Η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη κλασικών θεατρικών έργων ξένων συγγραφέων, δεν ήταν κάτι το σύνηθες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Ωστόσο, αυτές οι λίγες απόπειρες που έγιναν ήταν προσεγμένες παραγωγές και απέσπασαν το ενδιαφέρον των σινεφίλ, στο βαθμό του εφικτού βέβαια.
Μια τέτοια διασκευή ήταν και η ταινία «Ο εχθρός του λαού», παραγωγής Φίνος Φιλμ, η οποία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 8 Απριλίου του 1972, αποτελώντας ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Ερρίκου Ίψεν.
Το σενάριο και η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη, ο οποίος δεν δίστασε να ρισκάρει με τη συγκεκριμένη κίνηση, ρίσκο όμως που «του βγήκε».
Πέρα από το ορθολογικά διασκευασμένο σενάριο και την μαεστρική καθοδήγηση των ηθοποιών από τον Δαλιανίδη, πολύ μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία της ταινίας είχε ο Νίκος Κούρκουλος, ο οποίος πρωταγωνιστούσε και πραγματικά μάγευε τα πλήθη με την ερμηνεία του, κυρίως γιατί υποδύονταν ένα ρόλο που άρμοζε στην ιδιοσυγκρασία του, αυτόν του ιδεαλιστή γιατρού που αγωνίζεται εναντίον όλων για το καλό όλων.
Όσον αφορά στην υπόθεση, το 1935, σε μια λουτρόπολη της κεντρικής Ελλάδας, ένας γιατρός, ο Σταύρος Βουτσινάς, ύστερα από κάποια κρούσματα γαστρικού πυρετού σε κάποια άτομα, ανακαλύπτει ότι τα λουτρά έχουν μολυνθεί και είναι επικίνδυνα.
Προτείνει λοιπόν στην εταιρεία που τα εκμεταλλεύεται, να επισκευαστούν, κάτι που ο δήμαρχος, που είναι ξάδελφος του γιατρού, δεν δέχεται να κάνει, αφενός γιατί απαιτούνται πολλά έξοδα, αφετέρου γιατί αν μαθευτεί θα σταματήσουν να έρχονται οι τουρίστες. Αρχίζει λοιπόν η σύγκρουση μεταξύ των δύο ανδρών και συγχρόνως ξεκινά μια εκστρατεία για να στραφεί η κοινή γνώμη εναντίον του γιατρού.
Η ταινία έκοψε στην πρώτη προβολή της 212.888 εισιτήρια. Η μουσική ήταν του Μίμη Πλέσσα και η σκηνογραφία του Μάρκου Ζέρβα.
