Αγάπη για πάντα: Η ταινία που μας γνώρισε τον Ραχμάνινοφ

Αγάπη για πάντα
Advertisement

Το 1969 η Ζωή Λάσκαρη εγκαταλείπει τον μόνιμο σκηνοθέτη της, τον Γιάννη Δαλιανίδη (μετά από 9 χρόνια συνεργασίας) και γυρίζει με τον Βασίλη Γεωργιάδη την ερωτική ταινία, “Αγάπη για πάντα“.

Advertisement

Μια αισθηματική ταινία, χαρακτηριστική της περιόδου, που έχει ως θέμα της, τον έρωτα ανάμεσα σε έναν φτωχό νέο πιανίστα σπουδαστή ωδείου, με μια πλούσια κοπέλα που οι δικοί της θέλουν να παντρέψουν με έναν της σειράς της.

Το σενάριο υπογράφουν ο Νίκος Νικολαϊδης και ο Σταύρος Τσιώλης, δύο από τα σημαντικότερα ονόματα του νέου Ελληνικού κινηματογράφου.

gapi panta

Η πρώτη συνάντηση του ζευγαριού γίνετε μπροστά από δίσκους 45 στροφών (διακρίνεται και ο λογότυπος της τότε Columbia) στο δισκοπωλείο του πολυκαταστήματος Μινιόν στη συμβολή Πατησίων και Δώρου.

Ένα κατάστημα με ιστορία χρόνων από το 1934 μέχρι το άδοξο φινάλε του το 1998. Ο Γιάννης Φέρτης ψάχνει στο δισκοπωλείο το Κονσέρτο Νο 2 για πιάνο του Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ .

Ένας από τους κορυφαίους πιανίστες του 20ου αιώνα, ρωσικής καταγωγής του οποίου το έργο αμφισβητήθηκε παρά την τεράστια δημοτικότητα του. Όσο για το πιάνο, που παίζει και αυτό πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ, είναι του οίκου Crasselt & Rahse.

Το επαναλαμβανόμενο “σ’ αγαπώ” γραμμένο στα πλήκτρα του πιάνου είναι ίσως η πιο συγκινητική σκηνή του έργου. Στα συν της ταινίας οι πολλές και καλές εξωτερικές λήψεις σε χαρακτηριστικά σημεία της Αθήνας αλλά και στον Πειραιά.

Οι πλέον παρατηρητικοί θα έχουν προσέξει μεταξύ άλλων, στα εξωτερικά πλάνα διάφορα σημεία της ελληνικής πρωτεύουσας όπως την Ρωσική Εκκλησία της Αγίας Τριάδος στην οδό Φιλελλήνων. Πλάνα του φιλμ έχουν γυριστεί και στον αύλειο χώρο του νοσοκομείου ΚΑΤ ενώ το σπίτι του Γιάννη Φέρτη βρίσκεται στη Νεάπολη (οδός Βουλγαροκτόνου 34).

Η έπαυλη της Ζωίτσας είναι ένα μοναδικό κτίσμα του 19ου αιώνα στην οδό Τατοϊου 31 στην Κηφισιά. Γνωστή ως βίλα Ζερβουδάκη την είδαμε και σε άλλες ταινίες της Φίνος Φιλμ. Το φινάλε είναι γυρισμένο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στη πλατεία Κοραή.

Μόλις ένα χρόνο πριν, είχε γίνει πλήρης εξωραϊσμός του θεάτρου, εσωτερικά αλλά και εξωτερικά όπως και στο φουαγιέ, επί δημαρχίας Αριστείδη Σκυλίτση. Το σάουντρακ της ταινίας φέρει την υπογραφή του Κώστα Καπνίση. Ένας πολυγραφότατος συνθέτης, γνώστης της κινηματογραφικής τέχνης που με τις συμφωνικές συνθέσεις του έντυσε περισσότερες από 100 ταινίες.

Κρίμα που το συγκεκριμένο σάουντρακ δεν εκδόθηκε ποτέ επίσημα από κάποια δισκογραφική εταιρεία. Από τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας ξεχωρίζουν οι ηθοποιοί Κάκια Παναγιώτου, Νίκος Κάπιος, Κατερίνα Γώγου, Ανδρέας Φιλιππίδης, Νότης Περγιάλης και σε περιορισμένους ρόλους η Μέλπω Ζαρόκωστα, ο Άρης Τσιούνης και ο Άγγελος Μαυρόπουλος (πατέρας της Γκέλυς Μαυροπούλου).

Έξοχη και η φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις Αθηναϊκές αίθουσες στις 16 Μαρτίου 1970,και έκοψε 266.826 εισιτήρια.

Του Ηλία Δ.Τάσκου.
Προηγούμενο άρθροΠεθαίνω κάθε ξημέρωμα: Μια ταινία υψηλής αισθητικής
Επόμενο άρθροΟι γυναίκες της ζωής του το αλκοόλ και τα ναρκωτικά