«Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» λέει η λαϊκή σοφία και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει.
Στην περίπτωση του Γιάννη Γκιωνάκη, τα στερνά δεν ήταν σίγουρα αυτά που του άξιζαν και άφησαν πάνω του ένα στίγμα,
το οποίο κηλίδωσε την πολύ μεγάλη προσφορά του στο ελληνικό θέατρο και στον κινηματογράφο.
Φυσικά αναφερόμαστε στην υπόθεση που είχε συνταράξει το πανελλήνιο το 1984, όταν ο Γκιωνάκης πυροβόλησε την σύντροφό του Αφροδίτη Κοζανιτά,
όταν η ίδια του ζήτησε να χωρίσουν.
Ωστόσο στο δικαστήριο, η ίδια ουσιαστικά αθώωσε τον δημοφιλή ηθοποιό, όταν είπε στους δικαστές το εξής:
«Σας διαβεβαιώνω, ότι δεν ήρθε με πρόθεση να με δολοφονήσει. Αν ήθελε να με σκοτώσει, θα τα είχε καταφέρει.
Σίγουρα είχε ελαττώματα, αλλά δεν ήταν εγκληματική φυσιογνωμία».
Έτσι, η ποινή του Γκιωνάκη ήταν τελικά 15 μήνες φυλάκιση, η οποία ήταν εξαγοράσιμη.
Ωστόσο εκείνο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι το γεγονός ότι η Αφροδίτη Κοζανιτά είναι μητέρα του γνωστού συνθέτη και στιχουργού Φοίβου.
Μάλιστα ο ίδιος ποτέ δεν έχει σχολιάσει ούτε τη σχέση της μητέρας του με τον Γκιωνάκη, ούτε – πολύ περισσότερο – το περιστατικό του πυροβολισμού.
Από την άλλη, η Πωλίνα Γκιωνάκη, κόρη του ηθοποιού και επίσης ηθοποιός, είχε πει ότι εάν προέκυπτε συνεργασία της με τον Φοίβο δεν θα την αρνιόταν,
αφού δεν έχει τίποτα να χωρίσει μαζί του, αφού «τα παιδιά δεν θα πρέπει να πληρώνουν τα λάθη των γονιών τους».
Ο Γκιωνάκης από μικρός ήθελε να γίνει γιατρός – ήταν και ο πατέρας του -,
αλλά το 1943 άλλαξε την απόφασή του όταν παρακολουθεί εντελώς τυχαία την παράσταση «Αγριόπαπια» του Ερρίκου Ίψεν
και τον μαγεύει το επάγγελμα του ηθοποιού.
Την θεατρική του καριέρα την ξεκινά το 1944 στον «Τελευταίο Ασπροκόρακα» και ακολουθούν τα κλασικά «Ο Βυθός» του Γκόρκι και «Ο Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ, πάντα στο θέατρο του Καρόλου Κουν.
Ωστόσο η καριέρα του απογειώνεται όταν αποφασίζει να στραφεί στην επιθεώρηση, επηρεασμένος από τα έργα του Δημήτρη Ψαθά,
του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου.
Στον κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο του το 1946, στην ταινία του Σακελλάριου «Παπούτσι από τον τόπο σου».
Αλησμόνητη και μοναδική έμεινε η ερμηνεία του στην ταινία «Τα κίτρινα γάντια», ως τρελο-Μπρίλης.
Η σκηνή με τον Νίκο Σταυρίδη όταν ο τελευταίος του ζητά πορτοκαλάδα και ο Γκιωνάκης του απαντά με έναν μοναδικό χιουμοριστικό τρόπο που προκαλεί δάκρυα γέλιων, έμεινε στην ιστορία του ελληνικού σινεμά.