Ο Γιώργος Δαμασιώτης γεννήθηκε το 1900 σε χωριό του Πηλίου και μεγάλωσε στο Βόλο. Σπούδασε κλασικό τραγούδι σε ωδείο του Παρισιού και σε μουσικές ακαδημίες της Ρώμης και του Μονάχου. Στην Ελλάδα επέστρεψε, το 1925 και μπήκε στην Επαγγελματική Σχολή του Θεάτρου. Δύο χρόνια αργότερα, έπιασε δουλειά στο θέατρο Ολυμπία.
Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr, Χρήστος Κωνσταντίνου έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την καριέρα και τη ζωή του Γιώργου Δαμασιώτη και μας τις αποκαλύπτει…
Γιώργος Δαμασιώτης: Οι άγνωστες πτυχές
1ον. Η καριέρα του στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1948 με την κωμωδία, “Εκατό χιλιάδες λίρες” που επανακυκλοφόρησε στις αίθουσες το 1956 με την προσθήκη κάποιων επιπλέον σκηνών.
Ήταν σε σκηνοθεσία του Αλέκου Λειβαδίτη που επίσης πρωταγωνιστούσε στην ταινία μαζί με τους Ντίνο Ηλιόπουλο, Καίτη Πάνου και Μίμη Φωτόπουλο. Εώς τότε παρόλο που είχε κάποιες προτάσεις αρνιόταν να δει κι ο ίδιος τον εαυτό του στην μεγάλη οθόνη. Όμως τελικά τον έπεισε ο Αλέκος Λειβαδίτης.
2ον. Πέρασαν έξι χρόνια μέχρι να γυρίσει ο Γιώργος Δαμασιώτης την δεύτερη ταινία του που ήταν η μουσική κωμωδία της Φίνος Φιλμ, “Χαρούμενο ξεκίνημα”. Μάλιστα ο Ηλιόπουλος ήταν εκείνος που τον πρότεινε στον σκηνοθέτη Ντίνο Δημόπουλο. Ευτυχώς δηλαδή γιατί ο Ντίνος Δημόπουλος διέκρινε αμέσως το μέγεθος του ταλέντου του και στα χρόνια που ακολούθησαν συνεργάστηκαν σε άλλες πέντε ταινίες.
3ον. Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη τους συνεργασία ο Γιώργος Δαμασιώτης ξανασυνεργάστηκε με τον Μίμη Φωτόπουλο στην ταινία της Φίνος Φιλμ, “Η καφετζού“. Αυτός ήταν και ο πιο μικρός σε διάρκεια ρόλος του.
4ον. Ο ρόλος που του χάρισε περισσότερη αναγνωρισιμότητα είναι εκείνος του Δημάρχου στην ταινία του 1958, “Η κυρά μας η μαμή“. Δίνει κυριολεκτικά ρεσιτάλ ερμηνείας στην σκηνή που είναι άρρωστος και ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Και πραγματικά είναι μια από τις πιο αστείες σκηνές της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου. Επίσης η συγκεκριμένη σκηνή γυρίστηκε πάνω από δέκα φορές προκειμένου ο Αλέκος Σακελλάριος να έχει την καλύτερη λήψη και οι υπόλοιποι ηθοποιοί να μην γελάνε.
5ον. Το 1960 ο Γιώργος Δαμασιώτης γίνετε ο διοικητής της αστυνομίας στην “Μανταλένα” που υποδύθηκε η Αλίκη Βουγιουκλάκη και για άλλη μια φορά χαρίζει στο κοινό απολαυστικές σκηνές που μέχρι και σήμερα αγαπάμε να βλέπουμε και να γελάμε.
Αυτή μάλιστα ήταν και η τελευταία φορά που συνεργάστηκε με τον Ντίνο Δημόπουλο. Αν και αρχικά ήταν διστακτικός στο να αναλάβει τον συγκεκριμένο ρόλο καθώς τα γυρίσματα θα πραγματοποιούνταν εξ ολοκλήρου στην Αντίπαρο το καλοκαίρι του 1960 κι έτσι δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει σε κάποια θεατρική παράσταση.
Εκτός αυτού είχε συμφωνήσει να συμμετάσχει σε άλλη μια ταινία της οποίας τα γυρίσματα θα γινόταν την ίδια περίπου περίοδο. Την λύση όμως έδωσε ο Ντίνος Δημόπουλος που κανόνισε να γυριστούν όλες οι σκηνές του μαζεμένες προκειμένου ο αγαπημένος ηθοποιός να μην είναι δεσμευμένος παραπάνω από 15 ημέρες.
6ον. Η άλλη ταινία για την οποία ο Γιώργος Δαμασιώτης έκανε γυρίσματα το καλοκαίρι του 1960 ήταν η αισθηματική δημιουργία του Ιάκωβου Καμπανέλλη, “Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα“. Σε αυτή συμπρωταγωνίστησε για πρώτη και τελευταία φορά με την Τζένη Καρέζη.
7ον. Επί τρία συναπτά έτη 1958-1959 και 1960 γύριζε τέσσερις ταινίες τη σεζόν. Ενώ εισπρακτικά η πιο επιτυχημένη ταινία της καριέρας του είναι η “Μανταλένα” με την Αλίκη Βουγιουκλάκη που έκοψε 192.378 εισιτήρια.
8ον. Άλλος ένας χαρακτηριστικός ρόλος του που έχει μείνει έντονα χαραγμένος στην μνήμη μας είναι εκείνος του “Απόστολου Λιναρδή” αφεντικό του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και της Αντιγόνης Βαλάκου στην εξαιρετική ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, “Χαμένα όνειρα”.
Να σημειώσω εδώ ότι αρχικά αυτός ο ρόλος προοριζόταν για τον Βασίλη Αυλωνίτη.
9ον. Η μετακόμιση του στην Θεσσαλονίκη στα μέσα του 1961 και η συνεργασία του με το ΚΘΒΕ έβαλαν φρένο στην κινηματογραφική του καριέρα παρόλο που είχε αρκετές προτάσεις για διάφορες ταινίες. Ήθελε και ο ίδιος να επιστρέψει στο σινεμά άλλα δυστυχώς ο ξαφνικός θάνατος του το 1963 πέρασε το όνομα του στην αιωνιότητα χάρη στις 18 ταινίες που μας άφησε παρακαταθήκη.
Έτσι το κύκνειο άσμα του στην μεγάλη οθόνη ήταν το 1961 στο κοινωνικό δράμα του Γιώργου Πετρίδη, “Το παιδί του μεθύστακα” όπου συμπρωταγωνίστησε με τους Λαυρέντη Διανέλλο, Νίκη Λινάρδου, Κώστα Κακαβά και Ντίνα Τριάντη.
