Στις 18 Ιουλίου 1961 το περιοδικό, “Πρώτο” διοργάνωσε για του αναγνώστες του μια φαντασμαγορική κρουαζιέρα με αγαπημένους πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου.
Ο προορισμός ήταν η Αίγινα και η Ύδρα και το ταξίδι έγινε με την υπερπολυτελή θαλαμηγό, “Μαριώ”.
Οι τυχεροί επιλέχθηκαν μετά από κλήρωση που έγινε στο θέατρο, “Μουσούρη”. Οι συμμετοχές ήταν περισσότερες από 1.500. Ήταν πραγματικό κατόρθωμα το ότι μαζεύτηκαν τόσα πρωτοκλασάτα ονόματα. Στις μέρες μας θα έμοιαζε μάλλον ακατόρθωτο.
Λάμπρος Κωνσταντάρας, Τζένη Καρέζη, Ζωή Λάσκαρη, Μίμης Φωτόπουλος, Ρίκα Διαλυνά, Νίκος Ρίζος, Άννα Φόνσου, Χρήστος Τσαγανέας, Γιώργος Πάντζας, Στέφανος Στρατηγός, ήταν κάποιοι από τους πολλούς καλλιτέχνες. Συνολικά 200 άτομα συμμετείχαν στην κρουαζιέρα, εκ των οποίων οι 60 ήταν ηθοποιοί.
Όπως ανέφερε ο Τύπος της εποχής, η “Μαριώ” αναχώρησε στις 10 το πρωί από το λιμάνι του Πειραιά, ενώ ο κόσμος ζητωκραύγαζε βλέποντας τους ηθοποιούς να συγκεντρώνονται. Κάποιους τους σήκωσαν στα χέρια! Το απόγευμα της ίδιας ημέρας απέπλευσαν προς την Ύδρα.
Οι διάσημοι καλεσμένοι είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το δείπνο τους στη θαλαμηγό, έχοντας συντροφιά εκτός από τους θαυμαστές και διάσημους συγγραφείς και επιχειρηματίες.
Το ταξίδι ολοκληρώθηκε στις 20.30 το βράδυ, ενώ τα τραγούδια τους αντηχούσαν από την κατάφωτη γέφυρα και τα σαλόνια της θαλαμηγού.
Η Τζένη Καρέζη και η Κατερίνα Γώγου υπήρξαν καλές φίλες και μάλιστα συνεργάστηκαν και στη μεγάλη οθόνη σε ταινίες που έχουν αφήσει εποχή. Μάλιστα, ήταν και κουμπάρες.
Το 1967 η ατίθαση Κατερίνα Γώγου ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας με τον αγαπημένο της, Παύλο Τάσιο, και κουμπάρα ήταν η Τζένη Καρέζη. Η Τζένη Καρέζη ποζάρει στον φακό χαμογελαστή και κομψή, δίπλα στο ζευγάρι, τραβώντας τα βλέμματα με την σπάνια ομορφιά της.
Η Κατερίνα Γώγου είχε αρκετούς συντρόφους στη ζωή της. Η μεγάλη της αγάπη όμως ήταν ο άντρας που παντρεύτηκε, ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μυρτώ. Λέγεται ότι στην προσπάθεια της να σώσει τη μικρή από τα ναρκωτικά, έγινε και η ίδια τοξικομανής.
Η Κατερίνα Γώγου είχε αρκετούς συντρόφους στη ζωή της. Η μεγάλη της αγάπη όμως ήταν ο άντρας που παντρεύτηκε, ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μυρτώ. Λέγεται ότι στην προσπάθειά της να σώσει τη μικρή από τα ναρκωτικά, έγινε και η ίδια τοξικομανής.
Η Κατερίνα συνήθιζε να λέει στη μικρή της: “Έγραψα ένα βιβλίο, φύτεψα ένα δέντρο, έκανα ένα παιδί. Ο κύκλος μου έκλεισε”. Η Μυρτώ ασχολήθηκε επίσης με την ποίηση και είχε το ίδιο τραγικό τέλος με τη μητέρα της, καθώς αυτοκτόνησε το 2015.
Ένα τραγούδι που έγινε “ύμνος” της φτωχολογιάς και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού και μιας εμβληματικής ταινίας του λεγόμενου παλαιού ελληνικού κινηματογράφου, άμεσα επηρεασμένης από τον ιταλικό νεορεαλισμό.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Αλέκος Αλεξανδράκης και η τότε σύντροφος του Αλίκη Γεωργούλη αναζητούσαν μια φτωχή περιοχή για τα γυρίσματα της ταινίας τους. Δεν γνώριζαν τον Ασύρματο, μια συνοικία που ονομαζόταν έτσι επειδή εκεί ήταν τοποθετημένος ο ασύρματος των Γερμανών επί Κατοχής. Κάποιος είπε στον Αλεξανδράκη να δει την περιοχή.
Το έκανε και είδε στις παράγκες, τις φτιαγμένες από Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες, το ιδανικό σκηνικό του. Θα μπορούσες να πεις ότι βρήκε το ντεκόρ της ταινίας στο πιάτο. Το ίδιο συνέβη και με τους κομπάρσους. Οι ίδιοι οι ντόπιοι κάτοικοι της περιοχής, αυτοί που διέμεναν στις παράγκες, έπαιξαν στη “Συνοικία το όνειρο”.
Καθώς οι βασικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας ταινίας δεν έπαψαν ποτέ να είναι το κεφάλαιο, το θέμα και το έμψυχο υλικό, οι σεναριογράφοι Κώστας Κοτζιάς και Τάσος Λειβαδίτης άφησαν για τέσσερις μήνες κάθε άλλη δουλειά τους, ο Αλεξανδράκης σταμάτησε τις ως τότε επικερδείς κινηματογραφικές εμφανίσεις του, ο Τάσος Ζωγράφος άρχισε να προετοιμάζει τα ντεκόρ.
Όσο για τη Γεωργούλη, παράλληλα με τους ρόλους της πρωταγωνίστριας και της διευθύντριας παραγωγής, ανέλαβε και καθήκοντα φροντιστή.
– Είχα βγάλει έναν κατάλογο από πάρα πολλά μεταχειρισμένα και φθαρμένα ρούχα, σκεύη και έπιπλα που ήταν αδύνατον να βρεθούν αλλού εκτός από τα ίδια τα σπίτια του συνοικισμού έγραφε η ηθοποιός στην Ε.Τ.
-Η ποδιά με τα 100 μπαλώματα πάνω στα 100 άλλα μπαλώματα που φορά η Σαπφώ Νοταρά αποτελούσε το αναγκαίο υλικό για να δοθεί ο επιζητούμενος ρεαλισμός.
Αφήνοντας στην άκρη την “ωραιοποιημένη Αθήνα” η ταινία παρουσιάζει στους θεατές, την Αθήνα της φτώχειας, της παρακμής, των μικροαπατεώνων που προσπαθούν να επιβιώσουν αλλά και της ελπίδας και των ονείρων.
Η πρώτη προβολή της ταινίας έγινε με επεισόδια, καθώς αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο του κοινού. Σύμφωνα με τον υφυπουργό τύπου δυσφημούσε την εικόνα της ευημερούσας Ελλάδας.
Η ταινία, “Συνοικία το όνειρο” τιμήθηκε ωστόσο με δυο βραβεία στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Η ερμηνεία του ηθοποιού-θρύλου, Μάνου Κατράκη και η κινηματογραφική χημεία της Αλίκης Γεωργούλη με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τοποθετούν τη συγκεκριμένη δημιουργία στα αριστουργήματα του ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με την αυθεντική λαϊκή αλλά και δραματική ερμηνεία του γίνεται ένας ακόμη “ρόλος” της ταινίας προσθέτοντας δραματουργικά στο συνολικό κλίμα αρτιότητας και υψηλής αισθητικής που τη χαρακτηρίζει.
Το “Βρέχει στη φτωχογειτονιά”, ερμηνευμένο εκπληκτικά από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση που εκείνα τα χρόνια συνεργαζόταν στενά με τον μεγάλο συνθέτη, έγινε «ύμνος» της φτωχολογιάς αντικατοπτρίζοντας μοναδικά τη σκληρή πραγματικότητα μιας Ελλάδας που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να επιβιώσει.
Το υπέροχο τραγούδι είναι σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη, μουσική Μίκη Θεοδωράκη και αρχική ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ερμηνεύτηκε και από τους Μαρία Φαραντούρη, Δημήτρη Μητροπάνο, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Κότσιρα αλλά και πολλούς άλλους.
Περίληψη της ταινίας, “Συνοικία το όνειρο”
Η υπόθεση εξελίσσεται σε μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, μια παραγκούπολη ανάμεσα στον λόφο του Φιλοπάππου και τα Άνω Πετράλωνα. Το κέντρο του κόσμου για τους κατοίκους της, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την ανέχεια, χωρίς ωστόσο να χάσουν την αξιοπρέπειά τους.
Ανάμεσά τους ο Ρίκος (Αλέκος Αλεξανδράκης), πρώην κατάδικος, νυν μικροκομπιναδόρος, αλλά με καλή καρδιά. Η αγαπημένη του Στεφανία (Αλίκη Γεωργούλη), που φλερτάρει με πλούσιους και με την ιδέα να ξεφύγει μια και καλή από τη φτωχογειτονιά.
Ο ασκητικός “νεκροθάφτης” (Μάνος Κατράκης), που σέρνεται ενώ προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό, όπου ακούς μωρά να κλαίνε και επιθετικές γυναίκες να φωνάζουν. Μια τουαλέτα και ένα τηλέφωνο υπάρχουν για ολόκληρη την περιοχή. Νερό, μακρυά… Ο ιταλικός νεορεαλισμός του Ντε Σίκα και του Ροσελίνι ενσωματωμένος στην ελληνική πραγματικότητα της αυγής της δεκαετίας του ΄60.
Δύο σπάνια και άκρως συλλεκτικά βίντεο με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο ανάρτησε στο προσωπικό του προφίλ στο Instagram ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου.
Είναι δύο αποσπάσματα από όταν το αγαπημένο ζευγάρι του κινηματογράφου και του θεάτρου παρουσίασε τα χριστούγεννα του 1979 την εορταστική εκπομπή, “Ένα σόου όπως σας αρέσει” για λογαριασμό της κρατικής τηλεόρασης.
Στην ίδια εκπομπή εμφανίστηκαν και τραγούδησαν οι: Τζένη Βάνου, Δάκης, Μπέσσυ Αργυράκη, και η Άννα Βίσση.
Την “Πριγκιπέσσα”, την έγραψα ως δώρο γενεθλίων σε μια γυναίκα, επειδή δεν είχα λεφτά να της πάρω κάτι. Μαγείρευε να φάμε φακές, που ήταν ότι είχε απομείνει, κι ενώ την έβλεπα, σκέφτηκα: Αυτό αξίζει τον κόπο να το τραγουδήσει κάποιος.
Το έγραψα κατευθείαν, χωρίς να μεσολαβήσει καθόλου χρόνος. Όταν το έπαιξα, λύθηκα στα γέλια. Το θεώρησα τόσο αστείο.
Η φίλη μου, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, άφησε κάτω τις κουτάλες και μου είπε: “Πότε το έγραψες αυτό το τραγούδι; Το ξέρεις ότι είναι πολύ καλό; Απορώ γιατί γελάς…”
Τη γυναίκα αυτή, την παντρεύτηκα.
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου, μέσα σ’ αυτό το σπίτι Πριγκιπέσσα μου το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας, απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας.
Η βίλα Καζούλη κτίστηκε για εξοχική κατοικία· προοριζόταν να γίνει η νέα ”ακαδημία Πλάτωνος”. Διετέλεσε φρουραρχείο των Γερμανών και στη συνέχεια του ΕΑΜ. Στέγασε το πρώτο ΚΑΤ, χρησιμοποιήθηκε για την περίθαλψη σεισμοπαθών. Έγινε καταφύγιο τοξικομανών αλλά και ιδανικό σκηνικό για κινηματογραφικές ταινίες. Σήμερα στεγάζει το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ, στο μέλλον θα μας φανερώσει τι άλλο μπορεί να γίνει.
Βρισκόμαστε στο 1902, εποχή που η Ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου μεγαλουργεί. Αρκετοί έμποροι φτιάχνουν τις εξοχικές τους κατοικίες στην Ελλάδα. Ο Νικόλαος Καζούλης, έμπορος από την Αλεξάνδρεια διαλέγει ένα κτήμα έκτασης 47.000 μ² στην είσοδο της Κηφισιάς. Εκεί κτίζει την επιβλητική έπαυλη που θα μείνει στην ιστορία ως ‘”Βίλα Καζούλη“.
Ο αρχιτέκτονας που τη σχεδίασε μας είναι άγνωστος, αναφορές όμως μιλάνε για αλλοδαπό αρχιτέκτονα. Η δομημένη επιφάνεια της έπαυλης ανέρχεται σε 2.500μ² και αναπτύσσεται σε τέσσερα επίπεδα, δύο υπόγεια, ισόγειο και δώμα.
Στο β’ υπόγειο συναντάμε χώρους βοηθητικούς, ενώ στο α’ υπόγειο υπάρχουν συνεχόμενα δωμάτια εκατέρωθεν των διαδρόμων.
Οι διάδρομοι αυτοί καταλήγουν σε κεντρικό χώρο υποδοχής, που είναι και ο προθάλαμος για την μεγάλη αίθουσα με τις μαντεμένιες κολόνες και για το στρογγυλό αίθριο, στην συνέχεια. Στο ισόγειο χρησιμοποιείται η ίδια λογική των δωματίων και των διαδρόμων. Ο κύριος χώρος υποδοχής της κατοικίας, με το τριώροφο εσωτερικό ύψος και το περίτεχνο τζάκι, εντυπωσιάζει.
Από αυτήν την αίθουσα μπαίνουμε στο κεντρικό γραφείο που διαθέτει πρόσβαση στο δώμα του στρογγυλού αίθριου του α’ υπογείου. Οι όροφοι επικοινωνούν μέσω του κεντρικού κλιμακοστασίου που βρίσκεται στους χώρους υποδοχής, καθώς και από δύο βοηθητικά κλιμακοστάσια, που διαθέτουν μεγάλο φεγγίτη οροφής και βρίσκονται στις δύο πτέρυγες. Στο δώμα βρίσκουμε τον εσωτερικό εξώστη που επικοινωνεί με το ισόγειο καθώς και πρόσβαση στο δώμα.
Λόγω της υψομετρικής διαφοράς του εδάφους, από την κύρια είσοδο μπαίνουμε στο Ισόγειο, ενώ από την μεριά του κήπου έχουμε πρόσβαση στο β’ υπόγειο. Δύο επιβλητικές μαρμάρινες σκάλες, τοποθετημένες συμμετρικά μας οδηγούν στην κύρια είσοδο της βίλας. Εκεί μας υποδέχεται το τοξωτό πρόπυλο με τους μαρμάρινους κίονες τοσκανο – δωρικού ρυθμού. Η ορθομαρμάρωση της εισόδου μας εντυπωσιάζει με την λεπτομέρεια της.
Δίπλα στις σκάλες στέκουν φρουροί της μυστηριώδους αυτής βίλας, με τους μύθους και τις αλήθειες που την περιβάλουν, τα δύο λιοντάρια του γλύπτη Φιλιππότη.
Η βίλα αποτελείται από δύο πτέρυγες που δημιουργούν ορθή γωνία και ανοίγουν προς τη μεριά του κήπου. Εσωτερικά της ορθής αυτής γωνίας υπάρχει στρογγυλό αίθριο δύο ορόφων (β’ υπόγειο και α’ υπόγειο).
Η τοποθέτηση αυτή του κτιρίου αποδεικνύει την προσπάθεια προφύλαξης της ζωής της βίλας από το δρόμο. Σε αεροφωτογραφία του 1938 βλέπουμε πώς αναπτυσσόταν ο κήπος με άξονα τη διχοτόμο της ορθής γωνίας. Ο κήπος είχε ακτινωτή διάταξη με αναφορές στους κήπους του Ιταλικού μπαρόκ.
Σήμερα, μετά την διχοτόμηση του οικοπέδου που έγινε το 1980 για την διάνοιξη νέων δρόμων, δε σώζεται σχεδόν τίποτα από αυτήν την διάταξη. Στο μεγαλύτερο κομμάτι του κτήματος στεγάζεται το σημερινό ΚΑΤ και έτσι η βίλα περιορίζεται σε οικόπεδο 7.850μ².
Η βίλα είναι κατασκευασμένη από φέρουσες τοιχοποιίες λιθοδομών. Η οροφή του α’ υπογείου στο μεγαλύτερο τμήμα της αποτελείται από θολίσκους που εδράζουνε σε μεταλλικές δοκούς και οι βεράντες από σχιστόπλακες πάνω σε πλέγμα μεταλλικών δοκών.
Στην οροφή του ισογείου ο οξυκόροφος τρούλος είναι κατασκευασμένος από σκυρόδεμα και εδράζεται σε λιθοδομή. Οι κεκλιμένες στέγες είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα και μεταλλικούς δοκούς. Η κάλυψη της εισόδου γίνεται επίσης από σχιστόπλακες πάνω σε πλέγμα δοκών που στην συνέχεια εδράζονται στους μαρμάρινους κίονες.
Και η νότια αίθουσα αποτελείται από σχιστόπλακες ενώ η βεράντα από θολίσκους διάτρητους οπτόπλινθους πάνω σε δοκούς. Πλούσιος είναι ο εσωτερικός διάκοσμος των οροφογραφιών, όμοιες με τις οροφογραφίες των βεραντών. Στα δάπεδα του α’ υπογείου και Ισογείου συναντάμε μαρμάρινες πλάκες 40Χ40εκ λευκού και μαύρου μαρμάρου, διακοσμητικά τσιμεντοπλακίδια περίτεχνων μοτίβων και ξύλινα δάπεδα.
Τα κρεμαστά φωτιστικά στους εξώστες και στο κεντρικό γραφείο σε κερδίζουν με την φινέτσα και τη λιτότητά τους. Τα κεραμικά αλλά και μαρμάρινα ακροκέραμα μεγάλων διαστάσεων που χρησιμοποιήθηκαν συναντιούνται σπάνια πια.
Το κτίριο ακολουθεί αυστηρή γεωμετρική διάθρωση και έχει επιρροές από αρκετά δυτικά αρχιτεκτονικά ρεύματα. Η ανεπίχριστη εμφανή λιθοδομή με τις πολυγωνικές πέτρες, τα αετώματα, οι λεπτομέρειες κιονόκρανων ιωνικού ρυθμού, το τοξωτό πρόπυλο εισόδου με τους κίονες καθώς και ο αναγεννησιακού τύπου τρούλος με το μεταλλικό λωτό, κατατάσσει τη βίλα στο νεοκλασικό εκλεκτικισμό. Ακόμα ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό χαρακτηριστικό ήταν και τα πεταλοειδή αραβικά τόξα στις πίσω όψεις και στους εξώστες που μετά την τελευταία ανακαίνιση καταργήθηκαν.
Από την ερευνά μας μαθαίνουμε ότι ο τρούλος με τον λωτό προστέθηκε το 1932 από το γαμπρό του Καζούλη, αρχιτέκτονα και διακοσμητή Παναγιώτη Αριστόφρονα.
Η Ιωάννα Καζούλη, κόρη του Ν. Καζούλη στην οποία είχε περιέλθει η βίλα από το 1915 καλεί τον Π Αριστόφρωνα να ασχοληθεί με την διακόσμηση της βίλας με αποτέλεσμα να τον ερωτευτεί και να τον παντρευτεί.
Ο Π. Αριστόφρωνας γνωστός αρχαιολάτρης ασχολείτο με τις ανασκαφές στην ”Ακαδημία Πλάτωνος” και σαν όραμα είχε, η βίλα να γίνει κέντρο μελέτης, η νέα ”Ακαδημία Πλάτωνος”.
Στο Ισόγειο της βίλας βρισκόταν το γραφείο του, χώρος επιβλητικός με σπάνιες εκδόσεις βιβλίων και περίτεχνα έπιπλα. Φωτογραφίες από το αρχείο του Αντωνίου Βάρδα μας δίνουν μια μικρή αίσθηση της ατμόσφαιρας του χώρου, σήμερα στο χώρο αυτό στεγάζεται το γραφείο του Προέδρου της δημόσιας υπηρεσίας.
Στον κύριο χώρο υποδοχής του ισογείου, με το εσωτερικό ύψος τριών ορόφων και τον περιμετρικό εσωτερικό εξώστη, γινόντουσαν οι συναντήσεις του Αριστόφρωνα με επιφανείς πολιτικούς καθώς και καλλιτέχνες της εποχής, ανάμεσα τους ο Γεώργιος ο Α’ και ο Φαρούκ της Αιγύπτου.
Οι συζητήσεις τους περί αρχαιολογίας, πολιτικής και φιλοσοφίας λάμβαναν δράση και στο γραφείο του Αριστόφρωνα στο Ισόγειο αλλά και στον κύριο χώρο του α’ υπογείου ανάμεσα στις μαντεμένιες κολώνες και το μεγάλο τζάκι που επικοινωνεί με το στρογγυλό αίθριο.
Στον κήπο της βίλας συναντούσε κανείς αγάλματα και αρχιτεκτονικά στοιχεία. Λίγα από αυτά σώζονται σήμερα περιμετρικά της βίλας. Μέρος των αγαλμάτων μπορεί να δει κανείς στον προαύλιο χώρο του ΚΑΤ.
Τίποτα όμως δεν σώζεται σήμερα από τους θησαυρούς που βρισκόντουσαν σε αυτή τη βίλα. Το 1940 η βίλα επιτάσσεται από τους Γερμανούς και στεγάζει το φρουραρχείο των ”SS”. Φήμες λένε ότι οι Γερμανοί έκαναν απογραφή των θησαυρών που εντόπισαν και τον φύλαξαν στα υπόγεια μέσα σε κιβώτια. Αρκετοί αντιστασιακοί βασανίστηκαν και πέθαναν στα υπόγεια της. Πολλές ιστορίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με τα στοιχειά της βίλας. Έχουν αναφερθεί ανεξήγητα γεγονότα μέσα και έξω από αυτήν.
Φυσικά όταν ήταν εγκαταλελειμμένη, τέτοιες ιστορίες ήταν πιο διαδεδομένες. Είναι λογικό, ένα κτίσμα σαν κι αυτό που μετράει περίπου εκατό χρόνια ζωής και με πολλαπλές χρήσεις να οξύνει τη φαντασία των ανθρώπων. Έχουν αναφερθεί ακόμα και παράνομες ανασκαφές στον προαύλιο χώρο της για ανεύρεση θησαυρών.
Το 1944 οι Γερμανοί αποχωρούν και την έπαυλη χρησιμοποιεί ο ΕΛΑΣ, ενώ χάνονται σιγά σιγά τα αποτυπώματα των θησαυρών της. Ο ΕΛΑΣ τη χρησιμοποιεί μέχρι και το 1949 όπου και περνάει η κυριότητα της στο δημόσιο. Εκεί στεγάζεται και το πρώτο ΚΑΤ μέχρι το 1952. Με το σεισμό των Ιονίων νήσων χρησιμοποιείται ως χώρος περίθαλψης των σεισμοπαθών έως και το 1955 .
Για σαράντα ένα χρόνια, μέχρι το 1996 που ξεκινάνε τα έργα συντήρησης της βίλας, εγκαταλείπεται στην τύχη της. Ό, τι μπορεί να είχε σωθεί από την πορεία της μέσα στα χρόνια εξαφανίζεται και μένει μόνο ένα κουφάρι να περιμένει τι του επιφυλάσσει η ιστορία.
Το 1964 αγοράζεται από το ΙΚΑ αλλά δεν χρησιμοποιείται πουθενά. Το 1970 στους χώρους της γυρίζεται η κινηματογραφική ταινία το Φώσκολου ”Υπολοχαγός Νατάσα”. Εμφανής είναι στην ταινία η κακή κατάσταση που βρίσκεται το κτίριο. Πλάνα των λιονταριών δείχνουν ότι από τότε λείπουν οι ουρές τους.
Το 1976 το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτηρίζει την βίλα διατηρητέα και το 1979 χαρακτηρίζει το οικόπεδο που την περιβάλει ”χώρο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους” και γίνονται τα πρώτα σχέδια συντήρησης από τον αρχιτέκτονα Π. Πικιώνη.
Η βίλα όμως παραμένει έρμαιο των καιρικών συνθηκών και των βανδάλων, γίνεται στέκι τοξικομανών και σατανιστών. Τα λιοντάρια μεταφέρονται για να ”προφυλαχθούν” σε άγνωστη τοποθεσία. Προσπάθειες της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρης για έναρξη των διαδικασιών αποκατάστασης της και μετατροπή του κτιρίου σε έδρα του ελληνικού κέντρου κινηματογράφου και εστία τεχνών μένουν στα χαρτά.
Μετά το 1990, το ΙΚΑ, στο οποίο ανήκει η βίλα, κάνει γνωστό ότι επιθυμεί την κατεδάφισή της και τη δημιουργία εμπορικού κέντρου. Η κοινωνία διαμαρτύρεται, πολλά άρθρα δημοσιεύονται στον τύπο και πολλά ρεπορτάζ γίνονται υπέρ της διατήρησης της . Το 1995 το ΥΠΕΧΩΔΕ με υπουργό τον Κ. Λαλιώτη αγοράζει τη βίλα από το ΙΚΑ έναντι δυόμιση δισεκατομμυρίων δραχμών με σκοπό την ανακαίνισή της.
Το 1996 ξεκινάνε οι εργασίες συντήρησης από την ΑΝΑΣΤΗΛΩΤΙΚΗ ΑΤΕ και ΕΚΤΕΡ ΑΤΕ. Μελετητές ήταν τα Αρχιτεκτονικά γραφεία Μ. Τηλιανάκη και ΑΡΣΥ ΕΠΕ των Μ. Φωτιάδης, Ε. Βουρλούμη, Π. Μασουρίδη και μετά από δύο χρόνια παραδίδεται αναστυλωμένη και συντηρημένη για να συνεχίσει την πορεία της στην ιστορία. Τα λιοντάρια μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα ερευνών εντοπίζονται σε αποθήκη του ΙΚΑ και επανατοποθετούνται στη θέση τους.
Το 2001 στην ανακαινισμένη πια βίλα Καζούλη στεγάζεται το ”Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης”. Στα χρόνια που ακολουθούν οι χώροι της ανοίγουν για να φιλοξενήσουν εκδηλώσεις περιβαλλοντικού και πολιτιστικού χαρακτήρα καθώς και διεθνή συνέδρια και ημερίδες. Στη μεγάλη κύρια μεταλλική πόρτα υπάρχουν δύο μαρμάρινες πλάκες που αναγράφουν ” Έπαυλης Καζούλη – Π. Αριστόφρων”
Σήμερα, έχουμε την τύχη να θαυμάζουμε αυτό το έργο τέχνης, ένα αξιόλογο διατηρητέο και επιβλητικό κτίριο το οποίο συνεχίζει να χρειάζεται φροντίδα και προσοχή.
Πολλά κτήρια της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων αποτέλεσαν τόπο γυρισμάτων για τις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου είτε του ασπρόμαυρου είτε του πιο σύγχρονου. Μάλιστα σε κάποια από αυτά γυρίστηκαν περισσότερες από μία ταινίες και καθιερώθηκαν ως… άτυπα στούντιο.
Μια από αυτές τις περιπτώσεις που ένα σπίτι και συγκεκριμένα μια έπαυλη χρησιμοποιήθηκε για να γίνουν γυρίσματα ταινίας, είναι η λεγόμενη Βίλα Καζούλη στην Κηφισιά. Πρόκειται για το σπίτι που πρωταγωνίστησε σε πολλές σκηνές στην ταινία, “Υπολοχαγός Νατάσσα” και έχει μείνει γνωστό ως η βίλα με τα λιοντάρια λόγω των μαρμάρινων λιονταριών που βρίσκονται στον προαύλιο χώρο της.
Εκτός από τη φήμη του ως σκηνικό για την ταινία, το συγκεκριμένο σπίτι περιτριγυρίζεται από μύθους και θρύλους που το χαρακτηρίζουν και ως στοιχειωμένο λόγω των γεγονότων που διαδραματίστηκαν εκεί και θα δούμε παρακάτω.
Περίληψη της ταινίας, “Υπολοχαγός Νατάσσα”
Νταχάου 1965. Η Νατάσσα Αρσένη (Αλίκη Βουγιουκλάκη) επισκέπτεται το χώρο συγκέντρωσης που την βρήκαν οι Αμερικανοί στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και στη συνέχεια ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής της στην Ελλάδα. Μέσα στο τρένο ο νους της γυρίζει στο παρελθόν.
Θυμάται τις παραμονές του ελληνο-ιταλικού πολέμου που γνώρισε τον μεγάλο της έρωτα, τον Ορέστη. Τότε που ανάμεσα στους Γερμανούς αξιωματικούς ήταν και ο συμφοιτητής της στο ωδείο, Μαξ Ρόιτερ (Κώστας Καρράς), ο οποίος έγινε υπολοχαγός των SS, παρ’ όλο που η μητέρα του ήταν Ελληνίδα.
Θυμάται τις περιπέτειες που πέρασε μέχρι να βρεθεί με τον Ορέστη (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), τον γάμο της που κόντεψε να διακοπεί από τον Μαξ, αλλά και τα βασανιστήρια που υπέστη από τον ίδιο τον Μαξ. Θυμήθηκε, όμως, και το χαμό του Ορέστη, που εκτελέστηκε από Έλληνες αντάρτες που τον πέρασαν για Γερμανό, αλλά και το παιδί που είχε αποκτήσει μαζί του…
Η Βίλα Καζούλη, τα βασανιστήρια και η κατοχή
Το σπίτι, για την ακρίβεια η έπαυλη στην οποία έγιναν τα γυρίσματα είναι γνωστή ως βίλα Καζούλη ή αλλιώς βίλα της Κηφισιάς. Βρίσκεται στην είσοδο της Κηφισιάς και καλύπτει μια έκταση 47 στρεμμάτων. Καθώς περνά κανείς από εκεί δεν γίνεται να μην την προσέξει κυρίως λόγω της αισθητικής της, των περίτεχνων γλυπτών και της πρωτότυπης αρχιτεκτονικής της.
Αποτελεί ένα κομμάτι μιας παλιάς, αριστοκρατικής εποχής που τότε αποτέλεσε στολίδι όχι μόνο της Κηφισιάς αλλά και ολόκληρης της Αθήνας. Για να δεις πού ακριβώς βρίσκεται η Βίλα Καζούλη στην Κηφισιά, μπορείς να επισκεφθείς τους Google Maps και να κάνεις μια περιήγηση στην περιοχή.
Η έπαυλη της Κηφισιάς χτίστηκε στις αρχές τo 1910 από τον Αιγυπτιώτη επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας Νικόλαο Καζούλη. Αποτελούσε τη θερινή του κατοικία. Γι’ αυτό και ονομάζεται βίλα Καζούλη. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής το σπίτι, είχε καταληφθεί από Γερμανούς. Οι ίδιοι εκεί είχαν εγκαταστήσει το το φρουραρχείο των Ες Ες. Και το σπίτι αποτέλεσε έναν εφιάλτη για όσους συλλαμβάνονταν και μεταφέρονταν εκεί.
Γιατί εκεί βίωναν τα μεσαιωνικά βασανιστήρια που τους επέβαλαν τα Ες Ες. Συγκεκριμένα, δώδεκα Έλληνες πέθαναν στην έπαυλη και θάφτηκαν στην αυλή της. Μετά την απελευθέρωση καταλήφθηκε από τον ΕΛΑΣ. Από το 1949 και για τα επόμενα τρία χρόνια χρησιμοποιήθηκε από το ΚΑΤ και έως το 1955 στέγαζε σεισμοπαθείς.
Οι θρύλοι και οι αναφορές για τη στοιχειωμένη βίλα που έγιναν τα γυρίσματα
Οι φήμες περί φαντασμάτων πάντως, εκτός από τα βασανιστήρια που γίνονταν εκεί, ενισχύθηκαν και από κάτι ακόμη που δεν γνωρίζουν πολλοί. Και αυτό είναι το γεγονός ότι η βίλα της Κηφισιάς είναι χτισμένη πάνω σε ένα τούρκικο νεκροταφείο. Αυτό κυρίως δημιούργησε τις ιστορίες της στοιχειωμένης βίλας, που κυριαρχούν τα φαντάσματα.
Σε συνδυασμό με τα υπόγεια περάσματα, τα δεκάδες σκοτεινά δωμάτια και τους ατελείωτους διαδρόμους, ενίσχυσαν την πεποίθηση ότι πρόκειται για μια στοιχειωμένη βίλα. Δεν είναι λίγοι εκεί που αναφέρουν και διαδίδουν ότι τα βράδια οι σκιές των νεκρών περιπλανιούνται στο εσωτερικό της έπαυλης. Ότι δεν έφυγαν ποτέ και τριγυρνούν άλλοτε στους διαδρόμους.
Και άλλοτε γύρω από τα λιοντάρια. Κάποιοι ιδιοκτήτες οι οποίοι ανά διαστήματα είχαν αγοράσει την περιβόητη βίλα είχαν ενισχύσει τον μύθο ότι η βίλα είναι στοιχειωμένη.
Πάντως το σπίτι αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση σκηνικού που έμεινε στην ιστορία από την ταινία στην οποία προβλήθηκε. Και αποτελεί ένα αληθινό σπίτι και όχι σκηνικό που στήθηκε μόνο για τους σκοπούς της ταινίας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το σπίτι που πρωταγωνιστεί στη δημοφιλή ελληνική σειρά Άγριες Μέλισσες.
Σήμερα ξέρουμε πια την βίλα της Φίνος Φιλμ όπου “έζησε” η Αλίκη Βουγιουκλάκη για δύο ταινίες σταθμούς!
Τα τοπία του Ελληνικού κινηματογράφου διατηρούν τη φρεσκάδα τους μέσα από τις χιλιοπαιγμένες κλασικές ταινίες του παλιού καλού καιρού. Τα σφριγηλά πρόσωπα των πρωταγωνιστών, με τις αβίαστες και ανεξίτηλες ατάκες τους, συντροφεύουν μέχρι σήμερα τις πιο εκλεκτές ώρες της τηλεθέασης των Ελλήνων.
Παρακολουθούμε σαν υπνωτισμένοι τα ασπρόμαυρα κινηματογραφικά ενσταντανέ χωρίς να αναρωτιόμαστε σε ποιους δρόμους και σε ποια σπίτια ζουν και κινούνται οι ήρωες της Φίνος και του Σακελάριου, η Αλίκη, ο Δημήτρης και όλοι οι άλλοι σταρ στο πανί της φαντασίας μας. Δύο κοσμαγάπητες κωμωδίες, η “Αλίκη στο Ναυτικό” και το “Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο” ξεκινούσαν από μια βίλα στην οδό Γούναρη 16, στην Κηφισιά που έχει ανακηρυχτεί σε “βίλα της Φίνος Φιλμ“.
Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, να χάθηκαν τα αστραφτερά πρόσωπα των ηθοποιών που τις “κατοίκησαν” στα γυρίσματα αλλά τα σπίτια ή τουλάχιστον σπίτια σαν την βίλα της οδού Γούναρη, γερνάνε και πεθαίνουν πολύ πιο αργά από τους ανθρώπους, ακόμα και αν αυτοί είναι ημίθεοι του σινεμά.
Έτσι η βίλα της οδού Γούναρη στην Κηφισιά κρατά ακόμα κάτι από εκείνη την Ελλάδα της αθωότητας που ξεκινούσε κάθε πρωί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τη Δέσπω Διαμαντίδου και την Αλίκη Βουγιουκλάκη για τη φανταστική καθημερινότητα του σινεμά.
Η ταινία, “Ο μπακαλόγατος” προβλήθηκε τη σαιζόν 1968-1969 και έκοψε 78.502 εισιτήρια. Ήρθε στην 70η θέση σε 108 ταινίες.
Περίληψη της ταινίας,”Ο μπακαλόγατος”
Ο μπακαλόγατος Αγάθωνας (Φραγκίσκος Μανέλλης) μπλέκει σε αστείες καταστάσεις, προσπαθώντας να κερδίσει την όμορφη αδερφή του αφεντικού του (Περικλής Χριστοφορίδης) και να αποφύγει το γάμο με την άσχημη γεροντοκόρη Πανωραία (Ταϋγέτη), επίσης αδερφή του αφεντικού του.
Το Έτερος Εγώ: Νέμεσις, ο τρίτος κύκλος της δημοφιλούς αστυνομικής σειράς του Σωτήρη Τσαφούλια και της COSMOTE TV, θα κάνει σύντομα πρεμιέρα, αλλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο.
Το πρώτο επεισόδιο της νέας σεζόν θα προβληθεί για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και όπως σημειώνεται στο πρόγραμμα του, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν την πρεμιέρα στις 10 Νοεμβρίου 2022 και ώρα 22.00.
Σύμφωνα με την περιγραφή του επεισοδίου: «Ο Νίκος Βανόρτας έχει αποταχθεί από την Αστυνομία εξαιτίας των χειρισμών του στην υπόθεση του Ερπετού. Τη θέση του έχει αναλάβει η καινούργια Προϊσταμένη Αθηνά Λυγερού.
Ο Λαΐνης πενθεί κλεισμένος στο σπίτι του, δεν διδάσκει και βρίσκει παρηγοριά στα όνειρα, γιατί μόνο εκεί συνάντα την Τόνια. Η Μάρθα βρίσκεται σε δίλημμα για την υπόθεση του Έτερος Εγώ μια και δεν βρίσκει τρόπο να συλλάβει τη Δανάη χωρίς να εμπλέξει το Λαΐνη. Μια έκρηξη σε ένα γραφείο τελετών που αφήνει πίσω της ένα πτώμα, βάζει το τμήμα ανθρωποκτονιών σε κίνηση».
Η πρεμιέρα της σειράς στην COSMOTE TV δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη και υπολογίζεται μέσα στους επόμενους μήνες, όταν και θα διατεθούν όλα τα επεισόδια μαζί στη λογική του binge watching.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Μάρτιο, κράτησαν περίπου δύο μήνες και ολοκληρώθηκαν με επιτυχία. Έπειτα από 51 ημέρες σφιχτοδεμένης δουλειάς και, φυσικά, πολύ καλά δουλεμένης οργάνωσης. Στο press event που διοργάνωσε η Cosmote TV στα εντυπωσιακά γραφεία-στούντιο (που λειτουργούν και ως σκηνικά τόσο στο “Έτερος εγώ” αλλά και σε άλλες original παραγωγές της).
Τι μάθαμε για το Έτερος Εγώ: Νέμεσις
Γυρίστηκε σε 51 ημέρες
Το Έτερος Εγώ: Νέμεσις γυρίστηκε μόλις σε 51 ημέρες. Όταν ρωτήσαμε πώς γίνεται να βγαίνει ένα τόσο άρτιο αποτέλεσμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ο Σωτήρης Τσαφούλιας μάς απάντησε ότι είναι λόγω της καλής προετοιμασίας και της άριστης συνεργασίας των συντελεστών σε όλα τα στάδια της παραγωγής.
Η τρίτη σεζόν είχε και ένα έξτρα εμπόδιο στα γυρίσματα, λόγω του φορτωμένου προγράμματος του Πέτρου Λαγούτη. Μάθαμε μάλιστα ότι κάποια πλάνα σκηνών στις οποίες έπαιζε, γυρίζονταν, ενώ απουσίαζε.
Τι σημαίνει Νέμεσις
Έρχεται η Νέμεσις για όλους τους χαρακτήρες του Έτερος Εγώ. Η Νέμεσις δεν έχει τόσο τη μορφή της εκδίκησης, όσο της Θείας Δίκης. Στη ζωή δεν είναι δύσκολο να παίρνεις αποφάσεις, αλλά να ζεις με τις συνέπειες αυτών. Όλοι λοιπόν οι χαρακτήρες θα εισπράξουν τις συνέπειες των επιλογών τους.
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας έγραψε ένα τσιφτετέλι για τον Stan
Ο Stan έχει ένα μικρό ρόλο στο Έτερος Εγώ: Νέμεσις. Ο Σωτήρης Τσαφούλιας χρειάστηκε ένα τσιφτετέλι για μια σκηνή και αποφάσισε να το γράψει μόνος του. Ζήτησε από τον Stan να το τραγουδήσει και μετά του πρότεινε κιόλας να παίξει.
Ο ρόλος της Μαίρης Χρονοπούλου
Το Έτερος Εγώ: Νέμεσις βρίθει από καινούριους χαρακτήρες, τους οποίους υποδύονται αγαπημένοι ηθοποιοί. Ξεχωρίζει το όνομα της Μαίρης Χρονοπούλου, η οποία επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην οθόνη.
Δεν μάθαμε πολλά για τον ρόλο της, μάθαμε όμως κάτι βασικό. Παίζει μία Νονά της Νύχτας, η οποία έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, λογοδοτούν όμως σε εκείνη οι νέοι ηγέτες της μαφίας.
Άννα Μενενάκου, Μαριάννα Τουμασάτου, ένα δίδυμο που θα συζητηθεί
Όπως μας αποκάλυψε η Άννα Μενενάκου, ο χαρακτήρας της βρήκε το έτερο εγώ του σε αυτόν της Μαριάννας Τουμασάτου. Η Μαριάννα Τουμασάτου είναι νέα προσθήκη στο καστ της σειράς και δεν μας έκρυψε ότι θα ήθελε πολύ να συνεχιζόταν για τέταρτη σεζόν, γιατί δεν το χόρτασε.
Τι έμαθε από τον ρόλο του στο Έτερος Εγώ ο Σωτήρης Τσαφούλιας
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας έπαιξε έναν ρόλο για πρώτη φορά στη ζωή του στο Έτερος Εγώ και αυτό που κράτησε ήταν το πόσο δύσκολη είναι η τέχνη της υποκριτικής. Μας είπε ότι κατάλαβε περισσότερο τους ηθοποιούς του και πόσο απαιτητικά είναι αυτά που τους ζητάει.
Για το αν θα τον δούμε και στην τρίτη σεζόν, κράτησε το στόμα του κλειστό.
Θα υπάρξει 4η σεζόν;
Με τη Νέμεση κλείνουν όλα τα ανοιχτά κεφάλαια της ταινίας και της σειράς. Απαντώνται όλα τα ερωτήματα. Ο Σωτήρης Τσαφούλιας μάς είπε πως ένιωσε ότι πρέπει να κλείσει ένας κύκλος. Δεν είναι της λογικής των παλιών πλοιοκτητών, που έλεγαν ότι αν δεν βουλιάξει το καράβι, δεν το βγάζεις από τη θάλασσα.
Από την άλλη πλευρά μάς είπε ότι έχει μάθει στη ζωή του να μη λέει ποτέ και πάντα. Στην ερώτησή μας για το αν υπάρχει περίπτωση να ξανάκανει αστυνομική σειρά, απάντησε ότι αν το κάνει αυτό, έχει μόνο να χάσει. Θα ήθελε να δοκιμαστεί σε κάποιο άλλο είδος.
Η ταινία, “Κορόιδο γαμπρέ” προβλήθηκε τη σαιζόν 1962-1963 και έκοψε 16.997 εισιτήρια. Ήρθε στην 42η θέση σε 82 ταινίες.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Κορόιδο γαμπρέ” και μας τις αποκαλύπτει…
Οι άγνωστες πτυχές της ταινίας, “Κορόιδο γαμπρέ”
-Την περίοδο που γυρίστηκε η ταινία το 1962 η Μίρκα Καλατζοπούλου ήταν μόλις 17 ετών. Ενώ ο Βασίλης Αυλωνίτης κι ο Νίκος Σταυρίδης ήταν 58 και 52 ετών αντίστοιχα. Λίγο μικρότερος τους ήταν ο Γιάννης Γκιωνάκης, ακριβώς 40 ετών.
-Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση για τον Χρήστο Ζορμπά που λίγους μήνες πριν είχε αποφοιτήσει από την Σχολή Σταυράκου. Ένας φίλος του τον πρότεινε στον σκηνοθέτη Κώστα Καραγιάννη κι έτσι ξεκίνησε η πορεία του στην μεγάλη οθόνη.
-Πρώτη εμφάνιση όμως και για τον ηθοποιό Γιώργο Ζαιφίδη που τα μετέπειτα χρόνια συμμετείχε και σε αρκετές πετυχημένες σειρές της τηλεόρασης όπως: “Άγνωστος πόλεμος”, “Η γειτονιά μας“, “Λούνα παρκ”, “Ισιδώρα”, “Ο παράξενος ταξιδιώτης”, “Γιούγκερμαν”, “Οι πανθέοι”, “Οι ιερόσυλοι” κι άλλες πολλές.
-Ο ρόλος του Σαράντη που υποδύθηκε μοναδικά ο Νίκος Σταυρίδης αρχικά είχε προταθεί στον Μίμη Φωτόπουλο. Εκείνος όμως τον αρνήθηκε διότι είχε ήδη δώσει τα χέρια με τον Φίνο για να παίξει στην κινηματογραφική μεταφορά της μεγάλης θεατρικής του επιτυχίας, “Ο Θόδωρος και το δίκανο“.
-Η κινηματογραφική πορεία τρίων ηθοποιών που συμμετείχαν στην ταινία ήταν ιδιαίτερα βραχύβια αφού αυτή διήρκησε από δύο έως πέντε έτη. Μιλάμε για τους Γιώργο Παπαγεωργίου, Τάσο Καμπάκη και Μαίρη Κόκκαλη που έπαιξαν συνολικά σε τρείς ταινίες στην καριέρα τους και μετά χάθηκαν. Επίσης ο Αντώνης Μαρκαντωνάτος που εμφανίζεται κι αυτός στην ταινία έλαβε μέρος σε άλλη μια ταινία το 1963 κι έκτοτε τα καλλιτεχνικά του ίχνη εξαφανίστηκαν.
-Μόνο 23 ημέρες χρειάστηκαν για να γυριστούν όλες οι σκηνές της ταινίας. Ενώ η πιο δύσκολη ήταν εκείνη με το ποντίκι αφού η Άννα Παϊτατζή όντως το φοβόταν με αποτέλεσμα οι σκηνές της να είναι απόλυτα ρεαλιστικές.
Ειρήνη Παπά και Μάρλον Μπράντο. Μια σπάνια φωτογραφία από την τελευταία δημόσια κοινή τους εμφάνιση δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου.
Οι δύο θρύλοι της μεγάλης οθόνης συναντήθηκαν στις 23 Ιουνίου 1997 όταν ο Μάρλον Μπράντο αποδέχθηκε την πρόταση του ομίλου Λάτση και ήρθε στην χώρα μας να μιλήσει για το περιβάλλον.
Ανάμεσα στους πολλούς προσκεκλημένους μετά από δική του απαίτηση ήταν και η Ειρήνη Παπά με την οποία στο παρελθόν είχε ζήσει έναν μεγάλο έρωτα. Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός ήταν αρκετά ευδιάθετη καθ’όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης και δεν έλειψε ούτε μια στιγμή από το πλευρό του ενώ κι εκείνος δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω της.
Δύο χρόνια μετά πάλι στην Αθήνα ξανασυναντήθηκαν για τελευταία φορά ακριβώς 45 χρόνια μετά την πρώτη τους γνωριμία.
Μια από τις πιο επιτυχημένες ηθοποιούς του παλιού κινηματογράφου, είναι και η Μαίρη Χρονοπούλου που με την ερμηνεία της έχει χαρίσει σπουδαίες στιγμές στον...
Άνθρωπος απλός και καλλιτέχνης προσιτός, ο Νίκος Σταυρίδης έζησε μια ήρεμη ζωή πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.Συνεσταλμένος και καθημερινός, δεν πήγαινε μάλιστα...
