Αξίζει να αφιερώσω ένα άρθρο μου για την ταινία Άγγελος του Γιώργου Κατακουζηνού, την πρώτη ταινία στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με τον ανδρικό ομοερωτισμό, τους τραβεστί και τις κακόφημες πιάτσες της εποχής, προσπαθώντας να αποτυπώσει τις αντιλήψεις την τότε κοινωνίας απέναντι σε αυτά τα θέματα.
Αποτελεί μία ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα εμπνευσμένη από την ιστορία του ναύτη Χρήστου Ρούσσου ο οποίος δολοφόνησε τον εραστή του Ανέστη Παπαδόπουλο, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί ο ίδιος σε ισόβια κάθειρξη.
Η ταινία περιγράφει την ερωτική σχέση δύο ανδρών, στην οποία ο ένας είναι σκληρό αρσενικό που απαιτεί από τον Άγγελο να ντύνεται γυναίκα. Ο ίδιος βιώνοντας την κοινωνική κατακραυγή, την αυτοκτονία του πατέρα ο οποίος δεν αντέχει τη ντροπή και τη συνεχή υποτίμηση από τον εραστή, μετατρέπεται σε θύμα και τον σκοτώνει.
Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν ο Μιχάλης Μανιάτης, ο οποίος μαθήτευσε δίπλα στον Άντονι Χόπκινς για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ρόλο του και ο Διονύσης Ξάνθος στο ρόλο του εραστή που δολοφονείται.
Η ταινία προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και είχε απορριφθεί αρχικά από το υπουργείο Πολιτισμού. Παρά τη διφορούμενη στάση του Τύπου όμως, η εισπρακτική επιτυχία της ταινίας ήταν μεγάλη. Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως παρά την αρχική αντίδραση του Χρήστου Ρούσσου για την παραποίηση των γεγονότων, ο ίδιος μετά από χρόνια παραδέχτηκε ότι η ίδια συνέβαλλε στη θετική αντιμετώπιση της κοινής γνώμης και τον μετριασμό της ποινής του.
Η μουσική της ταινία ανήκει στον Σταμάτη Σπανουδάκη και το σενάριο στον Γιώργο Κατακουζηνό. Συμμετείχε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1982 και απέσπασε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου και πρώτου ανδρικού ρόλου για τον Μιχάλη Μανιάτη.
Η ταινία όμως απέσπασε και την αρνητική κριτική, κυρίως μετά την προβολή της ταινίας στις Κάννες, διάφορες ομοφυλοφιλικές οργανώσεις είχαν αντιδράσει επειδή θεωρούσαν πως η ταύτιση ομοφυλόφιλου- δολοφόνου ήταν ατυχείς. Παρόμοια αντίδραση είχε δεχτεί και η ερωτική –αστυνομική ταινία Βασικό Ένστικτο, στην οποία παρουσιαζόταν μία αμφιφυλόφιλη γυναίκα– δολοφόνος και αυτό είχε προκαλέσει αρνητική κριτική επειδή ταύτιζε την αμφιφυλοφιλία με μία δολοφόνο.
Παραμένει η πρώτη ταινία που ασχολήθηκε με θέματα ταμπού για την Ελλάδα, αναδεικνύοντας την ομοφοβία και τις αντιλήψεις γύρω από τον ανδρικό ομοερωτισμό και τα ταμπού που τον συνοδεύουν. Είναι αναμφίβολα, μία ταινία που για εκείνη την εποχή τάραξε συθέμελα το Ελληνικό σινεμά και τις κυρίαρχες κοινωνικές αντιλήψεις. Αξίζει σίγουρα να τη δεις, έστω για μία φορά.
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
