Τα παλιά κακά χρόνια, τότε που οι γονείς δεν άφηναν τα παιδιά τους ελεύθερα να επιλέξουν το σύντροφο, με τον οποίο ήθελαν να μοιραστούν την ζωή τους (και ο περιορισμός αφορούσε κυρίως τα κορίτσια), πολλοί ερωτευμένοι κατέληγαν στη λύση της “απαγωγής”, κοινώς “κλέβονταν. (Βέβαια, πολλοί στέκονται στη ρομαντική διάσταση του όλου “κλεψίματος” και αναπολούν εκείνες τις “παλιές, καλές εποχές”, όμως ειλικρινά πώς μπορεί να θεωρείται “καλή” μια εποχή, στην οποία η ελευθερία βούλησης του ανθρώπου ήταν περιορισμένη έως ανύπαρκτη;)
Οι απαγωγές λόγω έρωτα δεν περιορίζονταν μόνο στους κοινούς θνητούς, αλλά και σε ηθοποιούς του θεάτρου, οι ερωτικές ιστορίες των οποίων δύσκολα έμεναν κρυφές. Αυτές είναι ορισμένες περιπτώσεις Ελλήνων ηθοποιών που κλέφτηκαν για να ζήσουν τον έρωτά τους με το αγαπημένο τους πρόσωπο, αν και δεν είχαν όλες οι ιστορίες το ίδιο ευτυχές τέλος.
2. ΜΑΡΙΚΑ ΝΕΖΕΡ – ΕΡΡΙΚΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Ο κανόνας που ήθελε τον άντρα να “κλέβει” τη γυναίκα, με την οποία ήταν ερωτευμένος, για να την παντρευτεί, ανατράπηκε στην περίπτωση της Μαρίκας Νέζερ και του Ερρίκου Κονταρίνη. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν, όταν ο Κονταρίνης προσελήφθη στο θίασο Μακέδου στο θέατρο “Μοντιάλ”, όπου εργαζόταν ήδη η Μαρίκα.
Το ειδύλλιο, όμως, δεν είχε την έγκριση των γονιών της ηθοποιού, οι οποίοι δεν ήθελαν η κόρη τους να παντρευτεί ηθοποιό ελπίζοντας ότι στο τέλος θα αποτραβιόταν από το θέατρο.
Μάλιστα, είχαν γίνει και μια σειρά από περιστατικά κατά την περιοδεία του θιάσου στην επαρχία, με τους γονείς της Νέζερ πότε να περιορίζουν την κόρη τους κόβοντας κάθε επικοινωνία με τον αγαπημένο της και πότε να καλούν την αστυνομία για να συλλάβει τον Κονταρίνη.
Όχι ότι κι εκείνοι δεν είχαν δώσει αφορμές, αφού μεσολάβησε και μια απόπειρα να κλεφτούν στους Γαργαλιάνους στα πλαίσια της περιοδείας το Φεβρουάριο του 1929, με αποτέλεσμα ο νεαρός ηθοποιός να φύγει τρέχοντας και υπό καταρρακτώδη βροχή προς την Κυπαρισσία, όπου ήταν ο επόμενος σταθμός της περιοδείας!
Και φτάνουμε στην Κυριακή των Βαΐων του 1929. Ο Κονταρίνης βρισκόταν σ’ ένα εντευκτήριο στην Ομόνοια, το “Στέμμα”, όπου σύχναζαν πολλοί ηθοποιοί. Κάποια στιγμή, ένα παιδάκι τον πλησίασε και του είπε: “Ένας κύριος σας ζητάει έξω και είπε ότι είναι ανάγκη να σας δει εξάπαντος”.
Ο ανύποπτος Κονταρίνης βγήκε από το μαγαζί και κατευθύνθηκε στο σημείο που του είχε δείξει το άγνωστο παιδί. Εκεί, όμως, δεν τον περίμενε κάποιος κύριος, αλλά η Μαρίκα. “Έλα να φύγουμε! Θέλω να ζήσουμε πια μαζί και οπωσδήποτε” του είπε αδιαφορώντας για την οικονομική στενότητα του αγαπημένου της. Κατευθύνθηκαν πρώτα στο σπίτι μιας θείας της Μαρίκας στον Πειραιά, όμως εκείνη τους έδιωξε.
Περπατώντας την παραλιακή γραμμή, οι δυο ερωτευμένοι έφτασαν στο Παλαιό Φάληρο κι από κει συνέχισαν με τα πόδια μέχρι την Αθήνα, όπου έφτασαν τα ξημερώματα της Δευτέρας.
“Γιατί παραξενεύεστε; Την ευτυχία του δεν την αφήνει κανένας να χαθεί, ακόμα κι αν ξέρει ότι θα διαρκέσει στιγμές μονάχα, ή θα την πληρώσει πολύ ακριβά” συμφωνούσε και ο Κονταρίνης.
Και οι ενστάσεις των γονιών και του αδερφού της Μαρίκας; “Τι να τους κάμω! Εγώ τον Ερρίκο τον αγαπώ κι ήταν αδύνατο να ζήσω δίχως αυτόν” δήλωνε η ηθοποιός, που πάντως παραδεχόταν ότι στην αρχή είχε αισθανθεί “φόβο, σχετική στενοχώρια, αδημονία για το τι θα γίνει αύριο, περιέργεια για το τι θα πει ο μπαμπάς κι η μαμά ίσως και ο κόσμος”, όμως γρήγορα άφησε πίσω τις σκέψεις αυτές. Όπως είπε και η ίδια, “[Ο Ερρίκος κι εγώ] γράψαμε το ρομάντζο μας και ησυχάσαμε”.
Ακολούθησε ο γάμος, ενώ το ζευγάρι παρέμεινε μαζί και αγαπημένο μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1971, οπότε ο Ερρίκος Κονταρίνης έφυγε από την ζωή.
