Η ταινία, “Λούφα και παραλλαγή” προβλήθηκε τη σαιζόν 1984-1985 και έκοψε 395.374 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 38 ταινίες.
-Η ταινία πραγματεύεται την κωμική πλευρά μιας δύσκολης περιόδου, υπό το καθεστώς δικτατορίας, και το γέλιο ως φυσική αντίδραση στην καταπίεση και τη στέρηση της ελευθερίας. Η ταινία απέσπασε τέσσερα βραβεία στο 25ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου και μοντάζ).
Στηριγμένη στην απλή φόρμα της, τη σάτιρα και τους διάλογους, η ταινία έγινε μια από τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
-Η φυσική συνέχεια της Λούφας και παραλλαγής είναι η ταινία BIOS + πολιτεία που γυρίστηκε 3 χρόνια μετά και η οποία, σύμφωνα με τον Νίκο Περάκη, συμπληρώνει τα βιώματά του από τη θητεία του στο στρατό κατά την έναρξη της Δικτατορίας, τα οποία δεν μπόρεσε να χωρέσει στην πρώτη ταινία.
-Την επιτυχία της Λούφας και παραλλαγής ακολούθησαν άλλες δύο κωμωδίες του Νίκου Περάκη και μία του Βασίλη Κατσίκη, που δεν αποτελούν συνέχεια της πλοκής ή των χαρακτήρων της αρχικής ταινίας αλλά επανεκκίνηση (reboot) της αρχικής ταινίας, με κοινό γνώρισμα τη στρατιωτική θητεία.
Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο
Μια ομάδα φαντάρων σε βραχονισίδα κοντά στην Κω συλλαμβάνει το πλήρωμα μιας τουρκικής θαλαμηγού που μπήκε κατά λάθος στα ελληνικά ύδατα για να αποβιβάσει 3 λαθρομετανάστες. Κινδυνεύει όμως να δημιουργηθεί θερμό επεισόδιο, επειδή ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι η ανιψιά ενός Τούρκου στρατηγού και η νικήτρια τοπικών καλλιστείων. Βγήκε στους κινηματογράφους στις 8 Δεκεμβρίου 2005.
Ι-4: Λούφα και απαλλαγή
Το 2008 κυκλοφόρησε και η ταινία Ι-4: Λούφα και απαλλαγή, σε σενάριο-σκηνοθεσία Βασίλη Κατσίκη, που διαφημίστηκε ως συνέχεια των Σειρήνων στο Αιγαίο, αλλά είναι spin-off αυτής, καθώς δεν υπάρχει καμία συνέχεια, ούτε στην πλοκή, ούτε στους χαρακτήρες. Η μόνη συμμετοχή του Νίκου Περάκη σε αυτήν την ταινία είναι ως μέλος της ομάδας παραγωγής.
Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στη στεριά
7 χρόνια μετά το επεισόδιο στη βραχονησίδα Πίττα, οι πρωταγωνιστές του ξανασυναντιούνται για να βοηθήσουν τον Σταυρακομαθιακάκη να βρει τη 12χρονη Νούρι, η οποία κρατείται και πρόκειται να απελαθεί. Βγήκε στους κινηματογράφους στις 27 Οκτωβρίου 2011.
Λούφα και παραλλαγή: Η σειρά
Η τηλεοπτική εκδοχή της Λούφας προβλήθηκε στη ΝΕΤ από το 2006 έως το 2008, σε σκηνοθεσία Νίκου Περάκη (5 πρώτα επεισόδια), Γιώργου Κορδέλλα και Παναγιώτη Πορτοκαλάκη και σενάριο Νίκου Περάκη (5 πρώτα επεισόδια), Βαγγέλη Σεϊτανίδη και Χαρίτωνα Χαριτωνίδη.
Η σειρά περιέχει τους ίδιους χαρακτήρες με την αρχική ταινία του 1984, καθώς και πολλές από τις σκηνές της, αλλά με μεγαλύτερο βάθος ανάπτυξης. Δεν αποτελεί συνέχεια, αλλά μάλλον επανεκκίνηση (reboot) της αρχικής ιστορίας.
Διανομή: Γιάννης Τσιμιτσέλης, Ορφέας Αυγουστίδης, Χάρης Μαυρουδής, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Κωνσταντίνος Δανίκας, Ηλέκτρα Τσακαλία, Τζένη Θεωνά, Τάσος Κωστής, Ντίνος Αυγουστίδης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Στέλιος Ξανθουδάκης, Νίκος Γιαλελής, Δανάη Θεοδωρίδου, Μόνικα Μπόλα, Αλκηστις Πουλοπούλου, Σόφη Ζαννίνου, Μανώλης Μαυροματάκης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Άκης Λυρής, Μάνος Πίτζης κ.ά.
Περίληψη της ταινίας, “Λούφα και παραλλαγή”
Περιέχοντας αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, η ταινία διηγείται τα έργα και τις ημέρες μιας ομάδας στρατιωτών που υπηρετούν τη θητεία τους στον τηλεοπτικό σταθμό της Υπηρεσίας Ενημέρωσης Ενόπλων Δυνάμεων (Υ.ΕΝ.Ε.Δ.), όταν ακόμα ονομαζόταν Τηλεόρασις Ενόπλων Δυνάμεων (Τ.Ε.Δ.) και στεγαζόταν στα κτήρια της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (Ευελπίδων 4) στην Αθήνα. Η ταινία γυρίστηκε στο ίδιο αυτό κτήριο και στο κτήριο της Σχολής Εθνικής Άμυνας (Ευελπίδων 6).
Στη διάρκεια των πρώτων μηνών του 1967 και του καθεστώτος της Χούντας των Συνταγματαρχών, ο σταθμός βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, αλλά η παρέα των πρωταγωνιστών γρήγορα καταφέρνει να ξεπεράσει τις δυσκολίες ή τις απαγορεύσεις, υπονομεύοντας έμπρακτα τη σοβαροφάνεια, την άγνοια και την προπαγάνδα των συνταγματαρχών.
«Λούφα» στον στρατό χαρακτηρίζεται η αποφυγή της αγγαρείας, δηλαδή οποιασδήποτε εργασίας, ενώ «παραλλαγή» σημαίνει καμουφλάζ. Μαζί οι δύο λέξεις συνθέτουν τον τίτλο της ταινίας, αλλά και ένα νεολογισμό της κοινωνίας και της μικρογραφίας της (του στρατού).
Σε κάποια σκηνή, ο αξιωματικός πύλης λέει στον Παπαδόπουλο ότι τον ζητάει ο «Φον Κανάρης» εννοώντας τον ταγματάρχη Κανιάρα (Χρήστος Βαλαβανίδης), προϊστάμενο του Α2. Αυτό δεν είναι αναφορά στον Κανάρη αλλά στον Γερμανό ναύαρχο Βίλχελμ Κανάρις που ήταν αρχηγός της γερμανικής αντικατασκοπείας (Άμπβερ) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Α2» είναι το σημερινό «2ο Γραφείο», το γραφείο με τα απόρρητα έγγραφα (υπηρεσία πληροφοριών) της μονάδας.
