1995 και αποτελείται από τραγούδια που έχει γράψει η ίδια. Στις 15 Απριλίου τoυ ’95, η Χάρις Αλεξίου βραβεύεται για τον δίσκο αυτό, στo Palais de Congres τoυ Παρισιού με τo “Prix Adami”, βραβείο πoυ απονέμει κάθε χρόνο σε μεγάλους καλλιτέχνες η Ακαδημία Charles Cros. Δημιουργεί το STUDIO ΝΕΦΕΛΗ και παρουσιάζει τα νέα της τραγούδια, φτιάχνοντας μια νέα ατμόσφαιρα καφεθεάτρου. Την σκηνοθετεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Το 1996 γράφει τους στίχους για το “Τανγκό της Νεφέλης” πάνω σε μουσική της Loreena McKennitt. Το τραγούδι αυτό, μαζί με άλλες ζωντανές ηχογραφήσεις από συναυλίες της σε όλο τον κόσμο την περίοδο ’92-’96, αποτελούν το υλικό του δίσκου “ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ’92-’96”. Το “Ταγκό της Νεφέλης” βρίσκεται για πολλούς μήνες ανάμεσα στα δέκα πρώτα τραγούδια της world music στην Ευρώπη.
Το καλοκαίρι του 1997, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση της Επιτροπής Διεκδίκησης Ολυμπιακών Αγώνων “Αθήνα 2004”, έδωσε συναυλία στον χώρο της Πνύκας με φόντο την Ακρόπολη. Η τεράστια επιτυχία της πρώτης συναυλίας, στις 21 Ιουλίου, αλλά και οι υπεράριθμοι θεατές που δεν κατάφεραν να την παρακολουθήσουν, ήταν η αιτία να πραγματοποιηθούν δύο ακόμα συναυλίες στην Πνύκα.
Το 1998 κυκλοφορεί “ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ”, ο δεύτερος δίσκος με αποκλειστικά δικά της τραγούδια, η ηχογράφηση του οποίου έγινε στο Studio Guillaume Tell του Παρισιού με Έλληνες και ξένους μουσικούς. Περιοδεύει με τον Νίκο Παπάζογλου στη Βόρεια και Νότια Αμερική και τον Δεκέμβριο εμφανίζεται στην Αθήνα. Το “Διογένης Studio” ανακατασκευάστηκε για να καλύψει τις ανάγκες της παράστασης που παρουσίασε με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Τις παραστάσεις σκηνοθετεί και πάλι, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Τον Οκτώβριο του 1999 τραγουδάει με την διάσημη τουρκάλα τραγουδίστρια Sezen Aksu στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα για τους σεισμοπαθείς των δυο χωρών, με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού. Η συνεργασία αυτή συνεχίζεται το καλοκαίρι του 2000 στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος “ΨΙΘΥΡΟΙ”. Ερμηνεύει αγαπημένα της τραγούδια μόνο με πιάνο και φωνή. Τα παρουσιάζει τον Οκτώβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και το καλοκαίρι, στο μικρό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.Μια συναυλία-ρεσιτάλ με τη συνοδεία μικρού μουσικού συνόλου.
Την ίδια χρονιά ιδρύει τη δική της δισκογραφική εταιρία, την “Εστία”, με σκοπό να στεγάσει όλες τις μελλοντικές της προτάσεις στη δισκογραφία. Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο είναι το “ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ”. Στον δίσκο αυτό συναντά και πάλι συνθέτες και στιχουργούς με τους οποίους συνεργάστηκε στο παρελθόν.
Το “ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΦΩΣ” γίνεται “Lumiere Etrange” και κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη από τη Universal Γαλλίας. Ταυτόχρονα η Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές αίθουσες, όπου αποθεώνεται από κοινό και κριτική με κορυφαία στιγμή την εμφάνιση της στο θέατρο Olympia του Παρισιού.
Το 2002 είναι μια ακόμη δημιουργική χρονιά. Εμφανίζεται στη νέα μουσική σκηνή Cine Κεραμεικός, τραγουδώντας αυτή τη φορά περισσότερο λαϊκά τραγούδια. Μαζί της ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και νεότεροι καλλιτέχνες. Κυκλοφορεί το “Cine ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ LIVE”.
Το 2003 ο δίσκος “ΩΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΟΥ” ξεπέρασε τις 160.000 πωλήσεις, έγινε τέσσερις φορές πλατινένιος και η Χάρις Αλεξίου αναδείχθηκε Best Selling Greek Artist για την περίοδο Αύγουστος 2003 έως Αύγουστο 2004 από τα WORLD MUSIC AWARDS, έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της παγκόσμιας δισκογραφίας.
Τον Οκτώβριο 2004 κυκλοφόρησε η συλλογή τραγουδιών με τίτλο “ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ”. Το διπλό CD περιλαμβάνει 38 τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφίας της και δύο καινούργια. Η ίδια επέλεξε προσεκτικά τα τραγούδια με κριτήριο όχι μόνο το τι έχει αγαπήσει πιο πολύ ο κόσμος αλλά και το τι σημαίνει το κάθε τραγούδι για την ίδια. Χωρίς να ακολουθείται η χρονολογική σειρά, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με τα είδη και τις εποχές, δημιουργείται ένα απόλυτα αρμονικό σύνολο για μια ισορροπημένη ακρόαση.
2004, έτος Ολυμπιακών Αγώνων, στην Αθήνα. Τραγουδάει στην Τελετή λήξης. Είναι η «εθνική πεντάδα» του Ελληνικού τραγουδιού, Χ. Αλεξίου, Δ. Γαλάνη, Μαρινέλλα, Γ. Πάριος, Γ.Νταλάρας.
Τον Απρίλιο 2005 επανεκδόθηκαν 16 CD’s, όλος ο κατάλογός της στην MINOS EMI, σε remastering και repackaging. Τα άλμπουμς επανεκδόθηκαν με νέα ψηφιακή ηχητική επεξεργασία, σε νέες εξαιρετικά επιμελημένες εκδόσεις (νέα εικαστική επιμέλεια και προσαρμογή του πρωτότυπου υλικού, εκ νέου επιμέλεια και προσθήκη συνοδευτικών κειμένων και στίχων καθώς και φωτογραφιών αρχείου, σύγχρονες με την εποχή της πρώτης έκδοσης).
Η Χάρις Αλεξίου, το 2006 επιστρέφει με τον δίσκο “ΒΥΣΣΙΝΟ ΚΑΙ ΝΕΡΑΝΤΖΙ”. Ένας δίσκος που ηχογραφήθηκε και αποτύπωσε την παραδοσιακή πλευρά της σύγχρονης μουσικής. Θοδωρής Παπαδόπουλος, Σμαρώ Παπαδοπούλου και Μάκης Σεβίλογλου οι δημιουργοί του, που συνθέτουν την μουσική και στιχουργική πρόταση για μια επιστροφή στις ρίζες.Ένας δίσκος που παρόλο το ειδικό του βάρος, κατάφερε λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του, να ξεπεράσει τα 50.000 αντίτυπα παίρνοντας τον χρησμό της πλατίνας και κερδίζοντας την αγάπη του κόσμου.
Το καλοκαίρι ξεκινάει μια σειρά ειδικών εμφανίσεων. Στο Φεστιβάλ Αθηνών (Ωδείο Ηρώδου Αττικού) τραγουδάει με την Δήμητρα Γαλάνη για δύο βραδιές στις συναυλίες αφιέρωμα στην Σοφία Βέμπο.
Με τους Σωκράτη Μάλαμα και Αλκίνοο Ιωαννίδη για τα 15 χρόνια του ραδιοφωνικού σταθμού «Μελωδία» σε τέσσερις sold out βραδιές στο Θέατρο του Λυκαβηττού στην Αθήνα και στο «Palais des sports» στην Θεσσαλονίκη. Οι συναυλίες ηχογραφούνται και θα κυκλοφορήσουν τον Μάρτιο του 2007, 2πλό CD και DVD.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2007 και για τρεις μοναδικές παραστάσεις, εμφανίζεται στο «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών». Σκηνοθετεί ο Πάνος Παπαδόπουλος, ενορχηστρώνει ο Κώστας Παπαδούκας και διευθύνει την μεγάλη ορχήστρα ο Αλέξανδρος Μυράτ.
Με αφορμή τον εορτασμό για τα 70 χρόνια από την γέννηση του Μάνου Λοΐζου, η Χάρις Αλεξίου παρουσιάζει στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 13, 14 και 15 Ιουνίου 2007 την παράσταση-αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο «Όλα σε θυμίζουν», ερμηνεύοντας αποκλειστικά έργα του. Μαζί της επισκηνής ο Νίκος Πορτοκάλογλου και το Τρίφωνο, σε σκηνοθεσία Πάνου Παπαδόπουλου, ενορχηστρώσεις Κώστα Παπαδούκα και φωτισμούς Ανδρέα Σινάνου.
Η παράσταση θα ταξιδέψει για δυο μοναδικές συναυλίες στη Θεσσαλονίκη, ενώ θα ακολουθήσει καλοκαιρινή περιοδεία αφιερωμένη στον μεγάλο συνθέτη σε περισσότερες από 25 πόλεις ανά την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο με τη συντροφιά του Τριφώνου.
Τον Οκτωβρίο του 2007 κυκλοφορεί ο δίσκος “ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΛΟΪΖΟ”. Πρόκειται για την ζωντανή ηχογράφηση και μαγνητοσκόπηση της παράστασης-αφιέρωμα στον μεγάλο συνθέτη, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Στο δίσκο συμμετέχουν ο Νίκος Πορτοκάλογλου και το Τρίφωνο. Η παράσταση κυκλοφορεί σε διπλό cd και διπλό cd και dvd από την Εstia Recordings.
Στις 28 Ιουνίου 2008 η Χάρις Αλεξίου δίνει τη μεγαλύτερη συναυλία των τελευταίων χρόνων στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο με περισσότερους από 20.000 θεατές. Μια συναυλία εφ’όλης της ύλης που σηματοδοτεί την έναρξη της καλοκαιρινής της περιοδείας ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό. Στις συναυλίες συμμετέχουν ο Μπάμπης Στόκας και η Ανδριάννα Μπάμπαλη.
H Χάρις Αλεξίου με τον Γιάννη Σπανό, Γιάννη Πάριο και Γιάννη Καλατζή.
To 2009 η Χάρις Αλεξίου ξεκινά μια μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία με τίτλο “Στους χτύπους της καρδιάς”, όπου για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, μένει μόνη της στη σκηνή με τους μουσικούς της σε ένα ρεσιτάλ βασισμένο στο σύνολο του ρεπερτορίου της. Στους σταθμούς της περιοδείας της περιλαμβάνεται και μια ειδική συναυλία στο Ηρώδειο στις 3 του Σεπτέμβρη αφιερωμένη στους σκοπούς της οργάνωσης «Μαζί για το παιδί».
Τον Νοέμβριο του 2009 και μετά από μήνες δουλειάς στο στούντιο, η Χάρις Αλεξίου παρουσιάζει τον δίσκο της “Η ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ’ΣΑΙ” που περιλαμβάνει δικά της τραγούδια αλλά και συμπράξεις της με σημαντικούς έλληνες και ξένους συνθέτες, όπως τον αργεντίνο Gustavo Alfredo Santaolalla και το βραβευμένο με oscar soundtrack που έγραψε για την ταινία «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας», τον Bruno Coulais και τον Fragione Philippe από τη Γαλλία, τον Dirk Michaelis από τη Γερμανία, καθώς και τον Μανόλη Φάμελλο, τον Παναγιώτη Τσεβά και τον Μιχάλη Τούμπουρο.
Το 2010 δίνει παραστάσεις σε ένα από τα πιο σημαντικά θέατρα της Αθήνας. Η Χάρις Αλεξίου στο θέατρο “Παλλάς” και περισσότεροι από 40.000 θεατές παρακολουθούν τις 26 παραστάσεις της με τίτλο “Η αγάπη θα σε βρει όπου και να’σαι” σε σκηνοθετική επιμέλεια Άγγελου Μέντη, επιμέλεια προγράμματος Λίνας Νικολακοπούλου και ενορχηστρώσεις Κώστα Παπαδούκα. Ένα μήνα αργότερα δίνει 8 παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για περισσότερους από 15.000 θεατές.
Τον Οκτώβριο του 2011, ένα μεγάλο αφιέρωμα στο Nino Rota με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του, με τίτλο «Η Χάρις Αλεξίου στο Σινεμά του Νίνο Ρότα» παρουσιάζεται στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» για περιορισμένες παραστάσεις. Η Χάρις Αλεξίου σε μουσικές του Nino Rota, συνοδευόμενη από την 60μελη ορχήστρα της ΕΡΤ. Τον Νοέμβρη, μετά από 17 χρόνια, επισκέπτεται την Αυστραλία και δίνει 3 μεγάλες συναυλίες, στην Αδελαΐδα, στη Μελβούρνη και στο Σίδνει με τεράστια επιτυχία.
Τον Μάιο του 2011 η Χάρις Αλεξίου παραλαμβάνει στη Φλωρεντία της Ιταλίας το ευρωπαϊκό βραβείο Galileo για την προσφορά της στη μουσική, βραβείο με το οποίο έχουν τιμηθεί μεγάλες προσωπικότητες της μουσικής και των τεχνών.
Τον Μάιο-Ιούνιο δίνει παραστάσεις σε δέκα ευρωπαϊκές πόλεις και στα πιο σημαντικά θέατρα σε Ελσίνκι (Finlandia Hall), Βιέννη (Konzerthaus), Μόναχο, Στουτγάρδη, Ζυρίχη, Φρανκφούρτη, Ντίσελντορφ, Βρυξέλλες, Παρίσι (Olympia) και Χάγη, ενώ παράλληλα το album της “Η ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ’ΣΑΙ” κυκλοφορεί σε Γερμανία, Γαλλία και Τουρκία.
Τον Αύγουστο του 2011 λαμβάνει μέρος στην Τελετή Έναρξης των αγώνων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μπάσκετ (FIBA) στην Τουρκία, στο στάδιο του Sinan Erdem της Κωσταντινούπολης. Η έναρξη των αγώνων αναμεταδόθηκε ζωντανά σε 172 χώρες.
Τον Δεκέμβριο του 2012, κυκλοφορεί το album “Η ΤΡΙΠΛΑ” με 14 ανέκδοτα τραγούδια σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη και μουσικές Βάσως Αλλαγιάννη, Πέτρου Βαγιόπουλου, Χρήστου Νικολόπουλου, Leon Y.Poliker, Ορφέα Περίδη αλλά και της ίδιας.
Τον Ιανουάριο του 2012 η Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται με την Δήμητρα Γαλάνη. Περισσότεροι από 140.000 θεατές παρακολουθούν τις παραστάσεις τους, αρχικά στην Αθήνα (Θέατρο Παλλάς) και στη Θεσσαλονίκη (Μέγαρο Μουσικής), κι έπειτα στις συναυλίες της καλοκαιρινής τους περιοδείας σε Ελλάδα και Κύπρο.
Τον Ιούνιο του 2012 κυκλοφορεί από την ΕΜΙ σε διπλό cd η ζωντανή ηχογράφηση των παραστάσεών τους στο Παλλάς και τον Οκτώβριο του 2012 κλείνουν τον κύκλο των παραστάσεών τους στο ιστορικό θέατρο του Παρισιού «Olympia».
Τον Ιούλιο του 2012 η Χάρις Αλεξίου παρουσιάζει μια ειδικά σχεδιασμένη unplugged παράσταση στο Φεστιβάλ Ποίησης (Voix Vives de Mediterranee) στην πόλη Sete της Γαλλίας.
Τον Απρίλιο του 2013, παρουσιάζει μαζί με μια νέα μουσική μπάντα τους “Nouveau Sextet” (κορυφαίους Έλληνες σολίστες) στο Gazarte της Αθήνας και στη συνέχεια στο LOVE Casual Living της Θεσσαλονίκης, μια μουσική παράσταση με έθνικ-τζαζ ήχο που αγαπήθηκε από το κοινό και έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τον τύπο.
Τον Ιούνιο του 2013 συμπράττει με τη Φιλαρμονική του Ισραήλ για δυο παραστάσεις στο ανακαινισμένο Mann Auditorium του Τελ Αβιβ ενώ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς μετά την μεγάλη επιτυχία των παραστάσεων αποδέχεται το κάλεσμα και επιστρέφει για μια ακόμη συναυλία.
Τον Ιούλιο παρουσιάζει στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού μαζί με τους “Nouveau Sextet” την παράσταση «Δυο κόσμους έχει η ψυχή μου» και συνεχίζει με μια μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο.
Τον Οκτώβριο του 2014 κυκλοφόρησε το Άλμπουμ “Τα όνειρα γίνονται πάλι” από την Heaven σε στίχους του Ν. Μωραίτη και μελωδίες των Rous, Στάθη Δρογώση, Βασίλη Γαβριηλίδη και η Ανδριάνα Μπάμπαλη , καθώς και ένα δικό της τραγούδι, το «Ποιος με αγαπάει ακόμα» .
Τον Ιούλιο Χάρις Αλεξίου τραγούδησε στη συναυλία αλληλεγγύης που διοργάνωσαν, ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο» και η «Αλληλεγγύη για όλους», στον αγώνα των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, στην πλατεία Συντάγματος.
Το καλοκαίρι του 2014 η Χάρις Αλεξίου μαζί με την Τάνια Τσανακλίδου και τους Nouveau Sextet πραγματοποίησαν περιοδεία σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.
Τον Φεβρουάριο του 2014, η Χάρις Αλεξίου συναντά στη μουσική σκηνή της Αθήνας, Anodos Live Stage την Τάνια Τσανακλίδου στην παράσταση με τίτλο “Τραγούδα θέλω να σ’ακούω”. Μαζί τους οι “Nouveau Sextet & φίλοι”.
Τον Φεβρουάριο του 2016 η Χάρις Αλεξίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι σε δικό της κείμενο , το “Χειρόγραφο” σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη στο Νέο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Η Αλεξίου παρουσιάζει σημαντικές στιγμές της προσωπικής και της επαγγελματικής της ζωής. Το έργο λαμβάνει διθυραμβικά σχόλια απο κοινό και κριτικούς με sold out παραστάσεις.
Το έργο ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά τον Οκτώβρη, τον Νοέμβριο στη Θεσσαλονίκη και στο Ισραήλ, τον Δεκέμβρη στην Πάτρα. Ταυτόχρονα κυκλοφορεί το ψηφιακό σινγκλ “Ένα ναι κρύβει ενα όχι” για την παράσταση του Λάκη Λαζόπουλου “Αποχαιρετιστήριο δείπνο” και δύο τραγούδια για την ταινία Η Ρόζα της Σμύρνης του Γιώργου Κορδέλλα.
Τον Νοέμβριο του 2017 ξανανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι στην παράσταση του εθνικού θεάτρου (Rex) Οπερέττα του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου. Το καλοκαίρι συμμετέχει στο αφιέρωμα για τον Θάνο Μικρούτσικο στο θέατρο Βράχων και στο αφιέρωμα για τον Δημήτρη Μητροπάνο στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Τον Δεκέμβριο του 2018 συναντά τον Στάυρο Ξαρχάκο στην σκηνή του Gazarte σε ένα εφ’ όλης της ύλης αφιέρωμα στον σπουδαίο συνθέτη Γιώργο Ζαμπέτα, οι παραστάσεις στέφονται με επιτυχία καθώς είναι όλες sold out.
Τον Απρίλιο του 2020 κυκλοφορεί μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Minos EMI “Τα τραγούδια της ξενιτιας” ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει το 1987. Δέκα τραγούδια του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου, του Στέλιου Καζαντζίδη και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Παναγιώτη Τούντα, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη και του Δημήτρη Χριστοδούλου, του Μάνου Λοΐζου και του Φώντα Λάδη, του Γιάννη Κυριαζή και του Δημήτρη Ρουμελιώτη, του Γεράσιμου Κλουβάτου και του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, του Νάκη Πετρίδη, του Γιάννη Βασιλόπουλου και του Βαγγέλη Ατραΐδη και το παραδοσιακό «Τζιβαέρι», κυκλοφορούν σε cd για πρώτη φορά, τριάντα τρία χρόνια μετά την ηχογράφησή τους.
Τον Ιούνιο του 2020 δήλωσε ότι σταματάει τις ζωντανές εμφανίσεις ύστερα από πενήντα χρόνια παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι γιατί δεν την ακούει πια η φωνή της και δεν καταδέχεται να τραγουδάει αν δεν το κάνει καλά. Στην ίδια συνέντευξη δηλώνει πως έχει ηχογραφήσει ένα αποχαιρετιστήριο τραγούδι , ένα ντουέτο μαζί με την σπουδαία Yasmin Levy. Το τραγούδι This Shadow κυκλοφορεί τον Ιούλιο από την Minos Emi.
Έπειτα από την ανακοίνωση της ότι αποσύρεται από το τραγούδι και τις ζωντανές εμφανίσεις, στρέφεται στο θέατρο, όπως είχε ήδη κάνει το 2016 με την παράσταση Χειρόγραφο και το 2017 με την Οπερέτα. Έτσι, τον Οκτώβριο του 2020 πρωταγωνιστεί στον μονόλογο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη Μεταμφίεση σε σκηνοθεσία Σταύρου Ράγια στο θέατρο Μικρό Παλλάς.
Συνεχίζει την θεατρική στροφή στην καριέρα της και το καλοκαίρι του 2021 εμφανίζεται στην παράσταση Ιφιγένεια η εν Ταύροις σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη στον ρόλο της θεάς Αθηνάς, περιοδεύοντας σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή ανακοινώνεται η συμμετοχή της στην νέα τηλεοπτική σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη Maestro με γυρίσματα στους Παξούς και στην Αθήνα.
Στις 15 Μαΐου του 2010, ο δήμαρχος της Σμύρνης δίνει το όνομα της Χάριτος Αλεξίου σε μια λεωφόρο της πόλης: Ηaris Αleksiou Dostluk Caddesi (Λεωφόρος Φιλίας), τιμώντας την καταγωγή της και την προσφορά της στην τέχνη.
Έχει παντρευτεί δύο φορές, με τον Αχιλλέα Θεοφίλου (παραγωγό) και τον Σωτήρη Μπασιάκο (μάνατζέρ της). Έχει υιοθετήσει έναν γιο, τον Μάνο Θεοφίλου, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον αγαπημένο της φίλο, Μάνο Λοΐζο.
Σημαντικές διακρίσεις
Prix Adami από τη γαλλική Ακαδημία Charles Cros Una vita per la musica – Giglio d’Oro» («Μια ζωή για τη μουσική»), από το Ίδρυμα «Premio Galileo 2000».
Η Χαρούλα Λαμπράκη (Το πραγματικό της όνομα είναι Χαρίκλεια Λαμπροπούλου) γεννήθηκε στις 05 Ιουνίου του 1947 στο Κακόβατο, Ηλείας και από ηλικία 5 ετών ψέλνει και σιγοτραγουδάει. Το 1963 έρχεται στην Αθήνα και, ενώ είναι στην όγδοη τάξη Γυμνασίου, με σκοπό να δώσει για φιλόλογος, είναι η εποχή που την ακούει ο Μπάμπης Μπακάλης και κάνει το πρώτο της σιγόντο στον Βαγγέλη Περπινιάδη με το τραγούδι, “Δε σου μοιάζει καμιά” που τότε έγινε μεγάλη επιτυχία.
Μετά από αυτή την εμπειρία, ο Μπάμπης Μπακάλης και ο Μπάμπης Δαλιάνης την προτρέπουν και υπογράφει στην τότε Columbia. Εκεί γνωρίζει τον Άκη Πάνου, τον Χρ. Κολοκοτρώνη και τον Νίκο Δαλέζιο, ο οποίος της εμπιστεύεται το πρώτο σόλο τραγούδι της καριέρας της με τίτλο «Ανάθεμά σε βρε ζωή». Μετά από 2 μήνες τραγουδάει Άκη Πάνου «Πάρτα τα χέρια της ντροπής», «Καρδιά γεννήθηκες πουλάκι» κ.α.
Ο Απόστολος Καλδάρας είναι αυτός που της δίνει την πρώτη μεγάλη της επιτυχία, το τραγούδι, “Στου κάτω κόσμου τα σκαλιά”. Ακολουθεί το τραγούδι, “Μάθε πρώτα να αγαπάς” του Νίκου Δαλέζιου.
Το 1966 είναι η χρονιά που γνωρίζεται με τον μεγάλο “δάσκαλο” Βασίλη Τσιτσάνη και δημιουργείται μια ειλικρινής φιλία και μια πολύ επιτυχημένη καλλιτεχνική συνεργασία, τόσο στο πάλκο όσο και στη δισκογραφία.
Το Δάφνις και Χλόη είναι βουβή ταινία του 1931 βασισμένη στο ομώνυμο ειδύλλιο του Λόγγου (3ος αι π.Χ) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου. Σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία όταν πρωτοπαίχτηκε στους κινηματογράφους.
Οι άγνωστες πτυχές της ταινίας, “Δάφνις και Χλόη”
-Η ταινία εκείνη την εποχή ήταν πρωτοποριακή για την ποιητικότητα της αλλά και για τα γυμνά σώματα που κατέγραψε στην οθόνη, με αποτέλεσμα να περάσει στην ιστορία ως η πρώτη ταινία που έδειξε γυμνά σώματα στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Παρόλο που οι γυμνές σκηνές της ταινίας έμοιαζαν βγαλμένες από πίνακες ζωγραφικής και ήταν εντελώς αθώες, υπήρξαν αρκετοί που σκανδαλίστηκαν χαρακτηρίζοντας την ως “πορνογράφημα”. Σήμερα θεωρείται μια από τις πιο καλλιτεχνικές ταινίες του προπολεμικού παγκόσμιου κινηματογράφου.
-Εξερευνώντας το κλίμα εκείνης της εποχής θα σταθούμε σε ένα γεγονός που συνέβη το 1935. Όταν προβλήθηκε η ταινία “Έκσταση”, που πρόβαλε γυμνή την Χέντι Λαμάρ, οι θεατές έσπασαν την τζαμαρία του κινηματογράφου Παλλάς!
-Ο Έλληνας Λόγγος ήταν αρχαίος συγγραφέας και ένας από τους πρώτους μυθιστοριογράφους του κόσμου. Έζησε στη Ρωμαϊκή εποχή στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. Για τη ζωή του δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα. Πιθανολογείται ότι καταγόταν από το νησί της Λέσβου και δεν είναι το πραγματικό του όνομα αυτό αλλά προήλθε από παρερμηνεία της τελευταίας φράσης του χειρόγραφου βιβλίου του “Λεσβιακῶν ἐρωτικῶν λόγοι”. Το βουκολικό μυθιστόρημά του “Δάφνις και Χλόη”, που αναφέρεται και με τον τίτλο “Λόγγου ποιμενικών περί Δάφνιν και Χλόην”, είναι το μοναδικό σωζόμενο έργο του, είναι σε πλήρη μορφή και αποτελείται από τέσσερις τόμους.
-Ο Ορέστης Λάσκος στις αρχές του 193Ο είχε δημιουργήσει, μαζί με τον Τάσο Μελετόπουλο και άλλους νέους, την εταιρία Άστρο Φιλμ. Ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση με σκοπό την παραγωγή ελληνικών ταινιών αλλά και την εκμετάλλευση ξένων ταινιών. Είχε προηγηθεί η ενασχόληση του ως ηθοποιού και σεναριογράφου ενώ η καλλιτεχνική του φλέβα είχε φανερωθεί από την ηλικία των 13 ετών, μέσω της συγγραφής ποιημάτων.
-Η ταινία “Δάφνις και Χλόη” είναι η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε ο Ορέστης Λάσκος σε ηλικία μόλις 23 ετών! Εκείνα τα χρόνια υπήρξε έντονο ενδιαφέρον για θέματα που αφορούσαν την αρχαιότητα. Το 1927 στο Παναθηναϊκό στάδιο η Μαρίκα Κοτοπούλη αποθεώνεται ως Εκάβη, παραστάσεις αρχαίου δράματος ανεβαίνουν από τον Βασίλη Ρώτα και άλλους συλλόγους, η εποχή των Σικελιανών είναι έντονη με την επιτυχημένη οργάνωση των Δελφικών χορών του 1927 και 193Ο. Στους κύκλους των διανοούμενων και των καλλιτεχνών αυτή η θεματολογία συζητιέται διαρκώς και αναπόφευκτα ο Λάσκος και οι συνεργάτες του αποφασίζουν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα στην πρώτη τους ταινία.
-Το καλοκαίρι οι δημοσιεύσεις στον τύπο έγραφαν πως η προετοιμασία για την ταινία έχει ξεκινήσει με το κόστος της παραγωγής να ανέρχεται στις 500.000 δραχμές με στόχο τα γυρίσματα να διαρκέσουν 15 ημέρες. Στις 5 Οκτωβρίου το συνεργείο και οι ηθοποιοί φτάνοντας στη Μυτιλήνη, αναζητούν αμέσως το κατάλληλο μέρος για τα γυρίσματα. Καταλήγουν στην Αγιάσσο, όπου εκεί, η ταινία γυρίζεται με φυσικό ντεκόρ τα ονειρώδη τοπία της. Από τον περίφημο Άι Δημήτρη, την κατάφυτη από καστανιές και δέντρα τοποθεσία “Καδή Βρύση”, τα βουνά του χωριού Μπουρό, τις χαράδρες της Μεγάλης Λίμνης, την Καρήνη, τον καταπράσινο κάμπο Ίππειους, μέχρι τις γύρω τοποθεσίες του κόλπου Γέρας.
-Στην εφημερίδα, “Ταχυδρόμος” της Μυτιλήνης, το 1929, η ταινία διαφημίστηκε ως εξής: “Ένα ερωτικό μυθιστόρημα Λεσβιακής υποθέσεως, γραμμένο πριν από 1700 χρόνια. Ένα έργο περιεργότατο. Ένα αριστούργημα των αιώνων που είναι ντροπή να υπάρχει κάτοικος της Λέσβου που να μην το ξέρει και να μην το χάρηκε”.
-Την ημέρα γυρίζουν τις σκηνές ενώ τη νύχτα ξεφαντώνουν στην ταβέρνα του ξενοδοχείου. Οι άντρες του χωριού είναι κατενθουσιασμένοι με την παρουσία του θιάσου σε αντίθεση με τις γυναίκες του χωριού που συζητούν σοκαρισμένες για τις θεατρίνες που τριγυρνούσαν βαμμένες και ελαφρά ντυμένες, φοβούμενες ότι θα ξελογιάσουν τους άντρες.
-Δεν έλειψαν και κάποιες δυσκολίες και απρόοπτα, ενδεικτικά της πρωτόγονης εκείνης φάσης του ελληνικού σινεμά. Σε μια σκηνή φλας μπακ ο βοσκός βρίσκει το εγκαταλελειμμένο μωρό Δάφνι να βυζαίνει μια γίδα. Πώς θα βυζαίνει όμως τη γίδα ακίνδυνα στο γύρισμα ένα μωρό; Με χίλιες δυο δυσκολίες και χωρίς κοντινή λήψη, έδεσαν σχοινιά στα πόδια της γίδας, τα οποία δύο άνδρες εκτός πλάνου, τραβούσαν πανικόβλητοι προκειμένου η γίδα να μην ποδοπατήσει το αληθινό μωρό που είχαν τοποθετήσει από κάτω της.
-Την ημέρα που γυρίστηκε το γυμνό της Ματλή, άγνωστο πώς, το έμαθαν όλοι οι άντρες της Αγιάσου και ανέβηκαν στα γύρω υψώματα και πίσω από θάμνους για να παρακολουθήσουν το γύρισμα. Στην προσπάθεια τους να έρθουν όλο και πιο κοντά κατρακυλούσαν πέτρες που έκαναν θόρυβο και κατέληγαν στα πόδια του συνεργείου που βρισκόταν κοντά στον καταρράκτη. Ο Λάσκος σε έξαλλη κατάσταση έβριζε τους ντόπιους και προέτρεπε τους οπερατέρ να γυρίσουν γρήγορα τη σκηνή που πραγματοποιήθηκε τελικά με μια μοναδική λήψη.
-Στις 23 Οκτωβρίου, μια ημέρα πριν αναχωρήσουν από το νησί, παρουσιάζουν μια παράσταση στο χειμερινό κινηματογράφο, “Πάνθεον” της Μυτιλήνης. Ο Λάσκος διαβάζει ποιήματα, η Λούση Ματλή χορεύει τσιγγάνικους και σπανιόλικους χορούς, η Κορίνα Χατζημιχαλάκη τραγουδά ταγκό, ο Κίμων Σπαθόπουλος ο “Έλληνας Σαρλώ” εμφανίζεται σε κωμικά νούμερα και στο τέλος παρουσιάζουν μια σκηνή από την ταινία. Οι τοπικές εφημερίδες διαφήμιζαν το γεγονός και παρότρυναν τον κόσμο να δει την παράσταση των συντελεστών της ταινίας, που θα αποτελέσει την καλύτερη διαφήμιση για το νησί τους.
-Στις 25 Οκτωβρίου, οι εφημερίδες σε άρθρα τους με τίτλο “ο κατακαημένος ο Λόγγος!” έκριναν πολύ αυστηρά και σχολίασαν με τα χειρότερα λόγια, τόσο την παράσταση όσο και τη γενικότερη παρουσία τους στο νησί. Θεωρούσαν ότι έστησαν μια παράσταση “αρπαχτή”, για να καλύψουν κάποια έξοδα τους, και πως τα ήθη των Αθηναίων ήταν περισσότερο προκλητικά από όσο άντεχαν οι κάτοικοι των χωριών του νησιού.
-Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν μέσα Νοεμβρίου με τη μοναδική σκηνή που γυρίστηκε εκτός Λέσβου και πραγματοποιήθηκε στη Λίμνη της Βουλιαγμένης. Πρόκειται για τη σκηνή με τις νύμφες. Και εκεί όμως δεν έλειψαν τα απρόοπτα. Σε άρθρο της η εφημερίδα “Βραδυνή” χαρακτηρίζει ως “Κινηματογραφική ψυχρολουσία” την είδηση πως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στη Βουλιαγμένη, οι Λάσκος, Μελετόπουλος και Μεραβίδης έπεσαν κατά λάθος στο νερό με αποτέλεσμα να καταστραφούν οι λήψεις.
-Ο Ορέστης Λάσκος έχει κάποιες πρωτιές με την ταινία αυτή. Κινεί το φακό κατά τη λήψη, όταν συνηθιζόταν να μένει σταθερός την εποχή εκείνη. Χρησιμοποιεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μέσω του Δημήτρη Μεραβίδη που έχει τη διεύθυνση φωτογραφίας, το παγχρωματικό φιλμ, το οποίο δίνει πολλές αποχρώσεις του γκρίζου, σε αντίθεση με το ορθοχρωματικό που έδινε απόχρωση άσπρο-μαύρο σκέτο. Επίσης για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν ερασιτέχνες για να παίξουν πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο Απόλλων Μαρσύας και η Λούση Ματλή παρουσιάστηκαν από την παραγωγή ως “νέοι αρχαιοελληνικής κατατομής”.
-Ο Ορέστης Λάσκος, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, μελέτησε την έκφραση του κάλλους στην αρχαιότητα μέσα από βιβλιογραφία και έψαξε πολύ για να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα. Η επιλογή έγινε σύμφωνα με ό,τι θεωρούνταν πως ήταν κοντά στα αρχαία πρότυπα ομορφιάς. Τον Δάφνι τον βρήκε στο πρόσωπο του Έντισον Βήχου, ανακαλύπτοντας τον χωμένο στα καθίσματα στη “Μάντρα του Αττίκ”.
-Ο Ορέστης Λάσκος μετονόμασε τον Έντισον Βήχο σε Απόλλων Μαρσύα, επινοώντας το ψευδώνυμο αυτό για να δώσει μια μυθολογική υπόσταση στον ηθοποιό, αντίστοιχη του μυθιστορήματος.
-Στο μυθιστόρημα η παρουσία της μουσικής είναι έντονη. Σε πολλά επεισόδια το αντικείμενο-κλειδί είναι η φλογέρα. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Σάτυρος Μαρσύας ήταν τόσο επιδέξιος στη φλογέρα που καυχιόταν πως ξεπερνούσε τον Απόλλωνα και έτσι κάλεσε τον θεό σε αγώνα. Η μουσική και η φλογέρα είναι το αγαπημένο καταφύγιο του Δάφνι πριν ανακαλύψει τον έρωτα του για τη Χλόη.
-Το ψευδώνυμο του πρωταγωνιστή παραπέμπει σε αυτό το μυθολογικό επεισόδιο και αποτυπώνει και την πολυδιαφημιζόμενη ομορφιά του Βήχου. Το άβολο όνομα και επίθετο αντικαθιστώνται από ένα πολύ εύηχο και συμβολικό ψευδώνυμο που λειτούργησε πολύ επιτυχημένα. Ο Λάσκος είχε τη συνήθεια να βρίσκει ψευδώνυμα και ξαναβάφτισε αργότερα πολλούς ανθρώπους του θεάματος.
-Ο Βήχος έλειψε για τα γυρίσματα στην Λέσβο λέγοντας στους γονείς του πως πάει εκδρομή με τους προσκόπους. Το ανακάλυψαν μια εβδομάδα πριν την προβολή της ταινίας όταν ξεκίνησε η διαφήμιση για την προώθηση της. Τότε ο πατέρας έσπασε την τζαμαρία του κινηματογράφου Αττικόν και κατέβασε τις φωτογραφίες του γιου του φωνάζοντας στον σκηνοθέτη πως ρεζίλεψε και κατέστρεψε τον γιο του.
-Η Λούση Ματλή γεννήθηκε στο Σικάγο το 1914 και ήταν κόρη του γενικού πρόξενου της Ελλάδος. Τον Οκτώβριο του 1925 θα έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ήταν ξανθιά, με γαλανά μάτια και κανονικό ύψος. Σπούδασε χορεύτρια αρχαϊκών χορών και το 1929 κάνει την πρώτη της δημόσια εμφάνιση χορεύοντας στη γιορτή στα Ελευσίνεια μυστήρια. Εκεί την είδε ο Λάσκος και όταν γνωρίστηκαν της ανέφερε πως θα την έχει υπόψιν του για κάποια ταινία. Πέρασαν λίγοι μήνες, όταν η Ματλή κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, την σταμάτησε ο Λάσκος που έτρωγε σε ένα εστιατόριο έξω στον δρόμο και της ζήτησε να παίξει στην ταινία του. Εκείνη αφού πήρε την έγκριση από τους γονείς της αποδέχτηκε την πρόταση και χρίστηκε πρωταγωνίστρια.
-Πώς όμως ο Ορέστης Λάσκος έπεισε τους ηθοποιούς να γδυθούν μπροστά στο φακό; “Στην Λούση ανέφερα πως οι αρχαίοι το γυμνό το είχαν για ομορφιά, δεν είχε καμία χυδαιότητα η προστυχιά. Άλλωστε όλα τα αγάλματα είναι γυμνά. Ένα φραπ θα κάνεις και θα μείνεις γυμνή τίποτε δεν είναι. Είχε βέβαια και το ψώνιο μέσα της λόγω και του ότι ήταν χορεύτρια κλασικού χορού, είχε το κορμί δηλαδή. Για 15 ολόκληρες μέρες την έψηνα γα να γδυθεί και τελικά το κατάφερα”.
-Τον Βήχο τον έπεισε λέγοντας του “Καλά εδώ το έκανε η γυναίκα και εσύ δεν μπορείς να πετάξεις τα ρούχα σου; Κανείς δεν θα πει τίποτε θα γυρίσεις στο πλάι και θα φανεί το καλλίγραμμο κορμί σου. Τελικά γύρισε μπροστά στο φακό και κράτησα τη σκηνή”.
-Η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 02 Φεβρουαρίου 1931 στον κινηματογράφο Αττικόν. Πριν από την προβολή της ταινίας η Λουκία Ματλή, εμφανίστηκε στη σκηνή και χόρεψε αρχαίους ελληνικούς χορούς κάτι που επανέλαβε και στα διαλείμματα των πρώτων προβολών της ταινίας στο “Αττικόν”. Η πρεμιέρα είχε επιτυχία και μια καταχώριση την επόμενη ημέρα σε εφημερίδα συμβούλευε το κοινό να προσέρχεται νωρίτερα προς αποφυγή συνωστισμού.
-Αξίζει να σημειωθεί πως η ταινία προβλήθηκε σε μια ιστορική συγκυρία για τον κινηματογράφο παγκοσμίως, καθώς μόλις τότε είχαν ξεκινήσει να προβάλλονται οι πρώτες ομιλούσες ταινίες.
-Η ταινία θα ξεκινήσει την πορεία της προβολής της σε ολόκληρη την χώρα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Σε ορισμένες πόλεις, όπως στην Καβάλα, η ταινία κρίθηκε “ακατάλληλος διά δεσποινίδας και παιδιά”, επειδή περιείχε κάποιες “ελευθεριάζουσες σκηνές”.
-Στην Τρίπολη μια μαθήτρια βούτηξε μια αφίσα του Απόλλωνα Μαρσύα και την έκρυψε στο τετράδιο της! Στα Χανιά, διαφημίστηκε ιδιαίτερα η συμμετοχή της χανιώτισσας, Κορίνας Χατζημιχελάκη.
-Η αναγνώριση και η επιτυχία της ταινίας θα έρθει αργότερα αλλά και από το εξωτερικό. Αν και βωβή, η ταινία είχε προβληθεί με μεγάλη επιτυχία στις χώρες Πολωνία, Ρουμανία, Γερμανία και Αμερική. Δυο χρόνια μετά τον πόλεμο ο Λάσκος θα προσθέσει ήχο και θα κυκλοφορήσει και μια ομιλούσα εκδοχή της ταινίας.
-Το 1992 η τεχνική υπηρεσία της Ταινιοθήκης της Ελλάδος ολοκλήρωσε την αποκατάσταση της ταινίας του 1931, με την επίβλεψη και τη συνεργασία του ίδιου του Ορέστη Λάσκου που προσπάθησε να “θυμηθεί” την ταινία καρέ-καρέ, αλλά και να ανασυνθέσει τους αυθεντικούς μεσότιτλους, αντικαθιστώντας έτσι τα ηχητικά μέρη με ομιλία.
Η ταινία, “Ο φαντασμένος” προβλήθηκε τη σαιζόν 1973-1974 και έκοψε 95.665 εισιτήρια. Ήρθε στην 10η θέση σε 44 ταινίες.
Αν και προβάλλεται πολύ συχνά από την τηλεόραση, η κωμωδία, “Ο φαντασμένος“ δεν συγκαταλέγεται στις πολύ γνωστές κι αγαπημένες ταινίες που πρωταγωνίστησε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Όμως αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα για την ερμηνεία του Λάμπρου Κωνσταντάρα, τη σκηνοθέτησε ο Ντίνος Δημόπουλος και είναι η τελευταία συνεργασία της Φίνος Φιλμ με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Μιας συνεργασίας που άρχισε το 1940 με την πρώτη ομιλούσα ταινία άρτιας ελληνικής παραγωγής της Φίνος Φιλμ, “Το τραγούδι του χωρισμού” που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Φίνος. Ακολούθησαν μέχρι το 1973, 19 ταινίες του Λάμπρου Κωνσταντάρα με τη Φίνος Φιλμ.
Παρόλο που υπήρχε άψογη συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν από τους ηθοποιούς που πήγαινε και σε άλλες κινηματογραφικές εταιρίες, όπως Κλέαρχος Κωνιτσιώτης, Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, Νόβακ Φιλμ, Αφοί Ρουσσόπουλοι – Γ. Λαζαρίδης – Δ. Σαρρής – Κ. Ψαρράς κ.α. και φυσικά στην εταιρία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, με την οποία γύρισε 21 ταινίες!
Στην ταινία, “Ο φαντασμένος” ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, είναι ο Μάκης Καρασίνης, ένας υπερφίαλος επιχειρηματίας, που πέφτει θύμα φάρσας και πείθεται ότι στο κτήμα του υπάρχει πετρέλαιο. Αποφασίζει να ιδρύσει εταιρεία πετρελαιοειδών και να προσλάβει υπαλλήλους, ενώ ένας απατεώνας τον πλησιάζει και προσπαθεί να του αποσπάσει όσα περισσότερα γίνεται. Πολύ σύντομα, οι ψευδαισθήσεις του Μάκη διαψεύδονται και η αλήθεια τον προσγειώνει στην πεζή πραγματικότητα.
“Ο φαντασμένος” σηματοδοτεί την επιστροφή του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη Φίνος Φιλμ μετά από έξι χρόνια (τελευταία τους συνεργασία ήταν το, “Κάτι κουρασμένα παλικάρια” το 1967).
Όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής: “Ο φαντασμένος” εγκαινιάζει τη νέα συνεργασία του μπριλάντε Λάμπρου με τη Φίνος Φιλμ”. Η επιστροφή αυτή δεν είχε συνέχεια, μετά από τέσσερα χρόνια με το θάνατο του Φίνου έκλεισε και η εταιρία, ενώ ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γνώριζε ήδη μεγάλη επιτυχία με τη θρυλική σειρά “Εκείνες κι εγώ”. Το 1981, οκτώ χρόνια μετά τον “Φαντασμένο”, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θα παίξει ξανά στον κινηματογράφο, στην τελευταία του ταινία, με τίτλο, “Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ”.
Ας γυρίσουμε όμως στο 1973, στην ταινία “Ο φαντασμένος”. Έξι χρόνια λοιπόν μετά το “Κάτι κουρασμένα παλικάρια” ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθετεί ξανά τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και μάλιστα με την ίδια παρτενέρ, την Μπέτυ Αρβανίτη, που παίζει ξανά την γραμματέα του, την οποία παντρεύεται στο φινάλε.
Το σενάριο έγραψε ο γνωστός γελοιογράφος Ανδρέας Βλασόπουλος ενώ κάποιες άτεχνες ομοιότητες σχετικά με το πετρέλαιο που κατά λάθος βρίσκεται στο κτήμα υπάρχουν με την ταινία του Κώστα Ανδρίτσου, “Ο τετραπέρατος” με τον Κώστα Χατζηχρήστο του 1966 σε σενάριο, Κώστα Ασημακόπουλου.
Η μουσική είναι του Μίμη Πλέσσα και το τραγούδι, “Πού το πας και πού το φέρνεις” ερμηνεύει ο Στράτος Διονυσίου, σε μία από τις σπάνιες κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο δίσκο “Τα 12 του Στράτου” που έγραψαν ο Μίμης Πλέσσας και ο Κώστας Βίρβος για τον Στράτο Διονυσίου και κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά, το Νοέμβριο του 1974.
Στην ταινία εκτός από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στο ρόλου του “φαντασμένου” Μάκη Καρασίνη και την Μπέτυ Αρβανίτη στο ρόλο της Ισμήνης, της γραμματέας του, παίζουν η Νόρα Κατσέλη στην πρώτη της συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ (θα ακολουθήσει το “Ένας νομοταγής πολίτης” το 1974), ο Κώστας Ρηγόπουλος (συνολικά έπαιξε σε πέντε ταινίες της Φίνος Φιλμ, με τελευταία το “Αγάπη μου Ουάουα” το 1974).
Επίσης ο Γιώργος Χριστοδούλου (που θα εξελιχθεί σε μεγάλο τηλεοπτικό αστέρι τα επόμενα χρόνια και εκλεκτό θεατρικό ηθοποιό), η Ρίτα Μπενσουσάν (πιο γνωστή για τη συμμετοχή της σε ταινίες με τολμηρό θέμα), ο Θεόδωρος Ντόβας, ο Κώστας Παληός, η Μίτση Κωνσταντάρα (που έπαιζε πάντα στις ταινίες του αδελφού της, αλλά συμμετείχε και σε άλλες χωρίς τον Λάμπρο), ο Νίκος Κικίλιας, ο Γιώργος Οικονόμου, ο Κώστας Τσιάνος (ο μετέπειτα άξιος σκηνοθέτης του θεάτρου), ο Γιάννης Συνοδινός, ο Δημήτρης Ζακυνθινός, ο Λάζος Τερζάς και ο Γιώργος Κωνσταντής που θα παίξει το ρόλο του ανιψιού Πετράκη στο “Εκείνες κι εγώ” και θα τον γνωρίσει το πλατύ κοινό.
Την περίοδο των γυρισμάτων της ταινίας, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιζε στο θέατρο την κωμωδία των Γιαλαμά – Πρετεντέρη, “Ερωτιάρης αλά ελληνικά”. Είναι η σεζόν 1972-73 και το θέατρο Ρεξ (πρώην Σινεάκ) φιλοξενεί την παραπάνω κωμωδία σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Νικολαϊδη και μουσική του Δημήτρη Κωνσταντάρα, του γιου του Λάμπρου.
Δίπλα του έπαιζαν η Βέρα Κρούσκα, ο Δημήτρης Νικολαϊδης, η Μαρία Σόκαλη, ο Γιώργος Κωνσταντής και η Ρένα Βουτσινά που υποδύεται για πρώτη φορά την Δεβόρα από την Αφρική (που δεν έχει τίγρη, όπως έλεγε στο έργο), ρόλος που θα αφήσει εποχή αργότερα στη σειρά “Εκείνες κι εγώ”.
Με την Μπέτυ Αρβανίτη που παίζει δίπλα του και στο “Κάτι κουρασμένα παλικάρια” και στον “Φαντασμένο”, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θα συνεργαστεί θεατρικά μαζί της, την επόμενη σεζόν, 1973-74, στο έργο, “Ο άνθρωπος που γύρισε από το γύψο” με πρωταγωνίστρια την Ζωή Λάσκαρη και τη μεθεπόμενη, 1974-75, στο “Αγάπη μου παγόβουνο”. Και οι δύο ταινίες που έπαιξαν μαζί στη Φίνος Φιλμ είναι έγχρωμες και ενώ ταιριάζουν πολύ στη μεγάλη οθόνη, δεν γύρισαν άλλα φιλμ μαζί.
“Ο φαντασμένος” βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 24 Οκτωβρίου 1973 και κόβει 95.665 εισιτήρια, μπαίνοντας στην 10η θέση του πίνακα εισιτηρίων της σεζόν 1973-74.
Αν και η πρώτη ταινία στον πίνακα εισιτηρίων, ο “Παύλος Μελάς” κόβει 432.989 εισιτήρια, έχει αρχίσει η πτώση του ελληνικού κινηματογράφου. Κοιτώντας τα εισιτήρια που έκανε μια ταινία του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη σεζόν 1970-71 (Κρίμα το μπόι σου, 312.042 εισιτήρια) με της επόμενης χρονιάς -“Της ζήλιας τα καμώματα” 1971-72, 218.444 εισιτήρια) αντιλαμβανόμαστε την κατακόρυφη κι απότομη πτώση στα 92.400 εισιτήρια τη σεζόν 1972-72 με την ταινία “Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη”.
Στα χρόνια που πέρασαν όμως, φάνηκε η αξία και η διαχρονικότητα αυτών των ταινιών, που πολλοί κριτικοί στην εποχή τους αμφισβητούσαν. Και εμείς πάντα θα χαμογελάμε όταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας θα λέει “Θα αρχίσουν οι αντλίες να δουλεύουν… ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου ντούπου”.
Η Νταίζη Μαυράκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1935 και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στα Χανιά. Έλαβε μέρος στον 1ο μεταπολεμικό διαγωνισμό ομορφιάς για την ανάδειξη της “Σταρ Ελλάς“, που πραγματοποιήθηκε στις 05 Απριλίου του 1952, στο ξενοδοχείο, “Μεγάλη Βρετάνια”.
Πρόεδρος κριτικής επιτροπής ήταν η Μαρίκα Κοτοπούλη και μέλη η Άννα Συνοδινού, ο Σπύρος Βασιλείου και ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Παρουσιαστές της βραδυάς η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιώργος Παππάς και ο Μίμης Φωτόπουλος.
Αναδείχθηκε “Σταρ Ελλάς” και στη συνέχεια ταξίδεψε στο Lolg Beach της Καλιφόρνιας, όπου εξελέγη 3η Μις Υφήλιος (β’ αναπληρωματική). Έχασε την 1η θέση για μια μόνο ψήφο από τη Φιλανδέζα, Αrmi Kuusela.
Μετά τα καλλιστεία υπέγραψε 3ετές συμβόλαιο με τη Universal αλλά επέστρεψε στην Ελλάδα, αφού της έλειπε η οικογένειά της. Είχε αρκετές προτάσεις για καριέρα ως ηθοποιός του Χόλυγουντ. Το 1954 πρωταγωνίστησε στην ελληνική ταινία με τίτλο, “Νυχτερινή Περιπέτεια” του Άγγελου Τερζάκη, χωρίς όμως να συνεχίσει την καριέρα της στον κινηματογράφο.
Στη συνέχεια μετακόμισε στη Βιέννη, όπου σπούδασε σκηνοθεσία και ενδυματολογία. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα αποσύρθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας και παντρεύτηκε τον ιδιοκτήτη κλωστοϋφαντουργίας, Βελλή αλλά ο γάμος τους δεν κράτησε. Ακολούθησε δεύτερος γάμος με τον γιατρό Αντώνη Κομνηνό. Απέκτησε δύο παιδιά και εγγόνια.
Η Νταίζη Μαυράκη έζησε μια ήρεμη ζωή, με πολλή αγάπη και πολλά ταξίδια. Η πρώτη Σταρ Ελλάς έφυγε από τη ζωή τον Νοέμβριο του 2018, σε ηλικία 83 ετών.
-Το σήμα κατατεθέν της Μυκόνου όπου έγιναν τα γυρίσματα, ήταν ο “Πέτρος” ο πελεκάνος, εμφανίζεται σε κάποιο πλάνο. Το 1958 ένας ντόπιος ψαράς τον βρήκε πληγωμένο του προσέφερε περίθαλψη αλλά και όλοι κάτοικοι του νησιού τον φρόντιζαν ώστε σταδιακά κατέληξε να είναι η μασκότ του νησιού. Χτυπήθηκε από τροχοφόρο το Νοέμβριο του 1985 ημέρα Παρασκευή που τον παρέσυρε κατά λάθος και μεταφέρθηκε αεροπορικώς και βαριά τραυματισμένο στη Θεσσαλονίκη όπου πέθανε στις 02 Δεκεμβρίου.
-Η κοπέλα που αντιδρά στο καμάκι του Κώστα Καρρά πατώντας το κασετόφωνο, “Είσαι βλάκας, είσαι βλάκας” είναι η μακιγέζ, Πίτσα Λεοντσίνη, στενή συνεργάτιδα του Φίνου καθώς προσέφερε τις υπηρεσίες της σε 6 ταινίες του.
-Η εκρηκτική “Πόπη”, Ρία Δελούτση, το 1961 εκλέχθηκε Σταρ Ελλάς και συμμετείχε στο διαγωνισμό Μις Υφήλιος στο Μαϊάμι των ΗΠΑ κερδίζοντας τον τίτλο της «Μις Φιλία». Στο γάμο της με τον ηθοποιό, Βαγγέλη Πλοιό, κουμπάρο είχε τον Σταύρο Παράβα.
-Ο Κώστας Βουτσάς, σύζυγος τότε της Έρικας Μπρόγερ ήδη από το 1965, εμφανίζεται cameo στην ταινία ως πελάτης του ξενοδοχείου που του πατά το πόδι η Ρένα Βλαχοπούλου.
-Το σπίτι της “Πελαγίας” δε βρίσκεται στη Νέα Φιλαδέλφεια όπως αναφέρεται αλλά στην οδό Κρήτης 28 της Νέας Χαλκηδόνας. Το 2011 όμως με το πρόγραμμα Καλλικράτης οι δύο προσφυγικοί οικισμοί συνενώθηκαν και δημιούργησαν τον Δήμο Φιλαδελφείας – Χαλκηδόνος και πλέον πολλές φορές διαβάζουμε ότι το σπίτι είναι στη Νέα Φιλαδέλφεια.
-Η Ρένα Βλαχοπούλου στην σκηνή που μιλάει με τον Δημήτρη Καλλιβωκά φαίνεται ν’ αφήνει το πράσινο καπέλο της στην καρέκλα όταν έρχεται η Μπρόγερ και την τραβάει. Αμέσως μετά μπαίνουν οι δυο τους στο δωμάτιο όπου η Βλαχοπούλου κρατά το καπέλο και μάλιστα χωρίς το φουλάρι που το κοσμεί. Ένα από τα λάθη που συναντάμε σε αρκετές ταινίες.
-Η Φίτσα Ντάβου, γειτόνισσα της “Πελαγίας”, κάνει την παρθενική της εμφάνιση στον κινηματογράφο, υπήρξε δε στενή φίλη της Ρένας Βλαχοπούλου. Το ίδιο και η Δώρα Λιτινάκη που η επόμενη και τελευταία της εμφάνιση στο σινεμά έγινε στην ταινία, “Η φόνισσα” το 1974.
-Ο Νίκος Σκιαδάς, ο ρεσεψιονίστ που κατά την “μαντάμ Πελαζί” πρέπει να πάει στις καλόγριες για να βελτιώσει τα Γαλλικά του, είχε “δανείσει” την φωνή του στα “Στρουμφάκια” υποδυόμενος τον Δρακουμέλ.
-Η “Σούζη τρως” Ρένα Πασχαλίδου είναι σύζυγος του Νίκου Πασχαλίδη που παίζει επίσης στην ταινία στο ρόλο του μπακάλη. Το όνομα της είναι Βαρβάρα και ο πρώτος της σύζυγος ήταν ο ηθοποιός Δ. Ρουγγέρης.
-Όταν η Ζιζή συναντά τον Κουλουνδρή, ακούμε στο πιάνο τη μουσική του τραγουδιού, “Τόσα καλοκαίρια”, το τραγούδι ερμηνεύει όμως στο “Γοργόνες και μάγκες” ο Δάκης.
-Το τραγούδι, “Sunshine for your dreams” με το οποίο κάνει καντάδα ο Βαγγέλης Σειληνός (Έλα Βαγγελάκη μου η Παναγιά μαζί σου. Κοίτα μωρή τι του κάνεις του παιδιού) στην Ελενίτσα ερμηνεύει ο Δημήτρης Ταμπόσης.
-Τη μουσική στην ταινία υπογράφει ο Μίμης Πλέσσας. Στα τραγούδια, “Το αθάνατο νερό” και “Ζωγραφισμένα στο χαρτί” που ερμηνεύει η Μαρινέλλα τους στίχους έγραψε ο Άκος Δασκαλόπουλος, ενώ τα “Τρεχαντήρι θ’ αρματώσω” και “Όταν μιλάς για χωρισμό” που ερμηνεύει ο Γιάννης Πουλόπουλος είναι σε στίχους της Λουκίας Πλέσσα.
-Παρά το γεγονός πως στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Βαγγέλης Σειληνός, που εκτός από ηθοποιός ήταν και χορευτής, τις χορογραφίες υπογράφει ο Γιάννης Φλερύ.
-Ανάμεσα στους νέους που χορεύουν στο μπαρ, βρίσκεται η Ελένη Προκοπίου η οποία εκείνο το διάστημα ήταν παρτενέρ του Βαγγέλη Σειληνού.
-Τα κοστούμια επιμελήθηκε ο Ιωάννης Βούρος, τον συναντούμε σε δυο ακόμα παραγωγές, “Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο” το 1969 και “Ο αχόρταγος” το 1967.
Περίληψη της ταινίας, “Η Παριζιάνα”
Η Πελαγία (Ρένα Βλαχοπούλου) είναι μια συνοικιακή μοδίστρα από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Η αδελφή της, η Ελένη (Έρρικα Μπρόγιερ), την προτρέπει να ανοίξει μια μπουτίκ στο Κολωνάκι. Μαζί με δύο φίλους τους, τον γιεγιέ Βαγγέλη (Βαγγέλης Σειληνός) και τον ζωγράφο Λεωνίδα (Χρόνης Εξαρχάκος), που θέλουν να κερδίσουν την καρδιά της Ελένης, φεύγουν για διαφημιστική φωτογράφιση στη Μύκονο, όπου η Πελαγία αυτοπλασάρεται ως διάσημη μοντελίστ από το Παρίσι.
Στο νησί, η Πελαγία γνωρίζει τον Τζιμ Κούφο (Δημήτρης Καλλιβωκάς), έναν πάμπλουτο Ελληνοαμερικανό, τον οποίο αργότερα παντρεύεται. Στη Μύκονο όμως εμφανίζεται και ο Γιώργος (Κώστας Καρράς), παλιός γνώριμος της Πελαγίας, που έχει βάλει κι αυτός στο μάτι την Ελένη, η οποία και τον ερωτεύεται. Και, ενώ η Ελένη αρνείται να φύγει από το νησί, ο Πελαγία αναγκάζεται να κρύβεται, για να μην την αναγνωρίσουν.
Αργότερα, στο ταξίδι του μέλιτος Πελαγίας – Τζιμ, εκείνος πέφτει από έναν γκρεμό την ώρα που προσπαθεί να φωτογραφίσει την Πελαγία. Η Πελαγία επιστρέφει στην Αθήνα ως μαυροφορεμένη χήρα, για να κάνει επίδειξη μόδας στη βίλα ενός πλουσίου (Γιώργος Γαβριηλίδης) που λείπει στο εξωτερικό, αλλά που εμφανίζεται αιφνιδίως, όπως και ο άντρας της που θεωρούσε σκοτωμένο.
Η Άρτεμις Θεοδωρακοπούλου γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1940 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1964 μετανάστευσε στην Ιταλία, όπου παντρεύτηκε και...
Μέσα από τη βιογραφία του, ο Φώτης Μεταξόπουλος γυρνά τον χρόνο πίσω και θυμάται ένα περιστατικό που έζησε από πρώτο χέρι με πρωταγωνίστρια την αξέχαστη Ρένα Βλαχοπούλου.Σε...
