Μήτση Κωνσταντάρα 1922-1985

Η Μήτση Κωνσταντάρα γεννιέται το 1922 στο Κολωνάκι ως το τρίτο παιδί μιας εύπορης οικογένειας με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ο Λάμπρος ήταν ο πρωτότοκος, γεννημένος το 1913, μετά ήρθε η Σάσα (1914) και οχτώ χρόνια αργότερα γεννιέται η Μήτση (ή Μήτσα για τους οικείους της), η οποία έρχεται στη ζωή σχεδόν ταυτόχρονα με τον θάνατο του πατέρα της Δημήτρη. Γι’ αυτό και την είπαν εξάλλου Μήτση.

Σαφώς αδικημένη από τον τρόπο που τη γνώρισε το νεότερο κοινό, ως αφανή παρτενέρ του φοβερού και τρομερού Λάμπρου Κωνσταντάρα δηλαδή, η Μήτση είχε μια ζηλευτή καριέρα και είχε κάνει τόσα πράγματα πριν έρθει στη ζωή της το εμπορικό σινεμά και την καθηλώσει στους περιοριστικούς αυτούς ρόλους.

Η μικρή μεγαλώνει μέσα στη μεγαλοαστική οικογένεια με το κεντρικό κοσμηματοπωλείο και ζει άνετα παιδικά χρόνια. Όλοι της έχουν μάλιστα αδυναμία και κανείς δεν της χαλά χατίρι. Φοιτά σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία, κάνει κατ’ οίκον μαθήματα και την προορίζουν να ασχοληθεί με την πετυχημένη οικογενειακή επιχείρηση.

Τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια της, και ιδιαίτερα ο Λάμπρος, την αντιμετώπιζαν πάντα σαν μικρό παιδί. Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι την αποκαλούσαν χαϊδευτικά Μίστα.

Η Μήτση Κωνσταντάρα ήταν μια δυναμική γυναίκα που παρά τις αυστηρές οικογενειακές συνθήκες και τις απαγορεύσεις, έκανε αυτό που αγαπούσε, έγινε θεατρίνα δηλαδή, χωρίς να δειλιάσει μάλιστα ούτε στιγμή.

Καλομαθημένη και προστατευμένη από όλους, και κυρίως τον Λάμπρο, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει από την αγάπη και την επιρροή του, όντας λες σε μια σφιχτή αγκαλιά που την έπνιγε.

Η Μήτση Κωνσταντάρα σπούδασε στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου αποφοίτησε με άριστα και πρωτοεμφανίστηκε το 1945 στην Πρώτη Κρατική Σκηνή με το έργο Αρλεζιάννα. Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα είδος θεάτρου, τα ονομαστά Μπουλούκια. Η Μήτση υπηρέτησε αυτό το είδος με μεγάλη επιτυχία, κάτι όμως που την έκανε το μαύρο πρόβατο της οικογένειας για το δρόμο που ακολούθησε.

Για περισσότερες βιογραφίες πατήστε ΕΔΩ.

Το 1948, η Μήτση Κωνσταντάρα συμμετείχε στο θίασο Δημητρίου-Σκορδούλη-Κάσση,που κάνει περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη για περίπου ένα χρόνο. Για κάποιο διάστημα εγκατέλειψε το θέατρο για οικογενειακούς λόγους. Εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι του αδερφού της. Το 1961 επανέρχεται στο θέατρο αρχικά μόνη της στο θίασο της Μαίρης Αλκαίου και του Βασίλη Διαμαντοπούλου, στο έργο “Ένα Δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν” και ακολουθεί το έργο “Πέντε στρέμματα Παράδεισος” κ.α.

Από το 1964 και μετά, άρχισε να παίζει με τον αδερφό της Λάμπρο, σε θέατρο και σινεμά, σε παραστάσεις όπως “Μια Κυρία Ατυχήσασσα” (που στο σινεμά μεταφέρθηκε με τον τίτλο “Ο Στρίγκλος που έγινε αρνάκι”), “Τι 30, Τι 40, Τι 50“, “Υπάρχει και φιλότιμο” κ.α.

Τα πιο πολλά από αυτά τα έργα πήγαν και στον κινηματογράφο με άλλο τίτλο. Η Μήτση κοντά στον Λάμπρο ξέφυγε από την ανωνυμία και μαζί γυρίσανε περίπου 30 ταινίες.
Τη δεκαετία του ’70 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στα έργα “Αλκιβιάδης” του Ν. Τουτουντζάκη, “Δικαίωση” του Νίκου Ζακοπούλου” και πολλά άλλα έργα.
Έκανε όμως και αυτόνομη καριέρα και στην τηλεόραση τη δεκαετία του ’70 σε σειρές όπως: “Λούνα Παρκ“, “Εκείνες Και Εγώ”, “Μεθοριακός Σταθμός”, Παλιατζής κ.α.

Η Μήτση Κωνσταντάρα δεν απέκτησε παιδιά, διοχετεύοντας την αγάπη της στα ανίψια της. Άνθρωπος καλοσυνάτος και δοτικός, έκανε συνεχώς δώρα στους οικείους της και συνήθιζε να περνά τον ελεύθερο χρόνο της πλέκοντας. Και φροντίζοντας τις τέσσερις γάτες της φυσικά.

Η Μήτση Κωνσταντάρα παντρεύτηκε, μια φορά, κράτησε όμως πάντα την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ήταν μάλιστα αντίστοιχα σκορποχέρα με τον Λάμπρο, γεμίζοντας όσους αγαπούσε με δώρα και αγάπη. Όσοι την ήξεραν καλά, την έβλεπαν διαρκώς με το χαμόγελο στα χείλη, με κέφι αλλά και μια απλόχερη αγκαλιά για όλους. Και προπάντων για τα δυο της αδέλφια, τον Λάμπρο και τη Σάσα.

Το μεγάλο πλήγμα στη ζωή της ήρθε τον Ιούνιο του 1985, όταν έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος της αδελφός, χτυπημένος εδώ και δυο χρόνια από διπλό εγκεφαλικό. Ο Λάμπρος είχε αποσυρθεί από τον έξω κόσμο και η Μήτση μαράζωνε μέρα με τη μέρα να τον βλέπει έτσι, καθώς ο Λαμπρούκος ήταν η μεγάλη της λατρεία και η παντοτινή της αφοσίωση.

Έπεσε λένε σε βαθιά μελαγχολία μετά τον θάνατό του και συνομιλούσε πια με τη φωτογραφία του. Έξι μήνες αργότερα, θα τον ακολουθούσε στον άλλο κόσμο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: χτυπήθηκε από εγκεφαλικό επεισόδιο και κατέληξε στις 22 Δεκεμβρίου 1985. Όλοι είπαν πως λυτρώθηκε κινώντας να πάει να τον βρει…
Κηδεύτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο.

Μήτση Κωνσταντάρα: Φιλμογραφία

Ευχαριστούμε θερμά το greekactor.blogspot.gr για τις πληροφορίες.