Ο Μανώλης Μαυροματάκης, ευρέως γνωστός στο ελληνικό κοινό ως «ομορφάντρας» από την ατάκα που χρησιμοποίησε στη διαφήμιση γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, είναι ένας ηθοποιός με σπουδαία πορεία στο θέατρο. Είναι, όμως, κι ένας άνθρωπος που πιστεύει όλα όσα λέει και δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Διαβάστε όλα όσα μας είπε για την ιστορία του, τις φετινές του δραστηριότητες, τους πολιτικούς, το χρήμα και την κρίση, ακόμη και για τους… αστυνομικούς!
Πού μεγαλώσατε και πώς βρέθηκε στο δρόμο σας η υποκριτική;
(Γέλια) Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία. Μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά οι γονείς μου έχουν καταγωγή από ένα χωριό της Σητείας. Βέβαια, λόγω της δουλειά του πατέρα μου -ήταν στη Χωροφυλακή– μέχρι τα επτά μου χρόνια ήμουν σε ένα χωριό της Εύβοιας, κοντά στην Κύμη, ενώ από 7 έως 10 ετών, που ήταν και τα πιο ωραία μου χρόνια σαν παιδί, μέναμε στην Ποσειδωνία της Σύρου.
Μετά ήρθαμε στην Αθήνα. Τώρα, όσον αφορά στην υποκριτική και στο θέατρο, ασχολήθηκα για πρώτη φορά κατά τη φοίτησή μου στο Πολυτεχνείο, όταν και γνώρισα το φίλο μου Αλέξη Θεοχάρη και μια θεατρική ομάδα που είχε στη Σαλαμίνα. Πήγα κάποιες φορές και σιγά σιγά κόλλησα. Αυτή η ομάδα μου άνοιξε τους ορίζοντες και πέρασα κάποια χρόνια μαζί τους. Μετά τελείωσα το Πολυτεχνείο και ήρθε η δραματική σχολή, οπότε και προέκυψε και η όλη… ιστορία με το θέατρο.
Ασχολούμαι με αυτό 21 χρόνια. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, γιατί είχα «δασκάλα» τη Λυδία Κονιόρδου. Δεν ένιωσα ποτέ απροστάτευτος, ήμουν μέσα σε μια μεγάλη «αγκαλιά» και ένιωθα περισσότερο πως παίζω με την παρέα μου παρά πως γίνομαι ηθοποιός.
Μικρός τι θέλατε να γίνετε; Υπήρχε η υποκριτική στο μυαλό σας;
(Γέλια) Δεν ήξερα καν τι πάει να πει θέατρο, μία φορά είχα πάει μόνο με το σχολείο. Από τα παιδιά στη Σαλαμίνα το γνώρισα. Ήθελα να γίνω γεωπόνος, γιατρός, δάσκαλος, κάτι τέλος πάντων που να έχει άμεση κοινωνική προσφορά.
Είχατε δυσκολίες στην πορεία;
Κύλησε το νερό στο αυλάκι, εύκολα θα έλεγα -στο μέτρο του δυνατού βέβαια- με βάση τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει γενικά το επάγγελμα. Δεν μπορώ να πω πάντως πως αντιμετώπισα φοβερές δυσκολίες. Αν και έκανα τις επιλογές μου κυρίως από ένστικτο, με βοηθούσαν οι συγκυρίες και μπορώ να πω πως μου έβγαιναν αρκετά συχνά. Και δεν ήταν μόνο συμβατικές, ήταν λίγο από όλα.
Η οικογένεια βρίσκεται στα σχέδιά σας; Θα συμβουλεύατε ποτέ το παιδί σας να γίνει ηθοποιός;
Δεν έχω δημιουργήσει οικογένεια, αλλά και βέβαια θα ήθελα να κάνω. Αν και πάντα με γοήτευε η εργένικη ζωή, νομίζω πως με τα χρόνια μου ήρθε και αυτή η ανάγκη. Τώρα, εάν θα συμβούλευα κάποιον νέο να γίνει ηθοποιός… Θα του έλεγα πως ασφαλώς και πρόκειται για μια πολύ δύσκολη δουλειά και αν περιμένει να βγάλει λεφτά μάλλον έκανε λανθασμένη επιλογή.
Αν πάλι δεν τον νοιάζουν τα χρήματα θα του έλεγα να το κυνηγήσει. Αν βέβαια μου έλεγε το παιδί μου πως θέλει να γίνει αστυνομικός, θα το συμβούλευα οπωσδήποτε να γίνει ηθοποιός (γέλια). Και για να μην παρεξηγηθώ, είναι γεγονός πως πολλά νέα παιδιά, δυστυχώς, επιλέγουν τις εύκολες λύσεις, επιλογές τεμπελιάς θα έλεγα, για ένα σταθερό και επαρκές εισόδημα, και τελικά γίνονται και «τομάρια» και άξεστοι άνθρωποι. Δεν θεωρώ πως οποιαδήποτε κοινωνία δεν χρειάζεται και αστυνόμευση, πρέπει όμως αυτή να είναι σωστή και να μην ξεπερνά κάποια όρια.
Δηλαδή να υποθέσω πως δεν θα σας βλέπαμε ποτέ σε ρόλο αστυνομικού;
Το αντίθετο! Νομίζω πως τέτοιοι ρόλοι είναι πολύ ενδιαφέροντες, γιατί κατά κάποιο τρόπο μπορείς να δεις και διαφορετικά τα πράγματα.
Κάποιους από τους πολιτικούς θα θέλατε να τους υποδυθείτε;
Μόνο για να τους ξεφτιλίσω. Όλους! Οι άνθρωποι που χειρίζονται τις τύχες της χώρας δυστυχώς ανήκουν στο κατώτατο επίπεδο, γι’ αυτό και είμαστε σε αυτή την κατάσταση και μας έχουν κάνει να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στους θεσμούς, που νομίζω ότι είναι και το πιο λυπηρό. Το χειρότερο όμως είναι πως κι εμείς οι ίδιοι, οι απλοί πολίτες της χώρας, μπήκαμε λανθασμένα σε ένα τριπάκι πως μόνο αν βγάλουμε αρκετά λεφτά, με οποιονδήποτε τρόπο, θα είμαστε καλά.
Αν και έχετε μεγάλη διαδρομή στο θεατρικό κυρίως στερέωμα, το ευρύ κοινό σας γνώρισε μετά την διαφήμιση γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας. Πώς προέκυψε αυτή και πώς εισπράξατε την επιτυχία και την ανταπόκρισή της;
Πέρασα από κάστινγκ κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, είχα κάποιες αμφιβολίες αρχικά, αλλά στο τέλος είπα «ας το κάνουμε κι αυτό». Παρότι είχα άριστη σχέση με τα παιδιά της παραγωγής, φοβόμασταν μέχρι να δούμε τα πρώτα πλάνα μήπως δεν είναι καλή. Ουσιαστικά κάναμε ένα γύρισμα, που κράτησε όλη τη νύχτα, και άλλο ένα με συνολική διάρκεια δώδεκα με δεκατρείς ώρες. Ήταν μια καλή παραγωγή. Οικονομικά με βοήθησε αρκετά, άλλωστε γι’ αυτό κάνουμε τις διαφημίσεις (γέλια).
Δεν έκανα τη διαφήμιση για να γίνω γνωστός, δεν θα ήθελα κάτι τέτοιο. Έχω μεγαλώσει πια (γέλια). Αν μπορούσα να πάρω τα χρήματα και να φύγω χωρίς να εμφανιστώ ακόμη καλύτερα (γέλια)!.Συνέχεια πάντως δεν θα υπάρξει με τον… ομορφάντρα. Ο κόσμος είναι ιδιαιτέρως εκδηλωτικός και δεν έχω συνηθίσει σε κάτι τέτοιο για να σου πω την αλήθεια. Αν και στο 99% των περιπτώσεων η αντιμετώπιση είναι θετική, πολλές φορές είμαι εγώ ο «γκρινιάρης».
Υπάρχουν και κάποιοι που σε αντιμετωπίζουν με ύφος του στυλ «αφού έβγαλες λεφτά από τη διαφήμιση θα καθίσεις και θα μας ακούσεις». Και ξέρεις, είναι κι αυτό ένα είδος βίας, που δυστυχώς υπάρχει έντονα στην κοινωνία μας. Βία συναντάς και στο δρόμο που κυκλοφορείς κάθε μέρα, που σου μιλάνε και ουσιαστικά σε… προγκάνε! Ο τρόπος είναι λίγο «κάπως», και δεν το αναφέρω σε σχέση μόνο μ’ εμένα, αλλά ως φαινόμενο. Θυμίζει λίγο γήπεδο… Τώρα, όμως, που το σκέφτομαι και η διαφήμιση έξω από γήπεδο είναι γυρισμένη!
