Εκάλη Σώκου 1927-2014

Η Εκάλη Σώκου, πραγματικό όνομα Εκάλη Μπουκογιάννη γεννήθηκε στο Αγρίνιο στις  20 Ιανουαρίου του 1927 και ήταν Ελληνίδα ηθοποιός. Επέλεξε ως “θεατρικό” όνομα το πατρικό επώνυμο της μητέρας της (Σώκου), καθώς το έβρισκε πιο εύηχο και καλλιτεχνικό από το “Μπουκογιάννη”.

Μετά από μία και μοναδική μικρή συμμετοχή σε κινηματογραφική ταινία στην αρχή της σταδιοδρομίας της, δραστηριοποιήθηκε κατόπιν αποκλειστικά στο χώρο του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 ώς και τα τέλη της δεκαετίας του ’70.

Η οικογένεια Σώκου κατάγεται από τη Δομνίστα Ευρυτανίας, απ’ όπου μετοίκησε στο Αιτωλικό.

Η Ευφροσύνη Σώκου παντρεύτηκε τον έμπορο Παναγιώτη Μπουκογιάννη, γιο πλούσιου κτηματία από το Αγρίνιο. Μετά τη χρεωκοπία του η οικογένεια μετακινήθηκε στην Αθήνα, με τα τέσσερα παιδιά τους, Ανθούλα, Νίκος, Μαρία και Εκάλη να μοιράζονται σε σπίτια στενών συγγενών.

Η Εκάλη ζούσε στο σπίτι του θείου της, Ανδρέα Σώκου, μετέπειτα καθηγητή του Ε.Μ.Π., ο οποίος είχε δουλέψει στο πολεοδομικό σχέδιο της Εκάλης (προαστίου της Αθήνας), εξ ου και είχε προτείνει αυτό το όνομα για τη μικρή ανιψιά του.

Η Εκάλη Σώκου έκανε στενή παρέα με την πρώτη εξαδέλφη της, τη δημοσιογράφο Ροζίτα Σώκου, που ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη.

Εκείνη της έμαθε ξένες γλώσσες, την έπαιρνε μαζί της σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και γενικά ανέλαβε την καλλιέργειά της αφότου ήρθε από την επαρχία. Από την οικογένεια Σώκου πήρε την αγάπη για το θέατρο, ενώ η Ροζίτα της έμαθε τους πρώτους μονολόγους και ποιήματα για να δώσει εξετάσεις στο θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Μετά από ένα μικρό ρολάκι στην κινηματογραφική ταινία αγγλικής παραγωγής “Ραντεβού Στη Μεσόγειο” (“Doctor At Sea”), η πρώτη θεατρική εμφάνιση τηςΕκάλησ Σώκου ήταν το 1955 σε ένα μονόπρακτο του Τενεσί Ουίλιαμς, το “Προς κατεδάφισιν”, όπου έπαιζε τη μικρή Ουίλλυ. Ο Κουν ήθελε να της δώσει τον κύριο ρόλο στα “Οράματα της Σιμόν Μασάρ” του Μπρέχτ, αλλά δεν δέχτηκε η χήρα του συγγραφέα, η οποία υποστήριζε πως η νεαρή ηθοποιός ήταν ακατάλληλη, διότι ο ρόλος πρέπει να παίζεται από έφηβη, σχεδόν παιδί.

Στο Θέατρο Τέχνης υπήρξε πρωταγωνίστρια μόνο στην αρχή της σταδιοδρομίας της (“Προς κατεδάφισιν”, “Αυγουστιάτικο φεγγάρι”). Το μικροκαμωμένο σουλούπι της δεν έκανε για ρόλους “ντάμας”, όμως διέπρεψε σε ρόλους νεαρών κοριτσιών, όπως και σε κωμικούς ρόλους. Στο Θέατρο Τέχνης γνώρισε τον επίσης ηθοποιό Δημήτρη Χατζημάρκο (1919-1978), τον οποίο μετά κι από ενθάρρυνση του ίδιου του Κουν παντρεύτηκε το 1959 αποκτώντας ένα γιο, τον Ανδρέα Κάρολο, που γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1962.

Μετά το θάνατο του συζύγου της (24/2/1978) ηΕκάλη Σώκου παραγκωνίστηκε από τα στελέχη του θιάσου και της δίνονταν μόνο μικροί ρόλοι κι έπειτα καθόλου (ο τελευταίος της – μετά από καιρό – ήταν στο μονόπρακτο “Χαιρετισμούς από τη Μπέρθα”). Ωστόσο παρέμεινε πιστή στο Θέατρο Τέχνης και τις αρχές του ως το τέλος, υποστηρίζοντας ότι “κατά βάθος” ο Κάρολος Κουν της είχε ιδιαίτερη αδυναμία, άσχετα εάν δεν της έδινε ρόλους να παίξει.

Η Εκάλη Σώκου απεβίωσε στην Αθήνα στις 05 Σεπτεμβρίου του 2014.

Εκάλη Σώκου: Εργολαβία