Η ταινία, “Ο πύργος των ιπποτών” προβλήθηκε τη σαιζόν 1952-1953 και έκοψε 109.701 εισιτήρια. Ηρθε στην 4η θέση σε 22 ταινίες.
-Όλοι γνωρίζουμε τις τεράστιες επιτυχίες του Κώστα Χατζηχρήστου που υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς πάνω στους οποίους στηρίχθηκε το εντυπωσιακό οικοδόμημα του παλιού κλασικού ελληνικού κινηματογράφου.
Πόσοι όμως ξέρουν σε ποια ταινία και σε ποια σκηνή έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη οθόνη;
Ε λοιπόν ο μέγας “Ζήκος” πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1952 παίζοντας στην ταινία “Ο Πύργος των Ιπποτών” (σενάριο, σκηνοθεσία Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Ασημακόπουλος).
Μάλιστα τον βλέπουμε για πρώτη φορά στην εναρκτήρια σκηνή του φιλμ να υποδύεται ένα βλάχο (έτσι “γεννήθηκε” ο θρυλικός Θύμιος) να πουλάει ζαρζαβατικά ως πλανόδιος μανάβης έξω από το μαγαζί που εργάζεται ο Μίμης Φωτόπουλος. Στην εξέλιξη της σκηνής παρακολουθούμε τους δύο “μύθους” της μεγάλης οθόνης να έρχονται σε μια απολαυστική διένεξη.
Δείτε την πρώτη εμφάνιση της καριέρας του Χατζηχρήστου επί της μεγάλης οθόνης στο παρακάτω video.
Περίληψη της ταινίας, “Ο πύργος των ιπποτών”
Ένας φιλήσυχος μανάβης (Πέτρος Κυριακός), μετά τις επίμονες πιέσεις της γυναίκας του (Σμάρω Στεφανίδου), δέχεται να χρησιμοποιήσει τις χρυσές λίρες που είχε κρύψει στο υπόγειο, ο μακαρίτης πλέον εβραίος συνεταίρος του.
Ένας δάσκαλος (Ντίνος Ηλιόπουλος) τού ανακοινώνει ότι κατάγεται από φράγκους ευγενείς και ότι κληρονομεί το δουκάτο των Αθηνών. Ο μανάβης μετακομίζει σε έναν πύργο, και με το θησαυρό του μακαρίτη ζει μια ζωή χλιδής.
Στην πραγματικότητα, όμως, νοσταλγεί την παλιά απλή ζωή του. Η κόρη του (Σμαρούλα Γιούλη) είναι ερωτευμένη με τον γιο (Γιώργος Καμπανέλλης) ενός πολιτικού αριστοκρατικής καταγωγής, δυσκολεύεται όμως να συμβιβαστεί με το «λαϊκό» παρελθόν του πατέρα της. Η παρέμβαση ενός φίλου και συνάδελφου του πατέρα της (Μίμης Φωτόπουλος), θα βοηθήσει στο να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.
Ατάκες: – Είδες σπιταρώνα, Σωτήρη;
– Χωρίς πιλότο χάνεσαι…
– Δεν έχεις έρθει από δω;
– Εγώ κάνω όλο ακτοπλοΐα. Κουζίνα…
– Εδώ, που λες Σωτήρη, είναι… Πώς το λέμε, δάσκαλε;
(- Η γαλαρία των προγόνων, κύριε Δουκα.)
– Οι πρόγονοί μας, Σωτήρη. Κατάλαβες;
– Κατάλαβα. Αναντάμ παπαντάμ.
– Όλο ενδοξότητες. Αύγουστος… Πώς τον λεν’ τον άλλο, δάσκαλε;
– Σεπτέμβρης.
– Σκάσε, ρε. Για καζαμία το πήρες;
