Δέκα σπουδαίες φράσεις μεγάλων Ελλήνων

Όταν δε φοβάσαι το τέρας, σημαίνει πως έχεις αρχίσει να του μοιάζεις.’’

(Μάνος Χατζιδάκις)

Ο αρνηθείς δε μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν, πάλι όχι θα ξαναέλεγε.’’

(Κωνσταντίνος Καβάφης- Che fece … il grand rifiuto)

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα του. ‘’

(Οδυσσέας Ελύτης)

‘Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Όταν τ’ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει. Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.’’

(Ανδρέας Εμπειρίκος)

Φοβάμαι μήπως συνηθίσω έτσι. Πάντα από μακριά να σε αγαπώ.’’

(Γιώργος Σεφέρης)

Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μίας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θα αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Και αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα. ‘’

(Κική Δημουλά)

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε;

(Κατερίνα Γώγου)

Τίποτα δεν πάει χαμένο, μόνο τα ασήμαντα χάνονται γιατί είναι ασήμαντα.

(Δημήτρης Χορν)

Σπάστηκα με την ατάκα σου «Κοίτα να διασκεδάσεις». Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. – γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς»

(Μαλβίνα Κάραλη)

Έχω μία αγκαλιά που χωράει λίγους, αλλά αυτούς τους λίγους τους χωράει καλά.’’

(Έλενα Ναθαναήλ)

Το άρθρο επιμελήθηκε η Μαρία Σκαμπαρδώνη.