Το τραγούδι που έγινε ύμνος από τους Κερκυραίους

kerkira kerkira me to pontikonisi
kerkira kerkira me to pontikonisi
Advertisement

Το γνωστό τραγούδι «Κέρκυρα με το Ποντικονήσι» είναι γραμμένο για τις ανάγκες της ταινίας «Η κόμησσα της Κέρκυρας», με πρωταγωνιστές τους αξέχαστους Ρένα Βλαχοπούλου και Αλέκο Αλεξανδράκη.

Advertisement

Όταν τελείωσαν τα γυρίσματα της ταινίας και κατόπιν το μοντάζ, οι συντελεστές συγκεντρώθηκαν στο στούντιο της Φίνος Φιλμ, επί της οδού Χίου στην Αθήνα για να τη δουν ολοκληρωμένη.
Σε αυτό το χρονικό σημείο παραγωγής συνηθίζεται να γίνονται κάποιες διορθώσεις στην ταινία αν χρειάζεται.
Ακόμη μπορεί να προστεθεί ή να αφαιρεθεί κάποια σκηνή που δεν αρέσει στον σκηνοθέτη.

Η κόμμισα της Κέρκυρας
Σκηνή από την ταινία, “Η κόμησσα της Κέρκυρας”.

Η προβολή της ταινίας στο στούντιο γινόταν σε μικρή οθόνη (μόνιτορ) και οι παρευρισκόμενοι εκτός από τους τεχνικούς, ήταν ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Αλέκος Σακελάριος, ο συνθέτης Γιώργος Κατσαρός και η Ρένα Βλαχοπούλου.
Όταν τελείωσε η προβολή, ο Σακελάριος έμεινε ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, μόνο που διαπίστωσε πως λείπει ένα τραγούδι των τίτλων.

– Ε και; Απάντησε ο Κατσαρός. Κανένα πρόβλημα. Θα φτιάξουμε ένα τώρα με θέμα την Κέρκυρα.

Ο Σακελλάριος, που οι δυνατότητές του στο γράψιμο ήταν ως γνωστόν εκπληκτικές, είπε στον Κατσαρό: «Πες μου μερικές λέξεις που να θυμίζουν την Κέρκυρα». Ο Κατσαρός απάντησε: «Ποντικονήσι, Παλαιοκαστρίτσα, Μπενίτσες, Καμάρες». Δεν πέρασαν 15 λεπτά και ο Σακελάριος είχε γράψει το πρώτο κουπλέ και το ρεφρέν.

Έδωσε το χειρόγραφο στον Κατσαρό και εκείνος κάθισε στο πιάνο ακούμπησε τα πλήκτρα και άρχισε να ψάχνει τη μελωδία διαβάζοντας τους στίχους.

Όπως ήταν φυσικό η ψυχή του πέταξε στην αγαπημένη του Κέρκυρα, την ιδιαίτερη πατρίδα του και μια πολύ όμορφη μελωδία ξεχείλισε στο στούντιο της οδού Χίου.

Μέσα σε μισή ώρα το τραγούδι των τίτλων ήταν έτοιμο. Η Βλαχοπούλου ακούγοντάς το ξετρελάθηκε.
Το έμαθε σχεδόν στη στιγμή και την άλλη μέρα το τραγούδησε για την ηχογράφηση.

Το τραγούδι αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα από τους Κερκυραίους που το έχουν ως ανεπίσημο ύμνο του νησιού και το έχουν κατατάξει μαζί με τα υπόλοιπα παραδοσιακά τους τραγούδια.

Προηγούμενο άρθροΗ φωνή της καρδιάς 1943-1944
Επόμενο άρθροΌταν ο κομπάρσος έγινε μεγάλος τραγουδιστής