Advertisement
Οι μεσογειακοί λαοί γενικά και οι Έλληνες ειδικότερα δεν φημιζόμαστε για το ύψος μας. Φυσικά, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις τύπου Φασούλα ή Ρεντζιά που επιβεβαιώνουν τον κανόνα – έχει επικρατήσει άλλωστε το παρατσούκλι “Φασούλας” στους πολύ ψηλούς κι ας μην φτάνουν τα 213 εκατοστά του πρώην μπασκετμπολίστα.
Ωστόσο, στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρξε ένας Έλληνας από την περιοχή του Πόντου, ο οποίος, αν ζούσε σήμερα, θα περνούσε τον Φασούλα ένα κεφάλι, ενώ μια μικρή αναφορά σ’ εκείνον έκανε και ο πασίγνωστος Γάλλος μυθιστοριογράφος Ιούλιος Βερν.
Για τον “Έλληνα γίγαντα”, όπως τον χαρακτήριζαν οι ξένες εφημερίδες, γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Σύμφωνα με τις ελληνικές εφημερίδες, το όνομά του ήταν “Αμηνάτης ή μάλλον Όμηρος Σπυρίδωνος Τιγκίτζογλου”, όπως έγραφε η ελληνική εφημερίδα Κωνσταντινούπολις στο υπ’ αριθμ 134 φύλλο της το έτος 1886.. Πάντως, στον αμερικάνικο τύπο αναφερόταν ως Amanab.
Γεννήθηκε το 1868 σ’ ένα μικρό χωριό κοντά στην Κερασούντα. Σε ηλικία 18 ετών, το ύψος του έφτανε τα 2.33 μέτρα, ενώ με σηκωμένα τα χέρια το ανάστημά του έφτανε μέχρι τα 3 μ. Το βάρος του ήταν 136 οκάδες (ή 174 με 175 κιλά). Η μεγάλη ανάπτυξη του σώματός του έγινε μεταξύ 13 και 16 ετών. Ο ίδιος όχι απλά ντρεπόταν για το μεγάλο του ύψος, αλλά θεωρούσε τον εαυτό του καταραμένο από το Θεό, γι’ αυτό και στην εφηβεία του απομονώθηκε από τον υπόλοιπο κόσμο και ζούσε μόνος του σε φτωχική καλύβα κάτω από άθλιες συνθήκες. Άλλωστε, οι συγχωριανοί του, αλλά ακόμη και τα μέλη της οικογένειάς του τον αποστρέφονταν και τον αντιμετώπιζαν σαν τέρας.
Η τύχη του άλλαξε πρόσκαιρα, όταν τον ανακάλυψαν τυχαία οι αδελφοί Σουρμελή από την Κερασούντα. Ας μην βιαστούμε όμως να θεωρήσουμε ότι η ζωή του άλλαξε απαραίτητα προς το καλύτερο. Ο Τιγκίτζογλου γνώρισε βέβαια παγκόσμια δημοσιότητα μέσα από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, όμως η όποια “καριέρα” του εξαντλήθηκε στο να περιφέρεται σε διάφορες πόλεις σαν αξιοπερίεργο θέαμα.
Στις αρχές του 1886 βρέθηκε στη Ρωσία, επισκεπτόμενος πόλεις όπως το Ταϊγάνι, το Χάρκοβο, τη Μόσχα, την Πετρούπολη κλπ., όπου οι κάτοικοι πλήρωναν εισιτήριο για να δουν από κοντά τον παράξενο “γίγαντα”. Πιστοποιητικό… επιβεβαίωσης του τεράστιου ύψους του νεαρού άνδρα εξέδωσε ακόμα και ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Γρηγόριος, τον οποίο επισκέφτηκε ο Αμανάτης στις 21 Μαρτίου 1886.
“Πάντες τρέχουσι και σπουδάζουσι και θαυμάζουσι αυτόν” τηλεγραφούσε ο απεσταλμένος της εφημερίδας Κωνσταντινούπολις, ο οποίος όχι απλά “είδε και εμέτρησε αυτόν”, σημειώνοντας ότι “τα γραφόμενά του δεν δύνανται να παράσχωσι ακριβή ιδέαν περί του γίγαντος τούτου”, αλλά “πρέπει να τον ίδει τις και περιεργασθή λεπτομερώς”. Ως προσωπικότητα πάντως περιγραφόταν “ευφυής και πνευματώδης, αγαθώτατος δε την καρδίαν και συμπαθής την μορφήν”.
Αν και υπήρχε διάθεση περιοδείας του και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ωστόσο ο εξασθενημένος από τις στερήσεις και τις ταλαιπωρίες οργανισμός του Τιγκίτζογλου δεν άντεξε. Ο πανύψηλος Έλληνας πέθανε στη Ρωσία από φθίση περίπου ένα χρόνο μετά την έναρξη του ταξιδιού στη χώρα αυτή, όπως διαβάζουμε στο Άστυ της 13ης Μαρτίου 1887.
Η αντιμετώπισή του ως κάτι αξιοπερίεργο, οδήγησε στη δημοσίευσε απίστευτων λεπτομερειών για τις διαστάσεις του. Γράφτηκε ότι:
– το πάχος του σώματός του στο θώρακα έφτανε τα 1.41 μέτρα.
– η περιφέρεια του κεφαλιού ήταν 69 εκατοστά.
– το πόδι του είχε μήκος 41 εκατοστά.
– το πλάτος του στήθους του ήταν 57 εκατοστά.
– η κνήμη του έφτανε τα 70 εκατοστά.
– το μεσαίο δάχτυλό του είχε μήκος 16 εκατοστών και πάχος 10,5 εκατοστών.
– η δε περιφέρεια του τραχήλου του μετρήθηκε στα 46 εκατοστά.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στο μυθιστόρημά του “Παράξενη διαθήκη” (πρωτότυπος τίτλος στα γαλλικά: “Le testament d’un excentrique”), ο Ιούλιος Βερν θα έκανε μια σύντομη αναφορά στον “Έλληνα Auvassab ύψους 2 μέτρων και 33 εκατοστών” (σ.σ. δεν έχω διαβάσει τη μετάφραση, αλλά μεταφέρω το όνομα όπως αναφέρεται στο πρωτότυπο κείμενο) στα πλαίσια μιας σειράς αναφορών σε γιγαντόμορφους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν ζήσει σε παλαιότερους αιώνες.
Οι παρακάτω εικόνες του “Έλληνα γίγαντα” Αμανάτη ή Όμηρου Τιγκίτζογλου δημοσιεύτηκαν αντίστοιχα στην εφημερίδα The Graphic στις 29 Μαΐου 1886 και στο Scientific American supplement στις 4 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
ola-ta-kala.blogspot.gr/
Advertisement
