Η Μαρινέλλα (το πραγματικό όνομα της Κυριακή Παπαδοπούλου) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαΐου 1938 και είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Αποτελεί σημαντική εκπρόσωπο του λαϊκού τραγουδιού, με εξαιρετική εκφραστική δυνατότητα. Τραγουδά επαγγελματικά από το 1956.
Έχει κυκλοφορήσει πολλά προσωπικά άλμπουμ, τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν εμπορική επιτυχία. Είναι διάσημη κυρίως στην Ελλάδα και την Κύπρο αλλά και με διεθνή καριέρα. Το 2016, η Μαρινέλλα συμπλήρωσε 60 χρόνια συνεχούς παρουσίας στην ελληνική μουσική. Από πολλούς θεωρείται ως η σημαντικότερη ερμηνεύτρια του ελληνικού τραγουδιού.
Οι γονείς της ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη και είχαν ποντιακή καταγωγή. Είναι το τέταρτο και νεότερο μέλος της οικογένειας. Μια οικογένεια φτωχή αλλά δεμένη με αρχές, που τα περισσότερα μέλη της τραγουδούσαν πολύ καλά. Από τεσσάρων έως πέντε χρονών, συμμετείχε στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή “Παιδική ώρα” στην οποία έτυχε να τραγουδίσει ένα κομμάτι του Schubert. Στα δώδεκά της χρόνια διαφήμιζε τα καταστήματα “Melka” της Θεσσαλονίκης.
Στα δεκαεφτά της, ακολούθησε ως ηθοποιός το θίασο της Μαίρης Λωράνς όπου έκανε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Δίπλα της, οι ανερχόμενοι τότε ηθοποιοί Κώστας Βουτσάς και Μάρθα Καραγιάννη, αλλά και η Σόνια Δήμου, ο Γιάννης Τζαννετάκος και η χορεύτρια Ντέπυ Φιλοσόφου. Κάποιο βράδυ, στον Παλαμά Καρδίτσας, η τραγουδίστρια του θιάσου αρρώστησε και η Μαρινέλλα που ήξερε απ’ έξω όλα τα τραγούδια, την αντικατέστησε.
Τραγούδησε το «Ο άνθρωπος μου» της Σοφίας Βέμπο, σε μουσική του Μενέλαου Θεοφανίδη και στίχους του Μίμη Τραϊφόρου, αλλά και το «Μαλαγκένια», γερμανικό τραγούδι της Κατοχής. Εκείνη η στιγμή που η Μαρινέλλα τραγούδησε, ήταν η στιγμή που το ελληνικό τραγούδι κέρδιζε μία από τις καλύτερες εκπροσώπους του.
Η Μαρινέλλα έγινε η βασική τραγουδίστρια του θιάσου.
Το 1956, η Μαρινέλλα μπήκε στο Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης ως τραγουδίστρια γιατί της έδιναν καλύτερη αμοιβή.
Παράλληλα ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια στο κέντρο “Πανόραμα” της Νέας Ελβετίας Θεσσαλονίκης, πίσω από το γήπεδο του Άρη, όπου ο τραγουδοποιός Τόλης Χάρμας την βάφτισε καλλιτεχνικά «Μαρινέλλα», εμπνευσμένος από το ομώνυμο τραγούδι του.
Στο μαγαζί δούλευε ως μπουζουξής ο Στέλιος Ζαφειρίου, ο σολίστας ο οποίος στα επόμενα χρόνια, συνδέθηκε με τη Μαρινέλλα όσο κανένας άλλος. Τον Αύγουστο του 1957, συνδέθηκε με τον τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη τόσο στο πάλκο όσο και στη ζωή, ο οποίος πηγαίνοντας να συναντήσει τον Ζαφειρίου, την άκουσε να τραγουδάει ένα τραγούδι που εκείνος είχε πρωτοπεί λίγο νωρίτερα στην δισκογραφία, το τραγούδι «Το πιο πικρό ψωμί» του Γιώργου Μητσάκη.
Όταν η Μαρινέλλα τελείωσε το τραγούδι, ο Στέλιος Ζαφειρίου την σύστησε στον Στέλιο Καζαντζίδη. Εκείνος της επισήμανε πως τραγουδά το λαϊκό με έναν δικό της τρόπο, λίγο ελαφρύ. Η γνωριμία τους συνεχίστηκε μέσα στη βάρκα του πατέρα της. Και οι δύο αγαπούσαν πολύ την θάλασσα και το ψάρεμα. Εκεί, ο Στέλιος Καζαντζίδης της ζήτησε να γίνει το σεγκόντο του.
Ο Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα γνώρισαν απίστευτη δόξα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τραγούδησαν στην Αμερική και στην Αυστραλία με επιτυχία, ενώ ηχογράφησαν τραγούδια σε πρώτη και δεύτερη εκτέλεση. Για την αγορά της Αυστραλίας, η Μαρινέλλα ηχογράφησε σόλο δυο πολύ σπάνια τραγούδια, το «Θέλω απόψε κρουαζιέρα» του Αθανάσιου Μπουρλιάσκου και το «Μια πεντάμορφη τσιγγάνα» του Χρήστου Κολοκοτρώνη, σε στίχους Ηλία Εσδρά. Τον ίδιο χρόνο, ακολούθησε μια σειρά συναυλιών στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα παντρεύτηκαν στις 7 Μαΐου του 1964 και ταξίδεψαν τραγουδώντας στη Γερμανία και την Αμερική. Στις αρχές του 1965 ο Καζαντζίδης πήρε την απόφαση να σταματήσει τις εμφανίσεις του. Χώρισαν τον Σεπτέμβρη του 1966, ενώ συναντήθηκαν δισκογραφικά για τελευταία φορά το 1968, ηχογραφώντας έναν κοινό δίσκο 33′ στροφών (κυκλοφόρησε στις 18 Ιανουαρίου του 1969). Το τραγουδιστικό ντουέτο τους είναι πλέον θρυλικό!
Το 1966 η Μαρινέλλα, μόνη της πλέον, προσπαθεί να στήσει μια προσωπική καριέρα. Ο Γιώργος Κατσαρός ήταν ο πρώτος που τη βοήθησε, επίσης ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Άγγελος Σέμπος και ο Μίμης Πλέσσας. Κυκλοφορεί τα πρώτα της 45άρια («Τα παλικάρια», «Έκλαψα χθες», «Άσε με να σ’ αγαπήσω», «Ο χαμός» κ.ά.), αλλά χωρίς να έχουν κάποια μεγάλη εμπορική επιτυχία. Μάλιστα, το τραγούδι «Επάνω στην Καισαριανή», των Κατσαρού και Πυθαγόρα, το γύρισε και σε φιλμ για την τηλεόραση της εποχής.
Ωστόσο η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Μαρινέλλας ήταν το τραγούδι «Σταλιά – σταλιά» του Γιώργου Ζαμπέτα σε στίχους Διονύση Τζεφρώνη, που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά, το οποίο αρχικά προοριζόταν για την Αλίκης Βουγιουκλάκη να το τραγουδήσει στην ταινία, “Η κόρη μου η σοσιαλίστρια“. Όμως αρνήθηκε, και η Μαρινέλλα ζήτησε από τον Ζαμπέτα να το πει εκείνη.
Η «μεγάλη κυρία», είναι η μοναδική που έχει το προνόμιο να συνδέσει το όνομά της και να γράψει ιστορία ως ντουέτο με δύο άνδρες, αφού έγινε γνωστή κι αγαπητή πλάι στον Στέλιο Καζαντζίδη, πριν συνδεθεί καλλιτεχνικά και συζυγικά με τον “άρχοντα της πίστας” Τόλη Βοσκόπουλο. Είναι αδύνατο να σκεφτούμε αυτά τα δύο ονόματα, χωρίς το δικό της δίπλα τους…
Βρισκόμαστε στο 1968. Ο Τόλης Βοσκόπουλος έχει κάνει κάποιες απόπειρες να ενταχθεί στη δισκογραφία, αλλά η παταγώδης αποτυχία των δίσκων 45 στροφών που ηχογράφησε στην Columbia (1962 και 1963), τον απομακρύνουν για λίγο από το όνειρο να γίνει τραγουδιστής. Έτσι, στρέφεται στο σινεμά και στο θέατρο, ενώ υπογράφει συμβόλαιο με την τότε PHILIPS-Ελλαδίσκ, αποκλειστικά ως συνθέτης.
Εκείνη την εποχή, έχει γράψει ένα τραγούδι και ψάχνει κάποια τραγουδίστρια, ώστε να το ερμηνεύσει μαζί της. Αφηγείται στον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη: «Είχα γράψει ένα τραγούδι, το «Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε». Πρώτα, έκανα κρούση στη Μαρινέλλα, ήθελα ντουέτο μαζί της, αλλά μόλις είχε χωρίσει με τον Καζαντζίδη και ήθελε να κάνει καριέρα μόνη της. Το κατάλαβα και το μόνο που της είπα -και το θυμάται ακόμη-, ήταν ότι εμείς κάποια στιγμή θα ξανασυναντιόμασταν»…
Και πράγματι, έτσι έγινε. Μπορεί «Οι αναμνήσεις» να ηχογραφήθηκαν από τη Δούκισσα και να ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία της καριέρας της, όμως Μαρινέλλα και Βοσκόπουλος ήτανε γραφτό να συνεργαστούν λίγο καιρό μετά.
Το λαμπερό ζευγάρι αποφάσισε να τραβήξει χωριστούς δρόμους το 1982, κάτι που είχε κυκλοφορήσει ως φήμη αρκετό καιρό πριν. Γράφτηκαν πολλά και διάφορα για τις αιτίες που οδήγησαν στη διάλυση του γάμου του, όμως ουδέποτε κάποιος εκ των δύο μίλησε δημοσίως για όλα αυτά…
Το 1968 ο Γιάννης Δαλιανίδης προετοίμαζε το κινηματογραφικό του μιούζικαλ, “Γοργόνες και Μάγκες” και σκέφτηκε να βάλει τη Μαρινέλλα να τραγουδήσει ζωντανά σε κάποια σκηνή. Ο Μίμης Πλέσσας συμφώνησε με την εκλογή αυτή και της έγραψε ένα τραγούδι μοντέρνο, το «Πες μου πού πας». Όταν όμως άκουσε το τραγούδι ο Δαλιανίδης, έδειξε δυσαρεστημένος.
Ήθελε ένα τραγούδι που να μην το έχει φανταστεί κανείς. Ένα τραγούδι που να ξαφνιάσει. Έτσι λοιπόν γράφτηκε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο το «Άνοιξε πέτρα». Όσο για το μοντέρνο τραγούδι, που επίσης τους στίχους είχε γράψει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μίμης Πλέσσας το έδωσε στη Βίκυ Λέανδρος και εντάχθηκε στον προσωπικό της δίσκο “Η μικρή μας ιστορία”.
Η Μαρινέλλα, όταν άκουσε το τραγούδι ενθουσιάστηκε και άρχισε τις πρόβες για να το ηχογραφήσει. Σύμφωνα με μαρτυρία του Μίμη Πλέσσα, ο χρόνος πίεζε, γιατί σε δύο μέρες έπρεπε να γυριστεί η συγκεκριμένη σκηνή. Έτσι λοιπόν αναγκάστηκε να μπει στο στούντιο και να το τραγουδήσει. Το είπε μια φορά, δεν το ξανατραγούδησε δεύτερη, γιατί ήταν άψογο. Αυτή η ηχογράφηση ακούγεται στην ταινία ακόμη και σήμερα, και είναι αυτή που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην Μαρινέλλα για το ξεκίνημα της προσωπικής της καριέρας.
Στις 17 Ιανουαρίου του 1969, κυκλοφόρησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο 33′ στροφών (με τον τίτλο “Σταλιά – σταλιά”), μια συλλογή από τραγούδια που είχαν ήδη χαράξει πορεία στις 45′ στροφές τον προηγούμενο χρόνο.
Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στην “Παλιά Αθήνα” της Πλάκας, δίπλα στους Δημήτρη Μητροπάνο, Κλειώ Δενάρδου, Σόφη Ζαννίνου με χορεύτες τους Μανώλη Καστρινό και η Χρυσούλα Ζώκα. Επίσης ερμήνευσε στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη, “Ο μπλοφατζής” το τραγούδι του Ζαμπέτα «Ποιος είν’ αυτός» σε στίχους Πυθαγόρα. Στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, “Η Παριζιάνα” τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα «Δώσ’ μου τ’ αθάνατο νερό» και «Ζωγραφισμένα στο χαρτί» σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου.
Στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη, “Ησαΐα, μη Χορεύεις” το τραγούδι του Νάκη Πετρίδη «Πάλι θα κλάψω» σε στίχους Σέβης Τηλιακού, και στο κινηματογραφικό δράμα του Γιάννη Δαλιανίδη “Γυμνοί στο δρόμο” τα τραγούδια «Αστέρι στο παράθυρο» και «Δυο αδέρφια» του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη, που μέχρι και σήμερα παραμένουν ανέκδοτα.
Μαρινέλλα: Εμφανίσεις στον κινηματογράφο
Ο παρακάτω πίνακας είναι μια καταγραφή με όλες τις εμφανίσεις της Μαρινέλλας σε κινηματογραφικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου (συνολικά 18), από το 1960 μέχρι το 1966 με τον Στέλιο Καζαντζίδη και από το 1967 μέχρι το 1970 μόνη της.
Μαρινέλλα: Φιλμογραφία
Έτος | Τίτλος ταινίας |
---|---|
1960 | Η κυρία δήμαρχος |
1960 | Μωρό μου |
1961 | Μάνα μου, παραστράτησα |
1962 | Κλάψε φτωχή μου καρδιά |
1965 | Αδίστακτοι |
1965 | Αφήστε με να ζήσω |
1965 | Δεν μπορούν να μας χωρίσουν |
1965 | Με πόνο και με δάκρυα |
1965 | Οι Καταφρονεμένοι |
1965 | Παίξε μπουζούκι μου γλυκό |
1965 | Προδομένη |
1965 | Τιμωρία |
1966 | Αχάριστη |
1966 | Οι άγγελοι της αμαρτίας |
1967 | Η χαρτορίχτρα |
1967 | Η ώρα της δικαιοσύνης |
1968 | Γοργόνες και Μάγκες |
1968 | Ο πιο Καλός ο Μαθητής |
1969 | Γυμνοί στο δρόμο |
1969 | Η παριζιάνα |
1969 | Ησαϊα… μη χορεύεις |
1969 | Ο μπλοφατζής |
1969 | Φτωχογειτονιά, αγάπη μου |
1970 | Κρίμα… το μπόι σου |
1973 | Το μπουζούκι |
Πληροφορίες άρθρου: el.wikipedia.org, retrodb.gr