Η πρώτη συγγραφική και σκηνοθετική απόπειρα του Αλέκου Σακελλάριου στον ελληνικό κινηματογράφο έγινε το 1946, με την ταινία «Παπούτσι από τον τόπο σου», παραγωγής Φίνος Φιλμ.
Μια ταινία που δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει σε κόπια, έχει καταστραφεί και οι νεότερες γενιές δεν την έχουν δει ποτέ.
Ωστόσο στην εποχή της έκανε σημαντική επιτυχία και έβαλε τις βάσεις για την σημαντική πορεία του Σακελλάριου στον ελληνικό κινηματογράφο.
Μερίδιο ευθύνης σε αυτή την καθιέρωση του «κυρ-Αλέκου», πέρα φυσικά από το μοναδικό ταλέντο του, είχε και ο Φίνος ο οποίος τον πίεσε έντονα να κάνει την απόπειρα αυτή, όταν ο Σακελλάριος είχε τις αμφιβολίες του.
Η ταινία «Παπούτσι απο τον τόπο σου» ήταν εκείνη που έδειξε στον τελευταίο την δύναμη του γέλιου και την αναγκαία και ικανή συνθήκη για να είναι αυτό έντονο: να υπάρχουν δίπλα σου και άλλοι άνθρωποι.
Περιγράφοντας ο ίδιος ο Σακελλάριος την εμπειρία του αυτή, ανέφερε σε παλαιότερη συνέντευξή του στην ιστορική εκπομπή της ΕΡΤ, «Μονόγραμμα»:
Μόλις ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της ταινίας έπρεπε να την δούμε απο κοινού όλοι οι συντελεστές, ώστε να αξιολογήσουμε το αποτέλεσμα.
Φυσικά αυτό έπρεπε να γίνει πριν την πρεμιέρα της ταινίας στους κινηματογράφους.
Έτσι πήγαμε να την δούμε στον κινηματογράφο Αττικόν, με τον πρωταγωνιστή της ταινίας Αλέκο Λειβαδίτη, τον Φίνο, τον Μενέλαο Θεοφανίδη που είχε γράψει την μουσική και 2-3 ακόμα συντελεστές της. Μπήκαμε στην αίθουσα και άρχισε η προβολή.
Κατά τη διάρκειά της προσπαθούσα να δω τα πρόσωπα των συνεργατών μου ευελπιστώντας να εκμαιεύσω την επιτυχία της ταινίας, να επιβεβαιώσω ότι αυτή ήταν του επιπέδου που ήθελαν και ότι θα είχε επιτυχία.
Μάταια όμως. Η ταινία ήταν κωμωδία, αλλά κανείς τους δεν γέλαγε. Αντίθετα είχα την αίσθηση ότι τα πρόσωπά τους ήταν συνοφρυωμένα!
Φυσικά εγώ είχα παγώσει από τη στενοχώρια μου!
Μόλις ολοκληρώθηκε η ταινία, όλοι τους μου έσφιγγαν το χέρι παρηγορητικά και μου έλεγαν να μην στεναχωριέμαι, αφού ήταν μόλις η πρώτη μου ταινία!
Ήταν λοιπόν αποτυχία; Θα το διαπίστωνα γρήγορα αυτό: την επόμενη ημέρα ήταν η πρεμιέρα της ταινίας, στο σινεμά Πάνθεον της οδού Πανεπιστημίου.
Εκείνη την εποχή υπήρχαν και πρωϊνές παραστάσεις, οπότε χωρίς να έχω κοιμηθεί τη νύχτα από τη στενοχώρια μου, πήγα στην πρώτη προβολή, στις 10 το πρωί για να δω τις αντιδράσεις των θεατών.
Μόλις μπήκα στην αίθουσα άκουγα τρανταχτά γέλια και απογοητεύτηκα, αφού θεώρησα ότι απλά οι θεατές κορόιδευαν αυτό που έβλεπαν.
Κι όμως εκείνοι, πραγματικά γελούσαν με την ψυχή τους από τα αστεία της κωμωδίας! Τότε, γιατί την προηγούμενη μέρα δεν γέλασε κανείς από τους συντελεστές της;
Εκεί ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι το γέλιο θέλει παρέα, Για να γελάσεις είναι απαραίτητο το γέλιο του διπλανού σου, να σε παρασέρνει! Τότε το αστείο, σου φαίνεται πιο αστείο από ότι είναι.
Αυτή ακριβώς η μαρτυρία του Σακελλάριου εντείνει την απογοήτευση για την καταστροφή της κόπιας της συγκεκριμένης ταινίας. Θα θέλαμε πολύ να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι τα όσα λέει ο ίδιος.
Μόνο μια ιδέα μπορούμε να πάρουμε για το ύφος της ταινίας, εάν σκεφτούμε ότι το 1967 γυρίστηκε εκ νέου, από τον Γιάννη Δαλιανίδη αυτή τη φορά, με τίτλο «Γαμπρός από το Λονδίνο» και πρωταγωνιστές τον Κώστα Βουτσά και την Νόρα Βαλσάμη.
Για την ιστορία, στην ταινία «Παπούτσι από τον τόπο σου» έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση η Γεωργία Βασιλειάδου.
Πλοκή ταινίας: Ελλάδα, λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια κοπέλα ερωτεύεται έναν άγγλο στρατιώτη, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της. Ο Άγγλος, όπως είχε προβλέψει ο πατέρας της κοπέλας, την εγκαταλείπει μόλις μαθαίνει πως είναι έγκυος. Η κοπέλα θα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει, αλλά η σωτηρία της και η αληθινή αγάπη θα βρεθούν, την τελευταία στιγμή, στο πρόσωπο ενός νεαρού έλληνα…
Ηθοποιοί: Μάνος Φιλιππίδης, Γεωργία Βασιλειάδου, Αλέκος Λειβαδίτης, Μαρικίτα Μυλωνά, Θεόφιλος Ασημακόπουλος , Γιάννης Γκιωνάκης, Φωφώ Λουκά, Βύρων Σεραϊδάρης.