Η τελευταία συνύπαρξη Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ σε ταινία της Φίνος

Photo3 e1460651423336
Photo3 e1460651423336
Advertisement

Η περίοδος της δικτατορίας μπορεί να ήταν δύσκολη για την ελληνική κοινωνία, αλλά ήταν και ιδιαίτερα παραγωγική στο πεδίο του Πολιτισμού και της Τέχνης. Κι όλα αυτά παρά τους αυστηρούς περιορισμούς που είχε θέσει η λογοκρισία των συνταγματαρχών.

Advertisement

Η εξήγηση είναι απλή: μέσα από την Τέχνη οι άνθρωποι του πνεύματος προσπαθούσαν να περάσουν τα δικά τους μηνύματα περί δημοκρατίας και ελευθερίας, πολλές φορές με ιδιαίτερα σουρεαλιστικό τρόπο, προκειμένου να μην γίνονται εύκολα αντιληπτά από τους λογοκριτές, οι οποίοι όπως απέδειξε η ιστορία, δεν ήταν και ιδιαίτερα…εύστροφοι, στο να τα αντιλαμβάνονται.

Η Αλίκη δικτάτωρ
Η Αλική Βουγιουκλάκη στη ταινία, “Η Αλίκη δικτάτωρ”.

Έτσι, σήμερα, εάν κάποιος εστιάσει στην περίοδο 1967-1974 βλέπει ξεκάθαρα δεκάδες δείγματα της περιόδου αυτής (θεατρικές παραστάσεις, ταινίες, εκδηλώσεις, λογοτεχνήματα, ακόμα και σειρές στην τηλεόραση) τα οποία κρύβουν μέσα τους τόσα αντιδικτατορικά μηνύματα που προκαλεί απορία το γεγονός ότι «πέρασαν» από τη λογοκρισία. Κι όμως, συνέβαινε. Μια τέτοια περίπτωση – ίσως από τις πλέον τρανταχτές – ήταν και η περίπτωση της ταινίας «Η Αλίκη δικτάτωρ», η οποία προβλήθηκε το 1972, την πιο στυγνή περίοδο της χούντας. Ακόμα και ο τίτλος της ήταν τόσο ξεκάθαρος για τα μηνύματα που περνούσε, που κανείς δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι οι συνταγματάρχες επέτρεψαν την προβολή της.

Η θαυμάστρια της Βουγιουκλάκη σώζει την κατάσταση

Κι όμως και εδώ υπάρχει η εξήγηση: πρωταγωνίστρια ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη, της οποίας φανατική θαυμάστρια ήταν η κόρη ενός κορυφαίου στελέχους της χούντας. Εκείνη λοιπόν παρακάλεσε τον πατέρα της να μην απαγορεύσει την προβολή της ταινίας, γιατί ήθελε η ίδια να δει την Βουγιουκλάκη. Ο πατέρας της, της έκανε το χατήρι και επέτρεψε την προβολή. Ωστόσο, η ταινία δεν απέφυγε κάποιες περικοπές, οι οποίες ευτυχώς δεν ήταν ικανές να αλλοιώσουν τα μηνύματα που ήθελε αυτή να περάσει.

Μηνύματα που «πέρναγαν» στον θεατή αριστοτεχνικά, μέσα από το μαεστρικό σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη. Κατά πολλούς, η ταινία «Η Αλίκη δικτάτωρ» είναι η μοναδική ταινία που έκανε εκείνη την εποχή τόσο ουσιαστικές και καίριες νύξεις κατά της χούντας. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή με τον αξέχαστο Μάνο Κατράκη, ντυμένο και μακιγιαρισμένο ως Ελευθέριο Βενιζέλο, να περπατάει έξω από το κτίριο της Βουλής και να τραγουδάει το αξέχαστο κομμάτι.

Η Αλίκη…Σαρλώ

 Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: Η νεαρή Αλίκη, μετά το θάνατο του πατέρα της, του κυρίου Νέστορα (Λαυρέντης Διανέλλος), που ήταν γενικός κουμανταδόρος σ’ ένα θεατρικό μπουλούκι, παίρνει το δρόμο για την Αθήνα με μοναδική συντροφιά τον σκύλο της τον Αράπη. Η ορφανή πλέον κοπέλα, που μιμείται με επιτυχία τον Σαρλώ, μένει στο σπίτι της κυρίας Αμαλίας (Καίτη Λαμπροπούλου). Η τελευταία έχει ήδη πέντε παιδιά και περιμένει έκτο, φέρνοντάς τα πολύ δύσκολα βόλτα, γιατί ο ανεπρόκοπος άντρας της (Νίκος Ρίζος) μπαινοβγαίνει συνεχώς στις φυλακές. Η Αλίκη, τόσο για να ζήσει η ίδια, όσο και για να βοηθήσει την κυρία Αμαλία, προσπαθεί να βρει κάποια δουλειά, χωρίς όμως επιτυχία και έτσι αναγκάζεται να δίνει παραστάσεις του δρόμου, παριστάνοντας τον Σαρλώ στο ρόλο του δικτάτορα από την ομώνυμη ταινία.

Ωστόσο αυτό δεν είναι εύκολο, δεδομένου ότι δεν έχει την σχετική άδεια από την αστυνομία, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να συλληφθεί. Στο μεταξύ, η γνωριμία της μ’ έναν τυφλό φοιτητή της Νομικής, τον Πέτρο (Νίκος Γαλανός) –ο οποίος εγκαταλείπεται άκαρδα από την κοπέλα του που τελικά δεν τον αγαπούσε αληθινά–, καθώς και ο θάνατος του σκύλου της, του Αράπη, φέρνει τους δύο νέους πιο κοντά.

Και οι δύο διανύουν άσχημη περίοδο στη ζωή τους, είναι άσχημα ψυχολογικά, οπότε βρίσκει ο ένας παρηγοριά στην αγκαλιά του άλλου. Πέρα από τα μηνύματα κατά της δικτατορίας, η ταινία σατιρίζει και άλλες, διαχρονικές, νοοτροπίες των Ελλήνων, όπως τη γραφειοκρατία του δημοσίου (σπαρταριστή η σκηνή που η Αλίκη πηγαίνει να βγάλει σύνταξη για λογαριασμό της Αμαλίας και περνάει τα χίλια μύρια βάσανα από τους δημόσιους υπαλλήλους της αρμόδιας υπηρεσίας), αλλά και τα φαρμακερά κουτσομπολιά που γίνονται στο πλαίσιο κοινωνικών εκδηλώσεων, όπως π.χ. σε μια κηδεία.

Προηγούμενο άρθροΗ Τζένη Καρέζη και το νυφικό στην ταινία Τζένη Τζένη
Επόμενο άρθροΓνώριζες ότι Μέρος 16ο