Ο Ελληνικός κινηματογράφος δημιούργησε ταινίες διαμάντια οι οποίες παρέμειναν διαχρονικές και πάντοτε θυμίζουν πως η αλήθεια και η απλότητα θα υπερισχύουν της φτήνιας και της ευτέλειας.
Θα ήθελα να μιλήσω για τις πέντε μου αγαπημένες μου ταινίες…
Ξεκινώντας από…
Η κάλπικη λύρα
Ίσως το μεγαλύτερο αριστούργημα του Ελληνικού κινηματογράφου. Η μάταιη αναζήτηση του χρήματος και η μανιώδης προσκόλληση στον πλούτο, ο οποίος στο τέλος αποκαθηλώνεται πάντα στο τέλος, περιγράφεται μοναδικά. Ο Ορέστης Μακρής υπέροχος, το ‘’Σε αγαπώ” της Έλλης Λαμπέτη στο Δημήτρη Χορν, το σπουδαιότερο ‘’σε αγαπώ’’ σε όλο το Ελληνικό σινεμά.
Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα
Ποτέ δεν αποτυπώθηκε τόσο καθάρια η πατριαρχική κοινωνία η οποία εξουσιάζει τη γυναίκα, ποτέ δεν αποτυπώθηκε τόσο σωστά η εξέγερση της καταπιεσμένης γυναίκας απέναντι στην εξουσία του άνδρα μέσα σε μία πουριτανική κοινωνία.
Ο Εφιάλτης
Ποτέ ο Ελληνικός κινηματογράφος δε στάθηκε τόσο ισάξια δίπλα στον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Ο Εφιάλτης του Ερρίκου Ανδρέου περιγράφει μοναδικά τη δολοφόνο γυναίκα η οποία σκοτώνει με μαχαίρι, σύμβολο της σεξουαλικής της στέρησης, επιθυμώντας να εκδικηθεί όσους δεν την αγάπησαν. Παραμένει η σπουδαιότερη Ελληνική ταινία τρόμου η οποία πάντοτε θα θυμίζει ότι η Ελλάδα κατάφερε να παράγει μία ταινία τρόμου που είναι εφάμιλλη με το Παγκόσμιο σινεμά.
Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
Για εμένα, η σπουδαιότερη ταινία του μεγάλου Θανάση Βέγγου, στο ρόλο ενός καλοκάγαθου ανθρώπου που προσπαθεί να στεριώσει μάταια σε μία δουλειά. Η εποχή που γελούσε με αγνά αστεία, χωρίς εκείνα να περιέχουν υποχρεωτικά σεξ, βωμολοχία ή χυδαία υπονοούμενα.
Συνοικία το όνειρο
Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Αλέκου Αλεξανδράκη, μία ταινία που μας δείχνει ότι πάντοτε η τέχνη θα βρίσκει εχθρό την εξουσία και την ελευθερία του λόγου.
Οι πέντε αγαπημένες μου ταινίες από τον Ελληνικό κινηματογράφο είναι αυτές. Οι δικές σας;
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
