Δημήτρης Μπόγρης 1890-1964

Ο Δημήτρης Μπόγρης με καταγωγή από τη Σαλαμίνα γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα. Από μικρός είχε καλλιτεχνικές τάσεις και ήθελε να σπουδάσει μουσική, αλλά η νοοτροπία της εποχής απαιτούσε πιο σίγουρα επαγγέλματα. Έτσι, με την παρότρυνση των γονιών του μπήκε στη σχολή Δοκίμων, αλλά μετά από τριετή φοίτηση, αποφάσισε να φύγει για το Παρίσι, όπου και σπούδασε φυσική στην Ανωτέρα Σχολή Τεχνολογίας.

Η έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων τον ώθησε να καταταγεί στον στρατό, με αποτέλεσμα να διακόψει τις σπουδές του και να τις ολοκληρώσει μετά το τέλος των πολέμων. Έγραψε πολλά σενάρια, κάποια διηγήματα και πολλά ραδιοφωνικά σκετς. Το 1938 εξέδωσε το περιοδικό «Θρίαμβος» ενώ διετέλεσε και Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ!..

Είναι αλήθεια, ότι ο Δημήτρης Μπόγρης, διακεκριμένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και δημοσιογράφος μας άφησε ένα πλούσιο θεατρικό έργο που ανεβαίνει ακόμα στις θεατρικές σκηνές. Ένα έργο που το χαρακτηρίζει η ηθογραφία, η σάτιρα και η ποιητική διάθεση, και εκφράζεται με εξαιρετικά μεστή και απλή γλώσσα.

Το 1921 ανέβηκε από το θίασο του Ωδείου Αθηνών στο τότε Βασιλικό Θέατρο, το πρώτο θεατρικό έργο του με τίτλο «Ο Ιατρός Μαυρίδης». Το 1924 διορίστηκε εκπαιδευτικός σε δημόσιο γυμνάσιο της Αθήνας αλλά μετά από ένα χρόνο ξεκίνησε την εργασία του σαν δημοσιογράφος στον ημερήσιο τύπο.

Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά, αλλά παράλληλα ήταν αφοσιωμένος στη συγγραφή του έργου του. Έγραψε πολλά θεατρικά έργα με σημαντικότερα: «Ιατρός Μαυρίδης» (1921), «Αγάπες» (1923), «Το Μπουρίνι» (1935), «Καινούργια ζωή” (1936), «Φουσκοθαλασσιές» (1937), «Όλα θ’ αλλάξουν» (1938), «Σκοτεινά στον Έπαχτο» (1941), «Χαραυγή» (1948) και πολλά άλλα.

Τα έργα του ανέβηκαν στις καλύτερες θεατρικές σκηνές ( Μουσούρη, Κοτοπούλη, Α. Λαιμού, Εθνικό, κ.α.), σκηνοθετήθηκαν από τους μεγαλύτερους του είδους (Α.Μινωτής, Δ. Ροντήρης, Π. Κατσέλης, Α. Λαιμός, Λ. Κωστόπουλος, Κ. Μιχαηλίδης, Ρ. Μουζενίδου κ.α.), και ερμηνεύτηκαν από κορυφαίους ηθοποιούς όπως: Βεάκης, Μανωλίδου, Μινωτής, Κατράκης, Νέζερ, Μυράτ, Μουσούρη, Λαμπέτη κ.α. Σήμερα εξακολουθούν να παίζονται έργα του από διάφορους θιάσους, σαν εξαιρετικά και διαχρονικά ηθογραφικά έργα τέχνης.

Για τον κινηματογράφο έγραψε τρία σενάρια, με πρώτο το «Τραγούδι του Χωρισμού» (1939) – πρώτη ταινία που γύρισε ο Φιλοποίμην Φίνος και μοναδική σε δική του σκηνοθεσία – «Μια νύχτα χωρίς ξημέρωμα» (1947) και «Μπροστά στο Θεό» (1953), ενώ το έργο του «Φουσκοθαλασσιές» μεταφέρθηκε με επιτυχία στον κινηματογράφο το 1966 από τον Ορέστη Λάσκο, με πρωταγωνιστές την Μαίρη Αρώνη και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο.

Για τον κινηματογράφο διασκευάστηκαν επίσης τα έργα του «Προσφυγοπούλα» το 1938 και «Το Κορίτσι του Λιμανιού».

Πολλά από τα έργα του έχουν βραβευτεί με πρώτο τα «Αρραβωνιάσματα» που κατέκτησε το Κοτοπούλειο και το Αβερώφειο βραβείο και θεωρείται μέχρι σήμερα το πιο διάσημο έργο του.

Έγραψε επίσης σενάρια, κάποια διηγήματα και πολλά ραδιοφωνικά σκετς. Το 1938 εξέδωσε το περιοδικό «Θρίαμβος» ενώ διετέλεσε και Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ. Το όνομά του φέρει σήμερα η αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου Σαλαμίνος.

Δημήτρης Μπόγρης: Εργολαβία

sakketosaggelos.gr