Φιλοποίμην Φίνος
Το όνομα του έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της 7ης τέχνης στην Ελλάδα καθώς εν μέσω Γερμανικής Κατοχής κατάφερε να δημιουργήσει την θρυλική κινηματογραφική εταιρεία που έχει στο ενεργητικό της πάνω από 180 ταινίες.
Αρχικά μπήκε στον χώρο του κινηματογράφου ως σκηνοθέτης. Όμως η αποτυχία της πρώτης και μοναδικής του ταινίας τον οδήγησε μετέπειτα να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με την παραγωγή.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 γνώρισε και ερωτεύτηκε την Τζέλα Βανάκου που τότε μεσουρανούσε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και το εγκατέλειψε για χάρη του. Παντρεύτηκαν το 1947 όμως δεν απέκτησαν παιδιά.
Επέλεγε προσεκτικά τα σενάρια των ταινιών του όπως και τους σκηνοθέτες καθώς ήθελε τους καλύτερους για την εταιρία του. Αυτός άλλωστε ήταν που έπεισε τον Αλέκο Σακελλάριο να περάσει στον κινηματογράφο. Κάτι που έκανε και λίγα χρόνια μετά με τον Ντίνο Δημόπουλο.
Δεν υπολόγιζε τα χρήματα προκειμένου οι ταινίες του να είναι άρτιες και γι’αυτό πολλές φορές ζητούσε κάποιες σκηνές να ξαναγυριστούν, όπως στην περίπτωση της αισθηματικής ταινίας, “Το κλωτσοσκούφι” που ζήτησε να ξαναγυριστεί από την αρχή καθως στην ιδιωτική προβολή διαπίστωσε πως η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν ταίριαζε με τον συμπρωταγωνιστή της Μιχάλη Νικολινάκο. Έτσι ξαναγυρίστηκε από την αρχή με τον Αλέκο Αλεξανδράκη.
Το 1961 μαζί με τον Γιάννη Δαλιανίδη επέλεξε την Ζωή Λάσκαρη για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον “Κατήφορο” , την ηθοποιό που αγάπησε σαν την κόρη που δεν είχε.
Έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς ηθοποιούς να αναδειχθούν κι εκείνοι ακόμα και σήμερα μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον πατριάρχη του Ελληνικού κινηματογράφου. Εκείνου του σπουδαίου ανθρώπου που στα τέλη του 1969 χρεώθηκε για να κατασκευασει στα Σπάτα τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά στούντιο των Βαλκανίων ισάξια με εκείνα της Τσινετσιτά που τόσο λάτρευε.
Δυστυχώς δεν μπόρεσε να δει την τελευταία ταινία της εταιρίας του. Την κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη, “Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται” καθώς η υγεία του ήταν ήδη πολύ επιβαρυμένη και έφυγε από την ζωή στις 26 Ιανουαρίου του 1977 δύο μέρες μετά την πρεμιέρα της και επτά χρόνια πάλης με την επάρατη νόσο.
