5 αποκαλύψεις για την ταινία, Ο ζηλιαρόγατος

Ο ζηλιαρόγατος
Advertisement

Η ταινία, “Ο ζηλιαρόγατος” προβλήθηκε τη σαιζόν 1956-1957 και έκοψε 95.421 εισιτήρια. Ήρθε στην 6η θέση σε 30 ταινίες.

Advertisement

Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος του ellinikoskinimatografos.gr Χρήστος Κωνσταντίνου, έψαξε και βρήκε άγνωστες πτυχές για την ταινία, “Ο ζηλιαρόγατος” και μας τις αποκαλύπτει…

Ο ζηλιαρόγατος: Οι άγνωστες αποκαλύψεις

1ον. Όταν στις αρχές του 1956 ο Γιώργος Τζαβέλλας πρότεινε στον Βασίλη Λογοθετίδη τον ρόλο του ζηλιάρη Πότη, εκείνος αρνήθηκε λόγω θεατρικών υποχρεώσεων. Ξαναμίλησαν όμως στα τέλη Μαΐου και έδωσαν τα χέρια ενώ λίγες μέρες μετά ξεκίνησαν τα γυρίσματα. Μάλιστα η πρώτη σκηνή που γυρίστηκε ήταν αυτή όπου ο κουμπάρος του που υποδυόταν ο Βαγγέλης Πρωτόπαπας του άναβε την φλόγα της ζήλιας με όσα του έλεγε.

o ziliarogatos

2ον. Πρώτη κινηματογραφική συνεργασία του Λάμπρου Κωνσταντάρα με την Σμάρω Στεφανίδου που 12 χρόνια αργότερα θα υποδυθεί την πεθερά του στην ταινία, “Ο τρελός τα χει 400“.

3ον. Σε αυτή τη ταινία είναι η πρώτη καταγεγραμμένη εικόνα κινηματογράφου της εποχής (Η σκηνή όπου οι ηθοποιοί που πηγαίνουν να δουν την ταινία, “Ο εραστής έρχεται”) και η πρώτη χρήση μηχανήματος ηχογραφήσης.

4ον. Σε μια σκηνή δύο εκ των πρωταγωνιστών (Λάμπρος Κωνσταντάρας και Ίλυα Λιβυκού) χορεύουν υπό τον ήχο ενός ορχηστρικού κομματιού του Μάνου Χατζιδάκι που δεν είναι άλλο από το γνωστό, “Γαρύφαλλο στ’ αυτί”.

5ον. Ο ηθοποιός Νίκος Καζής εμφανίζεται στην ταινία ως τραγουδιστής με το όνομα Πίπης και ερμηνεύει το τραγούδι, “Ερωτευμένος”. Η μικρή αυτή συμμετοχή του πραγματοποιήθηκε μετά από πρόταση του πολύ καλού του φίλου Βασίλη Λογοθετίδη.

Προηγούμενο άρθρο6 αποκαλύψεις για την ταινία, Καπετάν φάντης μπαστούνι
Επόμενο άρθροΟ φανατικός Αεκτζής, Λάμπρος Κωνσταντάρας
Χρήστος Κωνσταντίνου
Για μένα ο κινηματογράφος είναι ένα ταξίδι σε κάποιον μαγικό κόσμο μιας άλλης εποχής. Νιώθω ευγνώμων γιατί έχω την τύχη να γνωρίσω και να με τιμούν με την φιλία τους αρκετοί καλλιτέχνες της χρυσής εκείνης περιόδου όπου τα αστέρια ήταν αληθινά κι όχι κάλπικα.