Σε συνέντευξή του το 1936, ο Σταυρίδης παραδεχόταν ότι η ζωή είχε υπάρξει για εκείνον “πάρα πολύ σκληρή”.
Σύμφωνα με τα δικά του λόγια “Φαίνεται ότι τα πρώτα χρόνια με είχε λησμονήσει η τύχη μου. Έτσι αναγκάσθηκα να παλέψω σκληρά για να συντηρηθώ και υπέφερα τρομαχτικά μαρτύρια ως που να βρω το δρόμο μου και να ζήσω”. Ποια ήταν όμως η επαγγελματική διαδρομή του μέχρι να γίνει ηθοποιός;
Ο Νίκος Σταυρίδης ξεκίνησε να εργάζεται ήδη από τα γυμνασιακά του χρόνια στο Βαθύ της Σάμου, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Το πρώτο του επάγγελμα ήταν μηχανικός στον τοπικό κινηματογράφο “Ηραίον”. Τύλιγε τα φιλμ, έθετε σε κίνηση την κινηματογραφική μηχανή, πού και πού έριχνε κλεφτές ματιές κατά τη διάρκεια προβολής της ταινίας, όμως η προσοχή του ήταν στραμμένη αλλού, καθώς τότε έβρισκε ελεύθερο χρόνο και διάβαζε τα μαθήματά του.
Όταν αποφοίτησε από το Γυμνάσιο, άφησε το νησί του αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα. Ήξερε τη δουλειά του κινηματογραφιστή και αυτήν την καριέρα επεδίωξε αρχικά να κυνηγήσει, όμως συναντούσε την αδιαφορία των Αθηναίων συναδέλφων του, οι οποίοι ήταν οργανωμένοι σε δικό τους σωματείο, στο οποίο δεν ήταν διατεθειμένοι να εγγράψουν το νεαρό Σαμιώτη.
Διαβάστε επίσης
Νίκος Κούρκουλος: Η μοναδική εμφάνιση με ξανθό μαλλί
Άνεργος ο Σταυρίδης, έκοβε βόλτες στο Βασιλικό Κήπο, ώσπου μια μέρα σκέφθηκε να αποκρούσει την ατυχία του α λα ελληνικά: με ρουσφέτι. Πήγε λοιπόν στο πολιτικό γραφείο του Σαμιώτη πολιτικού Θεμιστοκλή Σοφούλη, που εκείνη την εποχή ήταν υπουργός Στρατιωτικών.
Ο Σοφούλης του έδωσε ένα γράμμα και τον παρέπεμψε στον διευθυντή των Γενικών Αποθηκών του Στρατού. “Αυτός θα σε τακτοποιήσει” του είπε και ο Σταυρίδης γεμάτος χαρά, πιστεύοντας ότι θα τακτοποιούταν σε μια σπουδαία θέση, έσπευσε στο λοχαγό.
Εκείνος, όμως, μόλις διάβασε το γράμμα, φώναξε ένα στρατιώτη και του έδωσε εντολή: “Εμπρός, πήγαινέ τον στ’ άρβυλα”! Ποια ήταν η δουλειά του; Έπρεπε να ταιριάζει τις αρβύλες σε ζευγάρια, να τις δένει και να τις τοποθετεί στα ράφια έναντι 22 δραχμών, που δεν του έφταναν παρά για να τρώει μια φασολάδα την ημέρα.
Η θέση εκείνη δεν του εξασφάλιζε το μέλλον του και τελικά μια μέρα ο Σταυρίδης έκανε το μεγάλο βήμα. Μπήκε στο θέατρο του Θησείου, όπου είδε τον Βασίλη Αυλωνίτη και του είπε: “Εγώ τραγουδάω. Μπορώ να παίξω στο θέατρο;”. Οι ηθοποιοί του θιάσου του επέτρεψαν να πει ένα τραγούδι θέλοντας να σπάσουν πλάκα μαζί του, όμως η ερμηνεία του Σταυρίδη στο “Ταγκό των ρόδων” άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και τελικά τον προσέλαβαν στο θίασο.
