Η Μάρω Κοντού θυμάται την συνεργασία της με τον Δημήτρη Χορν και αποκαλύπτει το πώς γνωρίστηκαν.
«Έκανε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο, «Τα καθημερινά του καθημερινού», με τον Αλκη Στέα. «Έχω ένα έργο και θέλω μια σαν τη Μελίνα, αλλά πιο νέα» του έλεγε.
Ο Στέας τού μίλησε για μένα, που ήμουν με τον θίασο του Ηλιόπουλου στη Θεσσαλονίκη. Με βρήκε ο Στέας! Ανένδοτη εγώ! «Στο Εθνικό δεν άνοιγα το στόμα μου και τώρα θα βγω δίπλα στον Χορν πρωταγωνίστρια; Δεν κάνω! Δεν είμαι σε θέση!».
Έρχεται δεύτερη φορά Θεσσαλονίκη και μου δίνει ένα αεροπορικό εισιτήριο για να συναντηθώ με τον Χορν στην Αθήνα.
Τρέμοντας πάω σε ένα σπίτι στη Βασιλίσσης Σοφίας. Μου ανοίγει ένα μικρό παιδάκι, με μαύρο μακό μπλουζάκι, ξεχειλωμένο στον γιακά και ένα ντρίλινο –τα υφαντά τότε, σαν τζιν!- παντελόνι.
Εγώ έβλεπα τον Χορν στο θέατρο και πάνω στη σκηνή από την πλατεία και φάνταζε γιγάντιος» εξήγησε σε καθημερινή εφημερίδα και συνέχισε:
«Μου διάβασε το έργο όλο, μου έβαλε και μουσικές ενδιάμεσα που είχε διαλέξει, προς το τέλος έκλαψα.
«Επιτυχία θα ‘χει» είπε εκείνος.
«Σας ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν είμαι σε θέση να κάνω αυτό τον ρόλο, δίπλα σας. Γεια σας, συγγνώμη για τον χρόνο σας» του είπα.
Φώναξε δυνατά κάνοντας τον σταυρό του (κάνει να το πούμε αυτό; Κάνει λες, ε;):
«Ελα, μου@ί, στον τόπο σου! Αλλες βγαίνουν απ’ τη σχολή και θέλουν να κάνουν Μήδεια απευθείας, και αυτή λέει δεν μπορεί!».
Λίγο καιρό αργότερα παίζαμε στην Πάτρα. Εγώ ήμουν στο καμαρίνι με την Κατερίνα Γιουλάκη, με την οποία είχαμε μεγαλώσει στην ίδια γειτονιά, η οποία μόλις είχε βγει από το Εθνικό. Έρχεται ο Πάντζας, και εκείνος σε πρώτη εμφάνιση, που έφερνε μια γούνα και έλεγε:
«Αυτό από τον κύριο, κυρία». «Κάτω είναι ο Χορν με τον Βόκοβιτς και τον Κανάκη» μας λέει.
«Σιγά μην είναι και η Μονρόε!» ειρωνεύτηκα!
Πήγε η Κατερίνα να δει απ’ την αυλαία.
«Είναι» μου είπε. Τον άκουσα να φωνάζει στα παρασκήνια, τότε, «Ντινάκοοοο;».
Με βρήκε και μου δήλωσε πως αν είμαι καλή, θα φύγει στο διάλειμμα, αν όχι, θα καθίσει μέχρι τέλους.
Αρχίζει το έργο! Χάλια εγώ! Δεν υπήρξε έπιπλο στη σκηνή που δεν έπεσα πάνω του! Μελάνιασα από τα χτυπήματα!
Στο διάλειμμα ήρθε.
«Φρικτή ήσουν, αλλά είχες τη σκηνή που δοκιμάζεις τη γούνα, κρύβεις το πρόσωπό σου και φωνάζεις «σ’ αγαπώ» και κάνεις σίγουρα για τον ρόλο» μου είπε.
Την άλλη μέρα το πρωί μια μικρή φωτογραφία μου στον Τύπο, με την καλύπτρα απ’ τον Χορό της τραγωδίας του Εθνικού, έγραφε από κάτω:
«Η νέα πρωταγωνίστρια του Χορν».
Και παίξαμε χρόνια πολλά μαζί και κάποτε μου είπε, μετά το «Οδός ονείρων», «τώρα είσαι έτοιμη να φύγεις. Πέτα».
Πάλι φοβόμουνα. «Εσύ και ο Αλεξανδράκης και σε αηδίες να παίξετε, ατσαλάκωτοι θα βγαίνετε» μου ‘χε πει»
