Σήμερα έχουμε την ύψιστη τιμή να “φιλεξονούμε” στο χώρο μας ένα ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ και ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΔΥΜΟ που πραγματικά αποτελεί ένα από τα κορυφαία στον κόσμο της τέχνης του Θεάτρου και του Κινηματογράφου.
Δύο τεράστιες μορφές που δέθηκαν μαζί σε μια μοιραία διαδρομή που την τύλιξε ο γαλάζιος ουρανός μα και τα γκρίζα σύννεφα της υποκριτικής.
Δύο ηθοποιοί που, τι ειρωνεία, στο θεατρικό σανίδι και στο κινηματογραφικό κάδρο ασκούσαν υποκριτική και ερμηνεία, όμως στην ίδια την προσωπική τους ζωή δέθηκαν με έναν ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟ ΕΡΩΤΑ που αποτέλεσε θα έλεγε κανείς “δρώμενο” στα παρασκήνια που ζούσαν και μεγαλουργούσαν.
Ειλικρινά πρέπει να είναι πραγματικά “μαγικό” να ερωτεύεσαι μέσα στη σκηνή…..! Είναι γεμάτο γοητεία και αισθησιασμό να παίζεις “κρυφτό” την ώρα της ερμηνείας…
Τούτο το μικρό αφιέρωμα δεν έχει φυσικά σκοπό να περιγράψει ή να εξιστορήσει αναλυτικά την ΕΡΩΤΙΚΗ και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ του θρυλικού αυτού ζευγαριού της τέχνης μας.
Όχι ότι αυτή η εξιστόρηση δεν έχει χαρακτηριστικά “μυθικά” ή “μυθιστορηματικά” η ότι δεν αγγίζει με κανέναν τρόπο την ίδια την ερμηνευτική τους καριέρα.
Απλά ο έρωτας Λαμπέτη – Χορν είναι ένα ξέχωρο μεγάλο κεφάλαιο, ΑΠΟΛΥΤΑ και ΣΕΒΑΣΤΑ δικό τους…..! Ανήκει στην ιστορία τους, στη ζωή τους, στα ΘΕΤΙΚΑ και ΑΡΝΗΤΙΚΑ των βιωμάτων τους.
Σε μας μένει το απαύγασμα αυτού του ερωτικού πάθους, όπως το ζήσαμε σαν κοινό και κόσμος των παρασκηνίων, σαν ένα λαμπερό και εκτυφλωτικό φως, που λάμπει κάποτε ζεστά, τρυφερά κάποτε καυτά και εξουθενωτικά..
Σε μας μένει η ΤΕΧΝΗ τους…..! μια ΤΕΧΝΗ που είναι ποτισμένη στο ΕΡΩΤΙΚΟ τους ΠΑΘΟΣ…..! Κάτι που φαίνεται, που δίνεται, που εισπράττεται από όλους μας….
Σκοπός τούτου του ταπεινού αφιερώματος δεν είναι επίσης η βιογραφία και η αναλυτική παρουσίαση της καλλιτεχνικής δουλειά των δύο αυτών μεγάλων Καλλιτεχνών, που άνετα θα λέγαμε ότι σημάδεψαν και παρειές του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Σκοπός μας είναι να δούμε την ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ τους ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ επί σκηνής με κάποιες άδολες ματιές σε εκείνη την παράλληλη μεγάλη φωτιά που αντάριαζε στη ζωή τους.
Να σταθούμε στις ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ που έκαναν μαζί και όπως αυτές έμειναν στην Ιστορία του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Για να πιάσουμε το κουβάρι λοιπόν λίγο στην αρχή του…….
Η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν σημάδεψαν τα Ελληνικά και όχι μόνο ΘΕΑΤΡΙΚΑ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ, ως ΔΙΔΥΜΟ, στην αρχή της δεκαετίας του 1950 ως περίπου στο τέλος της.
Σαν δίδυμο επί σκηνής “οργίασαν” από το 1949 και έκλεισαν το 1959 στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΧΩΡΟ.
Η αρχή γίνεται με τον ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΘΙΑΣΟ που συγκροτουν οι δυό τους με τον Μεγάλο ηθοποιό μας, Γιώργο Παππά το 1952.
Πρωτύτερα είχαν συναντηθεί οι δυό τους στην ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ” του ΓΡΗΓΟΡΗ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ το 1949. Εκεί θα γνωριστούν καλλιτεχνικά και κάπου εκεί θα δεθούν μαζί στην τέχνη. Στην προσωπική τους ζωή η Έλλη Λαμπέτη είναι ήδη παντρεμένη με τον Μάριο Πλωρίτη και ο Δημήτρης Χορν ελεύθερος.
Η Καταγωγή τους, ταξικά, είναι εντελώς διαφορετική, με τον Χορν να έχει πλούσια Αστική αριστοκρατική καταγωγή σε αντίθεση με την Έλλη Λαμπέτη που οι ρίζες της είναι “Επαρχιακές”, γεγονός που έπαιξε και σοβαρό ρόλο στις κρίσιμες μεταξύ τους στιγμές στη συνέχεια.
Η επόμενη καλλιτεχνική τους συνεργασία και συνεύρεση είναι πάλι στο ΘΕΑΤΡΟ στην Παραταση “ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ η ΕΥΤΥΧΙΑ” όπου και εκεί στα 1952 θα ξεκινήσουν τα ΠΡΩΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ μεταξύ τους γεμάτα ρομαντισμό και τρυφερότητα, ακόμα και επάνω στη σκηνή με χαρακτηριστικά μηνύματα..
Για τη συνέχεια η συνεργασία τους είναι ΘΕΑΤΡΙΚΗ σε μεγάλες και επιτυχημένες ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: “ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΟΥΚΛΑΣ” του ΕΡΡΙΚΟΥ ΙΨΕΝ, “ΑΓΑΠΟΥΛΑ” το 1953 όπου πλέον ο έρωτας δηλώνει παρών….!
Και κάπου εδώ ξεκινάει το ταξίδι τους, το μαγικό και λαμπερό στον κινηματογράφο, που έδωσε μνημειώδεις συμμετοχές σε ταινίες που άφησαν τη σφραγίδα του θρύλου στον κινηματογράφο.
Ο Μιχάλης Κακογιάννης είναι εκείνος ο σκηνοθέτης και δημιουργός που παίρνει το δίδυμο Λαμπέτη – Χορν από το “χέρι”, τους τραβάει από το θεατρικό σανίδι και τους ανοίγει την διάπλατη “λεωφόρο” της Μεγάλης Οθόνης, γεγονός που θα τους οδηγήσει στην ύψιστη ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ στα Μεγάλα ΦΕΣΤΙΒΑΛΣ και ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.
1954 “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΞΥΠΝΗΜΑ” είναι η πρώτη κινηματογραφική ταινία που συνυπάρχει το μεγάλο μας δίδυμο.
Σε σενάριο – σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη πρωταγωνιστούν στην γεμάτη φρεσκάδα και τρυφερότητα αυτή ταινία, μαζί με τους Σαπφώ Νοταρά και Μαργαρίτα Παπαγεωργίου.
Τα γυρίσματα της ταινίας γίνονται στο ΚΑΪΡΟ και η Έλλη Λαμπέτη “νιώθοντας” ότι κάτι αλλάζει έντονα στον ερωτικό της κόσμο ζητάει από το σύζυγό της, Μάριο Πλωρίτη, να την ακολουθήσει εκεί κάτι που ο ίδιος δεν κάνει.
Στα γυρίσματα της ταινίας το ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΑΘΟΣ των δύο πρωταγωνιστών αφήνει “εποχή” και φτάνει σε σημείο να …”προβληματίσει” ακόμα και τον κοινό τους φίλο Μιχάλη Κακογιάννη.
Ο Μιχάλης Κακογιάννης κάθε πρωί στα γυρίσματα συναντούσε τους δύο πρωταγωνιστές “εξουθενωμένους” στην κυριολεξία από το ασίγαστο ΕΡΩΤΙΚΟ τους πάθος, γεγονός που τον αναγκάζει να παρέμβει δραστικά σε σημέιο ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ με το να …κοιμάται ο ίδιος στο δωμάτιο της Έλλης Λαμπέτη.
Πανέμορφο και …χαρακτηριστικό ότι κάποιο βράδυ ο …έρμος ο Κακογιάννης, εξουθενωμένος από την κούραση των γυρισμάτων αποκοιμάται και τον ξυπνούν οι …..ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ των δύο ΕΡΑΣΤΩΝ: Χορν – Λαμπέτη από το δπλανό ….δωμάτιο. Η Έλλη Λαμπέτη γυρίζοντας στην Αθήνα ανακοινώνει πλέον ότι δεν είναι μαζί με τον Μάριο Πλωρίτη.
Το 1955 είναι η σειρά του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ σε ΠΑΡΑΓΩΓΗ της ΑΝΖΕΡΒΟΣ, να δώσει ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ με την “ΚΑΛΠΙΚΗ ΛΙΡΑ” σε ΣΕΝΑΡΙΟ δικό του βασισμένο σε τέσσερις σπονδυλωτές διαφορετικες ιστορίες μαζί με τους:
ΒΑΣΙΛΗ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗ, ΙΛΥΑ ΛΙΒΥΚΟΥ, ΣΠΕΡΑΝΤΖΑ ΒΡΑΝΑ, ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ, ΟΡΕΣΤΗ ΜΑΚΡΗ, ΖΩΡΑ ΤΣΑΠΕΛΗ.
Οι Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης ΧΟΡΝ “οργιάζουν” μεγαλουργώντας στο τελευταίο θέμα της ταινίας με τη σχέση ΖΩΓΡΑΦΟΥ και ΜΟΝΤΕΛΟΥ που έμεινε στην ιστορία και με το “Σ’ ΑΓΑΠΩ” της Έλλης Λαμπέτη που έμελλε να συγκλονίσει με την μοναδική του έκφραση θεατές, κριτικούς, κινηματογραφιστές.
Ο έρωτας των δύο πρωταγωνιστών πλέον, είναι φανερός, έντονος, δεν έχει να κρυφτεί από τις …αδιάκριτες ματιές των οπερατέρ. Η φλογερή τους αγάπη εκφράζεται και ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ με τρόπο που ξεχειλίζει τρυφερότητα στην ταινία γεγονός που της δίνει χαρακτήρα συναισθηματικού … ντοκιμαντέρ.
Αν σε όλα τούτα προσθέσεις τη μαγική ΜΟΥΣΙΚΗ του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ συγκροτείς μια από τις 20 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ.
Το 1956 έρχεται η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ταινία στην οποία θα τους απολαύσουμε να δημιουργούν αλλά και να μεγαλουργούν ταυτόχρονα
Ο Μιχάλης Κακογιάννης πάλι γράφει και σκηνοθετεί το θρυλικό: “ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ” ταινία που τιμήθηκε με ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ και ήταν ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ την ίδια χρονιά.
Γυρισμένη στην Ύδρα η ταινία, με την Έλλη Λαμπέτη να είναι περισσότερο ΕΚΤΥΦΛΩΤΙΚΗ όσο ποτέ, ΕΞΑΝΑΓΚΆΖΟΝΤΑΣ τον …Οπερατέρ να ψιθυρίζει βλέποντάς την “Oh my God……!!!” και το Δημήτρη Χορν εκφραστικό, ερωτευμένο, μαγεμένο από εκείνη την μοναδική ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ και ΘΛΙΨΗ που έβγαζε η μορφή της Έλλης Λαμπέτη.
Μαζί τους οι: ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ, ΕΛΕΝΗ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, ΑΝΕΣΤΗΣ ΒΛΑΧΟΣ, ΝΟΤΗΣ ΠΕΡΓΙΑΛΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΦΕΡΜΑΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ. Στην ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ο μεγάλος WALTER LASSALY ενώ τη μουσικη γράφει ο μεγάλος ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ.
Η ταινία αυτή δίνει στην οθόνη μια τραγικότητα τόσο εμφανή που πραγματικά δύσκολα συναντάς και σπάνια στην Κινηματογραφική σκηνή.
Μια “παγερή” σιωπή είναι στιγμές που σε καθηλώνει, τα βλέμματα των Λαμπέτη – Χορν και η αργή, βασανιστική τους ανταπόκριση είναι τέτοια που σε κρατάνε καθηλωμένο προσμένοντας το επόμενο καθαρτικό βήμα που έρχεται κορυφώνοντας το δράμα.
ΜΕΓΑΛΕΣ πραγματικά ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ από το ΜΕΓΑΛΟ αυτό δίδυμό μας…..! Αυτή θα είναι και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ τους κινηματογραφική ταινία στην οποία συναντιώνται…..
Το 1956 θα φύγει ΠΡΟΩΡΑ από τη ζωή ο κοινός τους κρίκος Γιώργος Παππάς και έχουν ήδη αρχίσει τα πρώτα σύννεφα και στην προσωπική τους σχέση, που βήμα το βήμα θα εξελιχθούν σε εμπόδια και σταδιακές ρήξεις που θα οδηγήσουν κάπου στα 1958 στον οριστικό χωρισμό μέσα από πολλά κύματα και παράλληλες εκρήξεις.
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ βέβαια μετά το “ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ” συναντήθηκαν και άλλες φορές, όμως όλες στο θέατρο με σημαντικές και μεγάλες δουλειές κάτω από τη σκιά της ΘΥΕΛΛΩΔΟΥΣ ΣΧΕΣΗΣ τους που αργόσβησε με την αναχώρηση της Έλλης Λαμπέτη στην Αμερική…
Στόχος μας ή και δικαίωμά μας εδώ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ να σταθούμε και να κρίνουμε εμείς τη σχέση τους…..με τίποτα άλλωστε…..! Είναι κομμάτι της ζωής τους…….που έκλεισε μαζί με τη δική τους φυσική αναχώρηση από κοντά μας…
Εμείς ρουφάμε την ευωδία αυτής της ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ που μετουσίωσε ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟ που είναι πραγματικά κρίμα που έδωσε μόνο 3 ταινίες στον Ελληνικό Κινηματογράφο αλλά περισσότερες θεατρικές παραστάσεις.
Εμείς θα ζούμε με την ΑΝΑΜΝΗΣΗ της ΜΟΡΦΗΣ τους, με το ΒΛΕΜΜΑ τους, με το πόσο ΖΩΗ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ μπορεί να αναδείξει ένας ΕΡΩΤΑΣ στην ΤΕΧΝΗ….
Δύο “αταίριαστοι” κοινωνικά άνθρωποι, που κάποια στιγμή και χρόνια, ο έρωτας, απάλυνε τις διαφορετικές τους αφετηρίες και σκέψεις ζωής, που η Φύση τους στέρησε ίσως ένα φυσικό συνδετικό κρίκο που θα άλλαζε την πορεία τους (Ένα παιδί…….).
“ΝΙΚΗΤΕΣ” από αυτήν την ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ είναι η ΤΕΧΝΗ…..! Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ…..!
Εμείς όλοι, το κοινό, οι συντελεστές του Θεάτρου και Κινηματογράφου, οι απλοί άνθρωποι και θεατές των σκηνικών στιγμών τους… Εμείς θα μείνουμε στο αλησμόνητο, “Σ’ ΑΓΑΠΩ” που σφράγισε για πάντα την καρδιά μας….
