Μεσουράνησαν μαζί, αγαπήθηκαν από όσο λίγες ηθοποιοί και μέχρι σήμερα είναι αξεπέραστα σύμβολα του ελληνικού κινηματογράφου. Έφυγαν τον ίδιο μήνα, Ιούλιο, από την ίδια ασθένεια.
Η μία ξανθιά, η άλλη μελαχρινή. Η μία ήταν η κοπέλα της διπλανής πόρτας, που σε κέρδιζε με τα νάζια και το κέφι της. Η άλλη κομψή, σοφιστικέ, με τα γαλάζια-σμαραγδί μάτια της. Η μία τσαχπίνα «Λίζα Παπασταύρου», η άλλη «δεσποινίς διευθυντής». Η μία λαϊκή, «σταρ του σινεμά» που «έσκιζε» στο box office και η άλλη εστέτ, πολιτικοποιημένη, που «κέρδιζε» στα εισιτήρια του θεάτρου.
Αλίκη Βουγιουκλάκη και Τζένη Καρέζη ή αν προτιμάτε Τζένη Καρέζη και Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Ο συλλέκτης Άρης Λουπάσης βρήκε μια σπάνια φωτογραφία από το 1963 με τις δύο μεγάλες ντίβες του ελληνικού κινηματογράφου, να φωτογραφίζονται μαζί -και με σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη– στα διαλείμματα των ταινιών, που γυρίζονταν την ίδια επόχη, στα στούντιο της ίδιας εταιρείας, τα “Χτυποκάρδια στο θρανίο” και τα “Κόκκινα Φανάρια“.
Η ανάρτηση στο instagram του Άρη Λουπάση
«Το 1963 η Αλίκη σε ένα από τα διαλείμματα στα θρυλικά “Χτυποκάρδια στο θρανίο” της εταιρείας παραγωγής Δαμασκηνός -Μιχαηλίδης, επισκέπτεται την φίλη της Τζένη Καρέζη η όποια γυρίζει με την ίδια εταιρία τα “Κόκκινα Φανάρια” με σκηνοθέτη τον Βασίλη Γεωργιάδη. Στην φωτογραφία και οι τρεις σπουδαίοι καλλιτέχνες μαζί.
Τα “Κόκκινα Φανάρια” αποτελούν μια από τις εμβληματικότερες ταινίες του ελληνικού κιν/φου, η οποία το 1964 προτάθηκε για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και παρά το γεγονός ότι δεν κερδίζει κάποιο βραβείο αποσπά τις καλύτερες κριτικές. Την ίδια χρονιά είναι και η επίσημη ελληνική συμμετοχή στα Όσκαρ όπου μπαίνει στην τελική πεντάδα και χάνει το βραβείο καλύτερης ταινίας από το “8 1/2” του Φελλίνι.
Προσεγγίζοντας με ιδιαίτερη λεπτότητα ένα σκληρό θέμα της εποχής και χωρίς ίχνος χυδαιότητας, ξεχωρίζει για την εκπληκτική μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και τις μοναδικές ερμηνείες ενός δυνατού καστ από την αφρόκρεμα των καλύτερων ηθοποιών της εποχής: Καρέζη, Φούντας, Παπαμιχαήλ, Κατράκης, Διαμαντίδου, Χρονοπούλου. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Βασίλης Γεωργιάδης αποδεικνύει ότι δικαίως κατατάσσεται σε έναν από τους “Πατριάρχες” του ελληνικού σινεμά.
Ένας μεγάλος και αυθεντικός κινημ/φιστης ο οποίος μέσα από καινοτόμες και πρωτοποριακές ιδέες και εμπνεύσεις, οραματίζεται έναν κιν/φο ισάξιο με τον ευρωπαϊκό και με μοναδική μαεστρία καταφέρνει να δημιουργήσει ένα έργο που τον φέρνει στα μεγαλύτερα Φεστιβάλ του κόσμου. Μετά τα “Κόκκινα Φανάρια” στις Κάννες και στα Όσκαρ, ακολουθεί ένα χρόνο μετά το “Χώμα βάφτηκε κόκκινο” όπου φτάνει και πάλι στην τελική πεντάδα υποψηφιότητας για Όσκαρ καλύτερης ταινίας.
Δύο χρόνια αργότερα, τα μυθικά “Κορίτσια στον ήλιο” του χαρίζουν τρία βραβεία και ξεχωρίζει επίσης για το “Εκείνο το καλοκαίρι”, “Γάμος αλά ελληνικά” και “Ραντεβού με μια άγνωστη”. Σπουδαία και η τηλεοπτική του παρουσία με σειρές που αφήνουν εποχή όπως “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, “Οι Πάνθεοι” και “Γιουγκερμαν”.
Ένας ακόμη πραγματικός εργάτης της τέχνης ο οποίος συνέβαλε μοναδικά στην αναβάθμιση και ανανέωση του κιν/φου και δημιούργησε ταινίες υψηλής αισθητικής που μέχρι και σήμερα και για πολλά χρόνια ακόμη θα γοητεύουν και θα συγκινούν γενιές και γενιές».
