«Στρίβειν δια του αρραβώνος». «Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε». Δεν μπορεί, όλο και κάπου θα έχετε ακούσει αυτές τις ατάκες, στην καθημερινότητά σας.
Κι αν δεν το γνωρίζετε, ήρθε η ώρα να μάθετε ότι αυτές οι ατάκες ακούστηκαν για πρώτη φορά στην ελληνική ταινία με τίτλο «Ο ατσίδας», η οποία γυρίστηκε το 1961, με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Η ταινία ήταν παραγωγής Φίνος Φιλμ και γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη.
Ήταν κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά, «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως».
Επρόκειτο για μια άκρως ρεαλιστική ηθογραφία της εποχής, που σατίριζε το «έθιμο» της εποχής, ο αδελφός να παντρεύει πρώτα την αδελφή του και μετά να παντρεύεται ο ίδιος. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ξεδιπλώνει για άλλη μια φορά το μοναδικό του ταλέντο, καθηλώνοντας τους θεατές και καταφέρνοντας να καλύψει τις όποιες αδυναμίες της παραγωγής.
Κανείς βέβαια, ούτε και ο ίδιος, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι αυτές οι ατάκες θα παρέμεναν «ζωντανές» 50 και πλέον χρόνια αργότερα.
Στην προσπάθεια αυτή βέβαια δεν ήταν μόνος του, αλλά πλαισιώθηκε από κορυφαίους ηθοποιούς, όπως τους Ζωή Λάσκαρη, Θανάση Βέγγο, Τζόλυ Γαρμπή, Στέφανο Στρατηγό, Μαρία Βούλγαρη, Βαγγέλη Πρωτόπαππα, Κώστα Παπαχρήστο, Γκόλφω Μπίνη, Βελισσάριο Κοντογιάννη, Παντελή Ζερβό κ.α.
Ο Ηλιόπουλος υποδύονταν τον Αλέκο, ο οποίος συνδέεται από καιρό με την Βούλα, χωρίς να αποφασίζει να την παντρευτεί, μέχρι που ο αδελφός της απειλεί να τον σκοτώσει αν δεν αποκαταστήσει την χαμένη τιμή της αδελφής του.
Ο Αλέκος έχει και αυτός μια ανύπαντρη αδελφή, την Άννα (Ζωή Λάσκαρη), που χωρίς να το ξέρει συνδέεται κρυφά με έναν νεαρό, τον Αντώνη (Στέφανος Στρατηγός). Ο Αλέκος και ο Αντώνης συναντιούνται τυχαία σε ένα εξοχικό κέντρο (γκαρσόνι σε αυτό είναι ο Θρασύβουλος –Θανάσης Βέγγος-, μέγας…φιλόσοφος), στο οποίο ο Αντώνης μαθαίνει στον Αλέκο την μέθοδο.. στρίβειν δια του αρραβώνος.
Όταν βέβαια μετά ανακαλύπτει ότι ο Αντώνης είναι ο μέλλων μνηστήρας της αδελφής του, το σοκ είναι μεγάλο και οι κωμικές καταστάσεις που δημιουργούνται μοναδικές.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 15 Ιανουαρίου του 1962 και στην πρώτη προβολή της έκοψε 69.414 εισιτήρια. Ήρθε στην 5η θέση σε 68 ταινίες. Η μουσική του «Ατσίδα» ήταν του λιγότερο γνωστού συνθέτη, Γεράσιμου Λαβράνου, ενώ στην ταινία τραγουδούν οι Μαίρη Λίντα, Μανώλης Χιώτης, αλλά και ο Ντίνος Ηλιόπουλος.
Η «μάχη» Ηλιόπουλου-Χιώτη στην πίστα, όπου ο ένας με μπαγλαμαδάκι και ο άλλος με μπουζούκι «προκαλεί» τον άλλο να ακολουθήσει τις νότες, είναι μοναδική στο είδος της…
Κριτικές ταινίας απο την Φίνος Φιλμ – Αντώνης Μοσχοβάκης, Εφημερίδα Η Νίκη, Ιανουάριος 1962
Διασκευή θεατρικής κωμωδίας και πάλι (της επιτυχίας του Δημ. Ψαθά Εξοχικόν κέντρον «Ο Έρως» ), αλλά από τις πιο πετυχημένες. Ο κ. Γιάννης Νταλ εκμεταλλεύτηκε αρκετά επιδέξια τις δυνατότητες για κινηματογραφική ανάπτυξη που προσέφερε το πρωτότυπο, άφησε ανέπαφα και συχνά τόνισε τα σατιρικά στοιχεία που περιείχε, και έδωσε όλες τις δυνατότητες στον Ντίνο Ηλιούπουλο να αναπτύξει το δαιμονισμένο, το σπαρταριστό μπρίο του.
Ένα σφάλμα του: από πολύ σεβασμό, ίσως, στον συγγραφέα τού θεατρικού έργου, δεν περιόρισε τους διαλόγους που στην ταινία γίνονται φλυαρία και ζημιώνουν.
Παρά το αρκετό αυτό ελάττωμα, τόσο με το θέμα του (σάτιρα της διπλής «ηθικής» των αδελφών και πατεράδων, ανάλογα αν πρόκειται για ξένες ή για δικές τους αδελφές ή κόρες) όσο και με την εξαίρετη ανάπτυξη και τ΄ανεξάντλητα κωμικά επεισόδια, Ο Ατσίδας είναι μια πολύ καλή κωμωδία.
Ως σκηνοθέτης, ο κ. Νταλ, αν και δεν απέφυγε τις θεατρικές σκηνές, έχει πετύχει μια γοργή εναλλαγή πλάνων και σκηνών, που διασπά τη στατικότητα του θεατρικού στυλ. Ο ρυθμός είναι γοργός, η αφήγηση, στρωτή και άνετη. Η φωτογραφία του Νίκου Δημόπουλου είναι πολύ καλή. Ο Ντίνος Ηλιούπουλος είναι περίφημος, απολαυστικός, αμίμητος: ενθουσιάζει. Έξοχη, όχι μόνο στο τραγούδι, αλλά και στο «παίξιμο», η Μαίρη Λίντα. Άριστος ο Παντελής Ζερβός.
