Σπάνια συνέντευξη από τον σπουδαίο ηθοποιό Νίκο Τσούκα

σπάνια συνέντευξη
Advertisement

Μια σπάνια συνέντευξη με τον σπουδαίο ηθοποιό Νίκο Τσούκα όπου μιλάει για την χρυσή εποχή του Ελληνικού κινηματογράφου στην οποία ξεχώρισε δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ με ρόλους που έγραψαν ιστορία κι αγάπησε το κοινό. Διαβάστε όσα είπε στον δημοσιογράφο και αρθρογράφο του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστο Κωνσταντίνου.

Advertisement
Νίκος Τσούκας

Κύριε Τσούκα πως αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Από μια τρέλα που τόλμησα και την έκανα. Εγώ ήμουν από επαρχία, από την Δυτική Μακεδονία και ήταν επανάσταση αυτό που έκανα, δεν το πίστευε κανείς. Άλλωστε δεν επιβάρυνα κανέναν, δούλευα σε μια τεχνική εταιρία και πήγαινα το βράδυ στη σχολή με ένα σάντουιτς στον δρόμο που ήταν το μεσημεριανό μου. Είπα θα το ρισκάρω κι έτσι τόλμησα και το έκανα.

Οι δικοί σας πώς αντέδρασαν;
Ο πατέρας μου ήταν πολύ ωραίος κι ώριμος άνθρωπος παρόλο που δεν ήταν μορφωμένος, το μόνο που μου είπε ήταν: “Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θες να πας να κάνεις, άλλα αφού το σκέφτηκες καλά και θες να το κάνεις, να το κάνεις σωστά”. Εκ των υστέρων ήρθαν και οι δύο γονείς μου και με είδαν στο θέατρο.

Κάνατε αρκετές ταινίες;
Ναι έκανα άλλα θα έκανα και πρωταγωνιστικές. Εγώ συνεργαζόμουν μόνο με τον Δημόπουλο, ποτέ με τον Δαλιανίδη που ήταν ο άλλος βασικός σκηνοθέτης της Φίνος Φιλμ. Αν και για μένα ο Δημόπουλος έκανε τις καλύτερες ταινίες.

Στην πρώτη ταινία που έκανα με τον Φίνο θυμάμαι ήμουν στο θέατρο Μινώα κι έπαιζα μια κωμωδία του Ψαθά με τον Ορέστη Μακρή, τον Γιάννη Γκιωνάκη κι άλλους συναδέλφους, και ήρθε ο Παντελής Βούλγαρης ο νυν μεγάλος σκηνοθέτης που τότε ήταν βοηθός του Ντίνου Δημόπουλου και μου λέει “έρχεσαι να κάνεις αύριο ένα γύρισμα”, και του απαντώ “έρχομαι”, μου λέει “έχεις κουστούμι” , “έχω” του απαντώ εγώ, γιατί τότε ήταν δικά μας όλα τα ρούχα που φορούσαμε. “Ε τότε βάλε ένα κουστουμάκι καλό κι έλα να κάνεις ένα γύρισμα”.

Και πάω και ήταν γύρισμα για την “ΑΡΧΟΝΤΙΣΑΣ” που συνοδεύω την Νίτσα Μαρούδα και κάνω στην ταβέρνα τον καυγά με τον Παπαμιχαήλ πάνω στον οποίο μου έσκισε καταλάθος το πουκάμισο. Λίγες μέρες μετά πήρα τηλέφωνο για να πάω να πληρωθώ, και μου λέει ο ταμίας στην Φίνος, “Βεβαίως να έρθετε κάθε Παρασκευή κάνουμε πληρωμές.

Πήγα εγώ και βρήκα ένα ποσό αρκετά μεγάλο σε σύγκριση με αυτό που θα έπαιρνα. Και γυρνάω και του λέω “Μήπως κάνετε λάθος είναι πάρα πολλά τα λεφτά”. Όχι όχι, ο Φίνος είδε την σκηνή του άρεσε και μου είπε να σας δώσω αυτά τα λεφτά”. Έτσι ξεκίνησα.Στη συνέχεια έπαιξα στις ταινίες “ΤΟ ΘΥΜΑ”, “ΤΟ ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΙΔΟ”, “Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ” , “ΕΝΑ ΑΣΤΕΙΟ ΚΟΡΙΤΣΙ” κι άλλες πολλές.

Δεν κάνατε όμως ποτέ μανιέρα με τους ρόλους σας;
Μου είχαν πει πως επειδή είχα μια ευκολία στο να υποδύομαι τον επαρχιώτη να κάνω τέτοιους ρόλους, εγώ όμως έλεγα “όχι δεν το κάνω, δεν θέλω να τυποποιηθώ θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα”, όπως κι έκανα, από παπά και χωροφύλακα μέχρι κομμουνιστή. Μια φορά θυμάμαι είχα πει τον Μιχάλη Μόσιο που έκανε τον Ταμτάκο “Μην το κάνεις συνέχεια αυτό γιατί κάποια στιγμή θα το μετανιώσεις”. Κι αυτός με μίσησε γιατί νόμιζε πως τον ζηλεύω.

Η σκηνή σας με την Αλίκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην “Αρχόντισσα και τον αλήτη” πού γυρίστηκε; 
Στο στούντιο που είχε ο Φίνος στους Αγίους Αναργύρους. Επίσης με την Αλίκη και την ταινία “ΈΝΑ ΑΣΤΕΙΟ ΚΟΡΙΤΣΙ” εγκαινιάσαμε τα νέα στούντιο της Φίνος Φιλμ στα Σπάτα.

Τότε στο θέατρο και τον κινηματογράφο υπήρχαν κλίκες;
Ναι πάντα. Βασικά υπήρχαν δύο μπλοκ τότε, στο θέατρο ήταν του Κουν, και στο κινηματογράφο του Δαλιανίδη. Η προσφορά του Κουν εκείνη την εποχή ήταν πολύ μεγάλη γιατί είχε φέρει πολλά αμερικάνικα έργα και είχε κάνει φοβερές παραστάσεις. Μετά όμως που μεγάλωσε άρχισαν να τον εκμεταλλεύονται όλοι, κάτι που κάνουν έως και τώρα. Στον κινηματογράφο ήταν το μπλοκ του Δαλιανίδη, δηλαδή ο Βουτσάς, ο Χρόνης Εξαρχάκος, η Μάρθα Καραγιάννη κι άλλοι.

Πως επιλέγονταν τότε ένας ηθοποιός για κάποια ταινία;
Συνήθως επιλέγονταν αξιοκρατικά μα πολλές φορές υπήρχαν και παρασκηνιακά κριτήρια. Εγώ είμαι περήφανος που μπήκα στο θέατρο καθαρός και έφυγα πεντακάθαρος. Φτιάχτηκα, σπούδασα τα παιδιά μου, δεν έχω ανάγκη και γι’αυτό δεν πάω να δουλέψω όπου να ‘ναι. Άλλα δούλεψα πολύ. Πήγα και στην Αμερική 6 – 7 φορές.

Νίκος Τσούκας

Βγάλατε χρήματα απ’αυτή τη δουλειά;
Έβγαλα άλλα δούλεψα και πολύ.

Δεχτήκατε ποτέ πόλεμο από άλλους συναδέλφους σας;
Ναι δέχτηκα άλλα δεν θέλω να πω.

Και πώς το αντιμετωπίζατε αυτό;
Απλά απέφευγα να ξανασυνεργαστώ με ορισμένους ανθρώπους άλλα μου έκαναν πολύ πόλεμο. Μια φορά μάλιστα είχα κλείσει ένα συμβόλαιο με τον Νίκο Ρίζο για το καλοκαίρι. Συνεργαζόμασταν τον χειμώνα και ο ίδιος γύρισε και μου είπε “Το καλοκαίρι θα είμαστε μαζί σίγουρα”. Και περνάει ο καιρός και μαθαίνω πως ο Ρίζος κάνει πρόβες με τον θίασο και εγώ δεν είμαι.

Και τον έπιασα και του ζήτησα τον λόγο, και μου λέει “Τι να έκανα, μου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό ο άλλος ηθοποιός να μην είσαι στην παράσταση”. Ένας άλλος ηθοποιός σε ένα γύρισμα πήγε να μου βγάλει τα μαλλιά από ρίζα, και τον είδε κι ο σκηνοθέτης ο Ντίμης Δαδήρας που με ηρέμησε για να μην τα τινάξω όλα στον αέρα και μου ζήτησε να μην δώσω συνέχεια.

Συνεργαστήκατε πάρα πολύ με την Αλίκη;
Ναι πάρα πολύ για δύο τρία χρόνια και πέρασα πάρα πολύ όμορφα. “Τσουκάκι” με φώναζε. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από τότε.

Ήταν αυστηρή στη δουλειά;
Όχι, άλλα όταν είσαι σταρ έχεις κάποιες απαιτήσεις. Κι αυτό που είχε η Αλίκη δεν το είχε καμία, κακά τα ψέμματα. Την ήθελε ο φακός την λάτρευε. Μπορεί κάποιοι να πουν πως κάποιες άλλες είχαν περισσότερο ταλέντο, όμως αυτή στον κινηματόγραφο ήταν αχτύπητη.

Θυμάστε κάτι από τα γυρίσματα για την νεράιδα;
Τα γυρίσματα έγιναν στον Άγιο Νικόλαο και ήταν πολύ όμορφα. Έναν μήνα μείναμε και περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Τότε η Αλίκη μόλις είχε γεννήσει και είχε τον Γιάννη μαζί της σε καλαθάκι. Όμως επειδή είχε ακόμα κάποια κιλά αν παρατηρήσεις ο Δημόπουλος της έκανε πολλά κοντινά.

Τι αμοιβή είχατε πάρει γι’αυτή την ταινία;
Θυμάμαι τότε επειδή ήμουν στο θέατρο και έπρεπε να φύγω γιατί τα γυρίσματα θα γινόταν στην Κρήτη, τους είπα να μου δώσουν την αποζημίωση του θεάτρου, δηλαδή όσα θα έπαιρνα τους τρεις μήνες που θα έπαιζα και που ήταν πολύ καλός μισθός. Πήρα περίπου 30.000, αρκετά χρήματα για τότε.

Φέτος σας έγινε πρόταση να υποδυθείτε ξανά τον ίδιο ρόλο άλλα αυτή τη φορά στο θέατρο;
Ναι άλλα δεν πήγα, το έχω κάνει με επιτυχία τότε, δεν χρειαζόταν πάλι τώρα.

Δεν το σκεφθήκατε καθόλου;
Όχι όχι, μόλις μου το είπαν είπα “Σας ευχαριστώ πολύ δεν με ενδιαφέρει”. Αυτό είναι κάτι που το έχω κάνει με επιτυχία και πολύ καλούς συντελεστές. Τώρα δεν έχω λόγο να το ξανακάνω. Καταρχάς είμαι κατά αυτής της αντίληψης, δηλαδή να παίρνουν τις ταινίες και να τις κατακρεουργούν. Κάθε επιτυχία έχει την δική του γοητεία, δεν μπορείς εσύ να την παίρνεις και να κάνεις κάτι άλλο.

Δηλαδή δεν συμφωνείτε με το ανέβασμα ταινιών στο θεατρικό σανίδι;
Όχι καθόλου, το θέατρο είναι θέατρο και η ταινία ταινία. Πως μπορείς μια ταινία με δέκα τοπία και πολλούς εξωτερικούς χώρους να την περιορίσεις πάνω σε μια θεατρική σκηνή πέντε μέτρων.

Σας κάλεσαν να δείτε την παράσταση;
Όχι μόνο την πρόταση μου έκαναν.

Θα πηγαίνατε εάν σας καλούσαν;
Δεν νομίζω να με ενδιαφέρει. Άλλωστε πιο πολύ πάω σινεμά παρά στο θέατρο.

Δεν έχετε περιέργεια να δείτε πώς μεταφέρθηκε στη σκηνή;
Όχι δεν θέλω γιατί μπορεί να στεναχωρηθώ. Άλλωστε είναι ιεροσυλία να προσπαθούν να μιμηθούν την Αλίκη.

Κάποιοι λένε ότι ανεβάζοντας ταινίες που έπαιξε η Αλίκη είναι σαν να εκμεταλλεύονται το όνομά της. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;
Το εκμεταλλεύονται αυτό το πράγμα, είναι και διαφημισμένες πάρα πολύ. Ειδικά η “ΝΕΡΑΙΔΑ” που είναι πολύ εμπορική ταινία και το βλέπω αυτό απ’τα πνευματικά δικαιώματα που παίρνω από τον Διόνυσο. Τότε θυμάμαι όταν βγήκε παίζαμε με την Αλίκη και στο θέατρο, και στην Αττική που είχε 3.000.000 κόσμο είχε πιάσει 1.500.000 εισιτήρια.

Είναι μια ταινία που οι προβολές της στην τηλεόραση είναι αμέτρητες από το ένα κανάλι στο άλλο. Τώρα ανεβάζουν αυτές τις ταινίες στα θέατρα, κουβαλάνε τον κόσμο με τα πούλμαν από οπουδήποτε δίνοντας 15 με 20 ευρώ. Κι έτσι έρχονται εκδρομούλα στην Αθήνα βλέπουν και την παράσταση και γυρνάνε πίσω ευτυχισμένοι.

Η Αλίκη τι περίπτωση ήταν;
Αυτό που έκανε η Αλίκη ήταν κάτι το ανεπανάληπτο.
Αν και στον κινηματογράφο ήταν πολύ καλύτερη, την ήθελε πολύ ο φακός.

Νίκος Τσούκας

Όμως κάποιοι λένε πως εγκλωβίστηκε στον ρόλο της ναζιάρας;
Φυσικά και εγκλωβίστηκε, κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που μάλωνε συχνά με τον Παπαμιχαήλ γιατί ο άλλος είχε άλλες φιλοδοξίες κι άλλη κουλτούρα να κάνουν κάτι διαφορετικό και πιο βαρύ. Προσπάθησε αυτή μια δυο φορές να το κάνει κι απέτυχε γιατί ο κόσμος την ήθελε αλλιώς. Οπότε δεν αφήνεις τον θρόνο για να γίνεις υπηρέτης.  Αλλά εν γνώση της το έκανε, εάν δεν είχε αυτή την ανταπόκριση θα έκανε κάτι άλλο.

Ήταν φαινόμενο όπως την αποκαλούν;
Όντως ήταν φαινόμενο. Δεν έχει ξαναγίνει άλλη κι ούτε θα ξαναγίνει. Η Αλίκη στις ταινίες τότε ήταν να την πιεις στο ποτήρι.

Υπήρχε κόντρα Αλίκης – Δημήτρη;
Ναι δυστυχώς υπήρχε. Κατά την δική μου άποψη ο γάμος τους ήταν λάθος. Εγώ αυτούς τους έζησα και στον χωρισμό τους γιατί παίζαμε μαζί. Μετά όμως έφυγα απ’τον θίασο της Αλίκης από εγωισμό. Μάλιστα ο Μάνος Κατράκης που τον είχα και δάσκαλο με παρακάλαγε να μείνω μα του είπα “Δάσκαλε δεν θα κάτσω θα φύγω”, και έφυγα.

Ο λόγος;
Κάτι είχε γίνει και είχα φύγει. Μετά μιλήσαμε πάλι μα δεν ξανασυνεργαστήκαμε.

Τώρα έχουμε καλούς καλλιτέχνες στο θέατρο;
Όχι και φταίει πολύ τηλεόραση γιατί τα έχει ισοπεδώσει όλα κι ο ένας στους τρεις θέλει να γίνει ηθοποιός η τραγουδιστής κι έχει φτάσει ο ανταγωνισμός σε ξεφτίλα. Φτάνουν στα άκρα για να ξεχωρίσουν. Άλλα υπάρχουν κι αξιόλογοι νέοι ηθοποιοί πολύ μορφωμένοι, γιατί παλιά υπήρχαν και πολλοί αμόρφωτοι που είχαν ένστικτο και ταλέντο. Τώρα είναι καλλιεργημένα και αξιόλογα παιδιά όπως ο Μαρκουλάκης και ο Τάρλοου που έχουν πάρει το θέατρο στα χέρια τους και κάνουν υπέροχες δουλειές.

Εσείς τηλεόραση βλέπετε;
Ναι βλέπω αργά καμιά καλή ταινία και μόνο.

Ριάλιτι;
Γέμισε με τέτοια η τηλεόραση άλλα δεν τα βλέπω γιατί είναι σαχλαμάρες. Βλέπω μόνο ταινίες η ντοκιμαντέρ.

Όταν προβάλλονται οι ταινίες σας στην τηλεόραση τις βλέπετε;
Καμιά φορά τις βλέπω γιατί λέω θα μπορούσα να έπαιζα καλύτερα η να έκανα μια προσθήκη, αν και στον Ψαθά δεν άρεσαν ποτέ οι προσθήκες, δεν τις επέτρεπε. Όμως εγώ είχα βάλει μια στο “ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΟ” και μου είπε “Μπράβο σου, αυτή είναι πολύ καλή”.Άλλα γενικά δεν τις βλέπω τις ταινίες, δεν είμαι ματαιόδοξος.

Ξεχωρίζετε κάποια;
Μια καλή ταινία με καλό σενάριο ήταν “Η κόμισσα της φάμπρικας” που για την εποχή της ήταν πολύ ποιοτική. Επίσης ξεχωρίζω το “ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΟ”, και την “ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ”.

Το κεφάλαιο τηλεόραση;
Παλιά έκανα πάρα πολύ τηλεόραση με πρωτόγονα μέσα, άθλιες συνθήκες και αφάνταστη ταλαιπωρία. Δεν είχε μοντάζ τότε κι αν έκανες ένα λάθος πήγαινε όλη η σκηνή απ’την αρχή. Μιλάμε για τραγικά πράγματα, να σου βγαίνει η ψυχή.

Δεν σας λείπει το να παίζετε;
Όχι βαρέθηκα. Μου κάνουν προτάσεις μα θέλω να είναι κάτι καλό και που να μην έχω παίξει. Αν ήταν κάτι καλό που να με ερεθίσει τότε θα το σκεφτόμουν. Αλλιώς περνάω πολύ όμορφα.

Σταρ όπως ήταν η Αλίκη και η Τζένη μπορούν να ξαναβγούν;
Δύσκολα, δεν βγαίνουν εύκολα τέτοιοι άνθρωποι, κάθε 100 χρόνια βγαίνουν σταρ. Άλλα τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει και γίνονται σταρ άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα. Ενώ κάποιοι άλλοι γεννιούνται όπως ο Σάκης Ρουβάς.

Νίκος Τσούκας

Υπάρχει κάποιος που θα του λέγατε ένα ευχαριστώ;
Σε πάρα πολλούς ανθρώπους όπως τον Ντίνο Δημόπουλο, η τον Γιάννη Γκιωνάκη με τον οποίο έκανα την πρώτη μου επιτυχία στο θέατρο που ήταν “ΤΟ ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΟ”. Εγώ τότε ήμουν νέος ηθοποιός και μου εμπιστεύθηκε έναν πολύ βασικό ρόλο. Γενικά με τους πιο πολλούς που συνεργάστηκα είχα πολύ καλή συνεργασία. Όταν σέβεσαι σε σέβονται και περνάς πολύ ωραία.

Σε άλλους ανθρώπους θα λέγατε ευχαριστώ;
Φυσικά στην Αλίκη με την οποία έκανα πολλές επιτυχίες. Η Αλίκη τότε θα μπορούσε να πεί και στον Δημόπουλο και στον Φίνο αυτόν τον ρόλο θα τον παίξει ο τάδε, έτσι δεν είναι. Αυτή όμως με ήθελε. Στο θέατρο έκανα επιτυχίες και με την Αλίκη άλλα και με την Καρέζη και το σημαντικό είναι να βγάζεις ολόκληρο χειροκρότημα πάνω στην σκηνή και να σε αφήνουν. Γιατί υπάρχουν κι άλλοι κακοήθεις που σε καλύπτουν αμέσως και δεν σε αφήνουν να βγεις μπροστά.

Σας έχει συμβεί εσάς αυτό;
Λες να μην μου έχει συμβεί. Είχα όμως πολύ γερό στομάχι γιατί είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολη δουλειά. Ο Χορν έλεγε κάτι πάρα πολύ σοφό “Ότι έχει σχέση με δημοσιότητα είναι η χειρότερη δουλειά. Είτε είσαι πολιτικός, είτε είσαι ηθοποιός.Η ματαιοδοξία της δουλειάς”.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή ενός ηθοποιού;
Η ανταπόκριση του κόσμου, υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από αυτή.
Ο ηθοποιός μπορεί να παίζει τζάμπα, αρκεί να έχει ανταπόκριση από τον κόσμο και να έχει σωστό κοινό κάτω. Γιατί κινηματογράφος χωρίς θεατές κάτω γίνετε, θέατρο όμως όχι.

Θέατρο ή κινηματογράφος;
Στο θέατρο ότι και να κάνει ο σκηνοθέτης ο ηθοποιός είναι που καθαρίζει, ενώ στον κινηματογράφο είναι το αντίθετο. Εκεί το number one είναι ο σκηνοθέτης κι ο μοντέρ. Γι’αυτό πολύ ωραίοι ηθοποιοί του κινηματογράφου που ήταν σταρ, στο θέατρο δεν έκαναν πολύ μεγάλη καριέρα, γιατί εκεί δίνεις εξετάσεις. Διότι αν πεις το αστείο και δεν του αρέσει, σε κοιτάει σαν να λέει τι μας λες. Χτυπάει μέσα στα κόκκαλα το βλέμμα του θεατή.

Γιατί τώρα δεν γράφονται έργα όπως τότε;
Γιατί άλλαξαν τα πράγματα και τα νέα παιδιά έχουν άλλη κουλτούρα. Λένε κάποια αστεία μεταξύ τους που δεν τα καταλαβαίνεις και απορείς γιατί γελάνε. Δεν ξέρω έχουν αλλάξει πάρα πολύ.

Ποιοτικό και εμπορικό θέατρο υπάρχει;
Τι θα πει ποιοτικό και εμπορικό, όταν κάτι είναι κάτι καλό αξιοπρεπές και αρέσει είναι εμπορικό. Αν είναι τελείως κουλτούρα και δεν πάει άνθρωπος τι να το κάνω. Όπως έλεγε ο Πρετεντέρης “Η κουλτούρα είναι το άλλοθι της ανικανότητας”. Όπως και στον κινηματογράφο πρέπει το έργο να αγγίζει το κοινό, να περνάει κάποια μηνύματα και να είναι κατανοητό. Όχι να βλέπεις μια ταινία και να έχεις κάποιον δίπλα σου και να σου εξηγεί τις σκηνές.Το παιδί έπεσε κάτω απ’τη βέσπα…

Ο κόσμος που σας συναντάει στον δρόμο τι σας λέει;
Πως με αγαπάει πολύ. Αν και τώρα είμαι πιο ήρεμος γιατί μεγάλωσα και δεν με αναγνωρίζουν πάρα πολύ.

Σας λένε ατάκες από τις ταινίες σας;
Ναι φυσικά, μέχρι τώρα μου λένε την ατάκα “Το παιδί έπεσε κάτω απ’τη βέσπα” κι άλλα πολλά. Τότε μάλιστα εγώ είχα κάνει μια ραδιοφωνική εκπομπή 5 χρόνια που λεγόταν “ΜΕΙΝΕ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ” και έκανα τον Βασιλάκη. Μαζί μου ήταν η Ματίνα Καρρά και η πολύ ταλαντούχα Νίκη Τριανταφυλλίδη, κι ακόμα και τώρα καμιά φορά κάποιες γυναίκες μου λένε ο Βασιλάκης από το ραδιόφωνο.

Σας ικανοποιεί σαν ηθοποιό που θυμούνται τις ατάκες σας;
Ε πώς. Φυσικά και με ικανοποιεί. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα.

Τι σας έχει προσφέρει η υποκριτική;
Με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Όλοι αυτοί οι ρόλοι και οι άνθρωποι που συνεργάστηκα μου έδωσαν μια σωστή ισορροπία στη ζωή μου. Πέρασα πολύ καλά γιατί μου άρεσε η υποκριτική, και μου άρεσαν πολύ οι ανθρώπινοι ρόλοι που δυστυχώς δεν πρόλαβα να παίξω πολλούς. Ένας όμως τέτοιος ήταν στο έργο του Αλέκου Σακελλάριου “Δεσποινίς ετών 39” όπου έδωσα μια πολύ ωραία διάσταση στον ήρωα, όχι σαχλαμάρα.

Θυμάστε κάποια λόγια που να είχατε ακούσει για κάποια ερμηνεία σας;
Ο Δημήτρης Ψαθάς για την ερμηνεία μου στο έργο του “ΤΟ ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΟ” μου είχε πει πως ήμουν ο καλύτερος “Περικλής” που ήταν το όνομα του ρόλου που ερμήνευα. Επίσης μια φορά παίζαμε με την Αλίκη στο Θέατρο Διονύσια ένα έργο που λεγόταν “ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ” κι εγώ έκανα τον μικρό αδερφό της Αλίκης, που ήταν ένας ρόλος πολύ συναισθηματικός. Κι αυτός που μετέφρασε το έργο μου είπε ” Κύριε Τσούκα δεν φανταζόμουν πως σε αυτό το έργο θα μπορούσατε να δώσετε τέτοια διάσταση”. Λόγια πολύ όμορφα.

Είχατε κάποιους ρόλους απωθημένο;
Είχα μα δεν πρόλαβα να τους παίξω. Εγώ δεν διάλεγα ποτέ, τον έπαιζα τον ρόλο όπως τον έπαιρνα. Δεν είπα ποτέ δεν θέλω.Εγώ απ’όταν έγινα ηθοποιός δεν έκανα άλλη δουλειά. Έζησα μόνο απ’το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση με αξιοπρέπεια.

Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω θα αλλάζατε κάτι στην πορεία σας;
Όχι όχι, πέρασα πολύ ωραία και δεν θα άλλαζα αυτή τη δουλειά. Έζησα από αυτή κάτι που πολλοί λίγοι ηθοποιοί το κάναμε. Εγώ απ’όταν έγινα ηθοποιός δεν έκανα άλλη δουλειά. Έζησα μόνο απ’το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση με αξιοπρέπεια. Θα μπορούσα να είμαι πολύ καλύτερα αν δεχόμουν να συμβιβαστώ σε κάποια πράγματα, άλλα δεν ήθελα. Άλλωστε τι θα κέρδιζα, θα είχα ένα σπίτι παραπάνω. Δεν με ενδιαφέρει. Πέρασα πάρα πολύ ωραία, αν και το μόνο που με στεναχωρεί είναι που δεν πρόλαβα πολύ τον κινηματογράφο καθώς “έπεσα απ’το τρένο”.

Σας λείπει αυτή η εποχή;
Πάρα πολύ. Έχω ωραίες αναμνήσεις και την αναπολώ. Τότε κιόλας οι συνάδελφοι μεταξύ μας είχαμε και σχέσεις. Τώρα είναι πολύ ανταγωνιστικά και άγρια τα πράγματα. Ίσως είναι πολλοί οι ηθοποιοί, τότε δεν ήμασταν όσοι είναι σήμερα, και τα θέατρα ήταν ελάχιστα. Ανταγωνισμός όμως υπήρχε και τότε άλλα με μια αξιοπρέπεια και ένα επίπεδο, όχι αυτό που επικρατεί τώρα.

Τι ήταν για σας το θέατρο και ο κινηματογράφος;
Όλη μου η ζωή ήτανε, μου άρεσε πολύ να παίζω άλλα όχι να βλέπω. Πιο πολύ προτιμώ να βλέπω κινηματογράφο, και η πιο πρόσφατη ταινία που είδα ήταν η “Μαίρη η Βασίλισσα της Σκωτίας”. Εμένα όπως προείπα μου άρεσε πάρα πολύ να παίζω, και επίσης δεν ήμουν ηθοποιός της πρόβας άλλα της σκηνής. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που στην πρόβα δεν αποδίδουν άλλα πάνω στη σκηνή ήταν άλλο πράγμα.

Και πως είναι τώρα η καθημερινότητα σας;
Μια χαρά, η καθημερινότητα του τίποτα που λένε και την απολαμβάνω.
Πάω στην καφετέρια το πρωί, πίνω το καφεδάκι μου, μετά θα κάνω βολτίτσες με την γυναίκα μου ή θα πάμε κανα ταξιδάκι, κι από τέλη Μαΐου μέχρι τον Οκτώβριο θα πάω στο εξοχικό μου στην Εύβοια.

Προηγούμενο άρθρο22 πρωταγωνιστές μιλούν για τον σπουδαίο σκηνοθέτη
Επόμενο άρθροΜέλπω Ζαρόκωστα: Η γεμάτη ζωή μιας υπέροχης ηθοποιού
Χρήστος Κωνσταντίνου
Για μένα ο κινηματογράφος είναι ένα ταξίδι σε κάποιον μαγικό κόσμο μιας άλλης εποχής. Νιώθω ευγνώμων γιατί έχω την τύχη να γνωρίσω και να με τιμούν με την φιλία τους αρκετοί καλλιτέχνες της χρυσής εκείνης περιόδου όπου τα αστέρια ήταν αληθινά κι όχι κάλπικα.